[CENTER]Μανωλης Φαμελος - Η Ευτυχια Ειναι Αυτο
[/CENTER]
Αν και ‘‘ροκ’’ δε το λες, μονο εδω κολλαει ν’ αναφερθει. Μολις το ξεθαψα… πως περναν τα χρονια ρε γμτ…
Επος.
Καλά ε, το ομώνυμο κομμάτι μεγάλο κόλλημα
Προσωπικα μ αρεσει πολυ το ελληνικο ροκ(η πως θελετε να το πειτε)…Αγαπημενα μου γκρουπς ειναι οι Τρυπες και τα Διαφανα Κρινα…Αλλα επισης καραγοσυταρω τα 2 πρωτα απο Ξυλινα,τα Μωρα στη φωτια,το πρωτο δισκακι των Ενδελεχεια.
Ο Ατλαντις οσο και αν συνεχιζει και προωθει κατι λαθος κατα την αποψη μου(και αλλων πολλων βεβαια) ειναι ο μονος σταθμος,τουλαχιστον στην Αθηνα,που μπορεις να ακουσεις κατι τετοιο.Βεβαια απο τη στιγμη που εφτιαξε αυτη τη κωλοδισκογραφικη παρουσιαζει μονο τα δικα του γκρουπς…
…Παντως θυμαμαι μερες 99-00 τοτε που ξεκινουσα να ακουω ροκ κλπ μεσω του Ατλαντι εμαθα πολλα πραματα…(ηταν η δευτερη πηγη μετα την αδερφη μου:D )…
Τωρα τελευταια ξανακολησα και εψαξα λιγο βαθυτερα την φαση.Οσο μπορει καποιος βεβαια απο το ιντερνετ.Συγκροτηματα των οποιων ακουγα ενα δυο κομαμτι τοτε βρηκα ολοκληρους δισκους.
Το ντεμπουτο απο το συγκροτημα Μασκες ας πουμε ειναι παρα πολυ καλο δειγμα(1995 νομιζω) ελληνικου ροκ με ωραιο στιχο και μελωδιες.Επισης μ αρεσαν οι Μαυρη Μαγιονεζα σε πιο χαβαλετζιδικο στυλ με ενα πολυ καλο πρωτο δισκο.Φυσικα οι Λευκη Συμφωνια με τα παθιαρικα φωνητικα τους8) και τις 80s κιθαρες(λογικο αλλωστε)…Αλλο γκρουπ που μ αρεσει ιδιαετρως ειναι τα Αρνακια σε πιο πανκ υφος(οχι δεν ειναι αντδραση φαση) με πιο κοινωνικο στιχο…Απο καινουρια γκρουπς ατο που μου εκανε καποια εντυπωση ειναι τα γυμνα καλωδια τα οποια εχουν και 2 αρκετα καλα κλιπς.Παντως επιφλασομαι για την αυθεντικοτητα τους οπως ειπε και καποιος παραπανω…
Παντως οποιος ψαγμενος στη φαση ας κανει προτασεις:D 
Μιας και είπες για τα Αρνάκια που είναι αγαπημένο γκρουπ, ας μεταφέρω ένα παλιότερο ποστ μου:
και μιας και είπες και για κάποια πρόταση, είχα κάνει μια κλασσική πρόσφατα στο τόπικ “δισκάρες”:
Αυτος εισαι!Σορυ αλλα δεν ειχα μπορεσει να διαβασω ολο το θεμα.Θενξ θα τους ψαξω τους εν πλω.
Α και μιας και αναφερθηκα στα αρνακια…Το τραγουδι τους προδοσια απο τον πρωτο δισκο ειναι απο τα ωραιοτερα ελληνικα κομματια που εχω ακουσει.
Aν θες να έχεις μια πρώτη επαφή με την καλύτερη εποχή του ελληνικού new wave χώρου τσέκαρε την Συλλογή - Αντί θανάτου. Ίσως μετά την Διατάραξη Κοινής Ησυχίας να είναι η δεύτερη πιο σημαντική συλλογή στον ελληνόφωνο ανεξάρτητο χώρο. Την αναφέρω μιας και συμμετέχουν και τα αρνάκια ( με το κομμάτι Καμμιά Ευκαιρία - πριν βγάλουν δίσκο βέβαια ). Κυκλοφόρησε το ‘86,από την τότε ανεξάρτητη,Famous Music (FM Records),σε λιγότερες απο 500 κόπιες και σύντομα έγινε ανάρπαστη…Περιείχε 9 τραγούδια από 8 εναλλακτικά συγκροτήματα της εποχής,μεταξύ αυτών και το λογοκριμένο κομμάτι των ΑΝΤΙ…,’‘Σταμάτα να μιλάς για θάνατο’’. Βέβαια είχε κυκλοφορήσει σε κασσέτα και τώρα ούτε για αστείο δεν την βρίσκεις, αλλά:
http://rapidshare.com/files/61112412/sintagi_anti_thantatou.zip
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Σταμάτα να μου λες πως μόνο αυτό μας μένει.
Κατάλαβέ το, δεν είναι αυτή η τελευταία μας λύση.
Κατάλαβέ το, πως κάτι τέτοιο τους βολεύει.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν το νιώθεις; Αυτή η νύχτα είναι διαφορετική.
Άκου τα ανήσυχα βήματα έξω στο δρόμο.
Άκου πως τρέμει απόψε του μπάτσου η φωνή.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι’ αύριο, δε με νοιάζει τι θα γίνει.
‘Ισως σέρνομαι σε κάποιο μπουντρούμι.
‘Ισως μπάτσοι να μου τσακίζουνε τη μούρη.
‘Ισως κήτομαι στο δρόμο νεκρός,
με λιωμένο το κεφάλι απ’ τα κλομπς.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα ‘μαι σίγουρος,
πως δεν κρέμομαι απ’ το γάντζο στο ταβάνι.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα ‘μαι σίγουρος,
πως δεν είμαι πια μονάχος.
Πως δεν είμαι πια μονάχος.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν αντέχω να σ’ ακούω άλλο, φτάνει.
Κατάλαβέ το, δεν είναι αυτή η τελευταία μας λύση.
Ξεκρέμασε κι εκείνη τη θηλιά απ’ το ταβάνι.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν το νιώθεις; Αυτή η νύχτα είναι διαφορετική.
Άκου τα ανήσυχα βήματα έξω στο δρόμο.
Άκου πως τρέμει απόψε του μπάτσου η φωνή.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι’ αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει.
Ίσως σέρνομαι σε κάποιο μπουντρούμι.
Ίσως μπάτσοι να μου τσακίζουνε τη μούρη.
Ίσως κήτομαι στο δρόμο νεκρός,
με λιωμένο το κεφάλι απ’ τα κλομπς.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα ‘μαι σίγουρος,
πως δεν κρέμομαι απ’ το γάντζο στο ταβάνι.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα ‘μαι σίγουρος,
πως δεν είμαι πια μονάχος.
Πως δε θα ‘μαι πια μονάχος.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι’ αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι’ αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει
Γιεα. Αν και το αγαπημενομ απ το δισκο ειναι το “Φιδι”. 
κύριε καθηγητά τα σέβη μου
απλά
:bow2: :bow2: :bow2: :bow2: :bow2:
να ξέρες τι μου θύμισες τώρα και όντως δεν υπάρχει πουθενά το χω ψάξει
αλλά παίδες και κόρες έτσι και πέσει στα χέρια σας βουτήξτε το όπως βουτήξτε και την πρώτη κασσέτα του τζιμάκου αυτή που πουλούσε μόνος στου ζωγράφου αντί 50 δρχ τότε που κανένας ροκάς έντεχνος αριστερός κλπ κλπ κλπ γιαλαντζί ή μη με δεξιά ή αριστερή τσέπη του κώλου ή μη δεν τολμούσε να τον υπερασπιστεί…
κάπου γύρω στο 1982 άρχισαν σιγά σιγά να αλλάζουν τα πράγματα με την αλλαγή να κορυφώνεται το 1985 που ο δίσκος ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ των Κατσιμιχαίων με την καταλυτική παρέμβαση του Μανώλη του Ρασούλη σπάει το κατεστημένο και φέρνει την πρώτη άνοιξη στην ελληνικη δισκογραφία
Βασικα για μενα οι ‘‘οναρ’’ ειναι απ τα αγαπμενα ελληνοφωνα ροκ συγκροτηματα…
σε πολύ mainstream μοτίβο όμως:wink:
Τρομερο κομματι ‘‘καθηγητα’’ ευχαριστω!τα υπολοιπα κομματια της συλλογης δεν με τρελαναν αλλα αυτο πραγματικα αξιζει!
να 'σαι καλά! Οι Αντί ήταν από τα πολύ μπροστά γκρουπ της σκηνής!
Δεν ηξερα που να το ποσταρω για αυτο ειπα να το κανω εδω.Οι μωρα στη φωτια δινουν λαιβ στις 21 του Μαρτη στο Κυτταρο!Το οποιο θα ηχογραφηθει και θα βιντεοσκοπηθει μαλιστα!Να δουμε αν δεν θα ειμαστε αφραγκοι να παμε!
Θα είναι απίστευτα…
Όλοι εκεί!
Παιδιά το event είναι την Δευτέρα. Μην πάει κανείς σημερα…
Οντως ειμαι ελλεεινος…Δευτερα ειναι…Δυστηχως μαλλον δν θα παω μιας και δεν βρηκα παρεα…στην επομενη λοιπον…
Πάντως αν αποφασίσεις να πας κ δεις δυο τύπους με μπλουζάκια Γενιά Του Χάους έλα να μας μιλήσεις!!
[CENTER][FONT=“Arial Black”]Πως θα σου φαινόταν λοιπόν φιλαράκο
αν απόψε το βράδυ βγαίναμε όλοι μαζί
μια νυχτιάτικη βόλτα μεσ’ το κέντρο της πόλης
στο ρυθμό που σκοτώνει όπως ξέρουν αυτοί.[/FONT]
[SIZE=“4”]Πάμε![/SIZE][/CENTER]
Λοιπόν…
Μετά από 20 και κάτι χρόνια παρουσίας στον χώρο του ελληνόφωνου ροκ, έφτασε η ώρα και για αυτό το ιστορικό σχήμα να κάνει μία σύνοψη των πεπραγμένων του. Και την κάνανε με τον καλύτερο τρόπο, χαρίζοντας μας μία live βραδιά, όπου θα κυκλοφορήσει εντός της χρονιάς.
Οι πόρτες ανοίξανε στις 10 και μετά από μία ώρα αναμονής μέσα στον χώρο του ιστορικού μαγαζιού υπό τους ήχους των Clash, Dead Kennedys, New Model Army, Buzzcocks κλπ έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε. Τα Μωρά βγαίνουν στην σκηνή και αφού μας καλησπερίσανε δείχνοντας έκπληκτοι για το πλήθος των οπαδών τους που είχε στην κυριολεξία κατακλύσει τον χώρο, ανοίγουν την βραδιά ήρεμα με το κομμάτι Γκρίζο Backround από τον δίσκο “Στο Δρόμο”. Το κοινό στην αρχή φάνηκε μουδιασμένο, αλλά τα πράγματα άρχισαν να ζεσταίνονται στην συνέχεια με το Πόσο Κοντά είναι η Ασία. Στο επόμενο κομμάτι έφτασε η στιγμή να ξεσηκωθεί όλο το μαγαζί στην κυριολεξία… Ακούγονται οι πρώτες νότες του “Κάτω στην Πόλη” από τον ομώνυμο δίσκο - ορόσημο του γκρουπ. Οι λέξεις εδώ είναι πραγματικές πολύ φτωχές για να περιγράψουν το τι έγινε. Όλο το Κυτταρο να χορεύει, να χοροπηδάει, να τραγουδάει όλους τους στίχους και πραγματικά ήταν μία από τις καλύτερες συναυλιακές εμπειρίες που έχω ζήσει.
Κάπου εκεί όρμησαν επί σκηνής και 4 μουσικοί που πλαισίωσαν το γκρουπ για το υπόλοιπο της βραδιάς με τρομπέτες και σαξοφωνα… Πραγματικά αυτό συνετέλεσε στο να ξεσηκώσει ακόμα περισσότερο τον κόσμο και να δημιουργηθεί μια διονυσιακή ατμοσφαιρα. Ακόμα και οι ηχολήπτες χορεύανε funky χαχαχα…Από εκεί και μετά έχασα την μπάλλα με την σειρά των κομματιών, καθώς παραδόθηκα σε ατελειωτο χορό. Γενικώς παίξανε πάνω από δύο ώρες, με κομμάτια από τους 3 δίσκους τους. Το live περιγράφεται από πολύ χορό, ασταμάτητο stagediving (respect στις δύο κοπέλες που επιδόθηκαν και αυτές στο άθλημα…) και ξέφρενο γλέντι. Σε κομμάτια όπως το Παύσιπονο, “Μανιφέστο”, “ΕΜβατήριο Πένθιμο κ Κατακόρυφο”, “Ανδρεναλίνη” κλπ κλπ νόμιζα ότι βρισκόμουν σε μέταλ συναυλία… πολύ κοπάνημα!!! Και βέβαια δεν λείψανε πιο ήρεμα κομμάτια όπως το Βαβυλωνία, Γυναίκα, Υποσχέσεις κλπ κλπ…
Δεν λείψανε και οι μπηχτές του Σαλβαδόρ στον Παυλίδη ( πρώην Μωρά Στη Φωτιά, πρώην Ξύλινα Σπαθιά ) για τα τραγούδια που άνευ άδειας από τον δημιουργό “δανείστηκε” ο δεύτερος, και την κυκλοφορία αυτών με το γκρουπ που δημιούργησε μετά την φυγή του από τα Μωρά Στη Φωτιά.
Κατά το encore υποτίθεται ότι η συναυλία θα τελειωνέ με το Σkυλίσια Μέρα… αλλά έλα ντε που δεν τους κάναμε την χάρη… Μετά από το κομμάτι αυτό ο κόσμος ζητωκραύγαζε “κ άλλο - κ άλλο”… Η απάντηση από το συγκρότημα ήταν ισοπεδωτική, παίζοντας το “Third Uncle”, όπου ισοπεδώθηκαν τα πάντα. Όταν ήταν να φύγουν αρχιζει το κοινό να τραγουδάει ρυθμικά τους στίχους του “Κάτω στην πόλη” και το γκρουπ μας κοιταζε χαμογελόντας κ τελικά το ξαναπαίξανε. ΑΠίστευτο πραγματικά…
Σαν γενική παρατήρηση, να πω ότι ο μέσος ορος ηλικίας του κοινού πρέπει να ήταν πάνω από 25. Αν και στο κλαμπ δεν έπεφτε καρφίτσα, οι πιτσιρικάδες ήταν πολύ λίγοι (όχι ότι δεν υπήρχαν πάντως). Από την άλλη, μου φάνηκαν τελείως άκυρα συνθήματα τύπου “Μπάτσοι - Γουρούνια - Δολοφόνοι”, που ακουγόταν ανά διαστήματα από μεμονωμένα άτομα. Δλδ, ήμαρτον σε συναυλία πας ρε μεγάλε χαλάρωσε και άραξε στα κιλά σου. Καλή κ η επάνάσταση, αλλά ήμαρτον με αυτές τις γραφικότητες… Ευτύχώς που τόσο και το ίδιο το γκρουπ όσο και η πλειοψηφία του κοινού αγνόησε αυτές τις παρενθέσεις.
Αναμένουμε την κυκλοφορία του live, για να μας θυμίζει από εδώ και πέρα αυτή την βραδιά, όπου πραγματικά την περιγράφει μια λέξη: διασκέδαση.
Αν και ο ήχος δεν είανι πολύ καλός, δείτε το παρακάτω που τράβηξε ένας φίλος:
[CENTER]
[FONT=“Arial Black”]Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ,
έτοιμος να μπεί στον καινούργιο χορό
είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κεί, είμαι εδώ.[/FONT][/CENTER]
Απο οτι φαινεται εχασα… …Στην επομενη σιγουρα…