Κανεναν απο αυτους που ακουω,διοτι δε περιμενω τα μοσκαρια που ακουνε σκυλαδικα-rnb-ψευτοραπ να νοιωσουν απο πραγματικη μουσικη και ουτε θελω
τεραστιος δισκος.θα ελεγα οτι ειναι απλα αριστουργημα , αλλα εχει ξεφτιλιστει τοσο πολυ ο ορος με κατι δισκια που τους κοτσαρουμε τον ορο κ δεν θα πω τπτ.
He who seeks , finds.
Τοσο απλα.
Είναι φυσικά οι Καναδοί Harmonium, είναι υπεύθυνοι για ένα από τα τεράστια αριστουργήματα του progressive, το Si on Avait Besoin d’une Cinquieme saison.
Πηγαίνετε asap στο youtube και ακούστε το Histoire Sans Paroles. Αποθεώστε άφοβα την ομορφιά της μουσικής τους δίχως ντροπές.
Εδώ θα βρείτε ότι πληροφορίες θελετε για τους Harmonium: http://www.progarchives.com/artist.asp?id=619
σε αυτο το θρεντ διαβαζα μονο τον τιτλο και τωρα εμαθα τι ζηταει πραγματικα ο θρεντσταρτερ
καταρχην ξαναλεω αυτα που ειπα στο θρεντ που ορθως τελικα κλειδωθηκε
The Mars Volta - Octahedron
οι πιο πολλοι φαν των mars volta το κατατασσουν με ευκολια ως το χειροτερο
ενω εχει τραγουδαρες οπως τα
luciforms
copernicus
teflon
since we’ve been wrong
cotopaxi
with twilight as my guide
και αλλα
και προσθετω το
showbiz των muse που για μενα ειναι ο καλυτερος τους δισκος
ίσως ο καλύτερος punk δίσκος που έχει γραφτεί ποτέ. Βασικά δεν είναι punk είναι crude. Δισκος που σε κανει καλυτερο ανθρωπο.
νομιζω οτι ο ροτζερ εδω κανει τη διαφορα.
ολα τα τραγουδια αναφερονται στην ανθρωποτητα.
επισης
ενα συμπιεσμενο συνοθυλευμα ωριμοτητας και ωριμοτητας =P.
Μια ψυχαναλυση του ανθρωπου που λενε ροτζερ, που στην ολοτητα του δινει ενα παραδειγμα για το τι ειναι ψυχη.
Mεσα στην πωρωση μας λεμε και καμια υπερβολη, ε ντινο?? 
Οχι και ο καλυτερος punk δισκος
καμία απολύτως υπερβολή, για μένα είναι ό,τι καλύτερο έχει βγει στο ευρυτερο είδος. Οταν ξαναγραφτει κατι παρομοιο το ξανασυζηταμε.
προσωπικη αποψη παντα.
[B]Uli Jon Roth - Metamorphosis[/B] (2003)
Οι Scorpions στην Ελλάδα είναι (δυστυχώς) περισσότερο γνωστοί για την 80’s περίοδό τους, με την ποπ στροφή τους και τις καψούρικες μπαλάντες που κάνουν διάφορους μυρωδιές να γεμίζουν τα στάδια όταν αυτοί μας επισκέπτονται για τα καθιερωμένα live τους.
Οι σοβαροί άνθρωποι όμως γνωρίζουν πως το ζουμί βρισκόταν πίσω στα 70’s όταν στις τάξεις τους είχαν αυτό τον εξαιρετικά ταλαντούχο κιθαρίστα, τον Uli Jon Roth.
Γνωστός κυρίως για τις Hendrix και SRV επιρροές του, έρχεται να εκπλήξει το '03 με αυτό τον εξαιρετικό δίσκο που αποκαλύπτει την κλασική μουσική παιδεία του.
Με συνοδεία ορχήστρας, διασκευάζει μοναδικά τις 4 Εποχές του Α.Vivaldi, ένα από τα πιο ευρέως αναγνωρίσιμα έργα της κλασικής μουσικής και προσθέτει ένα ακόμη κοντσέρτο που έγραψε επηρεασμένος από τη μελέτη του έργου.
Ενορχηστρωμένο από τον ίδιο, με απόλυτο σεβασμό στο έργο και τον συνθέτη, το άλμπουμ ξεχωρίζει σε σύγκριση με άλλες αντίστοιχες προσπάθειες καλλιτεχνών.
Είναι ο ιδανικός Δούρειος Ίππος για όποιον ροκά θελήσει να “εισβάλλει” στο χώρο της κλασικής μουσικής.
Η κιθάρα του είναι απλά συγκλονιστική. Το ηχόχρωμα, η ένταση και το συναίσθημα που βγάζει ανάλογα με τη στιγμή είναι μοναδικό. Με το παίξιμό του ανοίγει νέους ορίζοντες για την ηλεκτρική κιθάρα σαν μουσικό όργανο. Άλλοτε κάνει αισθητή την παρουσία του με πεντακάθαρο τόνο και solo αξιοθαύμαστης εκτελεστικής ικανότητας και άλλοτε γίνεται ένα με την ορχήστρα με έναν ήχο που παραπέμπει πιο πολύ σε βιολί παρά σε κιθάρα ! Respect στον UJR.
Το χιτάκι —>[B]“Venga La Primavera”[/B]
“Όταν οι κιθάρες κλαίνε” (ντάξει αυτό τον ήχο πραγματικά δεν ξέρω πώς τον βγάζει!) ---->
[B]“Tales of the Summer Wind”[/B]
Αυτον τον δισκο απλα.Δεν χρειαζεται πολλα λογια.
Σωστή άποψη, λάθος αιτιολόγηση in my humble opinion. Το κομμάτι που μπαίνει πρώτα απόλο το δίσκο είναι το Away, που είναι και το καλύτερο που έχουν γράψει ποτέ.
Το Animals των Pink Floyd μηπως καθισουν να σκεφτουν 5 πραγματα και γινουν ανθρωποι.
Ζητείται κάποιος με 2 στερεοφωνικά στο δωμάτιό του, να με προσκαλέσει ώστε να ακούσω επιτέλους το Times of Grace ταυτόχρονα με το Grace των Tribes of Neurot.
[SPOILER]Βασικά, ίσως θα έπρεπε να κλείσουμε μια αίθουσα κινηματογράφου (αυτές με τα σούπερ-ντούπερ ηχεία) και να μαζευτούμε για ένα σεμινάριο πάνω στο θέμα…Τί λέτε ?[/SPOILER]
Πάντως, επειδή κι εγώ μπερδεύτηκα λίγο πριν ποστάρω εδώ, νομίζω πως το θέμα του θρεντ είναι πιο συγκεκριμένο:
Με άλλα λόγια, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δίσκοι όπως το Times of Grace ή ακόμη περισσότερο το Animals που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αδικούνται εδώ…
Συμφωνω καθως κι εμενα το Αway ειναι γενικοτερα απο τα αγαπημενα κομματια των Neurosis.Αλλα “το καλυτερο που εχουν γραψει ποτε” ειναι δυσκολο να το πεις για το συγκεκριμμενο συγκροτημα.
Η αληθεια ειναι οτι το σκυγκεκριμμενο δισκο πρεπει να τον ακους απο την αρχη μεχρι το τελος.Απο τα μονα αλμπουμ που εχω περασμενα ολοκληρα στο mp3 μου.
Eχεις δικιο…δεν διαβασα το πρωτο ποστ κι εκανα μαλακια
Πραγματικα πρεπει καποια στιγμη καπως να ακουσουμε ταυτοχρονα το Times Of Grace με το Grace
Καλά μη μασάς, κι εγώ μπερδεύτηκα στην αρχή. Είναι παραπλανητικός ο τίτλος…
Απλά είπα να το αναφέρω γιατί είδα πολλούς αρκετά πετυχημένους δίσκους να έχουν ποσταριστεί.
Συμφωνώ πως οι δίσκοι πρέπει να ακούγονται ολόκληροι, αλλά.
Ως γνωστόν, όταν γραφόταν το Times of Grace, oι Νeurosis ήταν χωμένοι στα μεγαλύτερα σκατά που θα μπορούσαν να χώσουν τους ευατούς τους και τις ζωές τους. Και μετά έχεις αυτό το κομμάτι με αυτούς τους στίχους.
Cease this long, long rest
Wake and risk a foul weakness to live
When it all comes down
Watch the smoke and bury the past again
Sit and think what will come
Raise your fears and cast them all away
(Σαμπλ)
“As each hour passes, our shadows grow taller, and the darkness expands
until the light of healing disappears completely. And we become our
shadows. And we become our shadows. And we become our shadows.”
AWAY, AWAY, AWAY, AWAY,
AWAY, AWAY, AWAY, AWAY
Καθίστε μόνο λίγο και σκεφτείτε τι θέλουν να πουν με αυτά. Είναι ή δεν είναι φιλοσοφία και στάση ζωής ή όχι?
Oι Νeurosis είτε το θέλησαν είτε όχι έγιναν καλλιτέχνες, και με αυτό το τραγούδι και αυτό το ΜΗΝΥΜΑ, επενδεδυμένο με αυτή τη μουσική, υπερέβησαν τον εαυτό τους. Πέρασαν σε άλλο επίπεδο ρε παιδί μου, πωστολενε. Και όχι μόνο τον υπερέβησαν, αλλά κατάφεραν να τον σώσουν. Η τέχνη σώζει, και με αυτό το τραγούδι, που είναι 100% τέχνη, οι Neurosis κατάφεραν να σωθούν, και που ξέρεις, μπορεί να έσωσαν κι άλλους μαζί τους. Γι’αυτό δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο, αλλά σίγουρα είναι κατεμέ το σημαντικότερο κομμάτι τους. Τουλάχιστον για μένα. Όποτε θέλω να κάνω ψυχανάλυση στον εαυτό μου, αυτό το κομμάτι τους ακούω.