Χθες btw ειδα τον Ντεμη Ρουσσο live,στο Θεατρο Γης,στα πλαισια των Δημητριων.Αν και εχασε αρκετα αυτην την"ιδιατεροτητα"της φωνης του,παρολα αυτα παρεμεινε συγκλονιστικος στον τροπο που ερμηνευε.Kαι μονο ομως που ακουσα κομματια οπως το Rain and tears και το It’s 5 o’clock ερμηνευμενα απ αυτη τη φωνη,μου ηταν αρκετο.
Γενικα οι Α.C.εβαζαν τα γυαλια σε πολλους συγχρονους τους…
εδώ μέσα είναι ένα ροκ φόρουμ. το ποσοστό που θα σου πει για το πόσο δισκάρα είναι το what’s going on πιθανότατα να είναι ικανοποιητικό. δεν είναι σοβαρό κριτήριο το “εδώ μέσα”. αν είναι έτσι ν’ αρχίσουμε να λέμε και για κλασσική. δεν έχει νόημα. βλέπεις, εκεί έξω, ισχύει αυτό που ισχύει και για πολλά άλμπουμς που έχουν αναφερθεί: είναι ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟΣ δίσκος.
βάλε στην άκρη τους 5 καλλιτέχνες που σπαμάρεις και πες για κάτι που ΔΕΝ ακούγεται.
τεραστιος δισκος.θα ελεγα οτι ειναι απλα αριστουργημα , αλλα εχει ξεφτιλιστει τοσο πολυ ο ορος με κατι δισκια που τους κοτσαρουμε τον ορο κ δεν θα πω τπτ.
Είναι φυσικά οι Καναδοί Harmonium, είναι υπεύθυνοι για ένα από τα τεράστια αριστουργήματα του progressive, το Si on Avait Besoin d’une Cinquieme saison.
Πηγαίνετε asap στο youtube και ακούστε το Histoire Sans Paroles. Αποθεώστε άφοβα την ομορφιά της μουσικής τους δίχως ντροπές.
ενα συμπιεσμενο συνοθυλευμα ωριμοτητας και ωριμοτητας =P.
Μια ψυχαναλυση του ανθρωπου που λενε ροτζερ, που στην ολοτητα του δινει ενα παραδειγμα για το τι ειναι ψυχη.