Φαινεται ταινιάρα, θα τη δω και θα σου πω εντυπώσεις.
Είσαι άνθρωπος με μάτι, Hobbes 
Πρόκειται για ταινιάρα, στο προσωπικό μου τοπ 5. Διαφορετικό για Louis Malle πάντως, που είναι τέρμα ηθογραφικός και έχει προσωπικά κολλήματα με ανατροφές και βππ (ο συγγραφέας του βιβλίου βέβαια είχε παρόμοια θέματα να τον απασχολούν).
Αν σου πω οτι εχω δυο θα με πιστεψεις;:lol:
‘[B]‘Le Clan De Siciliens[/B]’’(1969) του[B] Henri Verneuil[/B]
Aν ανατρεξετε καποιες σελιδες πισω,θα δειτε οτι τοσο το ‘‘Le Samurai’’ οσο και την σημερινη ταινια,τις εχω συμπεριλαβει σε μια λιστα με 10 αγαπημενα και για μενα καλυτερα γαλλικα αστυνομικα των δεκαετιων 1960-1970.
Καθως ειμαι λοιπον στη φαση των επαναληψεων οπου ξαναβλεπω αγαπημενες ταινιες που εχω να δω καιρο,ειπα να ξαναπροβαλλω στο σπιτι μου τη συγκεκριμενη ταινια.
Ο [B]Alain Delon[/B] στα φορτε του τοτε τοσο ως ηθοποιος οσο και ως πραγματικος υποπτος στη δολοφονια του μπραβου του, [B]Stevan Markovic[/B],ο [B]Jean Gabin[/B] στυ δυση του μεν,αλλα σε μεγαλη φορμα δε κι ο [B]Lino Ventura[/B] ως κλασσικος Γαλλος αστυνομος που κυνηγαει τους εγκληματιες.
Η κοπια που εχω εγω,δυστυχως ειναι στα αγγλικα,οχι ντουπλαρισμενη,αλλα οι ηθοποιοι μιλουν κανονικοτατα στα αγγλικα και αυτο προσωπικα με χαλασε διοτι ηθελα ατοφια γαλλικη γλωσσα να ρεει …
Ο [B]Delon[/B] σε αλλη μια ταινια ειναι στην πλευρα του κυνηγηεμνου που αποφυλακιζεται και στρωνει μια δουλεια που ηδη εχει προμελετησει και προσχεδιασει στη φυλακη.Αν και δεν τα παει καλα με αυτους πoυ συνεργαζεται γινονται διαφορα τελικα,ενω απο πισω του τρεχει ο [B]Lino Ventura[/B] …
Υπο τους ηχους της αριστουργηματικης μουσικης του[B] Ennio Morricone[/B] η ταινια ειναι ενα κλασικο γαλλικο αστυνομικο με καλα ανεπτυγμενους χαρακτηρες,πολυ περιθωριο και μετρημενη δραση…
Αν και απεχει απο το να χαρακτηριστει αριστουργημα(βλ.[B]Le Cercle Rouge,Le Samurai[/B]) ειναι σιγουρα ενα απο τα πιο φημησμενα και καλογυρισμενα αστυνομικα της Γαλλιας των 1960’s!!!
μια ταινια εχω να πω δεν ξερω αν το πε καποιος πριν!
RRRrrrr!!!
ναι ετσι ειναι ο τιτλος!μιλαμε για χαζοκωμωδια μονο για ΚΑΜΜΕΝΟΥΣ!
‘’[B]Alphaville, Une étrange aventure de Lemmy Caution[/B]’’(1965) του [B]Jean-Luc Godard[/B]
Δευτερη αποπειρα μου τα τελευταια δεκα περιπου χρονια να δω το ‘’[B]Alphaville[/B]’’,αλλα αυτην τη φορα ‘‘εκατσε’’.Oπως βλεπετε και στον τιτλο,η ταινια περιγραφει μια περιπετεια του [B] Lemmy Caution[/B] ο οποιος ηταν ο λογοτεχνικος ηρωας του μαστορα των αστυνομικων [B]Peter Cheyney[/B].Ο φοβερος Γαλλος ηθοποιος [B]Eddie Constantine[/B],ειχε επισης ενσαρκωσει τον ηρωα αυτον και σε πολλες αλλες ταινιες πριν απο αυτην.
Toποθετημενο σε μια πολη του μελλοντος,την [B]Alphaville[/B],το εργο παρουσιαζει τη ζωη σε καποια χρονια οπου ολα ελεγχονται απο μια κεφαλη,ενα πραγμα κατι σαν υπολογιστη και οι ανθρωποι ζουνε σε εναν κοσμο χωρις συναισθημα,οπου βασιλευει η ορθη λογικη,η ελλειψη συνειδησης και η επιβολη.Σε αυτον τον κοσμο ο[B] Lemmy[/B] ,ως μυστικος πρακτορας,προσπαθει να φερει τη λυση και να απελευθερωσει τους κατα μια εννοια '‘σκλαβωμενους’'ανθρωπους.
Προσωπικα,οταν ανοιξα το thread πριν χρονια και σε συζητησεις που ειχαμε κανει τοτε,ειχα δηλωσει οτι ο [B]Godard[/B] δεν ειναι my cup of tea κι οτι τον θεωρω επιτηδευμενα δυσνοητο και ψιλοψευτικο,αλλα σε αυτην την ταινια με εντυπωσιασε η ‘‘ματια’’ του πανω στο εγγυς μελλον.
Το [B]Παρισι[/B] ειναι εξοχα μεταλλαγμενο,ο ιδιος λατρης των films noirs και των b movies των 40’s/50’s παιρνει εναν pulp ηρωα και τον βουταει μεσα στην b movιλα και με αυτο το στυλ κι αυτην τη φορμα παραδιδει ενα
film το οποιο σε βαζει να σκεφτεις,ειναι ‘‘δυσκολο’’,αλλα και συναρπαστικο συναμα.
Υ.Γ1:[B]Lupin[/B] και [B]Gracchus[/B],αφου το κατεχετε το αθλημα,πειτε κι εσεις κατι για την ταινια.
Υ.Γ2:Μια και ανεφερα τον [B]Eddie Constantine[/B],σας προτεινω να δειτε μια απο τις καλυτερες και ψιλοαγνωστες gangster ταινιες,το απιστευτο ‘’[B]Long Good Friday[/B]’’.
Υ.Γ3:Κατι σαν tribute στον ηρωα [B]Lemmy Caution[/B] εκανε κι ο [B]Νικος Ζερβος[/B] με την ταινια του ‘’[B]Στη Σκια Του Λεμμυ Κωσιον[/B]’’,αλλα δεν την εχω δει.
Αν καποιος το εχει δει,ας πει αποψη.
Τα πες όλα και τα πες και ωραία, αλλά ούτε μια κουβέντα για τη μεγαλύτερη κάβλα που έχει βγάλει το γαλλικό σινεμά;
Τς Τς Τς… 8)
[B]Anna Carina[/B]???Hταν αν δεν κανω λαθος η γυναικα του Godard,ε?
Eχω αλλη καψουρα και δεν την αλλαζω με τιποτα.
Και το ονομα αυτης…
[B]Jane Birkin[/B]!!!
Συγγνώμη που παρεμβαίνω αλλά άκουσα γυναίκα και μπήκα! Keyser και Jiopa δε νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη καύλα εκ Γαλλίας από…
Σοβαρευτειτε ρε γαμω το φελεκι μου!
Πόσο υπέροχη αυτή η ταινία?:!: Με το που τελείωσε ήθελα να τη βάλω και να την ξαναδω παρά την καταχνιά και το έρεβος και την καταθλιψάρα. Πόσο αβάσταχτη μπορεί να γίνει η “ελευθερία” μακριά από εξαρτήσεις, πόσο αντιμέτωπο με την ειλημμένη από τον υπολοιπο κόσμο πραγματικότητα πραγματικότητα σε φέρνει. Και γαμώ τους κολάφους στην απστείρωση, από τις καλύτερες που κεντρίζουν ζητηματα υπαρξισμου. Και υπέροχη μουσική, επίσης.
Χθες είδα το Mesrine, L’instinct de mort, και τα δυο μέρη, με το Vincent Cassel, του οποίου η ταχύτητα με καθήλωσε και δε με άφησε στιγμή να ξεμυτίσω, μπορώ να πω.
Ο Cassel στο ρόλο χαρακτηριζόταν από τρελή αλλοπροσαλλοσύνη και τα γκανγκστερικά τερτίπια, η ζωή του ολάκερη, σχεδόν σαγηνευτικά και υπνωτικά. To πρώτο μέρος για την αναζήτηση ενός προφίλ και τρόπου πλασαρίσματος, η ανέλιξη το δευτερο η εγκαθίδρυση και η “αποθέωση”.
Ως προς τα του γαλλικου σινεμά, εν γένει, να πω πως λατρεύω, αγαπώ, προσκυνώ Truffaut και ειδικά την persona που φτιαξε για τον JPL. “Antoine Doinel” Χ 12573152.
Κατα τ’αλλα:
[SPOILER]
[/SPOILER]
και
[SPOILER]
[/SPOILER]
Ας σηκώσω αυτό το ωραίο θρεντ του jiopa.
[B][SIZE=“4”]Le Fantôme de la Liberté[/SIZE][/B] aka The Phantom of Liberty (1974)
Χαχαχα, τρελό ταινιάκι, δεν το περίμενα !
Γενικά δεν πολυβλέπω κωμωδίες και χτες το βράδυ που ήμουν πτώμα διάλεξα να βάλω αυτή έτσι στο χαλαρό.
Δεν το μετάνιωσα καθόλου ! 
Μια σύνθεση από σουρεαλιστικά σκετσάκια που διαδέχονται το ένα το άλλο μέσω των απίθανων χαρακτήρων σε μια απολαυστική “σκυταλοδρομία” ιστοριών.
Πολύ διασκεδαστική η προτελευταία ταινία που γύρισε ο Luis Buñuel, με ιδιαίτερο χιούμορ και καυστική σάτυρα.
Απίστευτες, αστείες σκηνές που δεν τις περιμένεις, μού θύμισε αρχικά σε στυλ το Amici Miei (μέχρι που είδα ότι παίζει ο ντοτόρε ! λολ). Αυτές οι κωμωδίες μ’αρέσουν. Δείτε την!
Δεν είχα ιδέα για το περιεχόμενο της ταινίας, στην αρχή μου φάνηκε σοβαρή, μέχρι που έφτασε η παρακάτω αναπάντεχη σκηνή με το άγαλμα :
[I]http://youtu.be/O3gXuynrFMo?t=3m2s[/I]
Σειρά στη watchlist παίρνει τώρα το “Le charme discret de la bourgeoisie”…
Δεν την είχα στα υπόψην την συγκεκριμένη … Αλλά με έψησες με την περιγραφή…
Και το “Le charme discret de la bourgeoisie” είναι στο ίδιο πλαίσιο… Κρατά τα κλασσικά επικριτικά στοιχεία περί εκκλησίας , μπουρζουαζίας κλπ. που είχε και στις προηγούμενες του , αλλά με πιο έντονο το κωμικό στοιχείο… Κάθε σκηνή, απ’τις επιλογές των προσώπων μέχρι τις ερμηνείες και τους διαλόγους , είναι μια πλήρης γελοιοποίηση των θεσμών που κατακρίνει. Μάλλον είναι και η αγαπημένη μου από Bunuel.
YΓ. Δεν ξέρω αν είναι ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης ο L.B. αλλά σίγουρα είναι ο αγαπημένος μου … Ο τρόπος που αποδομεί τα πράγματα , με τρελαίνει… Τον έχω αγαπήσει και ακόμα περισσότερο,απ’την εικόνα που μου έπλασε ο W.Allen (στο Midnight in Paris) γι’αυτόν… 
Να τη δεις, θα σ’αρέσει σίγουρα ! Θα κατεβάσω κι εγώ τη μπουρζουαζία ;p
Όπως τα είπες στο bold. Τι εκκλησία, τι οικογένεια, τι μπάτσους, όλους τους σατυρίζει με τόσο έξυπνο τρόπο.
Κάθε σκετσάκι έχει και το μήνυμά του.
Ούτε εγώ το έχω δει και ψήθηκα.
Και για μένα ισχύουν τα ίδια για Μπουνιουέλ. Μάλλον πρόκειται για τον πιο αγαπημένο μου σκηνοθέτη.
Αγαπημένη μου βέβαια, ταινία του είναι το κατάμαυρο και πλήρως απαισιόδοξο “Los Olvidados”. Μπρέιν όταν φύγεις από τις κωμωδίες τσέκαρε οπωσδήποτε.
Εξολοθρευτής Άγγελος και Βιριντιάνα, επίσης εκπληκτικά.
Και εννοείται φυσικά και το υπερέπος Ανδουλουσιανός Σκύλος που έκανε με τον Νταλί εν έτει 1929. 16 λεπτά πρωτόλειου σουρρεαλιστικού σινεμά που άλλαξε την ιστορία του κινηματογράφου όσο ελάχιστες ταινίες.
Εδώ ολόκληρο: http://www.youtube.com/watch?v=zRQHeO3B6kg
Το “Los Olvidados” το χα δει πριν 1.5 χρόνο στο Ταινιόραμα… Δεν το θυμάμαι καλά , απλά νομίζω ότι ήταν περισσότερο επηρεασμένο απ’τον νεορεαλισμό θεματολογικά και δεν είχε τόσο τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ανέπτυξε την επόμενη δεκαετία ο Bunuel και αγαπάμε… Αλλά πρέπει να την ξαναδώ, γιατι από μνήμη …Δεν…
Exterminating Angel και Viridiana αριστουργήματα εντάξει … Και σίγουρα διαβάζουμε ανάλυση μετά, γιατί αλλιώς έχεις χάσει το μισό νόημα
Χαχ, άκου να δεις. Το Olvidados ήταν η πρώτη ταινία που είδα από Bunuel και όταν είδα χτες το Fantôme de la Liberté δεν πίστευα ότι ο ίδιος σκηνοθέτης έχει κάνει και τα δύο !
Μαύρη, μαυρίλα το Olvidados, από τις πιο ωμές ταινίες που έχω δει ποτέ (σε προειδοποιεί βέβαια και στην αρχή της γι’αυτή τη ρεαλιστικότητα…). Φοβερή όμως και πολύ ζόρικο τέλος.
Το Chien Andalou πάλι, το είχα κάνει bookmark να το δω αλλά το ξέχασα. Θα το δω σήμερα, ένα τεταρτάκι είναι.
Θα τσεκάρω και τις άλλες γιατί είμαι μυρωδιάς.
Καλύπτω κενά τον τελευταίο καιρό βλέποντας κλασικές ταινίες και γουστάρω απίστευτα.
To Los Olvidados όντως δεν έχει καμία σχέση με σουρρεαλισμό, αν εξαιρέσουμε μερικές ονειρικές σκηνές που μας δείχνει. Βίαια ρεαλιστικό θα το έλεγα εγώ.
Για τα άλλα δύο γιατί να χρειαστείς ανάλυση ρε; Δεν είναι τόσο midfuck ο Μπουνιουέλ. Ίσα-ίσα που όλες του σχεδόν οι ταινίες έχουν μια αμεσότητα που σκλαβώνει.
Εντίτ: Εξαιρείται φυσικά ο Ανδαλουσιανός Σκύλος, που μια ανάλυση μετά επιβάλλεται.
Καλά ναι , σαν βασική ιστορία εννοείται πως δεν είναι… Αλλά έχει αρκετά επιμέρους στοιχεία, που (εγώ τουλάχιστον) δεν θα τα έπιανα χωρίς μια ανάλυση ( ή χωρίς πολλαπλή προβολή) …
Όπως στη Βιριδιάνα:
[SPOILER] τελευταία σκηνή , που η Βιριδιάνα αποφασίζει να το ρίξει στο χαρτάκι … :lol:
Υπό αυτό το πρίσμα, στο εκπληκτικό φινάλε, η πρωταγωνίστρια Viridiana ματαιώνεται, και μαζί της ματαιώνεται η “ιδέα” της πίστης. Ωστόσο, αντί η Viridiana να απελευθερωθεί απ’ το κοινωνικό επινόημα της θρησκείας, στρέφεται προς ένα άλλο επινόημα. Αυτό της μπουρζουαζίας και της αριστοκρατίας. Καθώς η χαρτοπαιξία αποτελεί δυνητικό αρωγό της κοινωνικοποίησής της
[/SPOILER]
‘’[B]Le Huitième Jour[/B] ‘’(1996) του [B]Jaco Van Dormael[/B]
H συγκεκριμενη ταινια ειναι βελγικης παραγωγης,αλλα με Γαλλους ηθοποιους και πραγματικα με εντυπωσιασε.
Δυο ανθρωποι,ενας που πασχει απο συνδρομο Down κι ενας επιτυχημενος συμβουλος επιχειρησεων,αλλα αποτυχημενος στις οικογενειακες του υποχρεωσεις,βιωνουν την μοναξια και την αναγκη για επικοινωνια απο διαφορετικη σκοπια και για διαφορετικους λογους ο καθενας.Ενα τυχαιο γεγονος,ενα ατυχημα με ενα σκυλο,φερνει τους δυο αντρες πολυ κοντα κι ετσι αναπτυσσεται μεταξυ τους μια γερα δομημενη φιλικη σχεση.
Απο τη μια εχουμε το ατομο με ειδικες αναγκες που το σκαει απο το ιδρυμα οπου βρισκεται κι απο την αλλη τον συμβουλο ο οποιος θελει να ερθει κοντα στην οικογενεια του,αλλα οι επαγγελματικες του υποχρεωσεις δεν του το επιτρεπουν κι ετσι ο ενας στο προσωπου του αλλου βρισκει κατι που τον βγαζει απο την πληξη και την ανια.Μπορω να πω οτι σε σημεια ο μογγολακος παρουσιαζεται σαν χαζος και καθυστερημενος,με πολυ ακραιες πραξεις κι ενεργειες και πραγματικα διερωτομουν καθως τον εβλεπα αν οντως αυτα τα ατομα εχουν και τετοιες ‘‘παρενεργειες’’,οποτε ηταν φυσιολογικα αυτα που βλεπαμε η αν επροκειτο για σεναριακη/σκηνοθετικη υπερβολη.
Φοβερες ερμηνειες κι απο τους δυο,σουρρεαλισμος και ποιηση σε σημεια,πολυ στεναχωρη ατμοσφαιρα γενικοτερα,αλλα πραγματικα πολυ καλη και συναισθηματικα δυνατη ταινια,με καποιες βεβαια συναισθηματικες υπερβολες.
Προκειται ομως απο την αλλη για μια ταινια που προπαγανδιζει την ιδεα της κοινωνικης ενταξης και του μη αποκλεισμου απο την κοινωνια κανενος ανθρωπου,ακομα κι αν αυτος αντιμετωπιζει τεοιας φυσεως ιδιαιτεροτητες.Στην ταινια βρισκουμε ολες τις εκφανσεις της ζωης,τον ερωτα,τη φιλια,τις εντασεις,πραγματα που βιωνουν ολοι ανεξαιρετως,αλλα αντιμωτπιζουν ο καθενας διαφορετικα.
Πολυ καλη προταση,για οσους ενδιαφερονται!