εγω δεν ειμαι σιγουρος αν τον καταλαβα 100% αλλα σιγουρα μου την σπανε ολα αυτα που ειναι μεσα στην γκρινια, ειναι σαν τον ελληνικο κινηματογραφο, πολυ κλισε πλεον…
Συγγνώμη παιδιά, θα ξεκαθαρίσω όπως μπορώ.
Να ακούω τη σήμερον ημέρα π.χ. Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσα, Τσακνή να τραγουδάνε για χαμένες αγάπες, εφηβικά όνειρα, φοιτιτιλίκια περασμένα στην άτιμη φτώχεια, και όλα αυτά όχι ευθέως πολιτικοποιημένα -αλλά εμποτισμένα με το στυλάκι και την ηττοπάθεια του φουκαρά νεοέλληνα της μεταπολίτευσης (εκεί μπαίνουν τα ψήγματα των προδωμένων ιδεολογιών και της εργατιάς) το βρίσκω -το λιγότερο- γραφικό και τετριμμένο.
Πολλά από αυτά έχουν ύφος που ανήκει σε άλλες εποχές, αλλά ακόμα και αν έχουν μια κάποια διαχρονικότητα, δεν αντέχω αυτήν την κλάψα που αποπνέουν…
( τώρα βγαίνουμε λίγο εκτός thread, γι’ αυτό και βάζω παρένθεση: Αν είναι να ακούσω μουσική με “κοινωνικό χώσιμο”, θα προτιμήσω 100 φορές κάποια ελάχιστα παραδείγματα ελληνικού punk (έστω και τους τρισάθλιους “Αντίδραση”. Τουλάχιστον αυτοί βγάζανε λύσσα) και rap (FF.C). Αυτά που προανέφερα όμως, πραγματικά τα θεωρώ παραπονιάρικα για το τίποτα…πλέον. )
Το ωραίο με το να ακούς δίσκους του 80 είναι ότι σε μεταφέρουν στο κλίμα του 80. Ομοίως για κάθε δεκαετία
Κάθε μουσική είναι εμποτισμένη από το κλίμα της εποχής της, οπότε με αυτήν την άποψη δε θα έπρεπε να ακούμε τίποτα παλιό.
Βέβαια μπορείς απλά να μη γουστάρεις αυτό το κλίμα, όπως λές να μην αντέχεις αυτήν την κλάψα, οπότε αυτό είναι δεκτό.
Πράγματι.
Οπότε συμπληρώνω, προτιμώ να θυμάμαι τα “καλά” της κάθε εποχής. Αν κάποιοι καλλιτέχνες είναι ικανοί να μου θυμίζουν μόνο τα άσχημα, λογικό μου φαίνεται να τους αντιπαθώ.
Αυτό γιατί θεωρώ ότι η τέχνη πρέπει να σου προκαλεί μια κάποια ευφορία, κι όχι να σε ρίχνει ψυχολογικά.
Σίγουρα θα υπάρχουν και αυτοί που γουστάρουν αυτό το ύφος, πράγμα επίσης δεκτό.
Ναι, απλώς υποθέτω πως ο Baetylus εκνευρίζεται που οι εν λόγω καλλιτέχνες βγάζουν και το 2000 τέτοια τραγούδια…[-o<
Οτι υπαρχει απο ποζερ 80’σ κτλ , οτι υπαρχει απο “κακο” μεταλ(ναζισμος,μισανθρωπισμος κτλ.),το μεγαλυτερο μερος της πανκ,αλτερνατιβ,pop,rap και πιο πολυ απο ολους τους scorpions 
Μπορω να πω οτι συμφωνω σε γενικες γραμμες…
μα αυτο ειναι που πούλαει στους νεους με τη σημερινη κατασταση.η κλαψα τους παραειναι σπαστικη.πιστευει κανεις οτι οι περισσοτεροι απο αυτους ειναι στ’αληθεια καταθλιπτικοι?εγω παλι οχι.(υπαρχουν και εξαιρεσεις παντα)
Ποιά κλάψα μωρέ? Κι εγώ συμφωνώ εν μέρει με τον Baetylus, αλλά τραγούδια για φοιτητικά χρόνια, χαμένες αγάπες κλπ εμένα μου αρέσουν. Ντάξει, δεν είναι δα και ο Πλούταρχος.
+11111
Sarbel,Αννα Βιση και ολους τους ελληνες “τραγουδιστες”
+300000000000
correction: Sabrel
Τον Χατζηγιάννη :evil:
Επίσης.
Χατζηgay με χιλια!
Αγγελάκας και Νταλάρας. ΤΕΛΟΣ
Και τους Korn [-X
Xχααχαχαχαχ ! σε κάθε θρεντ βλέπω το ίδιο πράμα 
!
Αγγελάκας,Πυξ Λαξ,Παπακωνσταντίνου,Λάκης Παπαδόπουλος,Ξύλινα Σπαθιά,Νταλάρας,Πανούσης και κάποιους άλλους που δε θυμάμαι τώρα.
ΕΝΤΙΤ : Να προσθέσω επίσης όλους του Έλληνες τραγουδιστές της Χέβεν,της ΕΜΙ και όποιας άλλης μικρής ή μεγάλης εταιρείας τραγουδάνε Λαικά,Ελαφρολαϊκά,Λαϊκοποπ,Ποπ,Νιου Γέηβ (και γιατί όχι ολδ γουέηβ? ) Έντεχνο,“ΡΟΚ”,και κουραδοκλαψομουνιές/κουραδόπροστυχάντζες (Βέρα Λάμπρου κ.λ.π.)
Για όσους πουν ότι μισώ ό,τι ελλήνικό υπάρχει να αναφέρω ότι γουστάρω Τρύπες,Ψόφιους Κοριούς,Μωρά Στη Φωτιά ,Τσοπάν,Πράσσειν Άλογα,Διάφανα Κρίνα (τα 2 πρώτα),Ελληνιστάν,βαβυλώνα,Ενδελέχεια(και από αυτούς τα πρώτα),Μεθυσμένα Ξωτικά,Ημισκούμπρια (ω ναι !! τα 2 πρώτα :)) , Μαύρους Κύκλους ,Αχαιούς,de facto(μόνο το 1ο) και μερικούς ακόμα που ξέχασα…
Μου τη σπάνε αρκετά οι Πυξ Βλαξ.
Όχι τόσο μουσικά αλλά περισσότερο για την κλαψο***νίλα που αναδύουν.
Και αυτός ο Αλκίνοος ρε παιδάκι μου…πολλή πρέζα…