Γιατί το παιδεύουμε τόσο; Τα κριτήρια για να θεωρείται μια ταινία “μεγάλη” δεν είναι κβαντοφυσική για να μας μπερδεύουν τόσο πολύ.
αναγνώριση από τους ανθρώπους του κινηματογράφου
αναγνώριση από το κοινό στο οποίο απευθύνονταν
πρωτοπορία (οποιουδήποτε είδους)
Να είναι έστω σε κάτι η καλύτερη ταινία ever made (ή η καλύτερη στην εποχή της)
Ένα από τα παραπάνω να ικανοποιείται για μένα (υπάρχουν κι άλλα μικρότερα αλλά βαριέμαι να γράψω δοκίμιο), τότε δεν έχω πρόβλημα να την κατατάξω ως “μεγάλη ταινία” και αντίστοιχα να πω εδώ μέσα αν μου άρεσε ή όχι. Με βάση αυτά τα κριτήρια, ο LOTR ικανοποιεί τα 2 και 4 επομένως μια χαρά αναφέρεται εδώ μέσα και ορθότατα ήταν π.χ. στο τοπ 100 της δεκαετίας για το cinemanews.
Καμία ταινία της Μπρίτνευ Σπήαρς δεν αναγνωρίστηκε από το κοινό της, άρα δεν έχεις να ανησυχείς. Από την άλλη, ο Μπάμπης το ελαφάκι που απευθυνόταν σε 10 χρονα και όλα τα 10χρονα το λάτρεψαν είναι μια χαρά “μεγάλη” ταινία για μένα
Δεν είναι ασαφές. Απλά τα πράγματα. Σενάριο, φωτογραφία, ηθοποιία, εφέ, κλπ. . Κινηματογραφικά χαρακτηριστικά. Δε θα λέμε π.χ. “η μεγάλη απόδραση των 11 είναι μεγάλη ταινία γιατί έχει στο καστ τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που είχε ποτέ άλλη ταινία”. Και τι κάνει μια ταινία να ικανοποιεί το 4? Να ισχύει ένα από τα προηγούμενα 3 για κάποιο από τα χαρακτηριστικά της.
Ναι, ο καθένας μπορεί να θεωρεί μεγάλη ταινία τη ταινία που δε την ξέρει ούτε η μάνα της, αλλά τότε είναι σε λάθος τόπικ. Ανοίξτε τόπικ : “ταινίες που θεωρούμε μεγάλες, αλλά είναι κλασμένες από το Θεό” και ποστάρετε τις εκεί. Ας μη το σοδομίσουμε το τόπικ αμπελοφιλοσοφώντας μέχρι τελικής πτώσης και μέχρι να καταλήξουμε πως πρέπει να κλειδωθεί γιατί αν δε μας αρέσει, τότε δεν είναι “μεγάλη” ταινία.
Δεν μου αρέσε το Saw. Bρίσκω τη θεματολογία του και τα όποια μηνύματά του επιεικώς εκνευριστικά και αφελή. Ταινία εξυπνακίστικη για μένα και όχι έξυπνη. Αντιμετωπίζει τον θεατή σα να βρίσκεται σε τσίρκο και περιμένει να δει το επόμενο τρικ. Κενό wow factor για μένα. Καλά τα επομενα δεν μπήκα καν στον κόπο να τα δω, γιατί τα θεωρώ ύψιστη κοροιδία, τόσες συνέχειες με κανονικό torture porn. Τα ρημαδια τα φραγκα όμως…
παντως εγω αν και
δεν βρηκα κατι το ιδιαιτερο στο match point.
χαλαρα βλεποταν καλοφτιαγμενη ηταν καμια σχεση με κλασσικο γουντι αλεν αλλα αυτο το ξεραμε,οπως κ να εχει ομως την επομενη μερα την ειχα ξεχασει…
ΥΓ. Βάζω και 5ο σημείο. Αντοχή στο χρόνο. Εξαιτίας του match point το βάζω, γιατί σε 10 χρόνια που η ταινία θα παίζει Κυριακή μεσημέρι στο STAR, θέλω να τη λέω στον monte!
Αν εξαιρέσεις το απιστευτο στήσιμο του εγχειρήματος και την εμμονή στη λεπτομέρεια σε ότι αφορά τον τομέα της τεχνικής σε μια ταινία, όλα τα άλλα είναι επιεικώς ασχολίαστα. Ρομαντικό βίπερ για κυρίες σε εμμηνόπαυση. Κλασικά ο Κάμερον χάνει σε όλα τα ουσιαστικά μιας ταινίας…
Συμφωνώ πάνω κάτω με τα κριτήρια που λέει ο Καρβού. Αν μια ταινία του Ταρκόφσκι πχ δεν αρέσει σε κάποιον δε σημαίνει πως δεν είναι μεγάλη όταν την γουστάρουν από άσχετοι μέχρι σινεφίλ, όταν έχει πάρει ΤΙΣ κριτικές, όταν τόσοι σκηνοθέτες λένε Ταρκόφσκι και λιώνουν και όταν -όπως είπε ένας χρήστης- έχει τα μηνύματα που έχει και θα τα περνάει με μοναδικό τρόπο για κάμποσα ακόμα χρόνια. Προφανώς και δεν κατηγορεί κανείς κανέναν αν του αρέσει κάτι άλλο ή αν δε του αρέσει κάτι αναγνωρισμένο, ε. Είναι τέχνη, δε λέω, αλλά κάποια σημεία της δε μπορούν να μην αναγνωριστούν και να μη χαρακτηριστούν μεγάλα όταν είναι σταθμοί. Αλλιώς να μετράει μόνο το box office…
1)θαψιμο και φτυσιμο οταν πρωτοβγηκε
2)το κοινο του Φορντ την διαολοστειλε-γτ μετα απο σταργουορς δεν περιμενε κανεις το Φορντ να κανει τον Μπομπκαρτ και να μιλαει 1 φορα στο τεταρτο διχως καθολου σχεδον δραση- ενω απο το κοινο του sci-fi αγαπηθηκε απο λιγους τοτε
3)πρωτοπορια αναγνωρισμενη μετα απο χρονια
4)τωρα ειναι ισως η καλυτερη ταινια επιστημονικης φαντασιας εβερ,πριν κανα 20αρι χρονια την ειχε φαει η ανωνυμια και η καλτιλα
χρειαστηκαν πολλα χρονια για να αναγνωριστει,οπως και παρα πολλες ακομα ταινιες που η εποχη,τα μεσα κτλ δεν τις βοηθησαν να γινουν μεγαλες απο την αρχη…
οπωτε αφου μιλαμε για μεγαλες ταινιες,μηπως να δινουμε κανα 20αρι χρονακια ωστε να δουμε αν πραγματικα αξιζουν?μαλλον οχι…
Η Κβαντοφυσικη εχει στανταρ φανταζομαι τυπους,θεωριες κτλ κτλ,οπως και μια λογικη πανω στην οποια λειτουργουν ολα σταθερη…στο κινηματογραφο δεν ισχυουν τοσοι κανονες,τοσο απολυτα οπως σε μια θετικη επιστημη,οπωτε ναι,ειναι δυσκολο και μπερδευει και θελει και κουβεντα…
αλλα το τι ειναι μια μεγαλη ταινια κτλ κτλ,ειναι μεγαλη συζητηση που καποια στιγμη ας την κανουμε εδω,σημερα δεν τοχω,θελω απλα να γραφω μλκιες:p
εδιτ,δεν ειναι οτι διαφωνω καθετως με τα παραπανω κριτηρια-ουτε συμφωνω βεβαια-,αλλα οπως ειπα δεν μπορουν να ειναι τοσο απολυτα, ο Κρισπ εγραψε ακομα πιο πετυχημενο παραδειγμα
you have got the point. Το safe sex είναι η μία από τις σημαντικότερες ελληνικές κωμωδίες και για τα δεδομένα του ελληνικού σύγχρονου κωμικού κινηματογράφου θεωρείται “μεγάλη”. Σε παγκόσμια κλίμακα είναι “για τον πούτσο καβάλα”, αφού μέχρι και η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά έχει περισσότερη διεθνή αναγνώριση.
Θέλετε να το ονομάσουμε “πασίγνωστες/διάσημες/δημοφιλείς ταινίες (ή ταινίες διάσημων σκηνοθετών και ηθοποιών) που δεν μας άρεσαν”?
PS. ΤΑΙ-ΝΙ-Α-ΡΑ το Blade Runner.
Ισχύει και πραγματικά τη θεωρώ κάκιστη ταινία ως προς την προσέγγιση του θέματός της.
Και λυπάμαι ιδιαίτερα που το ότι πούλησε αβέρτα έως και σήμερα επηρεάζει τη δημιουργία ακόμα πιο κακών αντιγράφων της.
Και επαναλαμβάνω, δεν πρόκειται να γράψω δοκίμιο με τις άπειρες υποπεριπτώσεις. Η Wretch το έπιασε και έγραψε “συμφωνώ πάνω κάτω”. Επίσης, για αυτό έβαλα και το 5ο σημείο για να μπει και η έννοια του χρόνου. Αν το blade runner θεωρούταν μεγάλη ταινία μόνο τη χρονιά 1997, τότε κλάην μάην. Έχει αντέξει όμως στο χροο, άρα δέχομαι δίχως ένσταση το να θεωρείται “μεγάλη ταινία”.
Τέλος, η κβαντομηχανική είναι μάλλον το αντίθετο από ότι περιγράφεις. Τα περισσότερο είναι αναπόδεικτες θεωρίες και υπάρχουν νόμοι της που υποστηρίζουν πως “απλά δε μπορείς να ξέρεις τι ισχύει”.
Νομίζω ο καθένας έχει την κριτική ικανότητα να καταλάβει αν η ταινία που δε του άρεσε αξίζει να ποσταριστεί εδώ μέσα ή όχι. Άπαξ και ικανοποιεί κάποιο από τα παραπάνω κριτήρια, εγώ δεν πρόκειται να γκρινιάξω. Ακόμη και για το εμετικό safe sex.
[SIZE=“1”]Βγαίνω λίγο οφ, προς αποκατάσταση της αλήθειας[/SIZE]
Με την καμία όμως, μπορεί κάποιες αρχές της κβαντομηχανικής να θεωρούνται καθολικές και να χρησιμοποιούνται ως εφαλτήριο, όταν όμως αυτή εφαρμοστεί σε πραγματικές συνθήκες (π.χ. στην πυρηνική φυσική) ο κάθε επιστήμονας προτείνει ένα δικό του μοντέλο, μαγειρεύει αυτά που θεωρεί σημαντικά και εν τέλει παρουσιάζει κάτι που έχει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του πάνω του. Κάτι σαν τον κινηματογράφο δηλαδή. Οι θετικές επιστήμες μόνο απόλυτες δεν είναι (ευτυχώς)
lol,lab-nerds alert:p
δεν ξερω απο αυτα, εγω κανα Γενικο Καθολικο ξερω να συμπληρωνω μονο και μερικες fail προβλεψεις για επενδυτικα σχεδια να ριχνω καμια φορα στο τραπεζι:p
αλλα τουλαχιστον η ουσια του παραπανω παραδειγματος απο οσο καταλαβα ηταν οτι ‘ο κινηματογραφος σαν τεχνη εχει στανταρ καλουπια καλαισθησιας και στανταρ κριτηρια ποιοτητας,σε αντιθεση με μια θετικη επιστημη που ειναι χυμα’ και απλα ειπα οτι οχι,δεν παει ετσι(γνωμη μου τεσπα)
