:lol::lol::lol:
[SIZE=“6”] πατωμα[/SIZE]
:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:
Adaris χαίρομαι πολύ για το ποστ σου ειλικρινά.
[SPOILER]Βεβαια δεν συμφωνώ καθόλου…Πέρα απο το ότι η ταινία είναι τεχνικά άρτια (κάτι που βλέπω δεν θίγεις καθόλου και προσπερνάς ολίγον τι) δεν συμφωνώ καθόλου στους λάιτ χαρακτήρες…Ναι απο τη μια είναι ο ιδεαλιστής και απο την άλλη ο ψυχρός πεσσιμιστής-ρεαλιστής αλλά σκέψου πόσες ώρες ταινίες θα ήθελες, και ποσο αποπροσανατολιστικό θα ήταν να εμβαθύναμε τόσο πολύ…Η ταινία ζητούσε αυτο το δίπολο των αποψεων και τπτ αλλο. Μη ξεχνάμε ότι οι ταινίες πρέπει να σου δώσουν σε 2 ώρες τα πάντα…(πχ αυτο που σου δίνουν τα βιβλία σε εκατοντάδες σελίδες και απειρες ώρες ενασχολησης κάτι που δημιουργεί και τις άκυρες συγκρίσεις βιβλίου-ταινίας).
Τι καλύτερη αποδειξη θελεις για την αμαρτωλή πόλη (και τον αμαρτωλό κόσμο γενικότερα γιατί η πολη είναι απλώς το setting) απο τα ίδια τα 7 αμαρτήματα…Επίσης όταν η σκηνοθετική ματιά αποσιωπεί επιμελώς τις εικόνες (φανταζομαι παρατήρησες πως δεν είδαμε κανένα φόνο παρα μόνο το aftermath του) δεν μπορώ να φανταστώ ότι απαιτείς απο τον σκηνοθέτη να αλλοιώσει την οπτική του σε ένα σημείο της ταινίας για να σου δώσει την εικόνα της αμαρτωλής πολης…(επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως το αξιολογείς τόσο fail αυτο που κατα τη γνώμη σου απουσιάζει)
Διδακτισμός όντως υπάρχει, ειδικά στην σκηνή στο μπαρ με τους Πιτ και Φρίμαν, αλλά και στο αμάξι όπου μεταφέρουν τον Σπέισι…(σόρρυ για τα ονόματα ηθοποιών δεν θυμάμαι αυτά των χαρακτήρων αυτή τη στιγμή:p) αλλά σιγά τον διδακτισμό, σιγά τα ωά…Αν αυτή η ταινία πάσχει λόγω διδακτισμού, δες ποσο διδακτισμό έχει το American History X (δυνατή ταινία αλλά μέχρι εκεί ε…). Εν τέλει, θελω να πω η καθε τέτοια ταινία, σχεδιάζεται πολύ προσεκτικά, αυτά που βλέπουμε μείον, είναι στοχευμένες επιλογές για να βγει ένα όλον αλλιώς πιστεψε με να βλεπες μετά ανισότητες…Αν πχ ήθελες μεγαλύτερη ενδοσκόπηση σε χαρακτήρες, θα γινόταν πολύ άνευρο για θρίλερ…Νομίζω καταλαβαίνεις το point μου. Αν του βαζαμε κατι (το οποίο θεωρούμε ότι δεν έχει) θα έχανε σε κάτι άλλο. Εν τέλει θρίλερ είναι όχι Ταρκόφσκι, όσες ταινίες βάζουν πολλά καρπούζια κατω απο την ίδια μασχάλη, αποτυγχάνουν παταγωδως…
Πάντως ξαναλέω την χάρηκα την αποψη σου, και μακάρι και αλλοι χρήστες να αιτιολογούν έτσι τις αποψεις τους…[/SPOILER]
Se7en συνέχεια
[SPOILER]Εγώ το ξέρα ότι δεν πρέπει να απαντήσω, πάει και καιρός από τότε που την είδα και δυστυχώς δεν ωφελεί και πολύ να σκαλίζω τη μνήμη μου. Αυτό που κρατώ περισσότερο από τα σχόλια σου είναι πως το se7en είναι εν τέλει θρίλερ κι εγώ δεν το προσεγγίζω ακριβώς έτσι. Πάντως δύο ώρες είναι αρκετές για να δεις κάποια εξέλιξη στους χαρακτήρες, όπως π.χ. στο φάιτ κλαμπ. Εκεί ο ήρωας ζει μέσα στην ταινία και αλλάζει, καταλήγοντας στο τρομερό της κλείσιμο που με δυο γραμμές διαλόγου ξεδιπλώνεται μπροστά σου όλη η διαδρομή. Εδώ πάλι, ψιλή κουβεντούλα, quoting και αμπελοφιλοσοφίες.
Δεν ξέρω τι εννοείς λέγοντας πως είναι τεχνικά άρτια (δεν τη θυμάμα τόσο καλά για να το σχολιάσω άλλωστε), πάντως σαν εικαστική απεικόνιση ενός κόσμου που βράζει στα σκατά νομίζω πως η ταινία δεν τα καταφέρνει (και είναι απαραίτητο να το κάνει για να ερμηνεύσουμε τις πράξεις του Σπέισι, αλλιώς αυτός παραμένει ένας τρελός που σφάζει κόσμο). Δε νομίζω πως χαλώντας το πρόσωπο μιας όμορφης κοπέλας στιγματίζεις την αρνητική πλευρά της περηφάνειας, ούτε θα έκρινε κανείς την ενστικτώδη αντίδραση κάποιου που του σκότωσαν τη γυναίκα σαν υπερβολικό και αναίτιο θυμό. Για μένα η ταινία έχει πρόβλημα στον πυρήνα της και στην υλοποίηση της βασικής ιδέας.
Σαν γενικότερη προσέγγιση συμφωνώ με αρκετά απ’όσα λες, αλλά η εφαρμογή τους στο se7en πιστεύω πως χωλαίνει σε αρκετά σημεία, γι’αυτό και δεν κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Όταν την έβλεπα σκεφτόμουν, “ας είναι όποιος θέλει ο δολοφόνος, εμένα τι με νοιάζει?” Και όπως είδες, δεν απάντησα σε όλα όσα έθεσες, αλλά έτσι προτιμώ το διάλογο, κάπως απροσδιόριστο 
Τα σέβη μου
[/SPOILER]
ρε,κραχτε:
goodfellas,casino,age of innocence,cape of fear
οχι κακες ταινιες,απλα τις βαριεμαι…το goodfellas εκανα πολλα χρονια να το δω ολοκληρο,γτ απλα βαριομουνα καθε φορα που το εχωνα και η ιστορια με αφηνε-και ακομα σχετικα-αδιαφορο,το casino οκ,μια κακη κοπια του goodfellas,το age of innocence και cape of fear,βαρετο αρκετα το πρωτο,με καλες ερμηνειες και κουστουμια κτλ,το δευτερο με τρομερο ντε νιρο και λοιπο καστ,αλλα και παλι πιο πολυ ενα μαθημα σκηνοθεσιας και πειραματισμων της καμερας-και ενας φορος τιμης σε δασκαλους του Σκορσεζε- παρα μια ολοκληρωμενη ταινια μου κανει…
Γενικα προτιμω τις προ '88 ταινιες του,απο κει και μετα μεχρι σημερα,αλλες μου ειναι οκ κλαιν-goodfellas- και αλλες στον πατο-aviator,departed…
επισης,ναι,Spinal Tap…μια φορα κατορθωσα να το δω ολοκληρο…γελαω σε λιγα μερη ενω η υπολοιπη ταινια μου φαινεται οτι απευθυνεται σε συγκεκριμενο κοινο-εκεινο με τα δερματινα,τα πετσινα και τα καρφια,που ακουγε κλασσικο μεταλ και ‘ζουσε στο περιθωριο’ και ειτε πεθανε στα 80ς ειτε ενα μερος του(ο Γρακχος)συνεχιζει μεχρι σημερα(με το οποιο δεν μπορω να ταυτιστω)-:p:p
:razz:
τελος,να μην κανω λιστες παλι,με μεγαλη δυσκολια βλεπω τις περισσοτερες αμπελοφιλοσοφιστικες δηθενιες του Αλλεν:p(μανχαταν κτλ)
Κρέμασμα στην πλατεία. Κάποιος να φέρει το σκοινί ρεεεε.
Συμφωνω σε ολα μονο στο cape of fear εχω μια μικρη ενσταση καθως το γεγονος και μονο οτι σε μια σκηνη το κοριτσακι ακουει Patience (σαν αντιδραση στους γονεις του νομιζω) απλα RESPECT!!!
Spinal Tap -απιστευτη βαρεμαρα, προτιμω το Rock Star με Wahlberg-Aniston.
τσρου
Κάτσε Lupin να 50αρήσεις, να αραιωσουν τα μαλλιά σου και να βάλεις γυαλιά πρεσβυωπίας, να γίνεις νευρωτικός κλάψας, και θα σου πω εγώ αν τον καταλάβεις τον Αλλεν:lol:
γτ ναι,η αληθεια ειναι οτι θελει υψηλη διανοηση για να παρακολουθησεις εναν κομπλεξικο να στα πρηζει με το ιδιο θεμα σε 349 ταινιες:p
α όχι εσύ είπες για μανχάταν!! για την επανάληψη οκ…πάω πάσο…λίγο πάσο όμως:oops:
για σκορτζέζε τα ίδια…βασικά δεν καταλαβαίνω τον ντόρο για τις ταινίες του τις τελευταίες 2 δεκαετίες…είναι χαρακτηριστικά αδιάφορες…το departed το βρήκα χαριτωμένο πάντως…αν και το όσκαρ ήταν για τραγικά γέλια…
οκ,οταν φτασω τα 50,το συζηταμε:p
τωρα ομως ειμαι στα μισα του δρομου και εχω μελλον…
Tώρα βγαίνω οφ-τόπικ και το σκοτώνω λίγο (ακόμη δεν έχω κραξει γμτ)…σχωράτε με παιδιά, αλλα ρε Lup, το Μatch Point δεν το βρήκες εξαιρετικό?
Ναι πες μας ουτε η Scarlett δεν σε συγκινησε με την εκπληκτικη ερμηνεια της στους αγρους μεσα στη βροχη?
Εσύ για κάθε ταινία που θα λέμε θα μας πετάς για τη Σκάρλετ;
E αφου παιζει στις συγκεκριμενες…
ναι το βρηκα,γιατι ομως δεν ειχε καμια σχεση με Αλλεν:p
Xαχα, το ξέρα ότι θα το’λεγες! Πραγματικά πρέπει να είναι πολύ παλαβιάρης για να μπορεί να κάνει ταινίες σαν το Match Point, και τελικά να επιλέγει να κάνει κατα κανόνα μέτριες κόπιες των παλιών ταινιών του.
Απορώ πραγματικά τι το εξαιρετικό βρήκατε στο Match Point.
Eίναι μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος, μια εξιστόρηση με σαφή ιδεολογία (πραγματεία πάνω στην τυχη και πόσο ελέγχει τη ζωή μας), εξαιρετική κλιμάκωση, αναφορές σε Ντοστογιέφσκι (βλέπε Εγκλημα και Τιμωρία) εξαιρετική ενδοσκόπηση σε χαρακτήρες, το δίλημμα του (αντι)ήρωα μεταξύ απληστίας (τα λεφτά και η κοινωνική καταξίωση) και της σαρκικης λαγνείας, η τραγική λύση που δίνει, και στο τέλος η απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτημα που τέθηκε στην αρχή (όσο και να προσπαθούμε να ελέγχουμε τις ζωές μας, στο τέλος το αποτέλεσμα εξαρτάται απο το “αν περνάει το μπαλάκι του τένις το δίχτυ ή όχι”).
Φιλοσοφικός κυνισμός, σχόλια για τη ζωή, τα θέλω και τα πάθη, τις επιλογές, τις αντιδράσεις στα αδιέξοδα, και πάνω απόλα το πόσο ρόλο τελικά παίζει η τύχη στη ζωή.
Εξαιρετική κινηματογράφηση, παθιασμένες ερμηνείες, μια ταινία με κομψότητα και φινέτσα απο την αρχή μεχρι το τέλος. Αρκετούς λόγους βρήκα:D
Α! Και καλή όπερα! UUUUna furtiva lagrimaaaa…
Όποιος θέλει να δει την αρνητική κατάληξη της απληστίας, μια αρκετά παρόμοια ταινία (εξαιρετικά καλοφτιαγμένη επίσης, απο τον μάστορα Σίντνει Λιούμετ) -εκεί σχολιάζεται ότι όταν κάτι πάει στραβά όλα πάνε στραβά- το Before the Devil Knows You’re Dead.
Y.Γ.: Τελικά μου φαίνεται έχω αναλάβει επίσημα το ρόλο του “δικηγόρου του διαβόλου” στα κραξίματα:lol: