Μονο αριθμους στο τελος για να ψηφιζουν οι τηλεθεατες δεν εχουν βαλει.
'Η μηπως εβαλαν και δεν το ξερω.Γελοιο πραγματικα.
Η μπαντα δεν μ’αρεσει αλλα τους θεωρουσα σοβαρους.
ακριβώς αυτό. θα ήταν πολύ πιο μάγκες αν τα κάναν όλα αυτά αθόρυβα, και απλά ανακοίνωναν στο κοινό τους το νέο μέλος. έλεος γενικά, αστειότητες, και πραγματικά έχουμε κουράστει από κραυγαλέες εμπορικές κινήσεις στην μουσική.
Για τον Vikernes, ας μην ξεχναμε οτι μιλαμε για δηλωσεις που εχει κανει απο ηλικια 16 χρονων μεχρι σημερα, ειναι και λιγουλακι "πειραγμενος, ε δεν περιμενετε και απολυτη συνεπεια.
Οσο για το θεμα του τοπικ νομιζω οτι μπορω σε μεγαλο βαθμο να διαχωρισω τα πιστευω η τον χαραλτηρα του μουσικου απο την μουσικη που παιζει, ακομα και αν προσπαθει να περασει κατι τετοιο στα κομματια του, αν το αποτελεσμα ειναι καλλιτεχνικα καλο δεν με ενοχλει και τοσο. ΟΚ, εξαιροοντας απολυτα στρατευμενα ειδη οπως το nsbm.
Συμφωνώ σχεδόν τελείως.
Σε άλλη φάση τώρα
Δεν ξέρω που να την ποστάρω αυτή τη συνέντευξη, μου φαίνεται κολλάει εδω μέσα
[B]http://www.furious.com/perfect/toop.html[/B]
Ο τύπος έιναι μουσικός κ μουσικός δημοσιαγράφος, έχω διαβάσει βιβλία του, κ αυτά που λέει στη συνέντευξη γαμούν
[quote=“Deathster,post:41,topic:14921”]
Μονο αριθμους στο τελος για να ψηφιζουν οι τηλεθεατες δεν εχουν βαλει.
'Η μηπως εβαλαν και δεν το ξερω.Γελοιο πραγματικα.
Η μπαντα δεν μ’αρεσει αλλα τους θεωρουσα σοβαρους.[/QUOTE]
worst enemy σε πάω γενικά αλλά εν προκειμένω είσαι ημιμαθής - το ίδιο ισχύει και για τον Deathster μάλλον - (τηλεοπτική εκπομπή; orly?) και γράφεις βλακείες ως αποτέλεσμα. Δεν κάνανε κανένα reality, απλά από τις ακροάσεις μία εταιρεία παραγωγής έφτιαξε τρία εικοσάλεπτα βιντεάκια ώστε να δείξουν στο περίπου τι παίχθηκε. Από την πλευρά τους οι Theater απλά ήθελαν να το δουν οι οπαδοί τους, απ’ την πλευρά της η Roadrunner προφανώς ήθελε να εκμεταλλευτεί τον θόρυβο γύρω από αυτό.
Γενικά άμα δεν έχετε καλή εικόνα των πραγμάτων μην εκφράζεστε τόσο απαξιωτικά ε. Μόνο η μπάντα δεν φταίει αν φαίνεται ελαφρώς αστείο το αποτέλεσμα.
Και τι ειναι δηλαδη ? Μια χαρα το εκμεταλλευτηκε και η εταιρεια και η μπαντα.
Δες μονο το τοπικ στην επικαιροτητα.Eχει περισσοτερες απαντησεις απ’οτι το τοπικ
της ιδιας της μπαντας.
Τωρα αν το εκανε η εταιρεια χωρις την αδεια της μπαντας αυτο ειναι ενα αλλο θεμα.
Το ολο σκηνικο εμενα σαν απλο ακροατη της μουσικης (και οχι της μπαντας) δεν
μ’αρεσε.Αν εσυ εισαι ενταξει με το ολο θεμα κανενα προβλημα.
Προς shaman και Leviathan: ναι η ιδέα των επεισοδίων ήταν της Roadrunner για να κάνει ακόμα μεγαλύτερο ντόρο (αν και οι Dream Theater θα μπορούσαν αν ήθελαν να μην το αφήσουν να προχωρήσει), ΑΛΛΑ οι χαζές δηλώσεις που έκαναν την αποχώρηση του Portnoy σαπουνόπερα έγιναν πριν από αυτά οπότε εγώ λέω ότι η γενικότερη στάση τους μετά την αποχώρηση ήταν γελοία. Και ναι ήταν μια ζωή μαζί αλλά δεν είναι αστείο και στη χειρότερη προσβλητικό για τη νοημοσύνη των οπαδών όταν εξευτελίζουν μια σχέση 25 ετών χάριν ενός μίνι τζέρτζελου?
Τελικά το θέμα δεν είναι η σειρά αυτή καθεαυτή (στο φινάλε και οι Metallica δείξανε τις οντισιον μεταξύ άλλων στο Some Kind Of Monster για να πάρουν τον Trujillo και δεν έγινε αντίστοιχη φασαρία), αλλά η εκμετάλλευση μιας συναισθηματικά φορτισμένης κατάστασης με απώτερο σκοπό τη μεγαλύτερη προβολή:wink:. Όπως και με τους Slipknot τώρα (άλλουνου παπα ευαγγέλιο αυτοί).
Τέσπα on topic, εγώ είμαι υπέρ του διαχωρισμού του δημιουργού από το δημιούργημα. Δηλαδή αν μια μπάντα έγραφε στίχους μέσω των οποίων εξέφραζε απόψεις που δε με βρίσκουν σύμφωνα, τότε κοιτάζω μόνο το μουσικό κομμάτι. Αν και εκεί δε μου λένε κάτι το μπούλο, αλλιώς “χέσε τους στίχους, τουλάχιστον έχουν ωραία μουσική”.
Ρε Λεβιάθαν κι εγώ σε πάω γενικά και σε εκτιμώ μουσικά αλλά δε περίμενα κιόλας ότι θα γουστάρεις με ολη αυτή την ιστορία. Δηλαδή, ντάξει είπαμε φανμπουσμός, αλλά μέχρι ένος σημείου. Λες ότι η μπάντα το έκανε για να δείξει απλά στους οπαδούς της τα δρώμενα της σχετικά με τον νέο ντράμερ, και ότι απλά η roadrunner το εκμεταλεύτηκε αυτό για τα φράγκα. Λες και οι theater δεν ξέραν εκ των πρωτέρων ότι η εταιρία τους θα’ κονομούσε γερά από την όλη αυτή ιστορία και ότι θα τους τα’ σκαγε μετά δωράκι. Πάμε πάλι:
Και συνεχίζω και πάω σε αυτό που σου απάντησε ο Deathster (επειδή έτυχε να δω 2 απο τα τρια επισόδεια), ότι και μένα ως ένας απλός μουσικόφιλος δε μου άρεσε καθόλου αυτό το σκηνικό [B]των βιντεοσκοπημένων όντισιών[/B] τύπου drummer-εχεις-ταλεντο όπου οι μουσικοί σε κοινή θέα δοκίμαζαν διάφορους drummer, και στη συνέχεια ως κριτική επιτροπή (απορρίπτοντας τους άλλους) έφταναν στον έναν μοναδικό αντικαταστάτη ενός φίλου με τον όποιον, όπως είπε και ο imperium τους συνδέουν πολλά. Απλά δε μ’ άρεσε ρε παιδί μου. Κάντο αθόρυβα αυτό, ποιός ο λόγος να το βιντεοσκοπήσεις όλο αυτό??? Το επιχείρημα: για να ενημερωθούν οι οπαδοί που διψάνε για theater, δε μου αρκεί, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι μια χαρά βολεύονται με μια απλή ανακοίνωση νέου μέλους.
Και αν δεν ήταν reality, δείχνοντας λεπτομέρειες 10 ήμερων από την ζωή της μπάντας τότε τί ηταν ρε παιδιά?? Θα μας τρελάνετε? Το αποτέλεσμα ήταν τίγκα αστείο, και φταίει και η μπάντα σε αυτό, και σόρι λέβι.
Από κει και πέρα, ξέρω πως περιμένω βομβιστική επίθεση και ίσως και σεντόνια (στα οποία δε θα απαντήσω με ανάλογο μέγεθος), αλλά αποψη μου ειναι αυτή (φανταζομαι κι αλλονων ομως). Η την κρατατε και σκεφτεστε ή την πετατε.
[B]
A! και ψόφος γενικά στην ROADRUNNER RECORDS που για χάρη μεγάλων μπαντών (βλ. slipknots κλπ) χαντάκωσε άλλα αστέρια τύπου glassjaw…[/B]
(Tέσπα αλήθεια δεν έχω κάποια εμπάθεια με την μπάντα, πρώτη φορά κάνω τέτοιου είδους κριτική (πέρα απ’ το ότι γενικά δε μ’ αρέσουν))
ενδιαφερον θρεντ!
εγω γενικοτερα ειμαι απο τους τυπους που δεν δινω σημασια σε τιποτα αλλο περα απο τη μουσικη (κατα κυριο λογο) -τωρα αν κατσει και στιχους/ινφο για τη μπαντα τα μαθω πρωτα τι να κανουμε, ειναι η εξαιρεση-. πρωτα θα ακουσω τη μουσικη, τα σιντι κλπ και απο κει και περα θα ψαχτω. θα ψαξω κατ αρχην στιχους και σε λιγες περιπτωσεις θα ασχοληθω πιο διεξοδικα με τις μπαντες. οι στιχοι -κυριως- μπορουν να αποτελεσουν ενα μεγαλο πλεονεκτημα για τη μπαντα στα αυτια μου αλλα δεν γινεται το ιδιο αν δεν μου αρεσουν. τοτε απλως τους αγνοω. γενικα εκτιμω πολυ τη μουσικη ως “μουσικη”, ως “δημιουργια” και ετσι δινω τη μεγαλυτερη εμφαση εκει.
τωρα αν καποιος που εχει γραψει μουσικη που αγαπαω πολυ ειναι μαλακας συνηθως θα γελασω με τα περιστατικα/δηλωσεις που ισως ακουσω ας πουμε (σε τετοιες περιπτωσεις καταλληγω να εκτιμω πιο πολυ το ταλεντο του ατομου ως μουσικος και να εκνευριζομαι με το οτι αν ηταν λιγο πιο νορμαλ ανθρωπος ισως να εγραφε ακομη πιο γαματα πραγματα), αλλα και παλι δεν θα σταματησω να τον ακουω κιολας. εκτος αν λεει πραγματα (σε στιχους) που με ενοχλουν αλλα μεχρι στιγμης δεν μου εχει συμβει αυτο.
Αυτό που λες εσύ όμως δεν είναι διαχωρισμός του δημιουργού από το δημιούργημα (κάτι το οποίο δε με βρίσκει γενικά αντίθετο), αλλά διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του δημιουργήματος. Το δημιούργημα καλώς ή κακώς δεν είναι μόνο η μουσική, αλλά και οι στίχοι, άλλο αν εσύ επιλέγεις να προσέχεις περισσότερο το πρώτο παρά το δεύτερο. Οπότε όταν λες ότι αν είναι ωραία η μουσική, χαλάλι για τους στίχους, αυτό που κάνεις είναι ουσιαστικά να κάνεις τα στραβά μάτια, να είσαι επιεικής δηλαδή με το τελικό δημιούργημα εξ’ αιτίας της προσήλωσης μόνο στο μουσικό κομμάτι του δημιουργήματος. Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα μ’ αυτή την τακτική, άλλωστε ομολογώ ότι κι εγώ το χω κάνει αυτό το πράγμα, απλά να ξέρουμε τί λέμε.
Έχεις δίκιο. Το έγραψα και λίγο βιαστικά η αλήθεια οπότε μπέρδεψα λίγο το πως ήθελα να πω κάποια πράγματα.
Συμβαίνουν αυτά και δεν έχουν να κάνουν μόνο με ιδεολογικά θέματα. Σε πολλά metal κομμάτια οι στίχοι είναι από αφελείς ως εντελώς βλακώδεις, φαίνεται ο στιχουργός να χρησιμοποιεί λέξεις για την φωνητική τους αξία και όχι την κυριολεκτική. Για να αναφερθώ σε κάποιον που και οι δύο αγαπάμε Γράκχε, δες τα λόγια του Painkiller…
Στα blues αντίστοιχα πολλές φορές έχεις αφελή θέματα και ιδιωματική γλώσσα βγαλμένη από άλλες εποχές. Θυμάμαι σε ένα θρεντ που μεταφράζαμε στα Ελληνικά για πλάκα και είχα μεταφράσει το Red House… #-o:lol:
Mπορείς να απομονώνεις τη μουσική από τους στίχους, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον.
Τώρα στο να ακούς ή να μην ακούς κάποιους λόγω της ιδεολογίας τους, δεν ξέρω μου φαίνεται υπερβολικό. Τους RATM τους άκουγα από όταν βγήκαν γιατί πραγματικά έπαιζαν πρωτότυπα για την εποχή (ειδικά ο Morello που είναι και η χειρότερη περίπτωση στα ιδεολογικά…). Εσύ ρε Γράκχε δεν ακούς Skynyrd ή BLS π.χ. ; Rush;
- Ρε σε Mule, αφού το γράφω από πάνω στο τέλος, κι εγώ το κάνω αυτό το πράγμα. Έκανα απλά μια διόρθωση σ’ αυτό που έγραψε ο Imperium.
- Σαφώς και μ’ αρέσουν οι Lynyrd Skynyrd.
- Οι Black Label Society πάλι όχι ιδιαίτερα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τα μυαλά που κουβαλάει ο Wylde.
- Οι Rush πάλι δε βλέπω τί το μεμπτό έχουν από ιδεολογικής άποψης ώστε να μην τους ακούω.
Γιατί χειρότερη ο Morello;
Και τι το περίεργο έχουν οι Rush;
- Δεν αμφέβαλλα
Sabbathιλίκια, ωραία πράγματα!
Για ψάξτε λίγο την έμπνευση του Neil Peart από την Ayn Rand, που βασίστηκε το 2112, ποιά ήταν η Ayn Rand γενικότερα.
Γνωστά όλα αυτά, το περίεργο πού είναι; Γιατί εκπλήσσεσαι που τους ακούει ο Γράκχος πχ.;
Ευστοχη η διορθωση του Γρακχου και καλα εκανε και το ανεφερε. Εχω διαφωνησει αρκετες φορες πανω ατο συγκεκριμενο θεμα.
Εχω πιασει κι εγω τον εαυτο μου να σπαω κομματια ετσι στα δυο και να αγνοω επιλεκτικα τους στιχους, επειδη το μουσικο κομματι μου φαινεται γαματο.
Ενα προχειρο παραδειγμα που μου ερχεται τωρα στο μυαλο ειναι το Science των SOAD ξερω γω. Ωραιο κομματακι, κοπανιομουν κι ετσι και μολις εψαξα να βρω τι σκατα λεει, ξενερωσα αλλα επειδη μου αρεσε το μουσικο μερος το αγνοησα και συνεχισα να το ακουω. Το αντιθετο ομως δε θα μπορουσα να το κανω. Να κρατησω τους στιχους που μου αρεσουν και να αγνοησω το μουσικο κομματι. Αν ηταν ετσι δε θα ακουγα μουσικη αλλα θα διαβαζα ποιηση.
Ναι μεν και τα 2 μερη ειναι αυτα που κανουν το κομματι αλλα πιστευω οτι το μουσικο μερος εχει σαφως πιο μεγαλο ρολο.
Αυτος ειναι και ο λογος που πολλες φορες προτιμω τα instrumental. Ειναι απλα μουσικη… Δεν εχεις στιχους απο εναν καλλιτεχνη που μπορει να σου “χαλασει” το μουσικο μερος με τις ιδεολογικες του ανησυχιες. Ακους απλα το ταλεντο του μουσικο και τον κρινεις γι’αυτο.
Τωρα αν πεσω σε μπαντα που παιζει γαμω τις μουσικες αλλα θεωρω τα μελη της αρχιμαλακες για τους χ,ψ λογους, το πολυ πολυ να μην σκασω λεφτα για συναυλια ξερω γω. 
Εμ, εμείς στην Κρήτη ξέρουμε από καλό λάδι μάστορα.
Άλλωστε κι εμείς southern δεν είμαστε;
Ναι μωρέ, συμπαθητική είναι η μουσική των BLS, δε λέω, αλλά μου τη σπάει λίγο η φωνή του βλάχου, άσε που υπάρχουν (για μένα) ένα σωρό καλύτερα συγκροτήματα σ’ αυτή τη φάση.
Από Zakk πιο πολύ μ’ αρέσουν οι Pride and Glory μπορώ να πω.
Λοιπόν επειδή σε μένα δεν ήταν γνωστά, έκατσα και το ψαξα λίγο γι’ αυτή τη Ραντ.
Ε ντάξει, άλλο ένα πλουσιόπαιδο που πήρε τον πούλο από τη Σοβιετική Ένωση και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της ως αντικομμουνίστρια, Ρεπουμπλικάνα, θιασώτης του ατομικισμού και εχθρός κάθε έννοιας συλλογικότητας.
Big deal ρε συ Mule!
Εδώ πολλοί από μας ακούμε Burzum ας πούμε.
μου φαινεται πολυ περιεργο οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορει να μεινουν ασυγκινητοι απο μια μουσικη που αλλιως θα τους αρεσε πολυ (αν ηταν να γινει ετσι, γενικα μιλαω) επειδη δεν “πανε” το μουσικο. λες και τον εχουν γνωρισει, να μιλησουν μαζι του και να δουνε γιατι τα πιστευει αυτα. ρε δεν πα να ναι και παιδεραστης ο αλλος, αν ειναι καλος μουσικος θα τον ακουσω, χεστηκα (θα τον απορριψω φυσικα ως ανθρωπο και λογικα θα αγνοησω και τους στιχους του κλπ κλπ). στο κατω κατω το λενε “μουσικη” αυτο που ακουμε, δεν το λενε “μουσικο χαλι με απαγγελια διαλεξης”. τι καθεστε και ασχολειστε με την ανωμαλια του καθενος? λες και υπαρχει εστω 1 απο μας που αν θελουμε να του προσαψουμε κατι δεν μπορουμε?..
Προφανώς βλέπεις τη μουσική λίγο διαφορετικά, απ’ ότι την βλέπει άλλος κόσμος, κι εγώ μέσα. Δεν είναι μόνο το κουνημα χορδών και το χτύπημα τυμπάνων η μουσική. Είναι κι άλλα πράγματα. Από την ατμόσφαιρα στην οποία σε χώνουν οι ήχοι, μέχρι τα μηνύματα και η προσωπικότητα του καλλιτέχνη που περνούνται μέσα από τους στίχους, και τελικά οι συγκινήσεις που σου προσφέρει το σύνολο αυτό. Μη τρελαθούμε όμως, όχι μόνο δε θ’ ακούσω τη μουσική ενός παιδέρα, αλλά θα τη σαμποτάρω και με κάθε μέσο ξέρω’ γω.
Δεν έχει τύχει να μείνω ασυγκίνητος από μουσική που υπό άλλες συνθήκες θα μ’ άρεσε, γιατί ακριβώς απορρίπτω κάτι τόσο κραυγαλέο για μένα, και απευθείας δε μ΄αρέσει.