Συμφωνώ πάρα μα πάρα πολύ με αυτό που λες για τα στάνταρντς και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποίησα τη λέξη εμμονή. Μια απλά προτίμηση δε με πειράζει και τη δέχομαι, αλλά αυτό το πράμα που απαξιώνουν το διαφορετικό χωρίς να το’ χουν ζήσει με τρελαίνει. Εγώ δηλαδή την φίλη μου αυτή, για την οποία μίλησα, την κράζω πάρα πολύ.
Επίσης +1 στο ποστ της λένας. Ειδικα το πρώτο σκέλος είναι πολύ όμορφο όταν συμβαίνει (πριν το τέλος βεβαια)
καλές, αλλά υπερεκτιμημένες …
Μπα είναι υπερβολικά μηδενιστικά όλα αυτά. Σε έναν έρωτα δεν υπάρχουν μόνο οι ορμόνες. Μερικές φορές έτσι φαίνεται και μερικές φορές έτσι νιώθεις, αλλά αυτό διαψεύδεται από τη φιλία. Η φιλία είναι κάτι πιο ξερό από τον έρωτα από άποψη συναισθημάτων. Παρόλ' αυτά, διακρίνεται ενδιαφέρον για τα άλλα πρόσωπα, άγχος για το να μην πάθουν κάτι και μια ουσιώδης αγάπη. Το ίδιο ισχύει για την οικογένεια.
Έτσι και ο έρωτας δεν είναι απλά “εκκρίνω ορμόνες και γουστάρω”, “εκκρίνω σπέρμα και γουστάρω”, και πάει λέγοντας. Πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες) έτσι είναι, και τουλάχιστον αυτό βλέπω γύρω μου από παρέες, γνωστούς ή από εμένα. Ο έρωτας και η σχέση όμως δεν πρέπει να μπερδεύονται σαν έννοιες, όπως και οι φράσεις “i’m in love” και “i have a crush” (μόνο στα αγγλικά είναι τόσο φανερή η διαφορά τους :b). Γενικότερα, το αν συναισθήματα και “αξίες” όπως αυτές που υπάρχουν σε μια οικογένεια ή φιλία εμφανίζονται και στους έρωτες κάποιου ατόμου έχει να κάνει κατά ένα μεγάλο μέρος με τη συναισθηματική του νοημοσύνη η οποία είναι συχνά συνισταμένη της εμπειρίας και των βιωμάτων του καθενός. Και αν κάτι τέτοιο συμβαίνει, τότε ξεφεύγεις από το στάδιο της πρέζας και πας σε ένα ανώτερο στάδιο.
Όσο για το τι υπερισχύει: η φιλία ή ο έρωτας, όπως είπα το θεωρώ ανούσιο να κάτσουμε να μπούμε σε αυτό το δίλημμα. Είναι σα να συγκρίνεις darkthrone με radiohead πώς το λένε. Η φιλία είναι φιλία: αγάπη προς τον φίλο, αίσθημα ασφάλειας ή ικανοποίηση για την προσφορά προς αυτόν, δημιουργικός χρόνος μαζί και γενικότερα ένα δέσιμο το οποίο δεν έχω τις γνώσεις για να το εξηγήσω. Ο έρωτας έχει να κάνει με άλλες πράξεις και άλλα συναισθήματα. Η έλλειψη ενός εκ των δύο, στη δική μου ζωή τουλάχιστον, θα οδηγούσε σε δυστυχία.
Είχε γράψει ένας σε ένα βιβλίο ότι ο έρωτας είναι απλά αποτέλεσμα των ορμονών, των οποίων ο λόγος ύπαρξης έγκειται στο ότι ωθούν τον άνθρωπο στην αναπαραγωγή, καθώς το σεξ είναι από τη φυσή του κάτι άσχημο και μόνο έτσι ο άνθρωπος θα το έπραττε. Στην αρχή σκέφτηκα ότι έχει δίκιο. Αργότερα όμως συνειδητοποίησα ότι όλα είναι αποτέλεσμα ορμονών ή αισθήσεων. Μυρίζεις σκατά, σιχαίνεσαι. Μυρίζεις μια φρέζα, γουστάρεις. Το άσχημο ορίζεται διότι οι αισθήσεις μας και οι ορμόνες μας μας ωθούν στο να το σιχαινόμαστε, και αντίστοιχα το ίδιο ισχύει για το όμορφο και το ωραίο.
Θέλω να καταλήξω λοιπόν στο ότι όσον αφορά τέτοια θέματα, παρότι είναι καλό να τα εξετάζουμε από μια ουδέτερη οπτική γωνία πού και πού (όσο ουδέτερη μπορεί να είναι αυτή), ούτως ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τη φύση μας, οφείλουμε (για τη δική μας ευτυχία τουλάχιστον) να αφηνόμαστε σε αυτά. Ο έρωτας μπορεί να είναι ασθένεια, μπορεί πολλές φορές να είναι η χειρότερη πρέζα απ' όλες, μπορεί να μας κάνει για ένα διάστημα πιο αδύναμους κλπ κλπ (ιδιαίτερα αν έχουμε φάει χυλόπιτα), αλλά δεν παύει να είναι ένας απ' τους τοπ3 ξέρω γω λόγους που αξίζει να ζούμε. Και στο κάτω κάτω είναι αφύσικο να προσπαθούμε να φτάσουμε στο στάδιο του υπερανθρώπου ξέρω γω κρατώντας τον εαυτό μας μακριά από τα συναισθήματα αυτά, γιατί τότε μόνο ανόητοι θα είμαστε. Η πραγματική σοφία είναι να έχουμε επίγνωση απλά του τι είμαστε, και όχι η προσπάθεια να απομακρυνθούμε από αυτό. Γουστάρω να σκέφτομαι μηδενιστικές ιδέες για τον έρωτα ή για την ανθρώπινη φύση γενικότερα, αλλά να τις χώνω κάπου βαθιά μέσα στο κεφάλι μου ώστε να μην παρεμβαίνουν στη ζωή μου, παρά μόνο όταν τις χρειάζομαι για να παρηγορηθώ. Αυτό γιατί στο κάτω κάτω άνθρωποι είμαστε, και κάθε ον έχει προικισθεί με διάφορα πράγματα στα οποία μπορεί να βασίσει την ευτυχία του.
edit: όσον αφορά τον εγωισμό, (νομίζω ότι) έχω βιώσει τη φάση όπου ο εγωισμός μου γίνεται ένα με τον εγωισμό του προσώπου
επίσης τώρα νιώθοντας λίγο σκατά γιατί με κάνατε να ξεθάψω αυτές τις μηδενιστικές ιδέες (:b) θυμήθηκα το βιβλίο του φροϋντ “πολιτισμός πηγή δυστυχίας” το οποίο ποτέ δεν αξιώθηκα να διαβάσω και δεν ξέρω αν αναφέρεται και στη φιλοσοφία, απλά κολλάει ο τίτλος
edit2: φυσικά δεν αναφέρομαι σε sex and the city τύπου έρωτα. γενικά όποτε ερωτεύομαι νιώθω άντρας απ’ έξω και γυναίκα από μέσα :P:P
δηλαδή?
Κάθομαι κ διαβάζω το τόπικ με ένα χαζό χαμόγελο. Πάντως δεν ξέρω αν έχει αξία να τα αναλύουμε όλα αυτά, δύο ισορροπημένοι άνθρωποι θα βρουν τρόπο να δημιουργήσουν κάτι όμορφο και να αντεπεξέλθουν όταν συναντήσουν τις κακοτοπιές αυτού του ιδιόμορφου δρόμου, τις οποίες , φευ, δε γίνεται να αποφύγεις. Το παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα το φαντάζομαι σαν τη διπλή έλικα του δνα, κράτα με να σε κρατώ κετς… Όμορφες καταστάσεις τι να λέμε τώρα 
Βέντερ βάνε παραγράφους ρε
Ωραίος ο Vedder!!
Mα κι εγώ είπα στην αρχή ότι δε χρειάζεται να γράφουμε τις άπειρες αναλύσεις και θεωρίες. Απλά πραγματάκια που μας εκνευρίζουν και μας αρέσουν στις σχέσεις και προσωπικά οι συζήτησεις που προέκυψαν απ’ αυτά μ’ αρέσουν. Nothing less Nothing more
Πάντως συμφωνώ με βέντερ (-1 σε awake ο οποίος είναι μεγαλύτερος και λογικά πιο έμπειρος σε τέτοια ζητήματα αλλά τουλάχιστον τα πράγματα τα βλέπω σα τον συνομήλικο μου βέδερ)
εμένα ο awake για κάποιον λόγο με αυτά που πόσταρε μου έδωσε την εντύπωση του μισογύνη(χωρίς παρεξήγηση).
συμφωνώ με Vedder οτι όσα είπε ο awake είναι πολύ μηδενιστικά.
εγω παντως θεωρω οτι η ατακα awake για φλουντ και οασις και την αντιστοιχια τους ειναι κορυφαια απλα…:thumbup:
O αγώνας τώρα δικαιώνεται.
στο ροκινγκ το ταμπ δε μου πιάνει και βαριέμαι να πατάω 50 space :b
Όλη αυτή η ιστορία του φιλία>>>>έρωτα έχει προκύψει καθαρά σαν αντίδραση στο ότι όλοι πάνω κάτω είχαμε φίλους/γνωστούς που γράψανε όλο τον κόσμο μόλις βρήκανε γκόμενα.
Άμα υπάρξει ισορροπία μεταξύ των δύο, και δε γράφεις ούτε τους φίλους ούτε την γκόμενα τότε δεν υπάρχουν καν κριτήρια σύγκρισης. Αν πάλι η γκόμενα “δεν ταιριάζει” με την παρέα για τους α,β λόγους και ακόμα χειρότερα υπάρχει μίσος μεταξύ τους, τότε δε θεωρώ πως πρόκειται για “αδιέξοδο” όπου κάποιον πρέπει να γράψεις αλλά για λάθος επιλογή. Δεν γίνεται οι φιλοι σου να μην κολλάνε καθόλου με την γκόμενά σου, εκτός αν ψάρεψες μια άκυρη απλά για να την πηδάς
Και γενικότερα το γενικεύουμε παααρα πολύ. Το συναρπαστικό με τις ανθρώπινες σχέσεις πάσης φύσεως είναι ότι καθεμία είναι ξεχωριστή και δε μπαίνουν εύκολα σε καλούπια, παρά μόνο ελάχιστα στανταρντς. Δηλαδή άμα η γκόμενα δεν κολλάει με τους φίλους (δε λέω κάθε μέρα μαζί, είπαμε) τότε μπορεί η γκόμενα να μη φταίει σε ΤΙΠΟΤΑ και οι φίλοι να παίζουν μαλακία. Ίσως γιατί έχουν κομπλεξ (όλα παίζουν και στη φιλία) ή επειδή δε μπορούν γυναίκες στην παρέα ή επειδή γουστάρουν να κλάνουν και να σκαλίζουν τη μύτη τους κλπ. Oι φίλοι δεν είναι πάντα τα αγγελούδια
Κάνα έντερ έλεγα να πατήσεις γιατρέ
συμφωνω μαζι σου 100%…θεληση να υπαρχει και ολα γινονται…παντως επειδη με quoteταρες:p θελω να πω οτι δεν αναφερομουν σε οτι ειχα γραψει στο στο οφ τοπικ…ειναι μια καθαρα προσωπικη αποψη κα εξ αλλου ο καθενας στη ζωη του κανει οτι γουσταρει και αν θα “ριξει” τις παρεες του ειναι προσωπικη του επιλογη.Βασικα θα ηθελα να το αναλυσω λιγο παραπανω αλλα φοβαμαι οτι ειναι λιγο οφ τοπικ…
Πάντως εγώ πιστεύω πως,κακά τα ψέματα,η κοπέλα που θα έχει ένας φίλος σου σε κάποιο βαθμό θα “ταιριάζει” και με εσένα.
Υπήρχαν άτομα με τα οποία έκανα κολλητή παρέα και έβρισκαν κάτι γκόμενες εντελώς διαφορετικές από την αισθητική μου και τα γούστα μου και δεν ήξερα γιατί.Προφανώς επειδή ταιριάζανε και ήταν εν μέρει και αυτοί έτσι.
Θέλω να πω πως πολλές φορές στο θέμα σχέση σχεδόν πάντα έχουμε κάτι που πρώτα από όλα επιθυμούμε εμείς οι ίδιοι άρα εν μέρει μπορούμε να βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα για κάποια άτομα
τα -ακι, -ουλη στο τελος του ονοματος μου και η σπατικη ψιλη τενουτα που το συνοδευει, οταν θελει να με ψησει για κατι
(α, και το γεγονος οτι θεωρει υποχρεωση της να μου βρει ενα υποκοριστικο)
asyftaουλη μουυυυυυυυ
τι θελεις?
Mπα, μην το λες. Επειδή ακριβώς ζητάς διαφορετικά πράγματα από μία σχέση και διαφορετικά πράγματα από μία φιλία (εδώ να πω πως συμφωνώ με όλα τα πάνω ποστς του vedder), δεν είναι καθόλου ανάγκη να συμβαίνει αυτό. Στη δική μου παρέα τουλάχιστον οι φίλoι των φιλενάδων μου ποτέ δεν κατάφεραν να απορροφηθούν από την παρέα, και δεν γίνονταν πάντα συμπαθείς (συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου φίλων).
Αυτό το φαινόμενο βέβαια δεν προβλημάτισε ποτέ κανέναν, απλά δεν τους συναντούσα όλους αυτούς σε κοινό χωροχρόνο, και είμασταν όλοι χαρούμενοι και ανακουφισμένοι.
Δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει πάντα, ε, το δικό μου παράδειγμα ίσως είναι ακραίο.
Ειδικά το θέμα της αισθητικής πάντως είναι τόσο προσωπικό, που δεν μπορείς να το μαζέψεις από πουθενά.
Άσε που θα ήταν καλύτερο να μην σου αρέσει αισθητικά η γκόμενα του φίλου σου
πες μας τωρα ποσες φιλιες εχεις κοστισει στον γκομενο σου , επειδη ολοι οι φιλοι του θελαν να σου τριψουν το πιπερι
(ανδροχωριστρα almighty που τρελαινεις κοσμο 8) )
αααααααχ, ασε, χιλιάδες…:roll: