μιας και δεν βρήκα τιποτες ας ανοιχτεί ενα “χολέρα Thread” για το 2010 ετσι για να βγει απο μέσα σας…
τοπ 3
1ο The Obsidian Conspiracy (Nevermore)
2ο Imperfect Harmonies (Serj Tankian)
3ο Asylum (Disturbed)
ανάλυση αλλη φορά τωρα ψηλονυστάζω…
Nevermore - The Obsidian Conspiracy
Iron Maiden - The Final Frontier
Pain of Salvation - Road Salt One
3 απογοητευσεις απο 3 πολυ αγαπημενες μπαντες…
Μaiden και Tankian και για μένα. Άντε να πω και του Ozzy για να τα κάνω τρία.
Ως τωρα το Soilwork και το καινουργιο Therion που το ακουσα προσφατα.
και τα 2 δεν μου ειπαν τιποτα.
πολυ κατωτερα του αναμενομενου [-X:(
[B]kaiser[/B] δώσε ακόμη μια ευκαιρία στο [B]Road Salt One[/B] …και εγω ήμουν πολύ αρνητικός στην αρχή…τώρα δεν μπορώ να περάσουν 2-3 μέρες χωρίς να τον ακούσω.!! ,μεγάλη αγάπη ο δίσκος… τρελό κόλλημα
και στις απογοητεύσεις…
[B]Iron Maiden - The Final Frontier[/B]
άμα είναι να περιμένω να περάσουν 30 λεπτά για να αρχίσει ο δίσκος να εχει ενδιαφέρον κλαυτα χαραλαμπε…
[B]Nevermore - The Obsidian Conspiracy[/B]
όταν τα δυο βασικά μέλη(Warrel Dane & Jeff Loomis) της μπάντας σου βγάζουν καλύτερους προσωπικούς δίσκους, καληνύχτα…
[B]serj tankian - imperfect harmonies[/B]
μετα τον καλο προηγούμενο δίσκο, ηρθε μια πιο καλλιτεχνική δουλειά του serj …
δυστυχώς δύσκολα θα μείνει στην ιστορία…
[B]
ozzy - scream[/B]
τα μόνα κομμάτια που σε πιάνουν είναι τα 3 πρώτα που ακούστηκαν…
αμα χώνονται μέσα παραγωγοί στις συνθέσεις πολύ δύσκολα παίρνεις αυτο που θες…
και δεν πρόλαβε να συνθέσει κάτι o gus… με 2-3 χιτακια ακόμη ο δίσκος θα ειχε καλύτερη μοίρα…
και στο τέλος…[B]therion - Sitra Ahra[/B]
δεν είναι τόσο απογοήτευση , οσο το οτι μερικά κομμάτια ειναι γραμμένα διαφορετικές περιόδους της μπάντας και λείπει η συνοχή…ξαναλέω δεν ειναι απογοήτευση απλά κατι λείπει…
θα έβαζα και το [B]The Ocean - Heliocentric[/B] αλλά τις τελευταίες μέρες παίζει να έχω αλλάξει γνώμη…
Εμένα το Disturbed με απογοήτευσε πολύ και το Grand Magus! Ξέρω ότι άρεσε γενικά αλλά εμένα μου φάνηκε πολυ πεπατημένη συνταγή και απογοητεύτηκα πολύ απο την στροφή που έχουν πάρει προς το κλασσικό μέταλ, απομακρυνόμενοι από τις doom καταβολές τους.
Πολύ μέτρια μου φάνηκαν και τα Kamelot & Nevermore αλλά κυρίως από τους πρώτους δεν έχω και καμία προσδοκία πλέον!
[B]Alter Bridge - ABIII[/B]: Το άκουσα 3-4 φορές και δεν με κέρδισε ποτέ. Σαφέστατα, πολύ κατώτερο του τρομερού Blackbird.
[B]Bison B.C. - Dark Ages[/B]: Βγάζουμε το εκπληκτικό εναρκτήριο, Stressed Elephant και μένει μόνο αδιαφορία και χασμουρητό.
[B]Black Mountain - Wilderness Heart[/B]: Ανέμπνευστο, προχειροφτιαγμένο, παντελώς άνευρο, επιτηδευμένα πιασάρικο. Αναμφίβολα η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς!
[B]Coheed and Cambria - Year of the Black Rainbow[/B]: Δεν με έπεισε ποτέ. Παρόμοια περίπτωση με τους Alter Bridge.
[B]Gazpacho - Missa Atropos[/B]: Δεν ήταν κακό. Ίσα-ίσα… Αλλά σε σχέση με το περσινό αριστούργημα, ψιλοαπογοητεύτηκα. Παρ’ όλα αυτά το λιώνω ακόμα…
[B]Omar Rodriguez Lopez & John Frusciante - S/T[/B]: Περιμένω πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από αυτούς. Αυτό το δισκάκι θα μπορούσαν να το κράταγαν να το κυκλοφορήσουν ως b-side στην πραγματική δισκάρα που περιμένουμε. Η δεύτερη μεγαλύτερη απογοήτευση!
[B]Unkle - Where Did The Night Fall[/B]: Μεγάλη απάτη! Δεν τον αναγνωρίζω πλέον τον Lavelle.
[B]Sick Of It All - Based On True Story[/B]
Nτάξει γενικώς δε περίμενα να επιστρέψουν στα παλιά τους μεγαλεία μιας και σχεδόν όλα τα (NY και μη) hardcore μεγαθήρια έχουν αρχίσει να ακολουθούν -δυστυχως- μεταλλικούς δρόμους.
Εκεί όμως που κατάλαβα ότι υπήρχε πρόβλημα είναι στο γεγονός ότι ο προηγούμενως δίσκος τους -[B]death to tyrants[/B]- ήταν κατ’ έμε πολλές κλάσεις ανώτερος.
[B][SIZE=“3”]KATAKLYSM - HEAVEN’S VENOM[/SIZE][/B] ΠΑΠΑΤΖΑ
[B]Ramesses[/B] - Take the Curse
Ε δεν είναι δίσκος αυτός για να ακολουθήσει το “Misanthropic Alchemy” δεν είναι σωστά πράματα αυτά.
[B]Gazpacho[/B] - Misa Atropos
Το περσινό έπος το ακούω ακόμα με αμείωτο ενδιαφέρον. Αυτό με κούρασε.
[B]Rotting Christ[/B] - ΕΑΛΩ
Όχι ότι περίμενα τίποτα, απλά ξαφνικά άρχισε μια ανευ προηγουμένου αποθέωση από παντού. Τελικά μούφες.
[B]Unkle[/B] - Where Did The Night Fall
:sleep:
[B]DEP[/B] - Option Paralysis
Όχι ακριβώς “απογοήτευση”, το προηγούμενο ήταν χειρότερο, αλλά δίσκος DEP με μόνο 2 κομματάρες, ε πάει εδώ.
Όχι και ξαφνικά, εδώ για Θεογόνια μιλούσαν όλοι για “καλύτερο μέταλ δίσκο της ελληνικής σκηνής έβερ” κτλ κτλ.
διαφωνώ για black mountain και pain of salvation.και μια δικιά μου λίστα:
[B]Grand Magus[/B] - Hammer Of The North: δεν είναι κακός δίσκος.απλά το iron will είναι για μένα δεκάρι ακατέβατο.και η στροφή τους σε πιο metal φόρμες με απογοήτευσε.
[B]Gazpacho[/B] - Misa Atropos: έχει τις στιγμές του, αλλά σε σχέση με το περσινό έχει ένα βασικό μειονέκτημα: δε σε συναρπάζει.
[B]Ereb Altor[/B] - The End: με το τρομερό ντεμπούτο είχαν δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες, αλλά φέτος κούρασαν πολύ.
[B]RPA & The United Nations Of Sound[/B] - s/t: και η κατρακύλα του ashcroft μετά το urban hymns συνεχίζεται…
[B]Unearthly Trance[/B] - V: από τους uneartly trance πρέπει να περιμένεις μόνο τα καλύτερα.έχουν κυκλοφορήσει τον καλύτερο sludge δίσκο των 00’s, και δε μπορώ να συμβιβαστώ με μετριότητες.δυστυχώς…
Αν και εχω γράψει σχετικά με τις απογοητευσεις της χρονιάς μέσα στην ανασκόπηση ας γράψω και εδω΄
Χωρίς σειρά
[B]Serj Tankian - imperfect harmonies[/B] Απούσες σχεδόν οι κιθάρες και ο Serj σε καινούργια χωράφια, εντάξει μουσικός είναι θέλει να πειραματιστεί αλλά εγώ 3-4 φορές που το άκουσα βαρέθηκα την ζωή μου.
[B]Nevermore - obhidian conspiracy[/B] Τα έχουμε ξαναπεί, έδειξαν πως κάπου τα project τους, τους έφαγαν ολή την δημιουργικότητα τους, μια μέτρια επανάληψη του dead heart και τίποτα παραπάνω.
[B]Jon Oliva - festival[/B] Γενικά στις σόλο αυτές δουλείες του δεν έχει παρουσιάσει και κάτι σπουδαίο αλλά πάντα έβγαζε καλή μουσική… απο το προηγούμενο όμως έχει πέσει παρα πολυ πλεον και τα κομμάτια του δεν τα σώζει ούτε ακόμα και η υπέροχη φωνή του (όσο και αν έχει πεσει συνεχίζει να είναι μεγάλη φωνη)
[B]Ozzy - scream[/B] Προσωπικά χάρηκα που πήρε τον Gus για κιθαρίστα, χρειαζόταν μια αλλαγή και μια επιστροφή σε πιο κλασικές heavy φόρμες αλλά αντί για ένα back to basics βγάζει ένα δίσκο σχεδόν industrial με τον Gus σχεδόν άφαντο. Κανα 2 κομμάτια με το ζορι (κυριως το soul sucker βασικα) αν ξεχωρίζουν απο μεσα.
[B]Blind Guardian - at the edge of time[/B] Εδω μέσα το έχουν αποθεώσει όλοι αλλα εγώ δεν βρήκα πάνω απο 2 κομματια που να μπορούν να εξηγησουν όλο τον θόρυβο. Ουσιαστικά κάτι σαν μια βελτιωμένη εκδοχή του χειρότερου άλμπουμ τους twist in the myth.
[B]Kataklysm - Heaven’s Venom[/B] Βασικά όχι κακό απλά αδιάφορο. Αυτοί συνήθως σε γράπωναν από το πρώτο άκουσμα αλλά εδώ μετά από 4-5 ακροάσεις και ακόμα σφυρίζεις αδιάφορα και ψάχνεις να δεις τι θα βάλει μετά .
[B]Disturbed - Asylum[/B] Καλά ποτέ δεν ήμουν και κανένας τεράστιος φαν τους αλλά το προηγούμενο τους μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Εδώ δεν μπόρεσα να βρω σχεδόν τίποτα που να μου προκάλεσε τον ενθουσιασμό του Indestructible.
Αυτά προς το παρόν. Υπαρχουν αρκετά ακόμα που δεν στάθηκαν όσο ψηλά θα ήθελα αλλά ειναι καλά άλμπουμ και δύσκολα θα τα χαρακτηριζα απογοητεύσεις (Eluveitie, Ereb Altor, Nachtmystium, Finntroll, As I Lay Dying κ.α.)
- Arcade Fire - The Suburbs
- Interpol - Interpol
- Midlake - The Courage Of Others
- MGMT - Congratulations
- Vampire Weekend - Contra
Κοινή συνισταμένη των προαναφερθέντων το ότι δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που μου είχε δημιουργήσει η προηγούμενη δισκογραφική τους παρουσία.
για να είναι ένας δίσκος απογοήτευση, σημαίνει πως βρίσκεις πολύ καλό το παρελθόν ενός καλιιτέχνη ή μιας μπάντας, κάτι το οποίο δε συμβαίνει με το νέο υλικό.
ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να μην αρέσει το suburbs σε κάποιον οπαδό των arcade fire.μιλάμε πως ίσως είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει.τεσπα…
προσθέτω:
[B]Disturbed[/B] - Asylum: επαναλαμβάνονται επικίνδυνα.δεν έχουν πλέον τη φρεσκάδα και την αύρα που είχαν στο ten thousand fists.
[B]Serj Tankian[/B]: Imperfect Harmonies: και ο προηγούμενος δίσκος του απογοήτευση ήταν για μένα.αυτόν όμως τον βρίσκω ακόμη χειρότερο.λατρεύω τους soad, αλλά βρίσκω πολύ βαρετά και προβλέψιμα αυτά που κάνει ο tankian στη solo καριέρα του.
Εξηγησε γιατι το συγκεκριμενο πιστευεις πως ειναι τοσο κατωτερο σε σχεση με το ντεμπουτο τους ωστε να ειναι απογοητευση?
Εγω Θεωρω πως τετοιους δισκους πρεπει να τους επικροτουμε. Αυτη ειναι η μαγκια της Indie σκηνης. Ειναι ενα παραδειγμα για το ποσο ελευθεροι ειναι οι καλλιτεχνες να κανουν αυτο που γουσταρουν. Εχοντας βγαλει εναν εκοφαντικο δισκο και εχοντας γινει γνωστοι τα γραφουν ολα στα @@ τους, παιζουν αυτο που γουσταρουν (δοκιμαζουν αλλο στυλ τοσο νωρις) και δεν βγαζουν ουτε ενα single ετσι ωστε οι οπαδοι τους (και οποιοι αλλοι θελουν) να ακουσουν ολο τον δισκο. Εχει και το 12λεπτο επος “siberian breaks” μεσα .
Πηγαν ενα σκαλι παραπανω με αυτο τον δισκο και οχι μονο μουσικα.
Πεθαίνω :lol:
μα μπορεί κάποιος να μου πει ποια η διαφορά αυτών των δύο δίσκων?indestructible pt.2 είναι.πως να μη μπερδευτώ?
επίσης συμφωνώ με nodi για mgmt.αυτή τη στιγμή είναι μέσα στην 20άδα μου με τα καλύτερα.διαφωνώ και για vampire weekend, καθώς αν σου άρεσε το ντεμπούτο δύσκολα δε σου αρέσει και το contra, αλλά κλάιν.
Απογοητεύσεις του [B]2010[/B] δε λέγεται το θρεντ; :-k
το ‘γουσταρω απειρα φασολια,αλλα δε μπορω τα οσπρια’ περισσοτερο νοημα βγαζει.