Εμένα πάντως δεν με ενοχλεί… όπως πιστεύω ότι δεν θα ενοχλήσει και κανέναν από όλους όσους πάνε στον Roger Waters(αν έρθει) που θα παίξει όλο το The Wall… Όπως επίσης δεν πείραξε και κανέναν από όλους όσους πήγαν στους At The Gates που έπαιξαν όλο το Slaughter of the soul (μαζί και με άλλα κομμάτια αλλά το έπαιξαν όλο).
Εγω πιστεύω ότι έχει να κάνει με τη γενική εικόνα κάποιου συγκροτήματος…αν αυτό είναι ξοφλημένο τότε το γεγονός ότι παίζει τον καλύτερο του δίσκο (είναι λογικό να) ξενίζει τους οπαδούς. Αν το συγκρότημα/καλλιτέχνης έχει μια σταθερή αξία τότε και το χειρότερο του δίσκο να παίξει ολόκληρο οι οπάδοι θα γουστάρουν…
Αν δηλαδή οι Isis έκαναν ένα ριγιούνιον και έπαιζαν όλο το Panopticon π.χ. πιστεύω πως τα κλαμπς θα ήταν συνέχεια γεμάτα… Αν έκαναν κατι παρόμοιο (τωρινοί) Sepultura με το Arise, ξερω γω, στην καλύτερη θα τους πετάγαν ντομάτες…
Ναι έχεις δίκιο τώρα που το καλοπρόσεξα. Γενικά όταν ένα συγκρότημα είναι τελειωμένο και με τη βούλα δεν παίζει πρόβλημα με το “παίζω την πιο ένδοξη στιγμή μου ολόκληρη” δλδ από τους Floyd ή τους Wishbone Ash δε νομίζω να περιμένει κανένας κάποια έκλαμψη δημιουργικότητας τώρα πλέον και το ξέρουν και οι ίδιοι. Ο οπαδός θα πάει συνειδητά να δει κάτι που είναι μουσιακό για να σβήσει από τη μια το όνομα τους από την λίστα εκκρεμοτήτων που έχει όσον αφορά τα συναυλιακά απωθημένα του και να δει τα τραγούδια που αγάπησε σε αυτό το συγκρότημα και όχι καινούργιο υλικό.
Από την άλλη υπάρχουν καλλιτέχνες που πιστεύουν σε αυτό που κάνουν ΤΩΡΑ και δε θα έπρεπε να το κάνουν αυτό γιατί δείχνουν ότι ξέρουν ότι ο κόσμος θέλει να δει κάτι συγκεκριμμένο του ΤΟΤΕ και όχι κάτι που δημιουργούν ΤΩΡΑ και αυτό τους κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία καλλιτεχνών που ξέρουν ότι γίναν μουσιακό είδος. Μπορεί και ουσιαστικά να είναι τελειωμένοι και να μην το ξέρουν αλλά μόνο και μόνο που πιστεύουν ότι δεν είναι και ότι έχουν να προσφέρουν δε θα έπρεπε να καταφεύγουν σε κάτι τέτοιο. Θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αν πχ οι Triptykon(αφού δεν υπάρχουν οι Frost πλεον) να βγαίναν περιοδεία παίζοντας όλο το Into The Pandemonium από τη στιγμή που έχουν πρόσφατο ένα Eparistera Demones.
Για να κερδίσει χρόνο μια μεγάλη μπάντα που έχει χάσει τα πατήματα της (Metallica - Master Of Puppets το 2006)
Σαν δέλεαρ παρότι υπάρχει και ολόφρεσκο υλικό (Megadeth - Rust In Peace 25th Anniversary, Slayer - Seasons In The Abyss 20th Anniversary ενώ υπάρχουν τα Endgame και World Painted Blood αντίστοιχα)
Ως μεμονωμένες εμφανίσεις (Slayer - Reign In Blood το 2004, Paradise Lost - Draconian Times το 2011, νομίζω και Machine Head - Burn My Eyes) που συνήθως έχουν εορταστικό χαρακτήρα.
Στεγνά για τα λεφτά με σχέση πελάτη - πωλητή (μακρά reunion με το line up μιας δισκάρας, δε πά να ήταν και 15 χρόνια πρίν)
Ευχαριστιέμαι και τις 4 μη κοροιδευόμαστε, αλλά όπως είπε και ο Bleedin History, το να αναλώνεται μια μπάντα σε τέτοιες “περασμένα μεγαλεία” περιοδείες είναι [B][U]κοροιδία προς το κόσμο και την υπόσταση της μπάντας αυτής καθεαυτής[/U][/B] είτε έχει φρέσκο υλικό, είτε δεν έχει. Στη πρώτη περίπτωση πρέπει να προωθήσει το νέο υλικό εαν και εφόσον πιστεύει σε αυτό, στη δεύτερη φεύγει με σκαμπίλια από το προσκήνιο. Το λοιπόν, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ευχαριστιέμαι μόνο τη 3η περίπτωση, που δε χάθηκε κι ο κόσμος ρε αδερφέ. Τις 1-2 τις βλέπω χλιαρά και στη 4 τσαντίζομαι άσχημα. Και όσο για τους Lost οι παπαρίες περι VIP package έπρεπε να τρώνε μεγαλύτερο κράξιμο, όχι η για 7 live εκτέλεση όλου του Draconian Times.-
Εμένα μια χαρά ιδέα μου φαίνεται μια μπάντα να παίζει έναν συγκεκριμένο δίσκο που’χει βγάλει πριν από αρκετά χρόνια. Άνετα θα πήγαινα σε τέτοια συναυλία όπως π.χ. Primal Scream plays Screamadelica, Sonic Youth plays Daydream Nation. Το θέμα είναι το συγκρότημα να είναι ενεργό, και να παίζει ακόμα σχετικά καλά. Αν π.χ. οι Sonic Youth είχαν να βγάλουν 10 χρόνια δίσκο, και ο Thurston Moore είχε σταματήσει να παίζει τότε θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα.
Γενικά δε θα διαφωνήσω με τα points του Μπλίντιν και άλλων και κυρίως με το ότι η παρουσίαση ενός ολόκληρου παλιού δίσκου επί σκηνής από μια μπάντα σηματοδοτεί (ή επισφραγίζει) το δημιουργικό της τέλος ή έστω την αρχή του. Παρ’ όλα αυτά, θα ήμουν υποκριτής αν το καταδίκαζα. Ήμουν στο Terra Vibe το 2006 όταν ο Roger Waters έπαιξε ολόκληρο το Dark Side of the Moon και θεωρώ εκείνη τη βραδιά πραγματικά μαγική, μια απ’ τις καλύτερες συναυλιακές μου εμπειρίες, φώναξα με όλη μου τη δύναμη όλους τους στίχους του Operation Mindcrime, απ’ την αρχή του Revolution Calling μέχρι το τέλος του Eyes of a Stranger, όταν οι Queensryche το έπαιξαν ολόκληρο live πάλι στο Terra Vibe στο Rockwave του 2004, θα έδινα και το δεξί μου παπάρι (χμμ, μπορεί και το αριστερό, τώρα που το σκέφτομαι) για να είμαι μέσα σ’ ένα από τα shows που έδωσαν φέτος οι Priest παίζοντας ολόκληρο το British Steel ή σ’ εκείνα των Slayer που έπαιξαν ολόκληρο το Reign in Blood και το Seasons in the Abyss, και σίγουρα με ψήνει πάρα μα πάρα πολύ η προοπτική του να δω του χρόνου τους Paradise Lost να παίζουν ολόκληρο το Draconian Times (αν και εγώ θα προτιμούσα να παίξουν ολόκληρο το Icon. =Ρ).
Με άλλα λόγια, το όλο θέμα το βλέπω κάπως κυνικά. Ή απενοχοποιημένα. Εξαρτάται από την πλευρά που το βλέπει κανείς. Τέλος πάντων καθαρά ως διασκέδαση και ξεκαύλωμα. Χωρίς αυταπάτες για την τωρινή κατάσταση του εκάστοτε από παλιά αγαπημένου συγκροτήματος, χωρίς ενοχές για τα φράγκα που σκάω για πάρτη του, χωρίς να ξεχνάω ότι μετά το συγκεκριμένο (όποιο τέτοιο) live θα πρέπει να συνεχίσω να εστιάζω την προσοχή μου στα συγκροτήματα που (με κριτήριο την αισθητική μου, προφανώς) πραγματικά μετράνε στο σήμερα, στην εποχή τους.
Δεν ξέρω ρε παιδιά, τι να πω.
Ναι θα’ναι κάβλα σίγουρα (προσωπικά δεν έχει τύχει να παραβρεθώ σε τέτοιου είδους λάιβ), αλλά πείτε μου ειλικρινά δε σας βγάζει μια μιζέρια το “Draconian Times Tour 2011” ή “Raining Blood Tour 2004”???
Κανένα πρόβλημα να γίνει σε μεμονωμένες εμφανίσεις έτσι στη φάση, αλλά δείτε πάλι τους τίτλους των περιοδειών ρε γμτ. “Draconian Times Tour 2011”??? Έχω διπλό Καπουράνη ανταλλάζεις με Κοπιτσή? ο wait.
Ναι οκ δεν ήμουν εδώ όταν έβγαινε το Master of Puppets, αλλά επίσης δεν ήμουν εδώ όταν η ΑΕΚ πήγε στους 4 του ουέφα, όταν η Ζωή Λάσκαρη ήταν όμορφη, όταν ανοίχτηκε η διώρυγα της Κορίνθου κλπ τι να κάνουμε? Να γυρίσουν στα γήπεδα ο Μαύρος με τον Παπαϊωάννου “για να ξαναζήσουμε τις δόξες”?
Το Master of Puppets ως ολότητα ανήκει στο 1986 ρε παιδιά πώς να το κάνουμε τώρα. Τότε γράφτηκε η ιστορία, τότε έγινε η περιοδεία για την προώθησή του, τυχεροί όσοι ήταν εκεί, για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα ντοκουμέντα.
Και γενικά συμφωνώ με Outshined, είναι εντελώς σκυλάδικη η νοοτροπία που συντηρεί αυτή την τάση.
Θα συμφωνησω!Επισης πρωτα το ιδιο το συγκροτημα πρεπει να βαριεται να παιζει στα λαιβ τα ιδια πραγματα.Οταν βγαλεις πρωτη φορα ενα κομματι στην κιθαρα για παραδειγμα πορωνεσε.Το παιζεις το ξαναπαιζεις το βελτιωνεις καποια στιγμη το βαριεσε.Αμα το συγκροτημα πρωτα απ’ολους δεν βαρεθει να παιζει τα ιδια και τα ιδια ο οπαδος δεν προκειτε να τους αλλαξει γνωμη.Κι οπως ειπε κι ο Bleedin και εγω γουσταρα που ακουγα το Μαστερ Οφ Παππετς(το τραγουδι) λαιβ και ειχα πορωθει ασχημα γιατι δεν το ειχα ακουσει και γιατι ηθελα πραγματικα να το ακουσω,αλλα αν φετος ερθουν ξανα οι Μεταλλικα και παω και ακουσω παλι μαστερ οφ παππετς,εντερ σαντμαν και παω και του αντιχρονου και ακουσω σαντ μπατ τρου και σικ εντ ντιστρου εεε δεν προκειτε να ξαναπαω σε λαιβ μεταλλικα…Σιγουρα θα πρεπει το συγκροτημα να παιζει και καποια τραγουδια απο τα παλια αλλα αν δεν προχωρησει ο ιδιος ο οπαδος θα το βαρεθει!
έτσι είναι, αλλά νομίζω παίζει ρόλο το αν έχεις δει μια μπάντα ή όχι έστω και μια φορά. Για να ξεθάψω μερικές αναμνήσεις:
είδα τους [B]PARADISE LOST[/B] τελευταία φορά το 1996, σε εκείνες τις φοβερές εμφανίσεις στο Rodon, όταν μόλις είχε βγει το [B]Draconian [/B]και (εσκεμμένα) δεν ξαναπήγα σε συναυλία τους. Από την άλλη αν δεν τους είχα δει ποτέ (δύσκολο μιας και έχουν διαρκείας εδώ) δε ξέρω, ίσως να έτρεχα.
Λατρεύω τους [B]FATES WARNING[/B], και με διαφορά η χειρότερη εμφάνιση τους ήταν φέτος για το [B]Parallels[/B], όσο και αν ήθελα (με το ζόρι) να με γυρίσει πίσω στις μέρες που είχα πάρει το δίσκο (το 1990). Το 1999 (πάλι στο Rodon) είχαν δώσει το καλύτερο live τους μιας και ήταν ζωντανοί.
Τo 2002 τρέξαμε να δούμε το reunion των [B]WARLORD[/B]… χαρήκαμε αλλά δεν ήταν oι Warlord που ήξερα. Πουλάγαμε μούρη σε φίλους στην Αθήνα βέβαια μόνο και μόνο επειδή ακυρώθηκε το εδώ live! Reunion αυτού του τύπου είναι αρπαχτές, και όμως…
…δεν ήταν ωραία στους [B]AT THE GATES[/B]?
Φέτος στο Wacken οι [B]TIAMAT [/B]βγήκαν (2 ώρες μετά τα μεσάνυχτα) και έπαιξαν όλο το [B]Wildhoney[/B], φοβερή ατμόσφαιρα, ψυχεδελικά φώτα, δεν είπαν κουβέντα απλά μια καληνύχτα στο τέλος, είχαμε μείνει μαλάκες, από τα καλύτερα live που έχω δει, εξαίρεση του κανόνα? μπορεί αλλά για μένα πάτησε κάτω όλες τις εμφανίσεις τους, ([I]από την άλλη δε μου αρέσουν τα τελευταία τους άλμπουμ όπως δε μου αρέσουν και οι Lost δισκογραφικά εδώ και χρόνια[/I]).
Nοέμβρη του 2002 οι [B]DREAM THEATER[/B] έπαιξαν όλο το [B]Number of the Beast[/B], άλλη φάση αυτό αλλά εγώ προτιμούσα να ακούσω τα δικά τους. Το 2000 είχαν παίξει όλο το Scenes όμως νομίζω, ή όχι? Aλλά δε πιάνεται αφού ήταν ο φρέσκος τους δίσκος, θυμάμαι μόνο ότι γκρίνιαζα που δεν είχε videowall για να δένει με το concept.
Aν μπορούσα να δω τους ZEPPELIN θα το έκανα (και ας έπαιζαν μόνο το Coda), είναι αυτό που έλεγα στην αρχή, απωθημένο, και ας μη γελιόμαστε, εκεί πατάνε και οι περισσότερες μπάντες…
για να ξεκαθαρίσω κατι οταν λέμε παιζουμε όλο τον ταδε δίσκο ολοκληρο,εννοούμε μονο αυτον και τέρμα ή διασπαρτα απο αυτον τον δισκο αναμειγμένα με αλλα τραγούδια?
Βασικά στα παραπάνω παραδείγματα υπάρχουν στην ουσία 2 τάσεις.
Μπάντες ενεργές και εν ολίγοις συνεχίζουν να έχουν επιτυχία και δισκογραφικά (πχ Paradise Lost, Tiamat, Dream Theater) και μπάντες οι οποίες είναι ανενεργές και το κίνητρο πίσω από τέτοιες κινήσεις είναι γνωστό. Ε, οι Theater βέβαια πιο πολύ εκείνη την εποχή με τα tributes έβγαζαν οι ίδιοι το οπαδιλίκι τους.
Αλλά όσον αφορά τις ανενεργές μπάντες δε νομίζω κανείς βλέποντας φερ’ειπείν τους Faith No More, να 'χε παράπονο έτσι; Από την άλλη οι Fates Warning, ήταν καλοί, αλλά όχι αυτό που περίμενες όταν θα 'χαν να αποδώσουν ένα τέτοιο δίσκο…
Όσον αφορά τις ενεργές μπάντες, ας πάρουμε πάλι το παράδειγμα των Paradise Lost, οι οποίοι με τα δύο τελευταία τους άλμπουμ έκαναν επιτυχία σε μια νέα γενιά οπαδών τους με τη στροφή σε γνωστό ήχο. Έβγαλαν δύο ενδιαφέροντες δίσκους, όχι σε σύγκριση με τα αριστουργήματά τους, αλλά μια χαρά. Τώρα, μια μίνι περιοδεία για το “Draconian Times” μπορεί να λειτουργήσει εκτός από χαρά του οπαδού και ως εφαλτήριο έμπνευσης για το συγκρότημα. Κάτι τέτοιο έκαναν και οι Metallica με το Master Of Puppets και έβγαλαν το τελευταίο τους, επιτηδευμένο μεν, αλλά METALLICA άλμπουμ. Ποιός ξέρει.
Δεν ξέρεις τα κίνητρα πίσω από τέτοιες κινήσεις στην πλειονότητά τους, αλλά όταν μιλάμε για 7 εμφανίσεις, εμβόλιμες μεταξύ προώθησης του τελευταίου άλμπουμ και διαδικασίας ηχογράφησης του επόμενου, τότε ίσως λειτουργεί απλά ως ευχάριστο διάλειμμα για τη μπάντα και ως ευκαιρία στη νεότερη γενιά οπαδών, να απολαύσει κομμάτια που δύσκολα θα παίξουν σε επερχόμενο tour.
Εξαρτάται πάντα από το κίνητρο της μπάντας. Αν οι Psychotic Waltz δώσουν μνημειώδεις συναυλίες και σου βγάλουν και μια δισκάρα [I]σαν και αυτές που μόνοι αυτοί έχουν βγάλει[/I], τότε ας κάνουν και 4 περιοδείες, μια για το κάθε άλμπουμ.
edit: και επειδή κάπου αναφέρθηκαν και οι Rush, είναι τελείως, μα τελείως διαφορετική περίπτωση. Οι τύποι έτσι κιαλλιώς κάνουν τρίωρα shows και αποφάσισαν να εντάξουν μέσα στο σετλιστ όλο το Moving Pictures. Δεν κάνουν περιοδεία για το Moving Pictures.
Όπως είπα και στο προηγούμενο post είναι τόσο διαφορετικές οι επιμέρους περιπτώσεις μεταξύ τους που σημαντικό συμπέρασμα δεν προκύπτει.
Για εμένα οι λίγες συναυλίες για το “Parallels” των Fates Warning ήταν μια αρπαχτή και μισή και πήγαν μόνο σε safe προορισμούς όπως η Ελλάδα και φυσικά πουλήσαν και επετειακά “μούφα” t-shirts. Και νομίζω δεν χρειάζεται να πω τι λατρεία έχω στην μπάντα…
Το ίδιο και για τους Paradise Lost τώρα. Μια κονόμα είναι εύκολη και ωραία. Τώρα αν συγκλονήσουν εδώ θα είμαι και πολύ θα χαρώ γιατί σκοπεύω να πάω και τις 2 μέρες. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το όλο σκεπτικό είναι ένας καλός εισπρακτικός μηχανισμός.
Από την άλλη, ναι προτιμώ να βγαίνει ο Waters και να παίζει παραστάσεις του Wall από το να βγάλει ένα νέο δίσκο που δεν ακούγεται και να πάω στη συναυλία μπας και ακούσω 2 τραγούδια Floyd.
Το τι κάνουν οι μπάντες είναι άλλη υπόθεση, αυτοί εν τέλει κρίνουν με βάση το ίδιο συμφέρον. Το πως το αντιμετωπίζει το αγοραστικό κοινό είναι αυτό που με προβληματίζει.
*Εκτός συζήτησης οι μπάντες που περιοδεύουν παίζοντας ολόκληρη τη ΝΕΑ τους δουλειά που προωθούν. Αυτό είναι υγιές κατά την άποψή μου.
Είναι υποκειμενικά τα πράγματα. Θέμα γούστου. Οι Fates έκαναν 7 συναυλίες με το Parallels. Καλές, κακές, υποτονικές, τόσες ήταν. Δεν λες αυτό το πράμα περιοδεία. Τους έχω δει 4 φορές και ακόμα και το Μάρτη μου άρεσαν. Το ξέρω ότι είναι τελείως υποκειμενικό, γιατί με τα χρόνια τους ερωτεύομαι όλο και περισσότερο…
Αν κάνει κάποιο γκρουπ μια μεγάλη περιδεία στηριζόμενο στο σουξέ του 1990 (70, 80) κλπ, σε κάποιους δε θα αρέσει καθόλου, κάποιοι φανμπόηδες θα χ…σουν, αλλά όπως είπε ο Κρισπ (νομίζω) στη σκηνή φαίνονται όλα.
Αν ξέρει το γκρουπ, ότι τώρα δεν τραβάει συνθετικά, θα στηριχθεί σε ένα Μaster of Puppets. Αν στηριζόταν σε ένα (Re)Load εγώ δεν θα πήγαινα…αν και οι Metallica δικαιούνται να κάνουν ότι γουστάρουν…
Αν ο Kai έπαιζε το Land of the free σημαίνει ότι μετά από τόσους δίσκους, δεν έχει κάτι καλύτερο να μας πει (εύκολο είναι;)
Δεν βγάζουμε άκρη με αυτά τα πράγματα…
Οι Rush είναι άλλη κατηγορία. Τα σώου τους είναι εκπληκτικά ακόμα και αν παίξουν σετλίστ από το 1990 και μετά. Μπορούν επίσης στην τρίωρη διάρκεια να κομματιάσουν δύο άλμπουμ και να μην το πάρει κανείς χαμπάρι… Ε, αν ένα από αυτά είναι το Moving Pictures…
ναι ρε συ [B]Outshined[/B] αλλά δεν είναι και τόσο εισπρακτικός μηχανισμός. …
δηλαδή αν ερχόντουσαν χωρίς όλο το Draconian δεν θα είχε κόσμο?? άντε να είχε 10% πιο κάτω…
και έτσι στα ξεκάρφωτα να ερχόντουσαν μια χαρά θα πήγαινε ο λαός…
το ότι θα έρθουν με αφορμή το Draconian δεν είναι και τίποτα τρομερό…(σε σχεση με τα χρήματα πάντα…δεν λέω καλλιτεχνικά)
