Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η δικλείδα ασφαλείας είναι η ψήφος των βουλευτών. Οι νόμοι δεν εγκρίνονται μόνο από τον πρωθυπουργό, περνάνε και μέσα από τη Βουλή. Ας έχουν τα @ρχίδια οι βουλευτές να εναντιωθούν σε έναν κατά τη γνώμη τους άδικο νόμο. Αλλά όχι μόνο δεν έχουν τα @ρχίδια να το κάνουν, μετά τα γίδια πάνε και τους ξαναψηφίζουν. Οπότε, τι να περιμένουμε ρε; Για ποιες δικλείδες μιλάμε;
Τώρα ο Σαμαράς και τα τσιράκια του θα οργιάσουν, βούτυρο στο ψωμί τους είναι αυτό που έγινε με την Κύπρο. Θα λένε “είδατε από τι σας γλιτώσαμε;” και θα θέλουν να τους πούμε κι ευχαριστώ. Πληρώστε τώρα το χαράτσι του Μπενίτο που μπήκε και καλά για δυο χρόνια και δεν πρόκειται να φύγει ούτε σε είκοσι…
Πω πω, απελπισμένος είμαι σχεδόν, δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός στην πολιτική σκηνή…
E-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ κείμενο σχετικά με αυτό που βιώνει η Κύπρος τις τελευταίες μέρες. Συνιστώ προσοχή στους έχοντες αλλεργία στην μαρξιστική ανάλυση της πραγματικότητας.
[B]Κύπρος: Μια μικρογραφία του καπιταλιστικού αδιέξοδου- “Να δεις τι σού’χω για μετά”
[/B]
“Kαλώς ή κακώς ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου ήταν υπερδιογκωμένος. Καλώς ή κακώς…” λέει ο εκπρόσωπος της ΝΔ στην οθόνη πρωινής εκπομπής.
“Ειναι μια δύσκολη εξίσωση…” συνεχίζει ο διπλανός του.
“Πως γίνεται να βρεθούν 5,8 δις χωρίς να θιχτούν ούτε οι μικροί καταθέτες, ούτε οι μεγάλοι, ούτε οι Ρώσοι…κλπ. Όποιος το βρει ας έρθει να πάρει το Νόμπελ.” λέει κάποιος άλλος.
“Η ΕΕ και το eurogroup δείχνει ελαστικότητα και αφήνει την Κύπρο να αποφασίσει πως θα λύσει το πρόβλημά της” σημειώνει ένας τρίτος. Και πράγματι το κάνει αυτό αφου δεν έχει λύση.Κι εσύ κάθεσαι και προσπαθείς να βρεις άκρη σε άλλο ένα χάος, όταν πριν λίγους μήνες όλοι οι “αρμόδιοι” εκεί και αλλού διαβεβαίωναν με απόλυτη σιγουριά ότι “δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα” και καμιά σχέση με τους άλλους loosers, την Ελλάδα την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία που τα είχαν κάνει θάλασσα.
Προσπαθείς να βάλεις μια τάξη.
Καλά, σκέφτεσαι, δεν αποφάσισε ολόκληρο eurogroup το Σάββατο αξημέρωτα ότι η λύση είναι το ξαφνικό “κούρεμα”; Δε βγήκαν ηγέτες και ειδικοί και είπαν πως είναι σωστή η σκληρή απόφαση; Τωρα τι γίνεται και ξαφνικά όλοι λενε ότι είναι λάθος; Πήραν δηλαδή μια “σωστή” απόφαση για να σώσουν την Κύπρο, που όμως ήξεραν ότι είναι λάθος και καταστροφή για Κύπρο και ΕΕ… αλλά δε γινόταν αλλιώς; Κι έτσι ξανασκέφτονται κάποια άλλη “λύση” που μπορεί να είναι πιο “λάθος”, αλλά που μπορεί να βγει σωστή;
Παρά το ότι μπορεί να όλο αυτό το σκεπτικό να φαίνεται χαοτικό ή και εντελώς ηλίθιο, είναι ακριβώς έτσι.
Και πως λέγεται όλο αυτό;
Με μια λέξη λέγεται Καπιταλισμός και καπιταλιστική διαχείριση της οικονομίας. Που σημαίνει βγάζουμε σήμερα όσα πιο πολλά κέρδη μπορούμε, δίνοντας μια προσωρινή λαμπερή εικόνα “υγείας” κι ευημερίας, κι αύριο… βλέπουμε. Τα κέρδη τα μοιραζόμαστε “επί τόπου”, εμείς που έχουμε την εξουσία, και τις ζημίες θα τις διαχειριστεί… το μέλλον. Τόσο σοβαρή και υπεύθυνη σκέψη. Αυτό συμβαίνει παντού, αυτό συνέβη στις ΗΠΑ, την Ισλανδία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, αυτό έγινε και στην Κύπρο. Και που να δεις τι σού’χω για μετά…Ας το πάρουμε στα γρήγορα από την αρχή.
Καλά τώρα το είδαν ότι ο τραπεζικός τομέας είναι “καλώς ή κακώς” υπερβολικός (8 φορές το ΑΕΠ!). Τώρα αποφάσισαν να κλάψουν και οι “ειδικοί” της Κύπρου και της ΕΕ που έκαναν τα στραβά μάτια στους τραπεζίτες φίλους-συνεταίρους τους, και οι μεγαλοκαταθέτες Ρώσοι που τόσα χρόνια ζούσαν από αυτό;
Και εντάξει στην Κύπρον που οι Τράπεζες ήταν 8 φορές το ΑΕΠ, το Λουξεμβούργο που οι τράπεζες είναι 20 φορές το ΑΕΠ δεν τους ενοχλεί; Όταν σκάσει εκεί τι θα κάνουν; Θα δουν… Εξουσία είναι, κάτι καλό θα σκεφτούν. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.Η αλήθεια πάντως για την Κύπρο είναι ότι δεν υπάρχει λύση όπως είναι τα πράγματα. Αν δεν αγγίξουν τις καταθέσεις ως 100000 δε βγαίνουν τα νούμερα που θέλει η ΕΕ, εκτός αν βάλουν “φορολογία” πάνω από 15% στις μεγάλες καταθέσεις. Τότε όμως και η Ρωσία θα αντιδράσει(ποιος ξέρει πως αφού δεν είναι λίγα τα χαρτιά της Ρωσίας εναντίον της ΕΕ και της Κύπρου) αλλά και πολλοί άλλοι μεγαλοκαταθέτες θα δυσαρεστηθούν και “θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους”. Σε τέτοια περίπτωση η Κύπρος, που η οικονομία της βασίζεται στις Τράπεζες(καταθέσεις, επενδύσεις και στον τουρισμό “καλώς ή κακώς”, καθαρίζει και γυρνάει έναν αιώνα πίσω.
Αν πάρουν από τους κάτω των 100000 (ας ξεχάσουμε για λίγο τον τρόπο που πάρθηκε η απόφαση απο το eurogroup και τώρα ακόμη την ψάχνουν) τότε η ΕΕ που μόλις πριν 4-5 χρόνια εγγυήθηκε τις καταθέσεις αυτές για να σωθεί από τον πανικό της κρίσης στις ΗΠΑ, δίνει σήμα ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα και ο πανικός των πολλών μπορεί ανα πάσα στιγμή να την πνίξει. Το bank run είναι προ των πυλών.[B] Μία κρίση πίσω από όλες τις κρίσεις
[/B]Λένε και πάλι οτι η Κύπρος είναι μοναδική και ξεχωριστή περίπτωση που χρεοκόπησε λόγω του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων που επιβάρυνε τις Τράπεζες. Η Ελλάδα όμως, όπως λένε, επίσης “χρεοκόπησε λόγω Δημ.Χρέους και κρίσης κρατικών ομολόγων* που βάρυνε τις τράπεζες”. Αλλά και η Ισπανία βρέθηκε στο γκρεμό λόγω των δανείων των Τραπεζών στον κατασκευαστικό τομέα που ήταν τελικά φούσκα. Η κρίση ομολόγων όμως όπως λένε απειλεί επίσης τις Ιταλικές τράπεζες και την Ιταλία. Η Ιρλανδία να θυμίσουμε ότι υπήρξε και αυτή θύμα του υπερδιογκωμένου τραπεζικού τομέα και “κακών” επενδύσεων των τραπεζών που πήραν όλη την οικονομία στο λαιμό τους.
Πίσω από όλα τα “επεισόδια” λοιπόν βρίσκεται η χρεοκοπία τραπεζών. Και οι τράπεζες, με τους γνωστούς και επώνυμους μεγαλομετόχους, δεν είναι παρά ο πυλώνας του καπιταλισμού που βρίσκεται στη δίνη μιας κρίσης υπερσυσσώρευσης.Τι σημαίνει όμως χρεοκοπία των τραπεζών; Προσέξτε γιατί εδώ είναι όλο το ζουμί.
Σημαίνει απλά το εξής:
Οι τράπεζες, “καλώς ή κακώς”, έχουν το δικαίωμα να δανείζουν από 10 έως 40 φορές τα ίδια κεφάλαιά τους(με βάση το “δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας”). Αν έχουν 10 δις ίδια κεφάλαια μπορούν να δανείσουν π.χ. 200δις!! Τα δάνεια είναι η “βασική περιουσία” των τραπεζών αφού θεωρούν βάσει συμβολαίων, ότι κάποια στιγμή αυτά θα πληρωθούν. Όταν όμως ένα μικρό τμήμα αυτών των δανείων δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, το 5% (δηλ. 10 δις) ας πούμε, τότε η τράπεζα κοινώς βαράει κανόνι αφού πρέπει να βρει αυτά τα 10 δις και να τα βάλει πίσω για να καλύψει την τρύπα. Τα 10 δις αυτά έχουν γίνει πραγματικό χρήμα που κυκλοφορεί και πρέπει να καλυφθούν, αλλιώς το τραπεζικό σύστημα συνολικά εχει πρόβλημα.
Το 5% ζημιών λοιπόν είναι αρκετό για να χρεοκοπήσει μια τράπεζα! Το 5% είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, αφού όπως ακούμε στην Ελλάδα π.χ. το 17% των δανείων είναι στο κόκκινο(μή εξυπηρετούμενα)! Ποιος επέτρεψε να συμβαίνει κατι τέτοιο;; Μα οι ανάγκες κερδοφορίας του συστήματος.
Αυτό σημαίνει ότι όλο το Παγκόσμιο Τραπεζικό σύστημα είναι στον αέρα κυριολεκτικά. Σημαίνει ότι όλα αυτά που βλέπουμε γύρω, δεν είναι παρά επεισόδια του ίδιου σήριαλ που θα έχει όλο και πιο σκοτεινή συνέχεια. Το πλεονάζον υπερσυσσωρευμένο χρήμα ψάχνοντας διέξοδο κερδοφορίας το έριξε στις “σίγουρες επενδύσεις” στον τραπεζικό και χρηματοοικονομικό τομέα, που ήταν προστατευμένες από το σύστημα, και τώρα βιώνουμε τα αποτελέσματα.
Το “λογικό” και θεμιτό κατά τον καπιταλισμό κυνήγι του κέρδους βρήκε νόμιμη διέξοδο στον Τραπεζικό-χρηματιστικό τομέα. Όπως είναι φανερό μέτοχοι των Τραπεζών είναι όλοι οι πλούσιοι και υπερπλούσιοι του πλανήτη και όλες οι μεγάλες εταιρείες και μονοπώλια της γης. Έτσι αποκομίζουν ένα σημαντικό κομμάτι των κερδών τους τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτή ήταν η λογική εξέλιξη του καπιταλισμού που είχε ήδη προ πολλών δεκαετιών προβλεφθεί από το Μαρξισμό.
Με βάση τα παραπάνω, μπορούμε να καταλάβουμε ότι όλα όσα βλέπουμε γύρω είναι αποτελέσματα αυτού του τρόπου ανάπτυξης και κερδοφορίας που έχει επιλεγεί συνειδητά από τον καπιταλισμό συνολικά.
Επειδή πολλοί λένε ότι πλέον πρέπει να μπει μια τάξη σε όλα αυτά και να γυρίσουμε σε έναν “υγιή καπιταλισμό” θα πούμε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Η εξέλιξη δεν γυρίζει πίσω. Η κερδοσκοπία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού, υπάρχει στο DNA του και πριν την κρίση είχε εντελώς αθωωθεί και αποθεωθεί από τους θεωρητικούς του. Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Εκτός από αυτό όμως από το 2008 ακούμε τέτοιες “λογικές φωνές” από αστούς οικονομολόγους, καπιταλιστές και θεωρητικούς, χωρίς όμως μετά από 5 χρόνια να έχουν κάνει το παραμικρό. Ισα -ίσα το αντίθετο συμβαίνει.
Το μέρος των κερδών που αποκόμιζε ο καπιταλισμός από την τραπεζική φούσκα, και τις άλλες φούσκες που ο ίδιος δημιούργησε βήμα-βήμα για να καλύψει τις ανάγκες κερδοφορίας του, δεν μπορεί να καλυφθεί από αλλού. Ειναι πια φανερό ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν προσπαθεί να αναπτύξει νέους τομείς και “παραγωγικές δυνάμεις” αλλά αντίθετα καταστρέφει τομείς, κεφάλαια, ανθρώπους κλπ. δηλαδή παραγωγικές δυνάμεις.[B]Κύπρος, μια ακραία μικρογραφία
[/B]Η Κύπρος δεν είναι παρά μια ακραία μικρογραφία του αδιέξοδου του Καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι τα 5,8 δις που λείπουν από τη δύσκολη εξίσωση. Αυτό που όλοι ξέρουν και λένε εκεί είναι το εξής απλό:
Τωρα ο τραπεζικός τομέας, όποια “λύση” κι αν επιλεγεί, θα καταστραφεί και θα συρρικνωθεί επειδή πρέπει, αλλά και επειδή χάνεται η εμπιστοσύνη των “επενδυτών”, Ευρωπαίων ή ξένων. Πως μπορεί όμως, “ομαλά” και χωρίς τρομερές επιπλοκές, το μέγεθος “8 φορές το ΑΕΠ” να γίνει “ομαλά” “2 φορές το ΑΕΠ” (που πάλι είναι υπερβολικό); Τι μπορεί λοιπόν να αντικαταστήσει το τεράστιο κενό; Η βιομηχανία; Η γεωργία-κτηνοτροφία; Ο τουρισμός που έτσι κι αλλιώς βασιζόταν στο δανεισμό; Η απάντηση απλά δεν υπάρχει. Απουσία ψάλτου… βήξ.Η ίδια ερώτηση υπάρχει συνολικά και για το καπιταλιστικό σύστημα.
Λένε ότι πρέπει να “εξορθολογιστεί” το τραπεζικό σύστημα που όλοι ξέρουν ότι είναι λάθος και οδηγεί σε αδιέξοδα και “φούσκες” κάθε είδους. Τι θα καλύψει όμως το κενό στις ανάγκες κερδοφορίας που θα προέκυπτε από έναν περιορισμό του τραπεζικού-χρηματιστικού τομέα(που δεν πρόκειται να συμβεί ούτε στη 2α παρουσία); Η “πράσινη ανάπτυξη”; Μην τρελαθούμε βέβαια…
Τι άλλο έχουν στο μυαλό τους άραγε;
Την επιστροφή στη στυγνή καταπίεση των εργαζόμενων άλλων εποχών που ήταν σκλάβοι χωρίς δικαιώματα; Σίγουρα. Ακόμη κι αυτό όμως, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να περάσει και να λειτουργήσει, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει τις τεράστιες ανάγκες κερδοφορίας που έχουν δημιουργήσει και που τώρα απειλούν να καταπιούν όλο το οικοδόμημά τους.
Τι άλλο μπορεί να σκέφτονται άραγε; Τον πόλεμο; Την άνευ όρων εξόντωση; Σίγουρα και αυτό.
Άλλωστε η αλυσίδα καπιταλισμός-κρίση-φασισμός-πόλεμος υπάρχει πάντα στο συρτάρι της ιστορίας. Εκτός αν κάποιοι κάποια στιγμή χαλάσουν τη σειρά.Το ζήτημα φυσικά για μας δεν μπορεί να είναι το τι σκέφτονται αυτοί αλλά το τι σκεφτόμαστε εμείς. Και το ερώτημα για μας είναι:
Πότε θα αρχίσουν τεράστιες μάζες εργαζόμενων να καταλαβαίνουν που πάνε τα πράγματα και να σκέφτονται σοβαρά την ανατροπή του καπιταλισμού;
Το χθεσινό φιάσκο του Eurogroup έπρεπε να παιχτεί στην Επίδαυρο. Μου αρέσει που ο πρόεδρας απείλησε και με παραίτηση :lol:
Για να δουμε και ποσο θα κρυβονται αυτοι που χαιρετιζαν την κυβερνηση της Κυπρου για το μεγαλο ΟΧΙ που ειπε σε αντιθεση με τους Ελληνες… :lol:
Εσύ δηλαδή δε θα χαιρέτιζες το ΟΧΙ?
Όλο μας μπερδεύετε εσείς οι νεόκοποι φιλελεύθεροι :!:
Πως το λέγαν τα μεγάλα ΟΧΙ κρύβουν κρυφά επώδυνα ΝΑΙ!!!
Δυστυχώς οι Κύπριοι την πάτησαν απο τα κοράκια της Ε.Ε και της Τροίκα
εχει ακουσει κανεις τι παιζει με το θεμα των ανασφαλιστων αυτοκινητων.
ειχα διαβασει ενα αρθρο οτι θελουν να περασουν ενα νομο
να τρωει προστιμο οποιος το εχει ανασφαλιστο
και οτι θα ερχονταν και καλα ραβασακια στο σπιτι
για να σε ενημερωνουν
παιζει να γινει κατι τετοιο?
απότι εχω καταλάβει εγώ επειδή παίζουν πάρα πολλά ανασφάλιστα οχήματα πλέον , συννενοήθηκαν οι ασφαλιστικές εταιρείες με την κυβέρνηση για να πέφτουν πρόστιμα, κυνήγι κλπ. δε νομίζω πως πέρασε ήδη κάτι, απλά το δημοσιοποιήσανε για να μαζέψουν όσους μπορούν
ναι αυτο καταλαβα και γω
απλα αμα το εχεις σε γκαραζ
με πληρωμενο το σημα
και λειπεις εκτος ελλαδας για καιρο
γιατι πρεπει να εχεις πληρωμενη και την ασφαλεια?
Αν το έχεις σε γκαράζ και φεύγεις εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταθέτεις τις πινακίδες και είσαι ΟΚ. Αλλιώς, που να ξέρουν ότι κάποιος δεν θα πάρει το αμάξι και δεν θα το στουκάρει σε κάποιον… και άντε να βρει άκρη μετά; Είναι να μη σου συμβεί και τρέχεις να πληρώνεις από την τσέπη σου μετά.
πληρωνεις κατι για παραδοση πινακιδων?
ή οταν θελησεις να τις παρεις?
oxi kai oxi. gia to 2o den eimai 100% sigouros
Ας το ποστάρω εδώ:
Παραθέτω ορισμένα “ενδιαφέροντα” αποσπάσματα:
It would be more sensible – and fairer – for the crisis-ridden countries to exercise their own power to reduce their debts, namely by reaching for the assets of their citizens more than they have so far. As the most recent ECB study shows, there is certainly enough money available to do this.
There are in fact understandable reasons why the Germans even lag behind such crisis-ridden countries as Greece, Cyprus and France when it comes to asset accumulation. [B]In the last 100 years, Germans have been the victims of several events with the traits of expropriation. [/B]The hyperinflation of the 1920s, a consequence of World War I, destroyed the wealth of a middle class that had seen its fortunes consistently improve during the German Empire.
The monetary reform of 1948 eliminated the Reichsmark, which had become worthless after Germany’s defeat in World War II, and wiped out the savings of an entire nation. In East Germany, 40 years of socialism destroyed the last vestiges of wealth and property. In the less than 23 years since German reunification, residents of the former East German states have not yet managed to attain the same levels of affluence as their fellow Germans in the west.
[B]Most countries in the euro zone were spared such disasters. Either they emerged victorious from the two world wars, like France, or they remained neutral, like Spain. Either way, their citizens were able to build wealth over generations.[/B]
It is also not surprising that the Germans, despite high incomes, accumulate much less wealth than their fellow Europeans. Wealth consists of savings from the past. [B]But German citizens tend to spend their money on consumption. They have no objection to renting expensive city apartments. They also like to go on vacation two or three times a year. In other words, those who spend their money lack funds to accumulate assets.[/B]
Να παραθεσω και εγω κατι ενδιαφερον
In East Germany, 40 years of socialism destroyed the last vestiges of wealth and property. 
Να παραθέσεις ό,τι θέλεις από το άρθρο που λέει ότι μόνο η Γερμανία καταστράφηκε στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα!
Χαβαλε κανω ρε. Και γαμω τα αρθρα. Εδω λεει οτι ειμαστε ζαπλουτοι μπροστα στους Γερμανους…
Ο crabsody ακολουθει αριστερα μπλογκ
[SPOILER]
Του Δημήτρη Μπελαντή, Red NoteBook…
Οι υποσχέσεις για μια γρήγορη εκκαθάριση και εξορθολογισμό του Δημοσίου παρουσιάζουν σημαντικότατη καθυστέρηση στην υλοποίησή τους. Και, ιδίως, δεν διασαφηνίζεται ακόμη η ακριβής νομική διαδικασία για την ποιοτική ενίσχυση του Δημοσίου, ώστε να ξεπεραστούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και οι απαράδεκτες νομικές τυπολατρίες, που έχουν τεθεί ακριβώς για να διασώζουν τους επιόρκους. Όπως έλεγε και κάποιος κομμουνιστής παλαιότερα ?να που κι οι κομμουνιστές λένε πού και πού και κάτι σωστό-, κάθε σπίτι καθαρίζει πετώντας κάθε βράδυ τα σκουπίδια του. Το κράτος μας όμως ;
Είναι μεγάλο ευτύχημα το γεγονός ότι ορισμένα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, όπως ιδίως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, κατανόησαν ?με καθυστέρηση δεκαετιών θα προσθέταμε? το τεράστιο σφάλμα τους να στηρίζουν την λεγόμενη «μονιμότητα» των δημοσίων υπαλλήλων και την δήθεν συνταγματική της κατοχύρωση, υπό την διαρκή πίεση των πελατών τους. Τι βγήκε από αυτό; Και για να αποδομήσουμε το επιχείρημα ότι η μονιμότητα προστάτευε το κράτος από την ?συχνά δημιουργική? ανασύνθεση των υπαλλήλων μετά από κάθε βουλευτική εκλογή (Τρικούπης), θα θυμίσουμε ότι σήμερα ο κομματισμός δεν λειτουργεί βάσει της περιοδικής εναλλαγής των υπαλλήλων (κατάσταση που έθετε και κάποια εχέγγυα ανασφάλειας στους υπαλλήλους, κάνοντάς τους πιο φιλότιμους), αλλά βάσει του ισόβιου συμβολαίου κομματικών μηχανισμών και υπαλλήλων. Ναι, λοιπόν! Αυτό το ισόβιο συμβόλαιο επέβαλε την αδιαφορία, τη νωθρότητα, την έλλειψη ηθικού και υλικού κινήτρου και την παντελή απουσία αξιολόγησης. Ιδίως αυτή η απουσία αξιολόγησης ευνόησε επί δεκαετίες την μετριοκρατία (ή και ουτιδανοκρατία!) και τον πιο εκμαυλισμένο κομματισμό.
Για να έλθουμε, όμως, ειδικότερα στους επιόρκους. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ως «επίορκοι» οφείλουν να αντιμετωπίζονται μόνο όσοι διαπράττουν σοβαρά ποινικά ή πειθαρχικά αδικήματα. Αγνοούν έτσι την σωτήρια ρύθμιση του ν. 4093/2012, βάσει της οποίας προβλέπεται η θέση σε αργία με μόνη την ύπαρξη πειθαρχικής ή ποινικής δίωξης. Αγνοούν, ακόμη, ότι πολλά πειθαρχικά αδικήματα, τα οποία εμφανίζονται ως «ελαφρά», αν και είναι βαρύτατα ?χαρακτηριστικό παράδειγμα η «χαρακτηριστικώς ανάξια ή αναξιοπρεπής διαγωγή» των άρθρων 107 και 109 Υπαλληλικού Κώδικα? μπορεί να σημαίνουν μια συστηματική απαξίωση και υποτίμηση είτε των προϊσταμένων είτε του κοινού. Άρα, η έμφαση στην παραδειγματική της τιμώρηση ενισχύει την δημόσια υπηρεσία και την εύρυθμη λειτουργία της. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς και γιατί μια δύναμη που καμώνεται ότι υπηρετεί την ανάπτυξη και το δημόσιο συμφέρον, ότι νοιάζεται για την δημόσια υπηρεσία ?όπως η επάρατη Αριστερά? έρχεται τώρα να υπερασπισθεί την αναξιοπρέπεια, την επιθετικότητα, την ιδιομορφία, την τεμπελιά και την αδιαφορία πολλών δημοσίων υπαλλήλων -οι οποίοι και μπορούν (και θα έπρεπε!) να χειρίζονται πολύ περισσότερες υποθέσεις, σε πολύ στενότερα χρονικά περιθώρια. Υπάρχουν διεθνή παραγωγικά και εργασιακά στάνταρντς (εκθέσεις ΟΟΣΑ, Doing Business κλπ) που δείχνουν πώς θα λειτουργούσε η διοίκηση ως ένα παραγωγικό και φιλοεπενδυτικό εργαλείο. Προφανώς, το πολιτικό κόστος και η πολιτική ωφέλεια, ο συναγελασμός με τους άκαπνους εργασιακά συνδικαλιστές, μετρούν πολύ περισσότερο από τις υποτιθέμενες αρχές της Αριστεράς.
Υπάρχει, βεβαίως, και η θεωρία που μας «αφηγείται» ότι η αναίδεια, η αγένεια και η αναξιοπρέπεια ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων συνιστά «μορφή ταξικής πάλης». Προφανώς, αυτή η ερμηνεία του μαρξισμού ?με τον οποίον, πάντως, βαθύτατα διαφωνούμε από θέση αρχής? οδηγεί σε μια μικροαστική ή και λούμπεν πρόσληψή του από την παροικούσα στην Ελλάδα Αριστερά. (Για ποικιλία, εδώ το Αριστερά μπορεί να μπει και σε εισαγωγικά, για να δηλωθεί σαφέστερα η απαξία).
Σκεφθείτε όλους αυτούς τους τύπους να λειτουργούσαν στον ιδιωτικό τομέα, λ.χ. σε μια επιχείρηση υπηρεσιών, και να απαντούσαν στους πελάτες στέλνοντάς τους από τον Άννα στον Καϊάφα, λέγοντάς τους να ξαναέλθουν αύριο ή μεθαύριο, καπνίζοντας και μιλώντας στο τηλέφωνο όλη μέρα. Θα έπαιρναν πόδι από την πρώτη μέρα. Μπορεί, τόσα χρόνια, η Αριστερά να έχει δυσφημήσει την υγιή και δημιουργική επιχειρηματικότητα, είναι, όμως, δεδομένο ότι η ιδιωτική επιχείρηση, ακόμη και στην χώρα μας, και ιδίως η μεγάλη έχει μια ορθολογικότητα και αποτελεσματικότητα που την ζηλεύουν σχεδόν όλες οι ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες. Αυτή η πειθαρχία συμβαδίζει με όλη την σύγχρονη αντίληψη περί «καλών κρατικών πρακτικών» και με την αντίληψη για ένα υγιές και επιχειρηματικό κράτος. Ο αντίλογος στηρίζεται σε μια χρεωκοπημένη αντίληψη ισοπέδωσης των υπαλλήλων, η οποία δεν επιβραβεύει τον άξιο ούτε και τιμωρεί τον θρασύ και τον ανάξιο, πράγμα βεβαίως απαράδεκτο και επαίσχυντο.
Μας λένε οι κρατικοδίαιτοι και πελατοκεντρικοί «στοχαστές» της Αριστεράς ότι η συντόμευση των διαδικασιών εκκαθάρισης αντιστρατεύεται το κράτος δικαίου και την νομιμότητα. Τους απαντάμε με την φράση του Μαρξ τους: «η νομιμότητα σας μας σκοτώνει»: σκοτώνει δηλαδή τον εξυπηρετούμενο καθημερινά πολίτη και τα δικαιώματά του, το συμφέρον του κράτους. Για να μην ξεγελιόμαστε, όλες αυτές οι μακρόσυρτες και τυποκρατικές διαδικασίες, τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά συμβούλια, η μαζική προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η μετατροπή δηλαδή αυτού του ευγενούς και αριστοκρατικού δικαστηρίου σε ένα είδος χύδην Ειρηνοδικείου των «πελατών» των πολιτικών, δεν είναι παρά άλλοθι για να επιβιώνουν στο διηνεκές οι παραβατικοί και ανάξιοι υπάλληλοι. Ας αφήσουμε στην άκρη το γεγονός πώς όλοι αυτοί οι «αξιολύπητοι διωκόμενοι», που κλαίγονται για το «λευκό» ή «μαύρο» εισόδημα που θα χάσουν, βρίσκουν εύκολα τον τρόπο να πληρώσουν ακριβά εξειδικευμένους στα διοικητικά δικηγόρους. Ακούμε με ενδιαφέρον το ότι με τα ερχόμενα νομοσχέδια οι χρονοβόρες και δικαιοβόρες διαδικασίες προστασίας των «πελατών» θα συντμηθούν ή και καταργηθούν τελείως με αποτέλεσμα και την επιτάχυνση της Δικαιοσύνης. Επιτέλους, λέμε εμείς: μπορεί να υπάρξει και μια άσπρη μέρα σε αυτόν τον τόπο.
Μας λένε ακόμη ότι κάποιοι υπάλληλοι μπορεί να διώκονται γιατί επιδεικνύουν αλληλεγγύη σε θύματα της λεγόμενης «κρατικής καταστολής», όπως περιγράφεται από «αριστερούς» και «αντιεξουσιαστές» η υλική διαδικασία εφαρμογής του νόμου. Μας λένε δηλαδή ότι κάποιοι υπάλληλοι, προσβάλλοντας βάναυσα την εκ του Συντάγματος υποχρέωση ουδετερότητος, μπορούν να παρεμβαίνουν στο έργο των αρχών ασφαλείας ή και να το υποκαθιστούν ατιμωρητί. Αυτή η λογική δεν έχει καμία σχέση με μια εύτακτη δημοκρατία. Αντιθέτως, οδηγεί στην πολυαρχία, το χάος και, ίσως, τον εμφύλιο πόλεμο. Σκεφθείτε ότι αυτή η «αλληλεγγύη» μπορεί να φθάσει στο σημείο οι ίδιοι οι αστυνομικοί υπαλληλοι να αρνούνται να ελέγξουν ταραχές κλπ, κλπ.
Τέλος, μας λένε ότι θα συμφορηθεί έτι περαιτέρω η αγορά εργασίας με τις απολύσεις στο Δημόσιο και θα πέσουν (έτι περαιτέρω επίσης) οι μισθοί. Κατ? αρχήν, δεν γνωρίζουμε πολλούς εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να αγχώνονται από αυτό το «δυσμενές ενδεχόμενο». Μάλλον χαίρονται που οι προνομιούχοι της μονιμότητος θα χάσουν τα απαράδεκτα προνόμιά τους. Όμως, πέραν του ότι εν τοις πράγμασι το εργασιακό κόστος στην Ελλάδα, παρά τις εξορθολογικοποιήσεις των τελευταίων τριών ετών, είναι ακόμη πολύ υψηλό, θα θυμίσουμε στους «αριστερούς» μας μια πάγια αρχή τους: τον εξισωτισμό. Πέραν της τρελής ιδέας ότι θα εξισώνονταν όλοι στο μέγιστο εισόδημα ?πώς, κύριοι; Με νέα δανεικά, όπως επί Ανδρέα, ή με την εκδίωξη των επενδυτών;-, η μόνη δυνατή εξίσωση είναι αυτή που απορρέει από την πραγματικότητα της κρίσης: να υπομένουν δηλαδη όλοι και να αναμένουν την αναπόφευκτη έξοδο από την κρίση υπό τους ιδίους οικονομικούς και εργασιακούς όρους και προϋποθέσεις. Η ίδια η αρχή της Αριστεράς περί υπαγωγής του ατομικού στο κοινωνικό και συλλογικό συμφέρον συμβαδίζει με αυτήν την δύσκολη πραγματικότητα. Δυστυχώς, όμως, οι «αριστεροί» μας, στην δίψα τους να πάρουν εξουσία εντός ενός διαλυμένου κράτους, απωθούν με βαναυσότητα τις ίδιες τις αρχές τους. Υποκριταί…
Ένας υπεύθυνος πολίτης
[/SPOILER]
http://www.ackaretsos.gr/index.php/2010-06-09-20-04-09/4372-axil
Καλά τύποι σαν αυτόν είναι οι χειρότεροι. Τουλάχιστον οι Μανδραβέληδες δεν παριστάνουν ότι σέβονται όσα εκφράζει η αριστερά.
Ο τύπος χρησιμοποιεί την φράση του Μαρξ «η νομιμότητα σας μας σκοτώνει» σε ένα εντελώς άκυρο πλαίσιο και στην αμέσως επόμενη παράγραφο μας λέει ότι η κρατική καταστολή είναι “η υλική διαδικασία εφαρμογής του νόμου” και γι’αυτό πρέπει να τη δεχόμαστε!!!
Παρακάτω, ενώ αναφέρεται στην απίθανη περίπτωση “οι αστυνομικοί υπάλληλοι να αρνούνται να ελέγξουν ταραχές” (!), ως κλασικός νεοφιλελεύθερος αγνοεί εντελώς την καθημερινή πραγματικότητα των βασανιστηρίων από τους αστυνομικούς υπαλλήλους. Αλλά μάλλον αυτοί δεν είναι επίορκοι επειδή κι αυτά συμπεριλαμβάνονται στην “υλική διαδικασία εφαρμογής του νόμου”.
Συγνώμη αλλά αυτό που γράφεις ως “κλασική” φιλελεύθερη στάση σε θέματα κατάχρησης εξουσίας απλά δεν ισχύει:
Ψάξε και δικά μου ποστς εδώ όταν είχε προκύψει το θέμα με τους συλληφθέντες στην Κοζάνη, και σε blogs του φιλελέυθερου χώρου εκείνη την περίοδο (όσων ξέορυν για τι μιλάνε, όχι σε κανένα Τζήμερο!) και δες και -πολύ περισσότερο!- τα Αμερικάνικα libertarian sites και το πόσο ασχολούνται με τέτοια θέματα, αντιτίθενται στην εγκαθίδρυση αστυνομικού κράτους κλπ.