Koρόιδο Φορολογούμενε
Οι κυβερνήσεις είναι διατεθειμένες να τα κόψουν όλα εκτός από την σπατάλη.
Μπορεί οι ?τυφλοί? της Ζακύνθου να έχουν την τιμητική τους αλλά δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. Καθημερινά βγαίνουν ιστορίες απίστευτης σπατάλης που πολύ συχνά ξεχνιούνται πολύ γρήγορα. Όπως για παράδειγμα το 2010 όπου «υπηρεσίες του υπ. Παιδείας διαπίστωσαν σε ένα μόνο σχολείο της Κοζάνης δεκαεννέα (19) υπεράριθμους γυμναστές! Επίσης, μία άλλη εντυπωσιακή περίπτωση κατεγράφη την ίδια χρονιά στη Σάμο, όπου στα μέσα Νοεμβρίου υπήρχαν ακόμη ελλείψεις εκπαιδευτικών την ίδια στιγμή που σε 14 γυμνάσια και λύκεια του νομού είχαν τοποθετηθεί 516 εκπαιδευτικοί. Από αυτούς, στα σχολεία υπηρετούσαν 291. Οι υπόλοιποι ήταν σε διοικητικές θέσεις, αποσπασμένοι εκτός νομού, μητέρες σε μακροχρόνια άδεια (ανατροφή, λοχεία κ.ά.). Αλλά και οι 291 είχαν περίσσευμα 1.291 ωρών κάθε εβδομάδα». Έκτοτε δεν μάθαμε τι απέγιναν όλοι αυτοί οι υπεράριθμοι και πόσο κοστίζουν ακόμα στον Έλληνα φορολογούμενο.
Μήπως μάθαμε τι γίνεται για τους μισθούς των μελών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Ξέρετε τι είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας; Μάλλον ούτε και τα μέλη του, αλλά το σημαντικό είναι ότι «πληρώνονται με ποσά πολλαπλάσια από αυτό που παίρνει ο πρωθυπουργός με αποτέλεσμα το μηνιαίο μισθολογικό κόστος του Ταμείου να ξεπερνά τα 800 χιλιάδες ευρώ.» Αν είναι για 800 χιλιάδες ευρώ το μήνα τότε μάλλον κάτι σημαντικό θα κάνουν που ποτέ δεν θα μάθουμε. «Ειδικότερα το Ταμείο δίνει 835.000 ευρώ για μισθούς και 520.000 επιπλέον για αμοιβές τρίτων» ενώ ο πρόεδρος του ΔΣ του Ταμείου προβλέπεται να εισπράττει 294.000 ευρώ στο 14μηνο ή περίπου 21.000 το μήνα, ενώ 15.000 θα λαμβάνει ο α΄ αντιπρόεδρος του Ταμείου και 14.000 ο β΄αντιπρόεδρος.» Κορόιδο φορολογούμενε!
Ε… εντάξει, μπορεί να μην κόβουμε τους αργόσχολους αλλά τουλάχιστον υπάρχει περικοπή και εξορθολογισμός των δαπανών. Αλλά σύμφωνα με το Έθνος «στοιχεία που έγιναν γνωστά από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το σημερινό σύστημα με το οποίο υποβάλλονται αιτήματα από τους δημόσιους φορείς και οργανισμούς για την αγορά ειδών και στη συνέχεια διενεργούνται οι διαγωνισμοί αποτελείται από 3.200 αναθέτουσες αρχές, ενώ το 40% των διαγωνισμών καταπίπτει στα δικαστήρια λόγω προδιαγραφών. Ταυτόχρονα εκτιμάται ότι χάνονται από τη γραφειοκρατία περί τα 300 εκατ. ετησίως.»
Επίσης σύμφωνα με την Καθημερινή «Η φαρμακευτική δαπάνη ?τρέχει? με 300 εκατ. μηνιαίως». Αλλά «η διακομματική επιτροπή για την υλοποίηση της συνταγογράφησης δεν έχει συνεδριάσει τους τελευταίους 6 μήνες». Λεπτομέρειες.
Μπορεί οι στιγμές που περνούν οι 600.000 Έλληνες που έχασαν την δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα από τότε που ξέσπασε η κρίση να είναι ιδιαίτερα δύσκολες, αλλά διαβάζοντας τα νέα για τους υπεράριθμους γυμναστές, τα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τις 3.200 αναθέτουσες αρχές και την διακομματική επιτροπή για την υλοποίηση της συνταγογράφησης θα ξέρουν ότι υπάρχει ελπίδα ακόμα σ? αυτόν τον τόπο.
[B]Σ? αυτές τις καθημερινές ιστορίες ελπίδας και προόδου να προσθέσουμε τους 100 διορισμούς που σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα έκανε ο κ. Τσίπρας - δικαίωμα που του το δίνει ο νόμος. «Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα δύο προσώπων που τοποθετήθηκαν με προσωπική απόφαση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό του γραφείο στη Βουλή. Πρόκειται για [U]δύο προσωπικές φίλες από τα νεανικά χρόνια του προέδρου[/U] που σε αντίθεση με δεκάδες βιογραφικά που δόθηκαν, δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ.»
Ο δε κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, ναι αυτός που μας έδινε μαθήματα τα δύο τελευταία χρόνια για το πόσο διεφθαρμένοι και πόσο εξαρτημένοι είμαστε από το κράτος, «ως πρώην αντιπρόεδρος κυβέρνησης, διόρισε ως μετακλητό υπάλληλο στο γραφείο που του παρέχεται στην Βουλή τον επιμελητή του βιβλίου του ?Μαζί τα φάγαμε?.» Δεν ξέρω πόσα επίπεδα, μήκη, πλάτη και γαλαξιακές διαστάσεις ειρωνείας αγγίζει ο συγκεκριμένος διορισμός, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο κ. Πάγκαλος έχει μια πρώτης τάξεως μεταπολιτευτική δικαιολογία.[/B]
Γενικά, Έλληνα φορολογούμενε και άνεργε του ιδιωτικού τομέα, θα πρέπει να γνωρίζεις τα εξής: Το ελληνικό κράτος δεν υπάρχει για να σου παρέχει κάποια βασικά αγαθά και υπηρεσίες. Όχι, εσύ υπάρχεις για να υπηρετείς το κράτος. Σκοπός της ύπαρξής σου είναι να παρέχεις φορολογικό υλικό στην πολιτική τάξη και τους πελάτες της. Ως αντάλλαγμα γι? αυτό το προνόμιο, αυτοί θα αποφασίζουν τι είναι πρέπον να σκέφτεσαι, να τρως και να καπνίζεις. Εξάλλου το κράτος, πολύ καλύτερα από σένα, ξέρει πως να ξοδεύει τα δικά σου τα λεφτά.
Κάθε φορά που επίκειται κατακλυσμός αντιλαϊκών μέτρων γινόμαστε μάρτυρες των «ιερεμιάδων» κατά της «φορολογικής ασυνειδησίας» και πλείστων τόσων αναθεμάτων ενάντια στους φοροφυγάδες.
*
Αλλά ποιοι είναι οι φοροφυγάδες;Προφανώς δεν είναι οι εφοπλιστές που με τις περίπου εξήντα φοροαπαλλαγές δεν πληρώνουν ούτε ένα φράγκο για φόρο.
Δεν είναι οι πλουτοκράτες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες. Δεν είναι, φυσικά, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές, που έχουν εξασφαλίσει διαχρονικά τέτοιους φορολογικούς νόμους και ρυθμίσεις, με τις οποίες απαλλάσσονται οι Ανώνυμες Εταιρείες ακόμα και για τα έξοδα… κομμωτηρίου των στελεχών τους.
Φοροφυγάδες, επίσης, δεν είναι οι κεφαλαιοκράτες - «επενδυτές», οι αποδέκτες, δηλαδή, των φορολογικών προνομίων και των κάθε λογής απαλλαγών, που οι ίδιες οι αιτιολογικές εκθέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων - νομοθετών ομολογούν ότι αυτές οι φοροαπαλλαγές έχουν επιφέρει «ακαθόριστες» συνέπειες για το δημόσιο ταμείο…
*
Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, ταυτόχρονα με την εξαπόλυση της νέας δέσμης των λαοκτόνων μέτρων, εντείνεται η γελοία προπαγάνδα και τα παραμύθια περί «αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής».Ας δούμε, επομένως, όχι μόνο ποιοι φοροδιαφεύγουν (αυτό είναι γνωστό), αλλά και ποιοι πληρώνουν φόρους σε συνδυασμό με το ποιοι απαλλάσσονται («νόμιμα» και «ηθικά») από φόρους.
*
Θα σταθούμε σε ένα στοιχείο το οποίο είναι από μόνο του αποκαλυπτικό για το είδος της (ταξικής) δημοκρατίας που βασιλεύει (και) στην ελληνική καπιταλιστική φορολογική Δανιμαρκία:
*
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2012, που συνέταξαν, ψήφισαν και εφαρμόζουν οι «σωτήρες», το σύνολο των φορολογικών εσόδων, που το συντριπτικό τους μέρος είτε με τη μορφή των άμεσων είτε με τη μορφή των έμμεσων φόρων, των χαρατσιών κ.λπ. πέφτει πάνω στις πλάτες εργαζόμενων, συνταξιούχων, ανέργων, ημιαπασχολούμενων, αυτοαπασχολούμενων βιοπαλαιστών, ανέρχεται στα 53,301 δισ. ευρώ.
*
Προσέξτε τώρα το απίθανο, όπως αποτυπώνεται στον ίδιο τον προϋπολογισμό τους (πίνακας 3.5 του προϋπολογισμού του 2012): Ενώ το σύνολο των φορολογικών εσόδων του κράτους (άμεσοι και έμμεσοι φόροι) ανέρχεται στα 53,301 δισ. ευρώ, ενώ το σύνολο μόνο των άμεσων φόρων έχει υπολογιστεί στα 24,213 δισ. ευρώ, από αυτά πόση λέτε θα είναι η επιβάρυνση των δεκάδων χιλιάδων μεγάλων επιχειρήσεων που λειτουργούν στη χώρα με τη μορφή της άμεσης φορολογίας; Μόλις 2,157 δισ. ευρώ!
Δηλαδή, στη χώρα του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη, στη χώρα της τρόικας και των MEGA-κυνηγών της φοροδιαφυγής, οι άμεσοι φόροι που έχουν προϋπολογιστεί να εισπραχτούν από τους κεφαλαιοκράτες, δεν ξεπερνούν το 9% της συνολικής άμεσης φορολογίας και δεν ξεπερνούν το 4% του συνόλου των άμεσων και έμμεσων φόρων!
Ομως, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, υπάρχει συγκλονιστικότερο στοιχείο και από το προηγούμενο.
Συγκεκριμένα:
Αν ανατρέξει κανείς στον προϋπολογισμό του 2009 (πίνακας 2.3 του προϋπολογισμού του 2009) θα διαπιστώσει ότι τότε το ποσό των άμεσων φόρων που είχε προϋπολογιστεί να εισπράξει το κράτος από τις εταιρείες των κεφαλαιοκρατών, με τη μορφή της άμεσης φορολογίας των νομικών προσώπων, ανερχόταν, επί συνόλου άμεσων και έμμεσων φόρων 61,565 δισ. ευρώ, στο (έτσι κι αλλιώς αστείο) ποσό των 5,520 δισ. ευρώ.
Ποιο είναι το συμπέρασμα;
Πολύ απλό:
Στα τρία χρόνια που έχουν περάσει από τότε, κι ενώ ο λαός έχει υποστεί τα πάνδεινα, όταν η φοροληστεία για τα λαϊκά στρώματα έχει γυρίσει σε εποχές… «τουρκοκρατίας», όταν οι αυξήσεις στους φόρους πέφτουν σαν το χαλάζι, για τις πολυεθνικές, για τα μονοπώλια, για τις μεγάλες ανώνυμες εταιρείες κ.λπ., οι άμεσοι φόροι μειώθηκαν (!) από 5,520 δισ. ευρώ το 2009 στα 2,157 δισ. ευρώ το 2012!
*
Δηλαδή, κατά την περίοδο που η φορολόγηση όλων των υπολοίπων έχει μετατραπεί σε θηλιά στο ικρίωμα της λιτότητας και των μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, για τους πλουτοκράτες, η άμεση φορολογία μειώθηκε κατά 61%!
*
Αλλά, προς Θεού, αυτό δε συνιστά φοροδιαφυγή.
Οχι, πρόκειται για νόμιμη και ηθική πολιτική…
μπογιοπουλος
Μια μεγάλη ελληνική Τράπεζα, η Αγροτική πουλήθηκε στην Πειραιώς για 95 εκατομμύρια ευρώ. Το τίμημα από μόνο του είναι ένα σκάνδαλο. Μόνο το κτίριο της ΑΤΕ στο Καστρί, στοιχίζει 75 εκατομμύρια. Την ημέρα της πώλησής της, η αξία μόνο κάποιων μετοχών της ΑΤΕ (10% στην ΕΥΔΑΠ και 7,5 στο Folli Follie) σύμφωνα με το Bloomberg, είχαν αξία 57 εκατομμύρια ευρώ.
Παρ όλα αυτά η ΑΤΕ προσφέρθηκε στην Πειραιώς, γιατί σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Προβόπουλο (πρώην μέτοχο και στέλεχος της Πειραιώς) ήταν ασύμφορη για το κράτος. Όταν οι δύο τους ρωτήθηκαν στη Βουλή με ποια δεδομένα ήταν ασύμφορη, απάντησαν πως αυτά τα δεδομένα είναι απόρρητα. Απόρρητα και από την Ελληνική Βουλή.
Θα διαβάσετε στο HOT DOC που κυκλοφορεί (Πέμπτη 4 Οκτωβρίου) για το πώς μεθοδεύτηκε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα. Το θέμα δεν είναι μόνο το σκάνδαλο της ΑΤΕ αυτό καθ αυτό, αλλά η εκχώρηση λειτουργιών του κράτους στην Τράπεζα της Ελλάδος. Μια ιδιωτική Τράπεζα δηλαδή και όχι κρατική όπως πιστεύουν πολλοί, με άγνωστο μετοχολόγιο και σχέσεις με μια ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ. Αν σήμερα κάποιος έθετε το ερώτημα του γέρου Καραμανλή της δεκαετίας του 60 «ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;» η απάντηση θα ήταν «μα, ο κύριος Προβόπουλος».
Την χρονιά που πέρασε, ένας ακόμη νόμος -τερατούργημα (του Βενιζέλου φυσικά)ο 4021/2011 «περί ενισχυμένων μέτρων εποπτείας και εξυγίανσης των πιστωτικών ιδρυμάτων» εκχωρεί αρμοδιότητες και εξουσία της εκλεγμένης κυβέρνησης, στην Τράπεζα της Ελλάδος. Με άλλο νόμο τα στελέχη της Κεντρικής Τράπεζας αμνηστεύονται για όσα αποφασίσουν και πραγματοποιήσουν. Ακόμη και στην περίπτωση του τραγικού νόμου «περί ευθύνης υπουργών» σε κάποιον υπουργό μπορεί να αναγνωριστεί ευθύνη. Στους Τραπεζίτες και στον Προβόπουλο καμία. Ούτε αστική.
Αυτή η οικονομική ελίτ, μπορεί να παίρνει αποφάσεις, να υλοποιεί, να μην εξηγεί τους λόγους μέσα από επίκληση απορρήτου και να μην έχει κανένα (ούτε Κοινοβουλευτικό) έλεγχο. Αυτό δεν είναι απλώς πρωτοφανές, είναι αντιδημοκρατική λειτουργία.
Ο Προβόπουλος, όπως και ο επόμενος Προβόπουλος μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε. Μπορεί βεβαίως να ξεγελάσει ακόμη και την Τρόικα δίνοντας τα δικά του στοιχεία. Πρέπει για παράδειγμα να απαντήσει στην αποκάλυψη του HOT DOC πως στο πρώτο stress test των Τραπεζών, δέχθηκε να κρίνει με διαφορετικά κριτήρια την Πειραιώς από τις άλλες Τράπεζες. Όλη η διαδικασία, καλύφθηκε και πάλι κάτω από το απόρρητο.
Ο κύριος Προβόπουλος δήλωσε στη Βουλή πως η ΑΤΕ έπρεπε να δοθεί και να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό με το κράτος. Μα ο ίδιος ήταν Τραπεζίτης όταν υπήρχε αυτός ο εναγκαλισμός και η ΑΤΕ δανειοδοτούσε κόμματα. Ο ίδιος ήταν κεντρικός τραπεζίτης όταν εξελισσόταν το σκάνδαλο Proton και όταν αποκαλύφθηκε πως η εταιρεία SCIEN στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος, με τρόπο που σήμερα είναι ελεγχόμενος πήρε, 82 εκατομμύρια δάνειο για να κάνει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς. Ήταν επίσης αρχιτραπεζίτης, όταν η Marfin έδωσε 113 εκατομμύρια σε offshore της οικογένειας Σάλλα για να κάνει και πάλι αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς. Την ώρα που απαγόρευαν να κάνει το ίδιο η ΑΤΕ ώστε να βρεθεί με άσχημους δείκτες και να την «πουλήσουν».
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, δεν έχει πια μόνο προσωπική ευθύνη για σκάνδαλα που δεν έχει ελέγξει και που όλως τυχαίος αφορούν την Τράπεζα στην οποία ήταν μέτοχος και στέλεχος. Έχει αναλάβει νομότυπα «θεσμικό» ρόλο που ακυρώνει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Το ερώτημα είναι τι κάνουν τα κόμματα.
Έχουν γίνει πολλά εγκλήματα τελευταία με… δωρεές κρατικής περιουσίας σε ιδιώτες ουσιαστικά (όπως το θέμα της ΑΤΕ). Σε μια δίκαιη κοινωνία κάποιοι υπουργοί ή/και πρωθυπουργοί θα ήταν ήδη στη φυλακή (στην καλύτερη περίπτωση).
Ενα πραγμα βγαινει σαν συμπερασμα απο τα στοιχεια του κ.Μπογιοπουλου. Οτι δεν εχουμε και πολλους πλουσιους στην Ελλαδα. Ας κανει τον κοπο να υπολογισει ποσο και ποιους πρεπει να φορολογησει παραπανω ωστε να ελαφρυνθει ο ανημπορος
Το έχω ξαναγράψει:
H καραμέλα της “πάταξης της φοροδιαφυγής” που και ο Μπογιόπουλος την αναμασά τελικά απλά από τη δική του ΚΚΕδικη οπτική, δεν μας λέει που θα είχαν καταλήξει αυτά τα χρήματα αν τα εισέπρατε το κράτος.
Εγώ λέω πως και πάλι χρεοκοπημένοι θα είμασταν γιατί η ίδια διαχείριση θα είχε γίνει αλλά σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα γιατί “λεφτά θα υπήρχαν”.
Και φυσικά θα είχε σακατευτεί νωρίτερα και χειρότερα ο ιδιωρικός τομέας που θα είχε κληθεί να πληρώσει αυτούς τους πρόσθετους φόρους.
Έχει κανείς σκεφτεί πως τα χρήματα που κρύφτηκαν από την εφορία όλα αυτά τα χρόνια πήγαν και σε παραγωγικές επενδύσεις, δημιούργησαν δουλειές, κίνησαν την αγορά;
Aν είχαν πάει εκεί που ορίζει ο νόμος, στα ταμεία του κράτους, πιστεύετε πως δεν θα είχαν καταλήξει στις τσέπες των Άκηδων, των Ρουσσόπουλων και φυσικά σε μερικές ακόμα εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις;
Ως προς το άλλο του Βαξεβάνη τώρα:
Yπάρχουν πολλά που αξίζουν να διερευνηθούν για την Πειραιώς, κυρίως σε σχέση με την ΑΜΚ της και το δάνειο που πήρε ο Σάλλας από την Marfin.
Όμως: Η ΑΤΕ καλώς ιδιωτικοποιήθηκε αφού η διαχείριση του δημοσίου είχε προκαλέσει τεράστιες απώλειες από τζογαδόρικες “επενδύσεις” που βάρυναν τους φορολογούμενους.
Το επιχείρημα “η ΤτΕ είναι μία ιδιωτική τράπεζα” είναι ανόητο. Ανεξάρτητα από το πως κρίνει κανείς την διοίκηση του Προβόπουλου, η ΤτΕ είναι η κεντρική τράπεζα της χώρας, είναι υπεύθυνη για την εποπτεία του πιστωτικού συστήματος, είναι lender of last resort, έχει θεσμικό ρόλο και το να γράφεται πως λειτουργεί ως ιδιωτική τράπεζα μόνο παραπλανητικό για τους αναγνώστες του Βαξεβάνη μπορεί να είναι.
Mule σε παραδέχομαι γιατί είσαι από τους λίγους οικονομικά φιλελεύθερους που ευθέως παραδέχονται ότι δεν έχουν πρόβλημα με την φοροδιαφυγή και μάλιστα τη δικαιολογείς (με το οποίο βέβαια διαφωνώ 100%).
Από την άλλη όμως, υποστηρίζοντας τη φοροδιαφυγή (έστω και με αστερίσκους), δηλαδή μια πράξη παράνομη, καταλαβαίνεις ότι θα φαίνεται υποκριτικό να εγκαλείς την αριστερά για μη τήρηση των νόμων σε περιπτώσεις όπως οι απεργίες όπου “καταργείται το ιερό δικαίωμα του απεργοσπάστη να δουλέψει”.
Η ΑΤΕ δεν ιδιωτικοποιηθήκε απλά, αλλά χαρίστηκε! Και φαντάζομαι με το αζημίωτο για ορισμένα πρόσωπα (το μέλλον θα δείξει, όταν όλοι πάλι θα πέφτουν από τα σύννεφα).
Όσο για τον Μπογιόπουλο μια χαρά τα γράφει και με στοιχεία μάλιστα. Αν δεν αρέσει σε κάποιους και το βαφτίζουν “καραμέλα” κλπ, ο καθένας ό,τι καταλάβει.
@dizzt ο mule δεν εγραψε πουθενα οτι ειναι υπερ της φοροδιαφυγης. Εγραψε οτι και να μην υπηρχε παλι θα πτωχευαμε.
Ο Μπογιοπουλος δεν γραφει κατι περιεργο αλλα κατι προφανες που γινεται παντου. Συγκρινει απολυτα νουμερα λεγοντας οτι πλουσιοι πληρωνουν λιγοτερα ευρω σε φορους απο τους οχι πλουσιους. Bingo!!! Μα πως δεν το ειχαμε σκεφτει αυτο; Χιλιοι πλουσιοι πληρωνουν περισσοτερα απο μερικα εκατομμυρια των χαμηλοτερων ταξεων. Ξερει ο Μπογιοπουλος αραγε οτι το αποτελεσμα του πολλαπλασιασμου εξαρταται απο τουλαχιστον δυο παραγοντες; Του αφιερωνω το παρακετω βιντεο
Μην κάθεστε να χαλάτε άλλο χρόνο σε συζητήσεις οι E N D έβαλαν τα λεφτά τα 600 δις ξεχρεώσαμε.
στάνταρ ο τσακας είναι απο πίσω :lol:
μαζί με την αποπληρωμή του χρέους παίρνουμε και δώρο τον ροναλντινιο :lol:
Δεν έγραψα ποτέ πως “δεν έχω πρόβλημα” με την φοροδιαφυγή. Αυτό που λέω -και δεν είμαι “από τους λίγους” όπως γράφεις φιλελεύθερους, δες τα παρακάτω links- είναι πως πρέπει να δούμε ψύχραιμα:
α) Το αν η περιβόητη πάταξη της φοροδιαφυγής θα έλυνε το πρόβλημα της χώρας. Η απάντηση είναι όχι για τους λόγους που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ
β) Το αν τελικά οι συνέπειες της φοροδιαφυγής στην οικονομία είναι τόσο καταστροφικές όσο μας λένε. Και εδώ η απάντηση είναι όχι. Γιατί κάποιος που χάρη στη φοροδιαφυγή καταφέρνει να κρατά ανοιχτή την επιχείρηση του και να απασχολεί και χ υπαλλήλους που παρέχουν πραγματικά παραγωγική εργασία συνεισφέρει θετικά στην οικονομία αντίθετα με έναν κομματάρχη που θα διόριζε σε κάποιον οργανισμό άλλο ένα κομματόσκυλο χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο εργασίας.
Τα δύο παραπάνω είναι απλές οικονομικές διαπιστώσεις χωρίς ηθικές κρίσεις.
Αν βάλουμε τις ηθικές κρίσεις στη μέση θα σου πώ πως πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους -αυτό που λέω και στους αριστερούς- και δεν με νοιάζει να δικαιολογήσω τον κάθε φοροφυγά σε προσωπικό επίπεδο (πιθανότατα άλλωστε και ο ίδιος δεν κάθεται να κάνει την δική μου ανάλυση των οικονομικών συνεπειών της συμπεριφοράς του, μπορεί απλά να νιώθει… μάγκας).
Αφ’ ενός όμως, μιλώντας για νομιμότητα πρέπει να πάμε στα φυσικά δικαιώματα των ανθρώπων και να αναρωτηθούμε σε ποιό βαθμό το κράτος νομιμοποιείται να περιστέλει το δικαίωμα μας στην ιδιοκτησία. Προσωπικά πιστεύω πως και στις ΗΠΑ ακόμα το κράτος έχει υπερβεί προ πολλού τα όρια, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που είναι πλέον μία φορομπηχτική φεουδαρχία (όπου φέουδα είναι οι συντεχνίες που πληρώνονται από το κράτος και το ελέγχουν δυστυχώς ακόμα απόλυτα).
Θα ήθελα λοιπόν να δώ να αλλάζει η φορολογική νομοθεσία στην κατεύθυνση του μεγαλύτερου σεβασμού απέναντι στα δικαιώματα που έχει ο πολίτης πάνω στα εισοδήματα και την ιδιοκτησία του. Αντίθετα, για να απαντήσω και στο παράδειγμα που μου δίνεις, δεν νομίζω πως σε μία κοινωνία που σέβεται τα ατομικά δικαιώματα θα έπρεπε κάποιος να υποχρεώνεται να απεργήσει ή να δουλέψει. Σαφώς και πρέπει να μπορούν οι εργαζόμενοι να οργανώνονται ώστε να αυξήσουν την διαπραγματρυτική τους ισχύ αλλά δεν μπορούν και να το επιβάλλουν αυτό σε όσους δεν θέλουν να τους ακολουθήσουν.
http://e-rooster.gr/08/2010/2683
Κλείνοντας ταυτόχρονα δυο τρία διπλανά μαγαζιά που δεν μπορούν ή φοβούνται να φοροδιαφύγουν και αφήνοντες 3 - 6 εργαζόμενους άνεργους.
Και για να μείνει ανοιχτό το μαγαζί μάλλον όλοι φανταζόμαστε τις συνθήκες εργασίας των εργαζόμενω ενώ ο <<επιχειρηματίας>> θα στέλνει sms με το νέο iphone των 500+ ? πίνοντας το εσπρεδάκι του απέναντι από το καβαλημένο στο πεζοδρόμιο SUV του, με leasing βεβαίως αφού είναι παραγωγική δαπάνη.
Του Γιώργου Κράλογλου
Εάν ο κ. Αλ. Τσίπρας θέλει πράγματι να τα βάλει με κάθε αετονύχη που λυμαίνεται την κρατική περιούσια ας ξεπαστρέψει, ως αντιπολίτευση, τους Φωτόπουλους της ΓΕΝΟΠ, τους κομματικούς και τους «οπλαρχηγούς» των ΔΕΚΟ. Και όταν γίνει κυβέρνηση και συμβεί να έλθει αετονύχης επενδυτής ή αγοραστής ας κλείσει τα σύνορα.
Δεν είναι ευχάριστο ούτε σε εμένα να επανέρχομαι σε θέματα που έχω επισημάνει στο παρελθόν όπως και πολλοί σχολιαστές των άρθρων του Capital.gr. Με προτρέπει όμως η επανάληψη των λαϊκισμών κυρίως τύπου ΠΑΣΟΚ «Θα τα ανατρέψουμε όλα όταν έλθουμε στην εξουσία…».
Γιατί οι «ανατροπές» αυτές στην Ελλάδα είναι σκέτη κοροϊδία και στην πράξη καταντούν κωμωδία. Αλλά αν επιμένει ο κ. Τσίπρας να μας προστατεύσει από τους αετονύχηδες ας ξεκινήσει από σήμερα.
Ας σταματήσει να δίνει πολιτική κάλυψη σε όλους εκείνους που φόρτωσαν στις ΔΕΚΟ, δεκαετίες τώρα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ως κυβερνήσεις μαζί βεβαίως και με τα αριστερά κόμματα ως δικαιούχοι, αναλογικά, του κομματιού της πίτας των διορισμών…
Εννοώ τις στρατιές Διοικήσεων και των Διοικητικών Συμβουλίων των κρατικών Οργανισμών και Επιχειρήσεων που ουδέποτε εξασφάλισαν στους φορολογούμενους μια δεκάρα κέρδος, ενώ χαράτσωναν με τιμολόγια και αυξήσεις σε υπηρεσίες για να καλύψουν τεράστιες και πολύμορφες σπατάλες.
Αν υπάρχουν καθαρά κέρδη, εδώ και 50 χρόνια, έστω και από μία κρατική Επιχείρηση (χωρίς να χρωστάει πουθενά στο κράτος) ας μας παρουσιάσουν το σχετικό ισολογισμό. Θα έχει πολύ γέλιο.
Τι να πρωτοθυμηθούμε λοιπόν από τις κρατικές Επιχειρήσεις;
Το κομματικό φέουδο της Ολυμπιακής που έγδαρε τον κρατικό κορβανά προσφέροντας στους επιβάτες Έλληνες φορολογούμενους απεργίες και καθυστερήσεις στις πτήσεις;
Τον ΟΤΕ που σημερινά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λύσσαξαν να τον κρατήσουν στο κράτος «απειλώντας» μας ότι με την ιδιωτικοποίηση θα μας στοιχίζει το τηλεφώνημα ένα δεκαπενθήμερο μισθού… Σήμερα ο ΟΤΕ μας δίνει και τηλεφωνήτρια… να μας κρατάει τα τηλεφωνήματά μας… για να μας κάνει πελάτες.
Από αυτούς τους κρατικούς Οργανισμούς ευτυχώς γλιτώσαμε και ασφαλώς δεν χάσαμε τίποτε.
Ας πάμε τώρα στους κρατικούς Οργανισμούς που διαφώνησε ο κ. Τσίπρας για την πώλησή τους και σε αυτούς που απειλεί να μείνουν στο κράτος.
Γιατί η ΑΤΕ έπρεπε να μείνει στο κράτος; Για να χαρίζει λεφτά στους αγρότες που έτσι και αλλιώς ζουν (οι περισσότεροι) μόνο με δανεικά και αγύριστα και κλοπιμαία από συντάξεις - μαϊμούδες και πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Για να χρηματοδοτεί η ΑΤΕ κόμματα και φίλους και να διορίζεται στην Τράπεζα κάθε κομματικής καρυδιάς καρύδι ως ανταπόδοση στις ψήφους του Μαυρογιαλούρου;
Τι κέρδισε ο έλληνας πολίτης από την ΑΤΕ; Τα περιβόητα Λαμπρόχαρτα με πρωταγωνίστρια την ΑΤΕ ή την τελευταία κλοπή των μετόχων με το παιχνίδι του χαρτιού της;
Και από την ΑΤΕ στην ΔΕΗ και τον πραγματικό «ιδιοκτήτης» της την ΓΕΝΟΠ και τους Φωτόπουλους.
Τι έχουμε κερδίσει ως πελάτες ΔΕΗ επειδή είναι κρατική; Ότι πληρώνουμε και το σχεδόν τσάμπα ρεύμα των διορισμένων από τα κόμματα. Ότι πληρώνουμε πιο ακριβά τα προϊόντα γιατί οι επιχειρήσεις αγοράζουν ακριβά το ρεύμα.
Ότι πληρώνουμε τους 30.000 διορισμένους από κόμματα αντί για 5.000 που είναι πραγματικά απαραίτητοι όπως είπε στην ΔΕΗ (εδώ και 20 χρόνια) η κρατική Γαλλική Εταιρία Ηλεκτρισμού με μελέτη που πληρώσαμε όλοι εμείς αλλά την καταχώνιασαν οι ΔΕΗτζήδες;
Ότι πληρώνουμε και τις προμήθειες των εισαγωγέων ρεύματος γιατί οι Φωτόπουλοι και η παρέα του κατεβάζουν τους διακόπτες και επειδή διαφωνούν και με την πολιτική στο Αφγανιστάν;
Το βλακώδες επιχείρημα ότι χωρίς ΔΕΗ δεν θα έχουν φως τα ακριτικά χωριά αφορά τους λάτρεις του Χότζα της Αλβανίας και του πρώην Σοβιέτ. Γιατί σε όλα τα κράτη του ανεπτυγμένου κόσμου το κράτος σχεδιάζει, παρεμβαίνει και υποχρεώνει τους ιδιώτες να δημιουργούν δίκτυα ακόμη και εκεί που ζουν 2-3 κάτοικοι. Η Σουηδία και η Νορβηγία είναι φωτεινά παραδείγματα.
Για τον ΟΣΕ και τα λεωφορεία που ισχύει το «Σκάστε και πληρώστε μας…» είναι γνωστό ότι το κράτος δεν έχει δει δεκάρα κέρδος.
Για τα ΕΛΤΑ σημειώστε μόνο ότι οι Εταιρίες που ταχυδρομούν επιστολές φροντίζουν να γράφουν πότε τις παρέδωσαν στα ΕΛΤΑ… Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο.
Και για τον ΟΠΑΠ τα έγραψε τόσο ωραία ο συνάδελφος κ. Θανάσης Μαυρίδης που δεν χρειάζεται συμπλήρωμα.
Ας μας γλιτώσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ από αυτούς τους κομματικούς αετονύχηδες. Και όταν γίνει κυβέρνηση και πατήσει επενδυτής στον τόπο μας ας τον στείλουν στα μπουζούκια… Και την άλλη μέρα στο σπίτι του.
[B]Θες φορο-απαλλαγή; Γίνε εφοπλιστής![/B]
Ο κ. Θόδωρος Βενιάμης είναι ο πρόεδρος της Ενωσης Εφοπλιστών.Είναι ο ίδιος άνθρωπος που στις 13/6/2010, λίγο μετά δηλαδή από την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, είχε δηλώσει για λογαριασμό των εφοπλιστών:
«Αισθανόμαστε καλά στην Ελλάδα»…
Προχτές, ο κ. Βενιάμης και ο πρωθυπουργός συναντήθηκαν.
Λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες και φύγουν οι κάμερες δόθηκε μια απολαυστική παράσταση.
Ο μεν Σαμαράς δήλωσε:
«Σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάει ο τόπος μας είναι και ουσιαστικό και ηθικό το χρέος όλων να συμβάλουν στην προσπάθεια για την ανάκαμψη του τόπου».
Ο κ. Βενιάμης απάντησε:
«Ο εφοπλιστικός κόσμος συναισθανόμενος την κρισιμότητα των στιγμών αλλά και τη μοναδική ευκαιρία που έχει η χώρα να ανακάμψει και να αναπτυχθεί, ανταποκρίνεται πλήρως στις προκλήσεις, δηλώνει “παρών” και συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»…
Κατόπιν αυτών, έχουμε να υπενθυμίσουμε:
- Η «πατριωτική» συνεισφορά των εφοπλιστών στα φορολογικά έσοδα έχει προσδιοριστεί επ’ ακριβώς:
Το ποσό, που πληρώνουν ως φόρο οι εφοπλιστές, είναι μικρότερο ακόμα κι από το ποσό που πληρώνουν οι μετανάστες για παράβολα προσωρινής παραμονής τους στη χώρα!
Τόσος είναι ο… «φορο-πατριωτισμός» τους.
- Οντως, οι εφοπλιστές δηλώνουν «παρών». Αλλά όχι με τον τρόπο που παριστάνουν ο πρόεδρός τους και ο πρωθυπουργός. Είναι «παρόντες» με τον δικό τους «πειρατικό» τρόπο. Και συγκεκριμένα:
Την ώρα που ο ελληνικός λαός χειμάζεται και η Ελλάδα βυθίζεται, αυτοί αποδεικνύουν τι κρύβεται πίσω από τη φράση «η κρίση είναι ευκαιρία»:
Μέσα στους πρώτους επτά μήνες του 2012, οι «πατριώτες» εφοπλιστές δαπάνησαν πάνω από 2 δισ. δολάρια για την απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων, αγοράζοντας από τη δευτερογενή αγορά 111 ποντοπόρα πλοία, σπάζοντας παγκόσμιο ρεκόρ στην αγορά αυτού του είδους. Οσο για τις παραγγελίες νεότευκτων πλοίων, εκεί δεν τους πιάνει κανένας! Τα ποσά που θα δοθούν μέχρι το τέλος του 2012 σε παραγγελίες νεότευκτων πλοίων από τους Ελληνες εφοπλιστές υπερβαίνουν τα 6 δισ. δολάρια!
Σύμφωνα, μάλιστα, με τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο ναυλομεσιτικός οίκος «Allied Shipbroking Inc», οι Ελληνες πλοιοκτήτες προηγούνται μακράν των υπολοίπων τόσο σε ποσά που κατέβαλαν, όσο και σε αριθμό πλοίων. Τα «πατριωτάκια» μας - αυτοί που φτιάχνουν «αυτοκρατορίες» πάνω στην ανείπωτη εκμετάλλευση των ναυτεργατών και των επιβατών έχοντας ως μόνιμο χορηγό το κράτος - έχουν αφήσει δεύτερους τους Κινέζους, τρίτους τους Νορβηγούς και τέταρτους και καταϊδρωμένους τους… Γερμανούς.
- Αυτό το εφοπλιστικό «θαύμα» έχει πολύ… γήινες εξηγήσεις.
Ιδού:
Στην Ελλάδα, που οι νόμοι αλλάζουν σαν τα πουκάμισα, υπάρχει ένας και μοναδικός νόμος που εδώ και τέσσερις δεκαετίες αποτελεί το «ιερό ευαγγέλιο» όλων των κυβερνητικών «σωτήρων».
Πρόκειται για το νόμο 27/1975 «Περί φορολογίας πλοίων κ.λπ.», που
στα 30 άρθρα του περιλαμβάνει κοντά …60 φοροαπαλλαγές (!) για τους εφοπλιστές.
Κάθε άρθρο και δύο φοροαπαλλαγές, δηλαδή!
Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, το φορολογικό καθεστώς για τους εφοπλιστές είναι πολύ απλό:
Δεν πληρώνουν φόρο!
Για την ακρίβεια, πληρώνουν ένα συμβολικό «παράβολο» βάσει της χωρητικότητας του πλοίου τους. Αν, για παράδειγμα, ένας εφοπλιστής διαθέτει πλοίο 20.000 κόρων, ηλικίας έως 4 χρόνων, τότε ο «φόρος» που θα πληρώσει είναι της τάξης των 5.300 δολαρίων!
Δηλαδή,
είτε 1 εκατομμύριο κέρδη έχει από αυτό το πλοίο, είτε 1 δισ. ευρώ κέρδη έχει, αυτός 5.300 δολάρια θα πληρώσει!
Αλλά κι αυτό ελέγχεται. Γιατί με άλλες διατάξεις (άρθρα 7, 8, 9 κ.λπ.), ακόμα και το παραπάνω «συμβολικό» ποσό, υπό κάποιες πολύ …συχνές προϋποθέσεις, είτε μειώνεται στο μισό είτε εξαλείφεται πλήρως!
Αλλωστε, ο νόμος (άρθρο 2) είναι σαφής:
«Ο κατά τας διατάξεις του παρόντος νόμου επιβαλλόμενος φόρος (σ.σ.: τα 5.300 δολάρια, δηλαδή) εξαντλεί πάσαν υποχρέωσιν του πλοιοκτήτου, ως και του μετόχου ή εταίρου ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας οιουδήποτε τύπου εκ φόρου εισοδήματος, καθ’ όσον αφορά εις τα κέρδη, τα οποία προκύπτουν εκ της εκμεταλλεύσεως πλοίων»!
Και δεν είναι μόνο ότι οι εφοπλιστές απαλλάσσονται από κάθε μορφής φόρο εισοδήματος. Απαλλάσσονται από κάθε μορφής φόρο, γενικώς!
Συγκεκριμένα:
Απαλλάσσονται από τα κέρδη αν πουλήσουν ένα πλοίο,
απαλλάσσονται από τα έσοδα αν εισπράξουν ασφαλιστική αποζημίωση για ένα πλοίο,
απαλλάσσονται από τα κέρδη των ναυτιλιακών τους επιχειρήσεων,
απαλλάσσονται ακόμα και από τα παράβολα για τα έγγραφα με τα οποία διανέμουν τα κέρδη τους (!),
απαλλάσσονται μέχρι και από φόρο κληρονομιάς (!), αφού, σύμφωνα με το άρθρο 29, οι εφοπλιστές έχουν επιτύχει την «απαλλαγήν εκ του φόρου κληρονομιών επί πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών πλοιοκτητριών πλοίων, καλύπτουσαι εφεξής άπαντα τα άνω των 1.500 κόρων ολικής χωρητικότητος πλοία»!
*Συμπέρασμα:
Στην Ελλάδα, που έχει μετατραπεί σε τεκμήριο φορολόγησης ακόμα και ο αέρας που αναπνέουμε, αν είσαι εργάτης, συνταξιούχος ή άνεργος και έχεις την …ατυχία να απέκτησες ή να κληρονόμησες κάποιο σπίτι, τότε η Εφορία ισοδυναμεί με μαύρο φίδι που σε έφαγε.
Αν όμως είσαι κανακάρης ή θυγατέρα κάποιου «Σεβάχ»
και διαθέτεις ή κληρονομήσεις …στόλο,
τότε δεν πληρώνεις τίποτα!
Δε χρειάζεται, λοιπόν, να απορούμε γιατί οι εφοπλιστές, σύμφωνα με τον πρόεδρό τους, «αισθάνονται καλά στην Ελλάδα».
Ούτε να αμφιβάλλουμε για το τι κρύβεται πίσω από τις έννοιες «φορολογική ασυλία», από τη μια και… «φορολογική δικαιοσύνη», από την άλλη.
Κατά τα λοιπά, όπως μας διαβεβαίωσαν ο εφοπλιστής Βενιάμης και ο πρωθυπουργός Σαμαράς, ο εφοπλιστικός κόσμος ήταν και θα παραμείνει - καθόλου δεν αμφιβάλλουμε -
«“παρών” και συμβάλλει στην προσπάθεια μέσα από τα φορολογικά έσοδα που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος»…
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή: Ριζοσπάστης
http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/407/μια-θαυμάσια-κρίση
Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Παναγιώτη Ρουμελιώτη «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ». Άλλωστε μόλις πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε. Βλέπω όμως ότι, σύμφωνα με το συγγραφέα του, το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας συνίσταται στο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου στις αρχές του 2010 «δεν διαπραγματεύτηκε σωστά».
Εμείς τότε είχαμε ένα διαπραγματευτικό όπλο, εκείνη τη στιγμή η Ευρώπη ήταν απροετοίμαστη τελείως να αντιμετωπίσει μια πτώχευση της Ελλάδας. Έπρεπε να επιμείνει και να συμμαχήσει με το ΔΝΤ που έλεγε ότι χρειάζεται μία αναδιάρθρωση του χρέους από την αρχή. Να απειλήσει και με χρεοκοπία, διότι από τη χρεοκοπία δεν θα έχανε μόνο η Ελλάδα θα έχανε κυρίως η ευρωζώνη». Αυτά λέει (και γράφει) ο μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ και υπουργός Εθνικής Οικονομίας το 1987-1989.
Η άποψη αυτή σίγουρα δεν είναι καινούργια. Έχει βασιστεί σε ερμηνευτικά σχήματα διαφόρων διαβαθμίσεων στην κλίμακα των θεωριών συνωμοσίας: από την απλή ανικανότητα του τότε οικονομικού επιτελείου (και των επομένων), έως τον προδοτικό ρόλο της τότε κυβέρνησης (και των επομένων). Και έχει υιοθετηθεί από δημόσια πρόσωπα διαφόρων διαβαθμίσεων στην κλίμακα της σοβαρότητας: από τον Βαρουφάκη έως τον Πατσάκη και από τον Τσίπρα έως τον Καμμένο.Βεβαια, όπως δείχνει και η επιτυχία του βιβλίου, η θεωρία της κακής διαπραγμάτευσης (λόγω ανικανότητας ή λόγω προδοσίας, ανάλογα με τα γούστα) γνωρίζει τεράστια επιτυχία. Βλέπετε, προσφέρει δύο πολύτιμες ψυχολογικές υπηρεσίες. Η πρώτη είναι ότι καθιστά εντελώς περιττή την ανάληψη οποιασδήποτε ευθύνης εκ μέρους όσων την ασπάζονται.
Πράγματι, για τους οπαδούς της θεωρίας, δεν έχει καμία σημασία που το εμπορικό έλλειμμα της χώρας ήταν 19% του ΑΕΠ το 2008, ότι δηλ. το καταναλωτικό πρότυπο των Ελλήνων ήταν επιπέδου ΗΠΑ, ενώ η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας κάτω από το επίπεδο της Μποτσουάνα.
Όπως δεν έχει σημασία που το δημόσιο έλλειμμα ήταν 16% το 2009 (ενώ η επίσημη πρόβλεψη της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν λίγο πάνω από το όριο του 3%), ότι δηλ. το κράτος πλήρωνε για αμοιβές, παροχές, οπλικά συστήματα, γέφυρες, λιμάνια κτλ. ποσά πολύ μεγαλύτερα από όσα μπορούσε να εισπράξει μέσω φορολογίας, και συνεπώς δανειζόταν τη διαφορά.
Ούτε βέβαια έχουν σημασία αυτά που βρίσκονται πίσω από όλα τα ελλείμματα. Το μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης. Η διάχυτη επιχειρηματικότητα της αρπαχτής. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Η άλωση από ιδιωτικά συμφέροντα της πολιτικής, αλλά και της δικαιοσύνης και της δημόσιας διοίκησης. Η επικράτηση «αξιών» που επιζητούν το βόλεμα και το γρήγορο πλουτισμό, που εχθρεύονται τη δημιουργικότητα και την εργατικότητα. Όχι. Για τους οπαδούς της θεωρίας της κακής διαπραγμάτευσης, αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Ούτε έχουν σχέση με το Μνημόνιο και τη σημερινή κρίση. Θα μπορούσαμε όλα αυτά να τα είχαμε αποφύγει, εύκολα. Αρκεί ο πρωθυπουργός μας να ήταν λίγο πιο λεβέντης. Όπως π.χ. ο Ανδρέας Παπανδρέου ? τον οποίο άλλωστε πολλοί από τους οπαδούς της θεωρίας της κακής διαπραγμάτευσης λάτρεψαν ή υπηρέτησαν ή και τα δύο. Και ο οποίος φυσικά συνέβαλε όσο λίγοι για να φτάσει το χρέος και τα ελλείμματα στα σημερινά επίπεδα.
(Αντίθετα, ο «απλός λαός» δεν φταίει ποτέ. Ακόμη και όταν ξεχνάει να πληρώσει φόρους, όταν χτίζει εξοχικά στα καμένα, όταν πιέζει για μια θέση στο Δημόσιο «για το παιδί» ή όταν δωροδοκεί για μια χαριστική σύμβαση. Ούτε φταίει όταν έδινε την ψήφο του σε όσους πολιτικούς του εξασφάλιζαν την ατιμωρησία, ενώ αντίθετα τιμωρούσε συστηματικά όσους πρότειναν μεταρρυθμίσεις που θα του χάλαγαν τη βολή.)
Η δεύτερη πολύτιμη ψυχολογική υπηρεσία που προσφέρει η θεωρία της κακής διαπραγμάτευσης είναι ότι μεταθέτει την ευθύνη για την ελληνική κρίση στους ξένους. Έτσι, για τους οπαδούς της θεωρίας, δεν έχει σημασία που η απόπειρα εκβιασμού των υπόλοιπων μελών της ΕΕ θα ήταν εντελώς ασύμβατη με την απόφαση να παραμείνουμε σε αυτήν. Δεν έχει σημασία ότι οι κανόνες του ευρώ (που είχαμε συνυπογράψει) περιείχαν την περίφημη «ρήτρα μη διάσωσης», η οποία απαγόρευε ακόμη και τη βοήθεια σε όποιο μέλος της Ευρωζώνης έπεφτε έξω ? πολλώ μάλλον το «κούρεμα» του χρέους της.
(Τελικά, η ρήτρα μη διάσωσης παραβιάστηκε σιωπηρά, και ευτυχώς για εμάς. Αλλά για αυτό χρειάστηκαν μερικοί μήνες: από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Μάιο του 2010. Για το κούρεμα χρειάστηκαν μερικοί μήνες παραπάνω: από τον Μάιο του 2010 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011. Και το πόσο ρεαλιστική ήταν η απειλή για «το πιστόλι πάνω στο τραπέζι» το είδαμε όλοι ? με πρώτο τον εμπνευστή της, Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Αλλά ξέχασα: Εάν στη θέση του βρισκόταν κάποιος λίγο πιο τσαμπουκάς ?γιατί όχι ο Μεϊμαράκης λ.χ.? τότε οι Ευρωπαίοι θα έσπευδαν να μας κουρέψουν το χρέος έντρομοι.)
Ελπίζω αυτό που θα πω να μην ακούγεται σαν άλλη μια θεωρία συνωμοσίας. Εσάς όμως σας φαίνεται τυχαίο ότι όλοι οι παραπάνω απολαμβάνουν μια θαυμάσια κρίση, που έχει αυξήσει εκθετικά τον αριθμό των θαυμαστών τους, των αναγνωστών των βιβλίων και των άρθρων τους, των θεατών των φιλμ τους στο YouTube, τον αριθμό των ψήφων τους και των βουλευτικών τους εδρών (για να μην αναφέρω άλλα, πιο υλικά οφέλη);Νομίζω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Όπου η αυτογνωσία σπανίζει, οι θεωρίες συνωμοσίας ακμάζουν. Κάθε εποχή έχει το πνεύμα της και τους εκφραστές του. Μόνο που με τέτοιο πνεύμα και με τέτοιους εκφραστές, δεν είναι απαραίτητο να βγούμε από το ευρώ για να βρεθούμε στον τρίτο κόσμο: είμαστε ήδη εκεί, ίσως από καιρό.
- Ο Μάνος Ματσαγγάνης διδάσκει Δημόσια Οικονομική και Κοινωνική Πολιτική στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
[SPOILER]
[/SPOILER]
849 λέξεις για να μην πει τίποτα ο κ. πανεπιστημιακός. Ο Πάγκαλος αν μη τι άλλο το είπε με πολύ λιγότερες.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο αναδημοσίευσης τέτοιων άρθρων. Τι νομίζεις ότι προσφέρει στον αναγνώστη το συγκεκριμένο άρθρο crabsody;
Κρίνει ένα βιβλίο το οποίο δεν το έχει κανδιαβάσει. Επιστημονικότατη προσέγγιση αν μη τι άλλο.
Δεύτερον, ακόμη και αν ισχύουν όλα όσα ισχυρίζεται, το γεγονός αυτό πως αναιρεί την αποτυχία της διαπραγμάτευσης των τότε διαπραγματευτών;. Το οποίο θεωρείτε πλέον ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός το οποίο αποδέχονται, έστω για τους δικούς λόγους ο καθένας, είτε αριστεροί, είτε κευνσιανοί ή νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, αναλυτές κλπ.
Άραγε στην <<διάχυτη επιχειρηματικότητα της αρπαχτής>> συμπεριλαμβάνει και την χορήγηση των πανάκριβων μεταπτυχιακών και τις διάφορες πιστοποιήσεις με τη μέθοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης;
Πρωτον δεν κρινει το βιβλιο. Ασχολειται με το θεμα που ασχολειται και το βιβλιο. Δευτερον, σκοπος του αρθρου δεν ειναι να αποδειξει οτι η διαπραγματευση ηταν αυτη που επρεπε. Ειναι αδιαφορος για αυτο ο κ. Ματσαγγανης. Αυτο που θελει ειναι να καυτηριασει τις θεωριες συνωμοσιας που γινονται πολυ ευκολα πιστευτες στους πολιτες και τους αποπροσανατολιζουν. Ριχνει το φταιξιμο ο πολιτης σε μια διαπραγματευση και οχι στην ουσια του προβληματος. Οχι στον εαυτο του. Οχι στην Ελλαδα. Θεωρει οτι εχουμε την Ευρωπη στο χερι. Ακομα και αληθεια να ηταν αυτο (που προσωπικα δεν το ξερω ) μας τιμα αυτο; Ενω τα εχουμε κανει σκατα να θελουμε να εκμεταλευτουμε μια κατασταση για να ξελασπωσουμε και μετα να συνεχισουμε να κανουμε τα ιδια μεχρι να χρεωκοπησουμε και παλι; Να βρουμε τα υποτιθεμενα πετρελαια , να γινουμε πλουσιοι για να ταιζουμε παλι τα γαλαζια και τα πρασινα παιδια; Ασχετα αν πιστευει κανεις σε ολες αυτες τις ιστοριες με τις διαπραγματευσεις, με το οτι εχουμε στο χερι την Ευρωπη , με τα πετρελαια κτλ δεν θα επρεπε να αρπαξουμε την ευκαιρια και να αλλαξουμε την κατασταση; Αυτο λεει ο Ματσαγγανης. Ας βρουμε τα πετρελαια αλλα ας διορθωσουμε και τα τραγικα λαθη μας.
Υ.Γ: προχθες σε μια ταβερνα ειμασταν μια παρεα και συζητουσαμε λιγο και για τα πολιτικα. Ερχεται ενας κυριος γυρω στα εξηντα καθεται μαζι μας και αναλαμβανει να μας ανοιξει τα ματια. Μας λεει ουτε λιγο ουτε πολυ πως εμεις οι Ελληνες δεν φταιμε σε τιποτα. Οι Ευρωπαιοι μας μισουν για το ΣΧΙΣΜΑ και αυτα πληρωνουμε τωρα. Τι να του πεις μετα; Δυστυχως υπαρχουν παρα πολλοι τετοιο αναμεσα μας. Για αυτο και ο Καμμενος και ο Τσιπρας εχουν τοσο μεγαλο ερισμα.
Οι συγκεκριμένοι με τα σχίσματα, τους εβραίους, τα ελοχίμ και τη συνωμοσιολογία πολύ απίθανο μου φαίνεται να ψηφίζουν συριζα ή τουλάχιστον λίγοτερο πιθανό από τα άλλα κόμματα, καλή η προσπάθεια για τσουβάλιασμα.
Πέρα από αυτά όμως βρίσκω αν μη τι άλλο υγιές να αναπτυχθεί επιτέλους σ’αυτή τη χώρα και ένα “ευρωσκεπτικιστικό” κομμάτι (αριστερό, δεξιό ή κεντρώο, αν και προφανώς διαφωνώ πλήρως πχ με τον βρετανικό ευρωσκεπτικισμό).
Αυτό που δεν ήταν καθόλου υγιές ήταν η ευρω-εκσυγχρονιστική φούσκα στην οποία βρισκόμασταν όλα αυτά τα χρόνια,και μέσα στην οποία δεν μπορούσε να πει κανείς τίποτα ενάντια στο ευρώ και στη δομή του, τους ολυμπιακούς αγώνες κλπ χωρίς να χαρακτηριστεί από γραφικός έως ανθέλληνας