Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί και κάνουν διδακτορικό πάνω στα συστήματα αυτομάτου ελέγχου των αεροπλάνων. Να μη τους θίξεις τα αεροπλάνα είναι κι αυτοί 
Αν ήταν από ΣΕΜΦΕ απλά θα τσίριζαν
Η “καλύτερη” πτήση μου ήταν Ρόδος-Καστελόριζο με ένα μικρό ελικοφόρο της Ολυμπιακής (40 θέσεων, μισοάδειο φυσικά). Η πτήση ήταν μόλις 25 λεπτά, αλλά… ειδικά όταν προσπαθούσε να προσεγγίσει τον τεράστιο αεροδιάδρομο στο Καστελόριζο, που βρισκόταν ανάμεσα στα 2 βουνά του νησιού… άρχιζε ο πιλότος τις μανούβρες ανάμεσα στα βούνα και τα είδαμε όλα! Από τότε, καραβάκι κι ας κάναμε 5+ ώρες :roll:
Ούτε εγώ νιώθω άνετα όταν πρέπει να ταξιδέψω με αεροπλάνο παρότι πλέον έχω αρκετά μεγάλο αριθμό πτήσεων. Τον Ιανουάριο είχα κανονίσει να ταξιδέψω Λονδίνο και το βράδυ πριν πετάξω είδα στον ύπνο μου ότι έπεφτα με το αεροπλάνο. Περιττό να πω οτί σηκώθηκα με μισή καρδιά το πρωί αλλά τελικά πήγα, πέρασα μια χαρά και είμαι ακόμα εδώ όπως βλέπετε:p
Από τα ελληνικά αεροδρόμια, στα Κύθηρα νιώθεις κάπως, γιατί το αεροδρόμιο είναι πίσω από ένα βουνό και όπως κατεβαίνεις βλέπεις δίπλα σου τα βράχια και νομίζεις ότι πας για πάνω τους…
Πάντως θυμάμαι πριν μερικά χρόνια γύριζα από Αγγλία μέσω Ζυρίχης και στη Ζυρίχη είχε τόσο ομίχλη που νόμιζα ότι ακόμα ήμασταν μέσα στα σύννεφα και ξαφνικά νιώθω ένα μικρό τράνταγμα και κατάλαβα ότι προσγειωθήκαμε…#-o Χωρίς υπερβολή αυτή ήταν η καλύτερη προσγείωση που έχω ζήσει!
Edit για αποπάνω
Εγώ είμαι από ΣΕΜΦΕ και δεν τσιρίζω συνήθως…
Αυτό το βίντεο δείτε και μετά θα είστε χαλαροί.
Στο ποστ του καρβου να προσθέσω και εγώ κάτι που είχα διαβάσει σε συνέντευξη ενός τύπου που δουλεύει στον Ευρωπαικό Οργανισμό Εναέριας Ασφάλειας νομίζω (κάποια στιγμή που είχα πάθει φρίκη με τα αεροπορικά ταξίδια και έψαχνα πολύνεκρα δυστηχήματα και πώς έγιναν). Σύμφωνα με αυτόν η Ευρώπη είναι αρκετά ασφαλής ενώ περιφέρειες με ανερχόμενες χώρες (Μ. Ανατολή, Ασία κλπ) που δεν έχουν εμπειρία στην αυξανόμενη κίνηση ενδεχομένως να είναι πιο επισφαλείς. Σε ερώτηση σχετικά με το τι μπορούν να κάνουν οι χέστες για να αισθάνονται ασφάλεια είπε να προτιμούν αεροπορικές που ανήκουν σε συμμαχίες (star alliance κλπ) γιατί τα σκάφη και το προσωπικό περνούν από περισσότερους ελέγχους.
Εγω ποτε δεν ειχα αεροπλανοφοβια. Μαλλον το αντιθετο… Ηθελα να γινω και πιλοτος οταν ημουν μικροτερος, και μαλλιστα μαχητικου αεροσκαφους.
Γενικα τη βρισκω πολυ με την απογειωση οταν γκαζωνει και κολλανε ολοι πισω στα καθισματα. Η αποτομη επιταχυνση ειναι ολα τα λεφτα.
Τις προαλλες παντως που πηγαινα Κυπρο με C-130 εφαγα μια ψιλοφρικη οταν πεσαμε σε κατι βαρβατα κενα αερος και για λιγη ωρα απλα πεφταμε :p. Επισης η προσγειωση ηταν αρκετα ατσουμπαλη γιατι ειχε αερα (αν και το C-130 ειναι βαρυ αεροσκαφος οποτε συνηθως δεν καταλαβαινεις πολλα… πιο πολυ φοβασαι με τα πολιτικα) και ψιλοχεστηκα γιατι με το που πατησε το αεροπλανο κατω και αρχισε να τροχοδρομει, σα να πηγαινε τα “φυγει” προς τα δεξια και να κανει τετακε.
Παντως απ’οτι μου εχει πει και ο θειος μου που ηταν χρονια πιλοτος, τα ελικοφορα οντως ειναι πιο ασφαλη.
Αυτό ακριβώς! Αν ψάξεις Spex λίγο τα στατιστικά είναι πολύ πιθανότερο να σε πιάνει ένα σφίξιμο όταν πρέπει να πας στην Πάτρα οδικώς παρά να πετάξεις με αεροπλάνο! :lol:
λοιπον…
http://en.wikipedia.org/wiki/TWA_Flight_800
αλλαξαμε εισητηρια τοτε, καμια βδομαδα πριν φυγουμε…μας εκανε η Ολυμπιακη μια καλυτερη προσφορα(μεσω γνωστης που δουλευε εκει, ψιλοσυμπτωματικα αποσο πλεον μου εχουν πει οι δικοι μου-μιλαμε για λιγα ομως λεφτα διαφορα- και την πηραμε, προφανως οχι οικονομικα ανετοι γαρ…)
εχω να παω αμερικη απο τοτε-και εχω το μισο μου σοι εκει-, ενω περισυ που πηγα αγγλια για μαστερ μπηκα ξανα σε αεροπλανο, απο το 1996…
στα @@ μου λοιπον το ποσο ασφαλη ειναι, το τι ποσοστο ατυχηματων εχουν, το αν προσγειωνοντε αναποδα, το αν εχουν κινητηρα απο το enterprise,το αν πετανε με διχως κινητηρες και με προπελα απο πισω, το αν δεν ξερωγωτι…εγω οπωτε μπαινω, κλανω πανω μου(και εχω συμπληρωσει ενα σχετικα καλο αριθμο πτησεων τα τελευταια χρονια στας ευρωπας)…απολο το τοπικ, μονο ποστ καρβου διαβασα-γτ ψυλιαστικα πως θα ηταν σοβαρο:p(οπου ειναι και ισχυει τελικα 100% αν και δεν μπορω να το εστερνιστω πληρως:p)-, ολα τα υπολοιπα δεν τα διαβαζω γιατι θα γραφετε μαλακιες με κενα αερος και αρχιδιες, ειμαι σιγουρος και δεν εχω ορεξη
επισης φετος μπηκα-προσφατα κιολας- σε ελικοπτερα λογω στρατου-σινουκ,χιουι- και μπορω να πω οτι ειναι ενδιαφερουσα εμπειρια και αυτο ειναι ΚΑΛΟ ΔΕΙΓΜΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ!
Ζω για τη μερα οπου ενα υπερσυγχρονο γαμαω τρενο θα ενωσει ολη την ασια με την ευρωπη και το πλοιο ευρωπη-αμερικη θα κανει 2 μερες ταξιδι μαξ…(αυστραλια στα @@ μου)
Τεσπα, μαζευω κουραγιο για το τελος της θητειας μου και το ποθητο εδω και χρονια ταξιδι προς μητερας Ρωσιας αγκαλια πλεον…
α,εχω κανει χρυσο και το φαρμακειο λογω Xanax ε, μετραει\M/
(μα τον Κρομ, θα εκανα ποστ-γιγας αλλα μολις γυρισα απο το στρατοπεδο και ξαναμπαινω το πρωι = ειμαι πτωμα…νεξτ ταιμ μεημπι)
Πωωω μόνο και στην ιδέα του να ταξιδέψω με αεροπλάνο…κάτι παθαίνω! Νομίζω ότι αν μπω μέσα θα πέσει…, οι κινητήρες θα σταματήσουν να δουλεύουν ή θα φύγει έξω απ’το διάδρομο και θα συντριβεί…ή ο,τιδήποτε… Μου χουν συμβεί τόσο απίθανα πράγματα, που ακόμα και αεροπειρατεία να γίνει στο δικό μου καμμία εντύπωση δε θα μου κάνει…
Τα φοβάμαι, αλλά απ’την άλλη θέλω πολύ να πάω ένα ταξίδι εκτός Ελλάδας…κάποια στιγμή! Τώρα τελευταία (κανά χρόνο) έχω κολλήσει με Σουηδία και Σκωτία…
Για ένα διάστημα πρότεινα στους δικούς μου να με πάνε οδικώς στη Σουηδία…
Καλά τα λέει ο αποπάνω…πλοίο που να κάνει 2 μέρες το πολύ να πάει Αμερική! Δεν είναι κακή ιδέα…ε, δεν καίγομαι να πάω Αμερική (όχι, θέλω Καναδά), αλλά δε θα με χάλαγε κιόλας…8)
σε λιγότερες από 20 μέρες μπαίνω για πρώτη φορά στη ζωή μ σε αεροπλάνο . γενικά είμαι ψύχραιμος , περισσότερα θα γράψω όταν γυρίσω 
Μία φορά έχω μπεί σε αεροπλάνο, όταν ήμουν διακοπές στη Κρήτη με μία πρώην μου, και χάσαμε το πλοίο οπότε γυρίσαμε αεροπορικώς. Ποτέ δεν τα φοβόμουν (πιο πολύ με ανησυχεί μη μπερδευτώ στο αεροδρόμιο και χάσω τη πτήση), σαν άλλη μία βόλτα με κτέλ ή πούλμαν τα νιώθω. Οκ μπορεί να κρατά λίγο περισσότερο και να υπάρχουν κενά αέρος, αλλά άμα δε πανικοβληθείς και δε σκέφτεσαι ότι μπορεί να χαθεί ο έλεγχος και να πέσει, δε νομίζω πως θα έχεις πρόβλημα. Ίσα ίσα εγώ απολάμβανα και τη θέα κι ένιωθα πιο ελεύθερος. Μακάρι να πετούσα συχνότερα!
Λούπιν είχες εισητήριο για την TWA 800 και άλλαξες πτήση; 8O
Kαταλαβαίνω το μούδιασμα σου, αλλά και πάλι οι αριθμοί λένε την αλήθεια σχετικά με την ασφάλεια τoυ κάθε μέσου. Και εγώ ήμουν σε μετρό στο Παρίσι κάποτε και σε σταθμό που είχα περάσει πριν από λίγο έσκασε γκαζάκι με καρφιά (αυτοσχέδια βόμβα διασποράς!) λίγη ώρα μετά. Να αποφεύγω το μετρό; :-k
Eπίσης το '96 που λες έμενα και εγώ Αμερική και πηγαινοερχόμουν με TWA. Συνέχισα και μετά την TWA 800 γιατί πραγματικά δεν πίστεψα πως έφταιγε η συγκεκριμένη εταιρεία.
Μερικά χρόνια μετά έμπειρος ανώτατος αξιωματικός της (Ελληνικής) Πολεμικής Αεροπορίας που μου είπε πως από την περιγραφή του ατυχήματος και τα όσα είπαν οι μάρτυρες από το Long Island για λάμψεις κλπ., το σημείο που φαίνεται να έγινε η έκρηξη πάνω στο αεροπλάνο κλπ. ήταν σχεδόν βέβαιος πως το αεροπλάνο χτυπήθηκε από πύραυλο του Αμερικάνικου ναυτικού που έκανε άσκηση και έπεσε η “συγκάλυψη του αιώνα”. Αν και γενικά δεν μου αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας επειδή θεωρώ τον συγκεκριμένο συνομιλητή σοβαρό άνθρωπο και δυστυχώς υπήρξαν αρκετές αναφορές που ενισχύουν αυτή την άποψη δεν μπορώ -δυστυχώς- να την αποκλείσω…
Για την ιστορία: Ανάμεσα στα θύματα του συγκεκριμένου ατυχήματος ήταν και ο σπουδαίος Γάλλος κιθαρίστας Marcel Dadi, όσοι γουστάρετε κιθάρα αξίζει να τον ακούσετε.
Εγω που εχω υψοφοβια και ακροφοβια,εκει να δεις ποση αεροπλανοφοβια συνεπαγεται…Πολυ πολυ δυσκολα θα ξαναμπω σε αεροπλανο…Μπηκα μια φορα μονο, τραυματικη εμπειρια…[-X
Το ίδιο ακούγεται και για την μοιραία πτήση 123 της Japan Airlines το 1985…(2ο πιο πολυνεκρο δυστυχημα στην αεροπορική ιστορία)
Εγώ πάντως απ’όλο το post του Loupin κρατάω τα Xanax…
Έχεις ακούσει για τα “κύματα-φονιάδες”;
Αν όχι, ψάξε το λίγο 8)
Σε βλέπω στο τέλος να ταξιδεύεις πεζός
Μινι-bump. Προσωπικα φοβια με τα αεροπλανα δεν εχω, καθομαι παραθυρο και γουσταρω τρελα(παροτι εχω τρελη υψοφοβια), αλλα δεν θα ελεγα οτι ειναι αστειο θεαμα ο διπλανος να εχει χεστει πανω του και ειναι οτι χειροτερο να πρηζετε και να ειρωνευεστε καποιον(φιλο σας π.χ.) που ασπριζει και ιδρωνει με γελακια και “ελα μωρε και να πεσουμε δεν θα το καταλαβουμε χοχοχιχι!” Σε καθε φοβια ειναι ο,τι χειροτερο, μην το κανετε, αληθεια. Σπαει @@ 
καλώ τον worstenemy να πει την ιστορία του
Ο Χάρος στο αεροπλάνο!
[SPOILER]http://www.youtube.com/watch?v=TIlUSmp3ZOA
:lol:
Ξέρω λίγο οφτόπικ :roll:[/SPOILER]
Τι πάει και ξεθάβει ο άνθρωπος αν βαριέται, ε;
Πραγματικά, όμως, αυτό το ποστ δεν το είχα διαβάσει κι αυτή η άποψη με βρίσκει απολύτως σύμφωνη ξέρω ‘γω. Κι εγώ είμαι της άποψης ότι θα πρέπει να επιλέγουμε αεροπορικές με γνώμονα την ασφάλεια και το σέρβις, αλλά απ’ την άλλη οι προσφορές που διαφημίζονται προσφέρονται από αξιόπιστες εταιρίες. Αυτό καλό. Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, ένας που δεν έχει να πληρώσει τόσο ακριβά μπορεί να κλείσει μία φορά έστω και να πάει ένα ταξίδι φθηνότερα… Κάποιοι φίλοι μου κλείνανε από πριν και φθηνότερα και μάλιστα με πολύ γνωστές και ασφαλείς εταιρίες (lufthansa, klm, κ.λπ.)
Εγώ η έρμη για ένα διάστημα (κανά μήνα διήρκησε η “αναλαμπή”) ήθελα να πετάξω με lufthansa! Το έλεγα και το ξανάλεγα. Είχαμε πάει μία μέρα στο αεροδρόμιο με τους δικούς μου, έτσι για βόλτα, και τα κοίταζα και όλα μου φαίνονταν κατώτερα. Χο! Ρωτήσαμε κιόλας. Η μάνα μου (περνούσαμε μπροστά από τα γραφεία-εκδοτήρια των τούρκικων αερογραμμών) εκστασιασμένη εκεί μέσα ξέρω 'γω, να μου μιλάει για το πόσο μπροστά είναι, εγώ που βαρέθηκα να ακούω για ο,τιδήποτε σχετίζεται με αυτήν την χώρα…έτσι από αντίδραση στη μάνα μου…εγώ, να βρίζω, φανταστείτε σκηνικό τώρα. Σκάει η “βόμβα” πριν κανα μήνα ότι η γερμανική εταιρία lufthansa έχει προβλήματα και επί πλέον ότι γίνονται διαπραγματεύσεις με την τούρκικη για τυχόν συγχώνευση. “Άει στο διάολο” λέω, “γάμα τα και τα αεροπλάνα”.
Πριν καμια βδομάδα, κάτι γνωστοί μου γύρισαν από ταξίδι στην Ιταλία με πλοίο. Εκστασιασμένη και κατενθουσιασμένη με την ιδέα του πλοίου τους λέω ότι “θα πάμε με πλοίο” και δήλωνα κατηγορηματικά ότι “δεν φοβάμαι”. Πριν λίγες μέρες, πριν καλά-καλά περάσει μία εβδομάδα από το ταξίδι του γυρισμού (των γνωστών μου), σκάει η είδηση ότι αυτό το πλοίο, ή ένα απ’ αυτά, έπιασε φωτιά λόγω μίας νταλίκας, αλλά κινητοποιηθήκανε κατευθείαν. Πάει και το πλοίο. Και δε σας κρύβω ότι μου περνάει απ’ το μυαλό ότι αν ανέβω σε τρένο (τα δικά μας+των βαλκανίων δεν βολεύουν πολύ, ούτε τα πούλμαν, για τον χ, ψ λόγο) θα εκτροχιαστεί το βαγόνι μου… Μα ούτε οι Θεοί ούτε οι Δαίμονες ούτε τίποτα και κανείς δε θέλει να ταξιδέψουμε! wtf! Μετά από 5, 6…10…περιστατικά μου περνάει η υπόνοια ότι είμαι γρουσούζα!