Απο τους μετρημενους στα δαχτυλα ενος χεριου ανθρωπους που ηξερα μονο μεσω μιας οθονης και οταν πεθανε στεναχωρηθηκα λες και ηταν συγγενης ή φιλος… χαιρομαι γιατι εζησε μια γεματη ζωη και δεν το εβαζε ποτε κατω. Αιωνιος σεβασμος και αγαπη
Τι λένε για τον Θανάση Βέγγο:
[B]Θόδωρος Αγγελόπουλος: [/B]«Δεν συμμερίζομαι την άποψη περί κατατρεγμένου Ελληνα. Δεν βλέπω έτσι τον Ελληνα. (…). Στη συνεργασία μας πήρα αυτό που εγώ θεωρώ το καλύτερο που μπορούσα να πάρω από τον Βέγγο. (…) Δούλεψε με 20 βαθμούς υπό το μηδέν. Και χωρίς πάρα πολλή κίνηση» (χαμογελά).
[B]Παντελής Βούλγαρης: [/B]«Κουβαλά τις μνήμες του Μικρασιάτη, του ανθρώπου του Εμφυλίου και της εξορίας (…). Θυμάμαι πως με το που στηνόταν το τρίποδο της μηχανής, υπολόγιζε τι φακό θα χρησιμοποιούσα και είχε ήδη πάρει τη θέση του».
[B]Νίκος Κούνδουρος:[/B] «Στη Μακρόνησο, ενώ προσπαθούσα να στήσω ένα αντίσκηνο να κοιμηθώ, τον είδα να καταφθάνει με κάτι σανίδια και να κάνει κάτι κατασκευές. Οταν τέλειωσε μου λέει: “Βάλε την κουβέρτα σου πάνω στα σανίδια. Θα πεθάνεις”. “Ή τρελός ή άγιος είναι”, σκέφτομαι… Αργότερα τον πήρα στη “Μαγική Πόλη”. Δεν έπαιζε μόνο. Μας συγύριζε, μας ψώνιζε, μας έφερνε σάντουιτς».
[B]Κώστας Γεωργουσόπουλος:[/B] « Ανήκε σε μια γενιά κινηματογραφικής βιοτεχνίας που έκανε τη μιζέρια τέχνη. Στην ουσία έπαιζε το ρεπερτόριο του Καραγκιόζη: Ο Βέγγος στην Κατοχή, ο Βέγγος στον πόλεμο, κ.ο.κ.: έναν τύπο που εντάσσεται κάθε φορά σε νέες περιπέτειες».
[B]Αιμίλια Υψηλάντη: [/B]«Αν και δεν ήταν ωραίος, ήταν τόσο γλυκός που θα μπορούσε να έχει όλο ωραία κορίτσια δίπλα του. Θυμάμαι πως σ’ ένα γύρισμα συνέχιζε την καντάδα που μου έκανε, αν και τον κατάβρεχαν με μάνικα. Στο γύρισμα διακινδύνευε ακόμα και τη σωματική του ακεραιότητα».
[B]Βασίλης Βέγγος:[/B] «Για μας, τα παιδιά του, όλη αυτή η ιστορία της οικονομικής καταστροφής πέρασε απαλά. Η μητέρα μας ήταν η πραγματική ηρωίδα (…). Απορώ στ’ αλήθεια πώς γυρίστηκε ο “Φαλακρός πράκτωρ”: με τον μπαμπά να χρωστά τόσα εκατομμύρια, να τον κυνηγούν από πίσω οι δικαστικοί κλητήρες, να του σφραγίζουν τα studio, τα εργαστήρια…».
[B]Ντίνος Δημόπουλος:[/B] «O μόνος υπέροχος χωροφύλακας που είδε στη ζωή του, ο μόνος που να μην κρατά όπλο, αλλά λουλούδι, ήταν ο Βέγγος, στην ταινία “Μανταλένα”».
[B]Ντίνος Κατσουρίδης:[/B] «Είναι -λάθος- πολλών που πιστεύουν ότι ο Βέγγος, σαν ηθοποιός, αυτοσχεδίαζε στις ταινίες του, δούλευε συστηματικά, με εξαντλητικά σχεδιασμένη την ερμηνευτική προετοιμασία του για κάθε ρόλο του, για τον τέλειο συγχρονισμό της εικόνας του (κίνηση, χειρονομία, έκφραση προσώπου) με το λόγο του…».
[B]Κώστας Κακαβάς:[/B] «Μία φορά είδα τον Θανάση θυμωμένο. Όταν γυρίζαμε μια ταινία, τη “Μυρτιά”, εμπνευσμένη από ένα τραγούδι που μας είχε προσφέρει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ηταν μαζί μας και η Γκέλυ Μαυροπούλου. Κάποιος μας έφερε ζωντανά περιστέρια κι άρχισε να τα σκοτώνει μπροστά στα μάτια μας. Πετάχτηκε ο Θανάσης, τον έπιασε από τον γιακά και τον σήκωσε ψηλά με το ένα χέρι αυτόν τον άντρακλα! Του φώναξε "κάθαρμα, εγώ πηγαίνω και ταΐζω τα ζωντανά κι ήρθες να τα σκοτώσεις, εγκληματία!..».
πηγή: http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_thanasis_veggos.html
R.Ι.P. σ’ έναν αληθινό ΓΙΓΑΝΤΑ, σε έναν άνθρωπο γεμάτο ήθος και αξιοπρέπεια, και σε έναν απο τους σπουδαιότερους ηθοποιούς που είχαν ποτέ υπάρξει…
Μου δίνει χαρά το οτι έζησε τη ζωή του όπως έπρεπε, και εισέπραξε αγάπη και ζεστασιά.
μεγαλος ηθοποιος και πολυ μεγαλυτερος ανθρωπος.θλιψη πραγματικα.μεγαλωσα με τις ταινιες του οπως πολλοι απο δω μεσα.
καλο ταξιδι θου-βου…:(:(
Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται σπουδαία υπόθεση το να πεθαίνεις μεγάλος σε ηλικία και να αφήνεις πίσω σου ένα άρωμα αγάπης και χαράς.Αυτό πέτυχε και ο Θανάσης Βέγγος.
Μεγάλη υπόκλιση και αντίο.
Το ταλέντο του πιθανόν να μπορούσε να ταξιδέψει και αλλού, αλλά εγώ χαίρομαι που έμεινε και προσπάθησε εδώ γιατί οι ερμηνείες του εξέπεμπαν πάντα μια βαθιά ελληνικότητα (υπό την έννοια της λαϊκής κουλτούρας) σε αντίθεση με άλλους ηθοποιούς, καταπληκτικούς μεν, αλλα τυποποιημένους σε ρόλους λίγο πιο απόμακρους από τα λαϊκά στρώματα (πχ ο αριστοκρατικός Λάμπρος Κωνσταντάρας).
Υποθέτω ότι αυτό έχει να κάνει με την φυσικότητα που έβγαζε λόγω αυτοδίδακτου.
Δεν εχω λογια…
R.I.P
R.I.P. Kυριε Θαναση…
Σ ευχαριστουμε για ολα!! Ποσο μεγαλο εργο αφηνει πισω του!!! Καλο ταξιδι…
Πολύ σωστό.
Για μένα αυτό το πράγμα δεν έχει να κάνει μόνο με τη φυσικότητά του που λες, αλλά και με τη στράτευσή του στην υπόθεση του ελληνικού κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, η ιδεολογία του δηλαδή μόνο προσέθετε στη λαϊκότητά του και στην αγάπη του για τον εργάτη, τον καταπιεσμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι από τους σπουδαιότερους Έλληνες κωμικούς ήταν κομμουνιστές. Άλλο παράδειγμα ο Μίμης Φωτόπουλος.
Κι αυτό δεν το λέω για να βάλω τείχη στην κουβέντα. Ο Θανάσης Βέγγος ανήκει σε όλους, ό,τι κι αν πιστεύουν.
Μεγαλος ηθοποιος,τεραστιος κωμικος,αξιολατρευτος ανθρωπος,απο τους λιγους της ασπρομαυρης εποχης του κινηματογραφου που προσωπικα αγαπησα.
Ποιος μπορει να το δει και να μην συγκινηθει.
Αντίο καλέ μου άνθρωπε. Τελευταία φορά σε είδα στο σινεμά σε μια ταινία του Βούλγαρη για τον εμφύλιο και τα δύο λεπτά που έπαιξες ήταν μακράν η καλύτερη στιγμή της.
Πραγματικα κανενας!!!
R.I.P.
ο τρόπος που παίζε δράμα στο τι έκανες στο πόλεμο θανάση είναι για πολλά σεμινάρια.
παντα το’ξερα οτι αμα παθει τπτ αυτος ο ανθρωπος θα στεναχωριομουν πολυ…μεγαλη λατρεια
αντιο θ.β
Mεγάλος άνθρωπος,μεγάλος ηθοποιός και πραγματικά αναντικαταστατος…καλο ταξίδι καλέ μου ανθρωπε…:(
Kαλο ταξιδι Θανασαη.
αυτο που μετραει ειναι οτι ξερεις ποσο σε αγαπησαμε ολοι…