Είδα κι εγώ την 3η σεζόν του Casa de Papel και μπορώ να πω ότι την περίμενα χειρότερη!
Σπουδαίο κομπλιμέντο, θα μου πεις, αλλά δεδομένου ότι η ιστορία ολοκληρώθηκε στο τελος του 2ου κύκλου, θεωρούσα ότι δεν υπήρχε πλέον έδαφος για συνέχεια, και ότι αν κάτι τέτοιο συνέβαινε θα ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά – και δεν μιλάω για τις ξανθές μπούκλες της Μόνικα, aka Στοκχόλμη!
Η αλήθεια είναι ότι αυτή την αίσθηση σου την αφήνει η σειρά, ότι δηλαδή προσπαθεί να αναπαράξει όλα τα στοιχεία που της χάρισαν την επιτυχία, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό για να καταφέρει να εντυπωσιάσει τους ήδη μυημένους θεατές.
Οι περισσότεροι χαρακτήρες εμφανίζονται πάλι ελλιποβαρείς, οι νέοι δεν προσφέρουν πολλά, ούτε καν ο Palermo ο επικεφαλής της ληστείας - δεν είναι τυχαίο ότι οι σκηνές με τον Berlin και τις ατάκες του συγκαταλέγονται στα highlights. Απορώ πραγματικά αν “χάσουμε” και την Nairobi ποιος θα κουβαλήσει το βάρος! Εξαίρεση, η καινούρια Inspectora που είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση!
Από τη άλλη, δόθηκε εμφανώς μεγάλη σημασία στο soundtrack που είναι πλούσιο, και επίσης η δράση είναι αρκετά απρόβλεπτη, ειδικά το τελευταίο επεισόδιο σε αφήνει να παρακαλάς για τη συνέχεια!
Ανυπομονούμε λοιπόν για τον 4ο κύκλο, δεν θα ευχόμουν όμως με τίποτε να υπάρξει και 5η σεζόν!
Τελείωσα την 4η σεζόν Narcos ή μάλλον την πρώτη σεζόν του Narcos: Mexico και δηλώνω ενθουσιασμένος!
Μετά κι από αυτή τη σεζόν βάζω το Narcos στις 5 αγαπημένες μου σειρές ever. Φοβερή σκηνοθεσία, storytelling, μουσική και ηθοποιία!
Για την ακρίβεια, η σεζόν αυτή είχε 2 από τις καλύτερες σκηνές που έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια σχεδόν σε σειρά. Και στις 2 συμμετέχει ο (χαρακτήρας της σειράς) Ντον Νέτο και πρόκειται για τη σκηνή που κάθεται στο τραπέζι με τον δολοφόνο του γιου του και τη σκηνή της σύλληψής του στο season finale. 2 πραγματικά αριστουργηματικές σκηνές! Viva Mexico!
Edit: στο παρακάτω link η 2η σκηνή από αυτές που λέω:
Πολύ δυνατή σεζόν, σίγουρα καλύτερα από την 1η. Ο Fincher σκηνοθέτησε μόνο τα τρία πρώτα, αλλά και οι άλλοι 2 σκηνοθέτες κάνανε πολύ καλή δουλειά. Γενικά αν χάνει κάπου αυτή η σειρά για να πάει στις top είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί καλά το suspence και τους χαρακτήρες που δημιουργεί.
Σποίλερ για όσους έχουν δει όλη τη δεύτερη:
Όταν έπιασαν τον “ένοχο” προς το τέλος της 2ης η όλη απόδοση μου φάνηκε πολύ flat, δεν ένιωσα ότι υπήρξε κάποια κορύφωση. Ίσως έχουν πέσει στο τρυπάκι της ψυχολογικής ανάλυσης λίγο παραπάνω από όσο θα ήθελα, και πρέπει να δώσουν λίγο παραπάνω βάρος στο αστυνομικό.
Για μενα ειναι παντως στις τοπ, αν κ εγω θεωρω το Ζοντιακ την καλυτερη ταινια του Φιντσερ by far, οποτε καταλαβαινεις την φαση μου… slow burn και uber analytical στο θεμα της ερευνας και των ψυχολογικων προφιλ των εμπλεκομενων
Για οποιον θεωρει το Zodiac 2 πεταμενες ωρες απο τη ζωη του και μακραν την χειροτερη ταινια του Fincher με τεραστια διαφορα απο την δευτερη χειροτερη, προτεινεται το Mindhunters?
Πολυ περισσοτερο character depth analysis απο τις αλλες δυο και πολυ λιγοτερο wrestling oriented, μου αρεσε ισως πιο πολυ απο ολες -την βρηκα πιο ουσιαστικη, πιο αστεια θεωρω ακομα την 2η σεζον-
Και οτι προχωραει κ μπροστα την δραση, ειδικα στο φιναλε, κατι που το orange is the new black -ελεω ιδιων παραγωγων- δεν εκανε ποτε μετα την 2η σεζον
Ναι αλλα σε αντιθεση με Zodiac, αυτο εχει τουλαχιστον αρχη μεση και τελος και χαρακτηρες ή ειναι απλα 2 ωρες που δε γινεται τιποτα και δεν υπαρχει κανενας χαρακτηρας? Γιατι τα ψυχογραφηματα μου αρεσουν σε ταινιες, το να μην υπαρχει καμια ουσια ειναι αυτο που δε θα ηθελα.
Τρίτη σαιζόν GLOW μια ομορφιά. Τα Freaky Tuesday και The Libertines άνετα στις κορυφές της σειράς, αν και γενικά στα δέκα επεισόδια δε μπορώ να πω ότι βρήκα κοιλιές.
Mindhunter είδα χθες τέταρτο επεισόδιο, τέτοια σφαλιάρα ομολογώ δεν την περίμενα. Αν δεν είχα δει κρέντιτς, θα ορκιζόμουν ότι ήταν κι αυτό Fincher.
Επίσης, μιλώντας για σφαλιάρες, τελείωσα πρώτη σαιζόν Derry Girls και δε θέλω να αρχίσω δεύτερη για να μην ξεμείνω.
Χαρακτήρες έχει και επειδή η σειρά ασχολείται με ψυχογραφήματα serial killers που υπήρξαν και στην πραγματικότητα, οι χαρακτήρες είναι και ενδιαφέροντες (με τον τρόπο τους). Κάθε σεζόν εξελίσσεται χοντρά χοντρά ως συνεντεύξεις serial killers κυρίως στο πρώτο μισό και στο δεύτερο μισό κάποια εφαρμογή όσων έμαθαν από τις συνεντεύξεις σε κάποιο παρόν περιστατικό.
Γιατι τα ψυχογραφηματα μου αρεσουν σε ταινιες, το να μην υπαρχει καμια ουσια ειναι αυτο που δε θα ηθελα.