Το’ χουμε γαμήσει το θρεντ, σε φάση δεν ξέρεις ποιος μιλάει για ποια σειρά, γι’ αυτό καλό είναι να κάνουμε quote στα reply μας.
Όσον αφορά το The Wire, το οποίο τελείωσα προχθές.
Είναι η καλύτερη σειρά που έχω δει; Ναι, μαζί με το Breaking Bad, χωρίς βέβαια να υπάρχει λόγος σύγκρισης. Είναι σε φάση σαν να μου λες ότι καλύτερο Floyd θεωρείς το DSOTM ή το The Wall ή το Animals ή το Wish you Were Here, ναι οκ, έχεις δίκιο σε όλα.
Δεν θέλω να πω τα αυτονόητα, για το άψογο σενάριο, ηθοποιία, φωτογραφία ή δεν ξέρω γω τι άλλο.
3 σημεία θέλω να τονίσω:
- Σπάνια κάποιο έργο τέχνης με τόσο μονόπλευρο θέμα, καταλήγει τόσο ολοκληρωμένο και τελικά, ευρύ. Ένα στοιχείο της τέχνης του μεταμοντερνισμού, είναι ότι κάνει zoom in σε συγκεκριμένα προβλήματα και δεν βλέπει το bigger picture. Βλέπε πχ το Oscar που πήρε το Moonlight ή το 12 Years of Slave ή ταινίες όπως το American Psycho κ.λπ.
Το Wire φαινομενικά είναι μια crime/detective σειρά, με θέμα το εμπόριο ναρκωτικών στα ghettos των μαύρων. Στην αρχή λέω πάμε για μεταμοντερνιστικό overdose. Μα μόνο αυτό δεν είναι τελικά.
Κάνει τρελό zoom in σε κάθε aspect του προβλήματος: στην φτώχεια, στις οικογενειακές σχέσεις των φτωχών, στην εγκληματικότητα, στα αίτια του εγκλήματος, στην αστυνομία, στους πολιτικούς, στην διαφθορά, στο “ταξίδι” των εθισμένων ανθρώπων, στον ρόλο των σχολείων, στην ακαδημαϊκή έρευνα, στο εμπόριο παράνομων αγαθών και τόσα άλλα.
Εν τέλει, κάνει τέτοιο zoom out, που πιάνει ολόκληρη τη ζωή και ένα τέραστιο μέρος σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων. Πως το Dark Side of the Moon για παράδειγμα μπορεί να πει κανείς ότι περιλαμβάνει τα πάντα αναφορικά με την ζωή των ανθρώπων; Κάπως έτσι.
- Συνεχίζοντας το πρώτο σημείο, είναι απίστευτο κατόρθωμα, το πως μια τόσο διασκεδαστική σειρά, είναι ταυτόχρονα και τόσο σοβαρή.
Νομίζω την μία στιγμή θέλεις να τον πετάξεις έξω με την δράση και τις δολοπλοκίες και να πιεις ουίσκια με τον Μπανκ, και την άλλη σε πιάνει κατάθλιψη και προβληματισμός για τις κοινωνικές συνθήκες που ωθούν τόσο κόσμο στην φτώχεια και την εγκληματικότητα. Σε φάση που αν ήταν λιγότερο graphic, θα έπρεπε να διδάσκεται επίσημα στο Γυμνάσιο, μιλάμε για παιδευτική σειρά.
- Καλύτερα δεμένο σενάριο και χτίσιμο χαρακτήρων δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί. Κάτι που συμβαίνει στην 5η σεζόν, συνειδητοποιείς ότι χτίζεται από την 1η και οι χαρακτήρες που υπάρχουν στην 2η σεζόν, ακόμα κι αν δεν τους βλέπεις, συνειδητοποιείς την δράση τους ως το τέλος. Αυτό έχει και ως συνέπεια έναν από τους πιο ζωντανούς κόσμους σε σειρά, αφού ακόμα και ο τελευταίος secondary character έχει backstory, αρχή, μέση και τέλος. Είναι ολοφάνερο ότι οι δημιουργοί του ακολούθησαν έναν βασικότατο κανόνα συγγραφής, που πολλοί σήμερα ξεχνάνε: ότι για κάθε χαρακτήρα, από τον πρωταγωνιστή μέχρι τον τελευταίο, πρέπει να γράψεις από πριν την ιστορία της ζωής του. Έτσι θα έχεις χαρακτήρες ζωνταντούς, στους οποίους όλα εξηγούνται και έχουν νόημα.
Τέλος, πάντα spoiler free, θα πω ότι θέλει τεράστια αρχίδια σε κάθε σεζόν να εισάγεις νέα elements και νέα πρίσματα. Στην 1η έχεις τα βασικά, αστυνομία - συμμορίες ναρκωτικών, στην 2η σου βάζει μέσα την προέλευση των ναρκωτικών - το εμπόριο - το τελωνείο κ.λπ., στην 4η βάζει μέσα τον ρόλο του σχολείου και της πολιτικής και στην 5η χώνει μέσα και τους δημοσιογράφους. Περίμενα ειλικρινά στην 5η να κάνει wrap up όλων των υπόλοιπων, αλλά όχι, στην 5η είχε τα αρχίδια να αφήσει το σχολείο απ’ έξω και να βάλει μέσα τους δημοσιογράφους.
Και το άκυρο bonus υστερόγραφό μου, μακάρι οι μαλάκες οι δημιουργοί του Game of Thrones να είχαν κάνει ένα περασματάκι το Wire πριν γράψουν την 6η και 7η σεζόν. Α στα διάλα.
