Εξακολουθεί να μου φαίνεται οπτικά λίγο περίεργο -όχι κακό, αλλά ‘‘γυαλισμένο’’ anyway-, αν και Dream-Lucifer φαίνονται καλοί σε αυτά τα λίγα λεπτά που εμφανίζονται… ειδικά ο Morpheus έχει αρκετά παρόμοια φωνή/χροιά με τις BBC ακουστικές μεταφορές του.
Death θα δείξει, ίσως γιατί κατά κύριο λόγο έχει έναν παιχνιδιάρικο χαρακτήρα στα comic, λίγο εκκεντρικό και η παραπάνω σκηνή δεν είναι τέτοια ώστε να μου την θυμίσει έστω και λίγο… ελπίζω τεσπά να διατηρήσει αυτό το ύφος/τόνο των βασικών ηρώων στη σειρά και να μην αρχίσουν να μιλάνε και να συμπεριφέρονται όλοι με το ίδιο βαθυστόχαστο ύφος από την αρχή μέχρι το τέλος (αν μη τι άλλο στο px Good Omens ή το πρώτο American Gods τα είχε πάει πολύ καλά στην απόδοση των βασικών χαρακτήρων).
Έχεις υψηλότερες προσδοκίες εσύ, προφανώς γιατί είσαι χωμένος περισσότερα χρόνια στην ιστορία. Π.χ. εγώ μόλις τώρα ανακαλύπτω όλους αυτούς τους χαρακτήρες, την ατμόσφαιρα κλπ., οπότε δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα αν κάτι ανταποκρίνεται ή όχι στα standards του comic. Π.χ. με την Death ή τον/την Lucifer μόνο 1 ιστορία έχω διαβάσει σκέψου…
Γενικά δεν έχω ιδέα μέχρι πόσο μακριά εκτείνεται αυτή η ιστορία, είτε σε comic, είτε στη σειρά. Εγώ πήρα την πρώτη γκουμούτσα όπως είπα και την έχω φτάσει στα μισά, δεν ξέρω πόσο πολύ εξελίσσονται όλοι οι χαρακτήρες μετά.
(Είμαι εκεί που πρωτοεμφανίζεται ο Corinithian, τέλος πάντων, που απ’ ό,τι κατάλαβα στη σειρά θα παίζει κεντρικό ρόλο)
το trailer μου αρεσε αλλα δεν σας κριβω οτι περιμενω να ειναι στα πρότυπα ενος netflix adaptation… Μονο ο Gaiman μου δίνει ελπιδα.
Και του cowboy bebop μου ειχαν αρεσει τα trailer just saying…
Στα πρότυπα του Netflix adaptation θα είναι σίγουρα, εξ αρχής εγώ δεν αμφέβαλλα για αυτό, ούτε προσδοκώ τα production values ενός HBO adaptation με σκηνοθέτες περιωπής… το μόνο που με ιντριγκάρει, είναι και εμένα η παρουσία -η πολύ ενεργή παρουσία βασικά- του Gaiman στην γενικότερη παραγωγή + ο David Goyer (‘‘καλό’’ τώρα αυτό, anyway, θα δείξει) σαν ‘‘ΑΑΑ όνομα’’ executive producer + το ότι μιλάμε για adaptation ενός comic, του οποίου το κύριό προτέρημα είναι η γραφή -κυριολεκτικά η γραφή, ο τρόπος που γράφει ο Gaiman δηλαδή- με την οποία εξιστορεί την φανταστική μυθολογία και τις ιστορίες που σκαρφίστηκε ο Άγγλος… τον πιστεύω σε μεγάλο βαθμό, γιατί και το Good Omens απέδωσε επαρκώς και αξιοπρεπέστατα, αλλά και στις διάφορες μικρές τηλεοπτικές του εμφανίσεις σαν guest writer, όπως πχ στο Doctor Who, ήταν εξαιρετικός…
τεσπά θα δούμε, εικασίες τώρα κτλ, υπάρχει μεγάλη προσμονή -όχι απαραίτητα θετική- από πολύ κόσμο για το Sandman, το οποίο δεν είναι ούτε marvelοσειρά, ούτε lock and key, ούτε walking dead, ούτε the boys, ούτε τίποτα από αυτά, τα stakes που το ίδιο έχει θέσει, είναι απίθανο εκ φύσεως να τα πιάσει… ελπίζω σε κάτι αξιοπρεπές και εγώ, για να είμαι ειλικρινής, νιώθοντας παράλληλα μια μίξη ενθουσιασμού και αρνητισμού για το εν λόγω project…
Η σύμπτωση είναι πως πριν λίγο καιρό ξεκίνησα τα κόμιξ του sandman του gaiman και μου άρεσει πάρα πολύ (απίστευτη εικονογραφηση, ωραία πλοκή, τρομεροί χαρακτήρες). Σε αναμονή λοιπόν.
Ξεκινησα να βλεπω το Μoon Knight χωρις να περιμενω η να ελπιζω σε τιποτα, και βρεθηκα προ εκπληξεως γιατι αποδειχτηκε μια πολυ τιμια limited σειρα με 6 επεισοδια που δυσκολα απογοητευει.
Τον χαρακτηρα δε τον γνωριζα, αν και κατι μου ελεγε η φιγουρα του, αλλα εκανε πρωτη εμφανιση το 1975, οποτε αρκετα ψαγμενη και θαρραλεα αποφαση απο πλευρας Disney/Marvel.
Αιγυπτιακες θεοτητες, Ιndiana Jones vibes, σουπερ ηρωες, ψυχολογικες αναζητησεις και πολυ diversity - με ωραιο τροπο - ουσιαστικα αρπαζουν το ενδιαφερον και σε τραβουν σε ενα φανταστικο κοσμο επιτελους εκτος του κλασσικου MCU. O χαρακτηρας του Ισαακ ειναι τρομερα δουλεμενος αλλα και ολοκληρος ο κοσμος που διεπεται απο αρχαιες θεοτητες, avatars και μια εμφανιση αναπαντεχη!
Το 5ο επεισοδιο πρεπει να ειναι στις καλυτερες τηλεοπτικες στιγμες της Disney.
Νομίζω πως στο τέλος του Buffy είχα μία από τις πιο αυθόρμητες και παιδικές (δεν το λέω καθόλου με αρνητική χροιά) αντιδράσεις. Είχα δεθεί τόσο με τους ήρωες, που πραγματικά δεν μπορούσα να χωνέψω πως δεν θα τους ξαναδω (ίσως έφυγε και κανα δάκρυ). Όλα αυτά σε “ώριμη” ηλικία. Τεράστια σειρά, στις πολύ πολύ αγαπημένες.
Το Buffy έχει επεισόδια, που ακόμη και σήμερα, η έμπνευση και το groundbreaking status τους για τα τηλεοπτικά δεδομένα (Hush, The Body, Once more with feeling, κτλ), ακόμα γοητεύουν και προκαλούν θαυμασμό, όσο μπροστά κι αν έχει πάει η τηλεόραση αυτά τα 20 χρόνια + σταδιακά θα αρχίσεις να φιλτράρεις όλες τις popular σειρές των 00ς-10ς μέσα από το πρίσμα της Buffy και του κατά πόσο επηρέασε το ότι ακολούθησε μετά από αυτήν… κάνε λίγο υπομονή στην αρχή γιατί η ηλικία δεν κρύβεται, αλλά ετοιμάσου για μεγαλεία στη συνέχεια!
Όλο λέω και εγώ να κάνω ένα 3ο re-watch όλης της σειράς αλλά το αναβάλω/ξεχνιέμαι με άλλα, ίσως ήρθε η ώρα σιγά σιγά…
Κάπου εδώ να δηλώσω πως μου λείπει εκείνη η τηλεόραση που σου άφηνε χρόνο να δεθείς και να νιώσεις οικεία με τους ήρωες. Πλέον τα πάντα τρέχουν, οι σειρές αποτελούνται από σεζόν που μοιάζουν με εκτεταμένες ταινίες και έχει γίνει οριακά νόρμα κάθε μήνα να ασχολείται κανείς με 2-3 διαφορετικές, καινούριες σεζόν (ή και καινούριες σειρές). Δεν λέω πως δεν βγαίνουν καλές σειρές (σειράρες βγαίνουν), απλά έχει αλλάξει αμετάκλητα τόσο η φόρμα των τηλεοπτικών σειρών, όσο και τα θέλω του κοινού και εμένα μου λείπει λίγο το feeling του Buffy, του Fringe, του Farscape που έβλεπες 1-2 επεισόδια πριν τον ύπνο και ένιωθες πως πήγες για ποτό με την παρέα.
Εγώ πάλι θεωρώ ότι διανύουμε Χρυσή εποχή στη τηλεόραση, που οι περισσότερες σειρές είναι παραγωγή που αγγίζει σχεδόν επίπεδο παραγωγής ταινιών.
Επίσης πλέον αρνούμαι να δω οποιαδήποτε σειρά που να έχει πάνω από 10-12 επεισόδια ανά σεζόν το πολύ. Καλύτερα λίγα και καλά, παρά φιλλερ μετά το φιλλερ μετά το φιλλερ…
ΥΓ. Η Μπάφι έχει γεράσει πολύ άσχημα ως σειρά, όπως και όλες του Joss Whedon, ο οποίος ευτυχώς δεν φτιάχνει τίποτα πλέον. Οριακά καλτ σειρά με κάποια καλά στοιχεία τη λέω προσωπικά , χωρίς να την θεωρώ κακή φυσικά. Απλά λίγο δεύτερη
Νομίζω γι αυτό και το ξεκίνησα επιτέλους, λόγω της σημασίας/επιδραστικότητάς του - δεν είναι δηλ ότι με έπιασε ξάφνου πρεμούρα για την φλικ με βαμπιράκια. Το ότι φαίνεται “παλιό” δεν με ενοχλεί καθόλου, το αντίθετο βασικά θα έλεγα, χαζεύω και τα late 90s/early 00s εσθετικς και φασιονς (έπος) και την σαρα μισελ και όλα τέλεια. Επειδή μεγάλωσα με το Charmed στο μεταξύ, το οποίο ακόμα και σήμερα λατρεύω παθολογικά (τουλάχιστον για τις πρώτες σεζόν) νιώθω ότι αφενός η Μπάφυ μου είναι πολύ οικεία (χωρίς να συγκρίνω τα επίπεδα που μπορεί να πιάνει προφανώς), αφετέρου ότι αν το είχα δει σε εκείνη την ηλικία, θα με είχε στιγματίσει.
Την ίδια ακριβώς σκέψη έκανα και εγώ όταν άρχισα πριν λίγα χρόνια τη σειρά. Πλάκα-πλάκα την άφησα στον 4ο κύκλο, ίσως την ξαναπιάσω σύντομα γιατί είναι ό,τι πρέπει για χαλαρό καλοκαιρινό watch, διασκεδαστικότατο.
Συμφωνώ απόλυτα, και έξτρα <3 για αναφορά Farscape
