Ναι, και μάλιστα είχαν πει πως ήθελαν να εμβαθύνουν περισσότερο στον κόσμο του. Θα είχε ενδιαφέρον και μεγαλύτερη συνοχή, οπότε λογικά θα ήταν και περισσότερο προσβάσιμο φαντάζομαι. Πάντως και μόνο που υπάρχει ο 1ος κύκλος ως εγχείρημα, είναι θετικό.
Gangs of London ok, χαμός, και μάλιστα όλος ο κύκλος διαθέσιμος, θα μας ξετινάξει!
Κουράστηκα στο Midnight Club από το 1ο επεισόδιο. Νομίζω έχει πολύ αχρείαστο μπούρου μπούρου. Θα το προσπαθήσω λίγο ακόμα, αλλά δεν είναι με το μέρος του οι πιθανότητες.
Τσακι 2. Nuff said.
επίσης όταν το διαβάζεις εντελώς λάθος. βλ. είναι ασόβαρη = ιλαρό σενάριο, που σε κάθε επεισόδιο η πρωταγωνίστρια, μιλάει στο κοινό. δεν είπα οτι με χαλάει.
το έχει γράψει γυναίκα = (αν και έχει βάλει και ρεψίματα μέσα) δλδ δίνει δυσανάλογα πολύ χρόνο στο dating life κτλ. Κάλο είναι να κρατάνε σε σειρές, μια βάση, αυτού που έκανε επιτυχία στο εγγενές μέσο. προφανώς και θέλει προσαρμογή για το συγγενές ώστε να μπορεί να το δει και το ευρύ κοινό αλλά…
γενικά η σειρά μ αρέσει που ναι πιο ανάλαφρη.
Για να δω αυτό το midnight club πρέπει να έχω 2 κ τις προηγούμενες 2 σειρές του Φλάναγκαν η όχι?
Οχι, ουτε καν. Και ειναι 3 σειρες, οχι 2 
Ολες του οι σειρες ειναι αυτοτελεις. Δεν θα ξεκινουσα απο την καινουρια βεβαια.
Εγω που ειδα 2 επεισοδια απο το Midnight Club χθες βραδυ ενθουσιαστηκα παντως.
Κάθε σειρά του είναι αυτόνομη. Δες τες όλες!
Εγώ ξεκίνησα, και οδεύω στο τέλος της 1ης σεζόν, το Legion. Πολύ καλό, εντελώς trippy, origin story του χαρακτήρα των X Men. Προσωπικά δεν τον ήξερα (δεν είμαι τόσο κομιξάκιας), σε σημείο που στην αρχή νόμιζα πως θα δω μια original σειρά και όχι κάτι βασισμένο σε υπάρχον υλικό. Βλέπεται άνετα πάντως, δεν χρειάζεται κανείς να έχει γνώση για τον ήρωα. Εμένα με έβαλε και στο τριπάκι να ψάξω περισσότερες πληροφορίες, ενώ σε γενικές γραμμές η σειρά έχει πολύ ωραίο χτίσιμο και ρυθμό, σου δίνει στο σωστό χρόνο νέες πληροφορίες για τον ήρωα με εντελώς οργανικό τρόπο. Ο ίδιος ανακαλύπτει τον εαυτό του και μαζί με αυτόν, τον ανακαλύπτει και ο θεατής. Πολύ καλό μέχρι στιγμής και κερδίζει και έξτρα πόντους γιατί δεν είναι αχρείαστα μουντό και σκοτεινό (που παρατηρώ έχει γίνει trend). Αντιθέτως ανοίγει το μάτι και υπάρχει ποικιλία και στην παλέτα αλλά και το ύφος, ενώ είναι 100% σοβαρό, δεν είναι αχρείαστα αυστηρό.
Οκ,σας ευχαριστώ,θα τις πιάσω μια μια σιγά σιγά
3 σειρές είναι ή 4 ;
haunting of hill house
haunting of bly manor
midnight mass
midnight club
τα έχω μπερδέψει ;
παρεμπιπτόντως έχω δει μόνο το πρώτο 
Δεν τα έχεις μπερδέψει, απλά η κουβέντα έγινε για τις 3 προηγούμενες.
Και ετοιμάζει και άλλη The Fall of the House of Usher βασισμένη σε Edgar Allan Poe
Οπως ειπε και ο Αρειανος, η αναφορα εγινε στο ποσες υπηρχαν πριν απο την καινουρια Η δικη μου βαθμολογια μιας και εγινε λογος για Flanagan, για τον οποιο καποια στιγμη θα κανω τρελο σεντονι, ειναι η εξης, χωρις πολλα λογια:
The Haunting Of Hill House - 9.5
The Haunting Of Bly Manor - 9
Midnight Mass - 10
Midnight Club - N/A
Και σε ταινιες:
Absentia (2011) - ?
Oculus (2013) - ?
Before I Wake (2016) - 9
Hush (2016) - 9.5
Ouija : Origin Of Evil (2016) - ?
Gerald’s Game (2017) - 9
Doctor Sleep (2018) - ?
Με ερωτηματικο οσες δεν εχω δει ακομα
Αυτο το αναμενω πως και πως. Εχει και καστ φωτια, στο οποιο βρισκεται και ο Mark Hamill.
Μια φοβερη σημειωση για το Midnight Club που διαβασα τις προαλλες. Οποιος εχει παρακολουθησει εστω και λιγο την δουλεια του Flanagan, ξερει πως αν και στο παρελθον (παραδειγμα οι ταινιες του απο το 2016) εχει συμπεριλαβει jump scares σε ελαχιστες σκηνες, στις σειρες του δεν υπαρχει ουτε δειγμα, και γενικα το βρισκει (και πολυ καλα κανει) ενα φτηνο και ευκολο κολπο για να “τρομαξεις” τον θεατη.
Ως αντιδραση στους παμπολλους που τον ρωτανε για αυτο, και στους παμπολλους που του ζητανε να βαλει jump scares στις σειρες του, εσπασε καθε ρεκορ στο πρωτο επεισοδιο του Midnight Club, εχοντας 21 τετοιες σκηνες μεσα σε λιγοτερο απο μια ωρα κινηματογραφου 
Ενω εχει και meta commentary στο ιδιο το επεισοδιο, σχετικα με τα jump scares. Ιδιοφυες κατ’έμε ο τροπος με τον οποιον καυτηριασε το συγκεκριμενο πραγματακι.
Γενικά ο Flanagan, ειδικά στις σειρές του, κάνει αυτό που έχει ξεχάσει η συντριπτική πλειονότητα των σύγχρονων horror σκηνοθετών. Αυτό που έκανε τις περισσότερες κλασικές ταινίες τρόμου διαχρονικές και τρομακτικές είναι το γεγονός πως ήθελαν να αφηγηθούν μια ιστορία πρώτα απ’όλα (άλλες πιο άμεσα και άλλες πιο έμμεσα αλλά το point παραμένει). Τα γελοία jumpscares δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για έναν σωστό μάστορα, το horror δεν πρέπει στον πυρήνα του να αρκείται στο να ανταγωνίζεται με φθηνό τρόπο τον θεατή με ένα σενάριο τριών σελίδων και μια ανούσια αλληλουχία creepy (ή και όχι) εικόνων με αυξημένο ήχο. Και ακόμα και αν θες να βάλεις jumpscares, υπάρχουν παραδείγματα που μας δείχνουν πως μπορούν να αξιοποιηθούν σωστά αλλά έξυπνα και με μέτρο.
In any case, χρειάζεται περισσότερη σκέψη και ταλέντο για να πετύχεις σε αυτό το είδος και είναι γεγονός πως ο Flanagan, έστω και σε mini series, κατάφερε να πάρει ένα υπερκορεσμένο είδος στις μέρες μας και, μέσα από την δική του ματιά, να το μετατρέψει ξανά σε κάτι ενδιαφέρον, με ψυχή, χαρακτήρα, πολύ δυνατή γραφή και φανταστική κινηματογραφική ματιά. Αυτό είναι κάτι που είχε ανάγκη ο κινηματογραφικός τρόμος. Αρκετά με τις οικογένειες που πάνε σε στοιχειωμένα σπίτια και παλεύουν με ιπτάμενα κατσαρολικά και ντουλάπια που ανοιγοκλείνουν!
Και ακόμα και αν κάποιος δεν εκτιμά τόσο τον Flanagan όσο εγώ, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως τα έργα του έχουν προσωπικότητα και, κυρίως, ξεκάθαρο όραμα.
Ναι, είμαι fanboy, ναι έχω αρκετά θέματα με το σύγχρονο horror
Προσωπικα συμφωνω με καθε τελεια, κομμα και λεξη στο αποπανω ποστ
Και θα προσθεσω οτι εκτος απο ολα οσα εχει προσφερει ο Flanagan στο horror genre, εχει δωσει μια εντελως νεα προσεγγιση μεσω των σειρων του, αφου ολες οσες εχω δει ως τωρα (συμπεριλαμβανομενου του Midnight Club) εξερευνουν με τελειο τροπο θεματα οπως καταθλιψη, καρκινος, αυτοκτονια και το νοημα της ζωης και του θανατου. Ολες του οι σειρες βουτανε πολυ βαθια μεσω φιλοσοφικων αναζητησεων στο ποια πραγματα ακριβως εχουν νοημα σε αυτην την ζωη, αλλα και στο σε ποια πραγματα θα πρεπει να εστιαζουμε, ωστε να εχει νοημα και ο θανατος μας.
Γι αυτο και δε θα παραπονεθω ποτε για παρα πολυ μπουρου μπουρου στις σειρες του, γιατι ο διαλογος σε καθε μα καθε επεισοδιο απο οποιαδηποτε σειρα του εχω δει, με κραταει αφοσιωμενο μπροστα απο μια οθονη. Θελω να δω που θα το παει και το Midnight Club, σημερα λογικα θα δω αλλα 2-3 επεισοδια.
9 σε κλίμακα με άριστα το 100 μπορεί. Δεν ξέρω από που να το πρωτοπιάσω αυτό αυτό το φιάσκο. Δεν ήξερα ότι το χε σκηνοθετήσει ο συγκεκριμένος, θα μου χρωστάει πάντα μιαμιση ώρα από τη ζωή μου που θα μπορούσα να είχα αξιοποιήσει τρώγοντας ηλιόσπορους
Κατσε δες “Let The Right One In” εσυ, την πιο υπερεκτιμημενη χαζομαρουλα που εχει βγει ποτε
Καλος ο Flanagan αλλα κατα τη γνωμη μου εκτος απο το Hauting of Hill House στα αλλα ο ρυθμος ειναι πολυ αργός και το σενάριο δε σε κραταει.
3η σεζόν His Dark Materials. Ωραίο trailer. Την άργησαν λίγο την 3η σεζόν και σε κάποια φάση άρχισα να πιστεύω πως την έκοψαν. Όπως φαίνεται έχει πέσει περισσότερο χρήμα εδώ.
So far μου αρέσει σαν μεταφορά αν και δεν είναι απόλυτα πιστή (far from it βασικά) αλλά έχει πιάσει σε ικανοποιητικό βαθμό κάποιους χαρακτήρες και καταστάσεις για να κρατήσει το ενδιαφέρον μου ζωντανό. Το 3 βιβλίο πάντως είναι και το πιο δύσκολο απ’ όλα.
Ω ρε το ειχα ξεχασει αυτο, ειχα δει την πρωτη σαιζον και μου ειχε αρεσει πολυ. Μαλλον θα περιμενω και την τριτη για να bingαρω.
οτι καλυτερο
καθε προταση και αστειο
υπαρχουν και στο youtube