Θελω γνωμες…sopranos,the wire ή sons of anarchy;
1 Like
Καμια, πιασε μια τυχαια σειρα ή τριλογια Star Wars εκτος απο την τελευταια, και δες τα ξανα 
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ τα νεα για Flanagan… ειναι καιρος να δοκιμασει και κατι αλλο εκτος απο “τρομου” , ασχετα που οτι εχει κανει ως τωρα ξεφευγει πολυ απο το ειδος αυτο.
2 Likes
Είναι άλλο πράγμα το καθένα.the wire ξεκινά,απ τις καλύτερες σειρές που έχουν κυκλοφορήσει εβερ
2 Likes
Ρίξε κέρμα για Sopranos ή Wire.
4 Likes
Σταδιακά δες και τις 3
Και αν τελικά σου αρέσει το SoA με τις όποιες υπερβολές του στο δράμα όπου πάντα κάτι πάει στραβά κλπ , μπορείς να δεις και το The Shield από τον ίδιο δημιουργό
Ξεκίνα με το the wire αλλά μην κάνεις binge watching . Δες το με πιο χαλαρούς ρυθμούς, χωνεψε το. Είναι αργή, ρεαλιστική και έχει βάθος
2 Likes
To Wire και το Sopranos είναι σειρές που υπερβαίνουν το τηλεοπτικό μέσο και πιθανότατα, αν αφήσω έξω το Twin Peaks που έκανε την αρχή, είναι εκείνες που αφηγηματικά έκαναν το elevate των τηλεοπτικών σειρών σε αυτό που έγιναν τα τελευταία 20 χρόνια.
Και την σημαντικότητά τους την αντιλαμβάνεσαι όταν 20 χρόνια μετά, ακόμα παραμένουν με τον ίδιο τρόπο οι “ναυαρχίδες” του σύγχρονου τηλεοπτικού αμερικανικού renaissance, όπως πχ τα Godfather, Taxi Driver και τα άλλα διάφορα μεγάλα Αμερικανικά αριστουργήματα των 70s που φωτίζουν ακόμα τον σύγχρονο αμερικάνικο κινηματογράφο…
Προφανώς όποια και να δεις -μέχρι τέλους προφανώς και συνειδητοποιημένος ότι δεν θα δεις συμβατική τηλεόραση, ούτε να bingeαρεις επεισόδιο ανά επεισόδιο εύκολα- θα βγεις κερδισμένος. Τείνω πάντα σαν πρώτη επιλογή προς το Wire, καθώς όταν τελειώσει η 5η σεζόν και αποτιμήσεις πλέον πλήρως τον πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό σε όλο το φάσμα των θεματικών του, αυτή η πληρότητα αλλά και γενναιότητα του λόγου του, οριακά με κάνει να συγκινούμαι… από την άλλη, η ψυχαναλυτική φύση του Sopranos καταφέρνει στο τέλος το ίδιο σχεδόν αποτέλεσμα με το Wire -αλλά με εντελώς διαφορετικό τρόπο- και έχει και το σπουδαίοτερο ψυχογράφημα χαρακτήρα επί της μικρής οθόνης. Τείνω όπως είπα στο Wire, αλλά either way, επαναλαμβάνοντας πάλι τον εαυτό μου, κερδισμένος θα βγεις γενικότερα και από τις δύο.
Sons of Anarchy δεν είναι ίδιας δυναμικής ή σημασίας, είναι όμως πολύ fun σειρά με ακραία ψυχαγωγικό χαρακτήρα.
10 Likes
Ευχαριστώ για τις απαντησεις παιδια.Επειδη δεν θα την δω μονος,μαλλον παμε για Sopranos…
4 Likes
Κόντρα σε κάθε έννοια λογικής και ποιότητας, SAMCRO για πάντα
5 Likes
SoA άρχισε γαμάτα και από την δεύτερη σεζόν και μετά είχε έντονα πτωτική πορεία. Δεν το θεωρώ σκουπίδι ή κάτι τέτοιο αλλά σε γενικές γραμμές δεν μου είπε τίποτα. Σίγουρα η σειρά που βάζω κάτω κάτω από όσες έχω δει, “24” εξαιρουμένου που αυτό το θεωρώ σκουπίδι και παραμένει η μόνη σειρά που σταμάτησα να βλέπω.
1 Like
^ Η τρίγκα μου αυτή τη στιγμή λίγο χειρότερη από το καινούριο Μετάλλικα 
5 Likes
Μην ξεχνάς ποιος οδηγάει αύριο, δείξε σύνεση 
4 Likes
Χοντρό, λίγα πράγματα είναι χειρότερα 
Ξεκίνησα Midnight Club και εγώ, αφού τελείωσα το (πανέμορφο) Legion.
Έχοντας δει 4 επεισόδια, δηλώνω εντελώς ψημένος με αυτό που βλέπω. Θεωρώ πολύ πετυχημένο το καστινγκ και την ηθοποιία των παιδιών, ενώ το μυστήριο ξεδιπλώνεται με εξαιρετικό ρυθμό για να σε κρατήσει σε αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω. Το concept της λέσχης μου αρέσει και οι ιστορίες που αφηγούνται τα παιδιά έχουν πολύ ενδιαφέρον τόσο σαν ιστορίες καθαυτές, αλλά και σαν ένα μέσο για να μας αποκαλύψουν πληροφορίες για τον χαρακτήρα τους. Εξαιρετική ιδέα για exposition που έχει υλοποιηθεί άριστα με οργανικό τρόπο και δίνοντας όσες πληροφορίες χρειάζεται να ξέρει ο θεατής χωρίς να παρεκκλίνει από την κυρίως ιστορία.
Σε πιο προσωπικό επίπεδο, η σειρά με έχει στείλει 20 χρόνια πριν που διάβαζα μανιωδώς Ανατριχίλες, ιστορίες της Enid Blyton και εφηβικά βιβλία μυστηρίου και είναι σχεδόν συγκινητικό, είναι λες και θυμάμαι ένα χαμένο συναίσθημα (δεν το γράφω μελοδραματικά). Σουπερ κουλ που έπιασαν αυτο το vibe! Ίσως διαβάσω το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η σειρά όταν την τελειώσω.
Το μόνο μικρό αρνητικό είναι πως το main story παραείναι ελκυστικό και ιντριγκαδόρικο στα μάτια μου και μερικές φορές θέλω να μάθω περισσότερα για αυτό και όχι να ακούσω μια εμβόλιμη ιστορία, σπάει λίγο ο ρυθμός. Δεν είναι τρελό μείον πάντως, δεν με ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα εφόσον οι εμβόλιμες ιστορίες είναι καλοφτιαγμένες.
3 Likes
The wire η καλύτερη σειρά που βγήκε κατ’ με
4 Likes
Ετσι τα λετε τωρα εσεις ;
Διασκεδαστικό το Wednesday, ok για να περνάει η ώρα και μέχρι εκεί.Ομολογώ δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο hype και σίγουρα δεν μπαίνει καν στο ίδιο δωμάτιο με τις κορυφαίες δουλειές του Burton.Είναι σαν ένα λίγο πιο σκοτεινό (αλλά αρκετά πιο ‘δήθεν’) Harry Potter.Περισσότερο μου αρέσει το teen drama στο σχολείο, παρά το κομμάτι μυστηρίου με το τέρας κλπ.Πάντως είναι εξαιρετικοί όλοι οι β ρόλοι (Ίνιντ υπέρτατη θεά), και οι στιγμές μαύρης κωμωδίας αρκετά εμπνευσμένες και φρέσκιες.Την Ortega την βρίσκω λίγο επιτηδευμένη προσωπικά, η Christina Ricci ήταν καλύτερη στις ταινίες.
1 Like
ο Τim Burtοn δεν έχει πραγματική σκηνοθετική ταυτότητα εδώ και 20 σχεδόν χρόνια, ούτε διαφέρει από τον οποιοδήποτε random σκηνοθέτη που προσλαμβάνει η Disney για την οποιαδήποτε random ταινία της.
Προφανώς από το Big Fish -την τελευταία του σπουδαία ταινία- και μετά, δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται και τόσο, μιας και γύριζε με ένα μηχανικό τρόπο ότι σαβούρα του πετούσε η Disney ή ταινίες εντελώς μακριά από την γνήσια αντισυμβατική του φύση (ακόμα και το Sweeny Todd, που είναι μάλλον για εμένα η μοναδική του ταινία άξια προσοχής τα τελευταία 20 έτη -λόγω κυρίως του πρωτότυπου έργου του Sondheim, το οποίο δεν το έκανε και εντελώς justice σεναριακά- έχει μια “πλαστική” υφή και ένα άσχημα ψηφιακό υπέρ-στυλιζάρισμα, σαν να γυρίστηκε στον αυτόματο πατώντας ένα ‘‘generic Tim Burton aesthetics’’ κουμπί), ‘‘εξαργυρώνοντας’’ την “σκοτεινή” φήμη που είχε χτίσει τα προηγούμενα χρόνια -κάτι που οκ προσωπικά δεν με ενόχλησε ποτέ, μιας και είχε προλάβει μια πρώτη ολοκληρωμένη φάση καριέρας 20 ετών, με αρκετές ταινίες εκείνης της περιόδου να έχουν κερδίσει σήμερα την θέση τους στην κινηματογραφική αμερικανική ιστορία των 80ς-90ς και αρχών 00ς.
Το Wednesday, για αυτό το μέτριο ψευδοgoth Harry Potter - Goosebumps - teen drama υβρίδιο που είναι -και δη Χριστουγεννιάτικα- δεν με χάλασε καθόλου, ξάπλα καναπέ ένα επεισοδιάκι κάθε βράδυ πέρασε μια βδομαδούλα ευχάριστα χωρίς πολλά πολλά. ‘‘Generic Tim Burton aesthetics’’ κουμπί ξανά αλλά τουλάχιστον έρεε αβίαστα και με αρκετά fun τρόπο για αυτό που ήταν.
Επίσης μου έδωσε καλό πάτημα και είδα ξανά τα Addams Family και Addams Family values, και τα δυο κρατάνε φοβερά και σήμερα -ενώ ελέω Raul Julia, είδα μετά καπάκι ξανά μετά από πολλά χρόνια το Kiss of the Spider Woman με τα λόγια να είναι περιττά για αυτό το αριστούργημα. Και κάπως έτσι, η όλη φάση Wednesday οδήγησε αναπάντεχα και πολύ θετικά κάπου αλλού -οπότε what more to ask, μια χαρά…
4 Likes
Ένα μήνα μετά αλλά το Patrick Melrose είναι από τις πιο έντονες σειρές των τελευταίων ετών και από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του Cumberbatch.
@Neo το The Bear επίσης πάρα πολύ όμορφο, παρότι γυρισμένο κατά 80% μέσα στην κουζίνα, αναδεικνύει πολύ πολύπλευρα τους χαρακτήρες του. Έχει υπέροχο επεισόδιο με μονόπλανο.
Σε άλλα νέα, η δεύτερη σεζον του White Lotus φαίνεται να είναι εξίσου απολαυστική όσο η πρώτη.
Σκατόψυχοι, πλούσιοι, μπέμπηδες, διακοπές Χαβάη Σικελία. Επίσης έχει την April/ Aubrey Plaza να σερβίρει μόνο ατακάρες.
2 Likes
Βαρέθηκα στο 4ο επεισόδιο. Αλλά τελικά το ειδα όλο για να περασει η ώρα.
Δυο σειρές που εχω να προτείνω αγγλικές
Sas Rogue Heroes
Slow Horses