Ξεκινησα το Twisted Metal χθες - συμπαθητικο, δε μπορω να πω πολλα για ενα επεισοδιο. Αναλαφρο, καλοκαιρινο.
Ειδα ολη τη δευτερη σεζον Good Omens. Προσωπικα μου αρεσα πολυ πιο πολυ απο την πρωτη (που την χαντακωσαν οι child actors και οσο τενεντ/σην ναχεις δε σωζοταν). Η δευτερη ηταν πολυ πιο engaging (με εξαιρεση ενα πραγματικα αποτροπαιο επεισοδιο με κατι ηλιθια ζομπι)
Το τελευταίο θα ανέβαινε ίσως και στο δεκαρακι αν είχαν βγάλει την δεύτερη σεζόν με όλα όσα ξέρουμε ότι θα μας έδειχνε αυτή… Θα ανέβαινε λεβελ το storytelling , γαμω το Netflix.
Οταν βγαζεις θεωρητικα σειρες στο ειδος του horror αλλα εστιαζεις σε κοινωνικα και φιλοσοφικα νοηματα, περνωντας προς τα εξω μια πολυ υγιη κοσμοθεωρια και ισως επηρεαζοντας κοσμο θετικα, βοηθωντας τους να δουν με αλλο ματι αυτην την υπαρξη την οποια ζουμε, για μενα εχεις πετυχει τον υψιστο σκοπο ως καλλιτεχνης και δημιουργος.
Και οι 4 σειρες του Flanagan δινουν ιστοριες “τρομου” μεσα απο ενα πρισμα, ενω στην πραγματικοτητα το νοημα ειναι εντελως διαφορετικο. Καταλαβαινω γιατι να ξενερωσει καποιος που περιμενε να δει τρομο και αγωνια (που δεν ειναι οτι δεν τα εχει κι αυτα) , αλλα εγω κρινω τις σειρες για αυτο που ειναι, κι οχι για αυτο που θα ηθελαν καποιοι να ειναι
ΥΓ. To Midnight Mass εχει μεσα διαλογους, παρομοιους των οποιων εχω κανει με κολλητους μου στα 20ς μου παμπολλες φορες και τους οποιους δεν περιμενα να δω ποτε στην οθονη, και μαλιστα τοσο ομορφα δομημενους. Για μενα ξεκαθαρα η καλυτερη του σειρα, και με την καλυτερη υποθεση.
Δεν ξερω αν επηρεαζεται κάποιος τοσο απο μια σειρα αλλα.απολυτως σεβαστη η αποψη σου.
Το Mass έχει ζουμι αλλα δε με κρατησε προς το τελος.
Περα απο ολα αυτα που αναφερεις, αν μια ταινια/σειρα δεν σε κανει να ταυτιστεις με.καποιον δεν μπορει να σε κερδισει. Και αν στo Hill House υπηρχαν αρκετοι τετοιοι χαρακτηρες (με τα προσωπικα τους αδιεξοδα) στις επομενες σειρες δεν βρήκα κανενα τετοιο χαρακτηρα.
Ειδα τον 3ο κυκλο του Witcher…Διαβαζα τα χειροτερα και δεν ειχα καθολου προσδοκιες…
Μια χαρα μου φανηκε! 8 επεισοδια περασαν νερακι… Τεραστιο κριμα που δεν θα ειναι ο Καβιλ στον επομενο…Φοβαμαι οτι θα ειναι και ο τελευταιος γιατι θα πεσει πολυ…
Εν μεσω μια πολυμηνης εργασιακης πανωλεθριας θα ελεγα που ευτυχως διακοπτεται για καλοκαιρινες διακοπες καταφερα και ειδα Slow Horses 2 σαιζον που τα σπαει απλα και ωραια για οσους ειναι φαν του Νησιου, το εντυπωσιακο This Wolrd Can’t Tear Me Down που προτεινε μια ψυχη πιο πανω -αποσβολωμενος- ολοκληρωνω το Top Boy που το χα αφησει στις 2 πρωτες σαιζον καποτες και δεν ειχα παρει χαμπαρι καν οτι συνεχιστηκε στου νετφλιξ και ειναι στα σκαρια το Blue Lights. Τριτη σαιζον Witcher συμπαθητικη επισης.
Χαζευω στο χαλαρο ενα γερμανικο βλαμμενο teen fantasy το The Gryphon για ποικιλους λογους οπως:
Μορφαρα ο απο πανω και επικ σκηνικα όπως να ψαχνει τον φιλο του σε φανταστικο κοσμο κ να πηγαινει σε ενα γκρεμο κ να βαζει φορητο cd player και blind guardian στο τερμα για να τον βρει και να σκανε πλασματα τυπου ορκ.
Και μια προταση για οποια ψυχη δεν το δε μιας και επαιξε και πολλοστη επαναληψη:
Ή κουρασμένος είμαι ή το Good Omens 2 είναι κλάσεις κατώτερο της πρώτης σεζόν. Κάτι σαν ανέμπνευστο με μια αρπακολατζίδικη βασική ιστορία και χούμορ που δεν συνάδει καθόλου με το φλεγματικό αγγλικό. Κούρασε, γι αυτό ξεκίνησα αυτό που πάει πάρα πολύ καλά:
Κατανοητός ο ντόρος γύρω από το 2χ06 του Bear, αλλά εμένα μου άρεσε περισσότερο το 4ο και ΠΟΛΥ περισσότερο το 7ο που το είδα 3 φορές. Υπέροχη σειρά, υπέροχη τηλεόραση, μπράβο.
Το character development ειναι character development, και η ιστορια ειναι η ιστορια, δεν ξερω τι με ρωτας
Αν με ρωτας πως παρολο που δεν προχωρησε την ιστορια, το επεισοδιο ειχε character development, τοτε να πω οτι ε οκ… δεν ανακαλυψα κατι τρομερο για τους χαρακτηρες που δεν το ειχαμε δει ή δεν το ειχαμε ανακαλυψει ηδη απο μονοι μας, αλλα περι ορεξεως, κολοκυθοπιτα.