Δεν θα σου αλλάξει σφοδρά την αρχική εντύπωση το 2ο μισό της σεζόν -εφόσον δεν σε “έπιασε” το πρώτο της μέρος- αλλά σίγουρα θα δεις χειροπιαστές εξελίξεις και δη μερικές αρκετά μεγάλες -σε κάθε μέτωπο- και ίσως η συνολική αποτίμηση των 6 επεισοδίων βγάλει καλύτερο νόημα.
Για την απεικόνιση, αισθητική κτλ του Maestro, τα έχουμε πει και παλαιότερα -ή εγώ μόνος μου ίσως σε κάποιο παραληρηματικό μου post :
Ο τόπος και ο χρόνος που διαδραματίζονται τα έργα του Παπακαλιάτη είναι αυτόνομα “φτιαχτά” σύμπαντα όλο-δικά του.
Όπως έκανε και ο Κεκάτος πρόσφατα στο Milky Way, έτσι και ο Παπακαλιάτης σταθερά και ανέκαθεν δημιουργεί μια Αθήνα “παραμορφωμένη” ως προς κάποιες παραμέτρους και χαρακτηριστικά της -τις “ραφές” τις εντοπίζει κανείς εύκολα έχοντας δει λίγο σινεμά- την οποία Αθήνα/επαρχεία/whatever προσπαθεί να γεμίσει με δόσεις σύγχρονης εγχώριας πραγματικότητας και πλέον, ειδικά μετά το Ένας άλλος κόσμος (το οποίο θα υπερασπίζομαι μέχρι εσχάτων , ως μια ταινία αρκετά σημαντική για τα εγχώρια Ελληνικά κινηματογραφικά '10s) με το Maestro μπαίνει για τα καλά σε μονοπάτια αμιγώς πιο έντονου κοινωνικού προβληματισμού -και σε μικρότερο και αφελέστερο, γαρ γνήσιο και ειλικρινούς προθέσεως βαθμό, πολιτικού.
Καθόλου εύκολο κατ’ εμέ, πλέον είναι από τους βασικούς λόγους που θέλω να βλέπω δουλειές του - το world - build έχει πολλές μορφές, πολλές κλίμακες και πολλές ιδιαιτερότητες και η συνέπειά του σε αυτό που κάνει είναι, για εμένα πάντα πάλι, άξια θαυμασμού.
o ΧΠ (τον οποιο φιλος που τον ξερει προσωπικα λεει πως ειναι εξαισιος ανθρωπος/συνεργατης/επαγγελματιας) νομιζω πως πασχει απο Ναπολεοντισμο, καθως καταφερε πολλα μονος και μικρος. Και ετσι χοντρικα, μονος πορευεται.
Νομιζω θα επρεπε χρονια να ειχε παρει ενα συν-σεναριογραφο. Χαζος ειναι ο Λανθιμος ; Καποιοι χαρακτηρες ειναι δεμενοι (Καβογιαννη, Δημαρχος, Αλεξιου) αλλα και καποιοι εντελως καρικατουρες (οκ με μπιζνες γυναικες κανω παρεα, η γυναικα του ειναι υπερβολικη στα ορια του γραφικου αν και μου αρεσει πολυ η ερμηνεια της).
Επισης θεωρω πως στο Β κυκλο, που τα στεηκς ανεβηκαν, η (26χρονη;) Κλελια δυσκολευεται ΠΑΡΑ πολυ να παιξει την 19χρονη. Η σκηνη με την περουκα ειναι μια ερμηνεια που δεν ταιριαζει σε 19χρονη. Αλλα ισως ειμαι μπουμερ εγω. Ευρυτερα εχει πολλα σκληρα βλεμματα, για μια παιδουλα που παει να φτιαξει τη ζωη της.
Δυο τελευταια - το subplot με την κολλητη της Κλελιας στην Αθηνα κοβεται αποτομα και αμεσα και στην επομενη σκηνη, αλλαζει εντελως και τον τονο του. Ηθελε λιγο αναπτυξη για να συνδεθουμε και εμεις.
Για τον Αλλο Κοσμο, προσφατα στο τελειο ποδκαστ της Λιφο με τον (φιλο) Γιαννη Βασιλειου, λεγανε οτι ειναι ο,τι καλυτερο κανει. ΚΑι το μονο του, που δεν εχω δει.
Παντως ο ΧΠ ειναι μια κατηγορια απο μονος του. Ειναι προσβλητικο να τον συγκρινουμε με την ελλ τηλεοραση, και αν τον συγκρινουμε με το νετφλιξ, κατι χανει, κατι κερδιζει. Αν και κατι μου λεει, οτι αν ηταν ολο στα ισπανικα, θα ειχε τελεια αποδοχη. ακομα θυμαμαι ποσος κοσμος και για ποσο καιρο εβλεπε το κασα ντε μπουρδελ.
Πιο πολύ για εμένα, στην επόμενη δουλειά του -σε σινεμά ελπίζω- θα πρέπει να αποποιηθεί το βάρος τους πρωταγωνιστή και να μείνει πίσω από την κάμερα και στο σενάριο.
Αυτό είναι θεωρώ ένα βήμα που θα τον απελευθερώσει σε μεγάλο βαθμό και θα τον εξελίξει ακόμα περισσότερο
Παιδιά, είναι πρωταγωνιστής ΚΑΙ γιατί πουλάει, έτσι;
Το σήριαλ αρχικά ήταν για την ελληνική τηλεόραση μην ξεχνάτε.
Κατά τα άλλα δεν έχω δει ακόμα τη 2η σεζόν αλλά λογικά μέσα στο ΣΚ θα την έχω τελειώσει ήδη.
Προσωπικά το άρχισα περισσότερο για πλάκα / από βαρεμάρα ή κάτι τέτοιο, και έχω εξελιχθεί σε φαν
Ακόμα και τις τερατώδεις ιστορικές ανακρίβειες τις συνηθίζεις. Βασικά αν μπεις σε ένα mindset να το δεις όχι ως ιστορικό δράμα / ρομάντζο εποχής αλλά ως ουτοπική / εναλλακτική ιστορία, ή κάπως έτσι.
Bridgerton το ξεκίνησα για παρέα στη γυναίκα μου αλλά κόλλησα κάπως και τα είδα πολύ ευχάριστα…Έχει κάποιους ωραίους χαρακτήρες, σε στιγμές ωραίο χιούμορ…Φυσικά δεν δίνεις βάση σε απεικόνιση εποχής κλπ…
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η σειρά τουλάχιστον κάνει μια προσπάθεια να αιτιολογήσει αυτή την diversity υπερβολή, σε αντίθεση με άλλες σειρές και ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, όπου η υπόθεση μπορεί να εκτυλίσσεται στον 16ο αιώνα π.χ. και ζντουπ ξαφνικά βλέπεις μαύρο χαρακτήρα και δεν είναι ούτε δούλος ούτε τίποτα, χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, απλά διαβάζεις μετά στο ίντερνετ ότι είπε ο σκηνοθέτης “ε θέλαμε να είναι diverse το cast”. Στο Bridgerton είχαν την ενδιαφέρουσα έμπνευση να εξηγήσουν μέσα στην ίδια την ιστορία αυτή τη διαστρέβλωση, με όρους εναλλακτικού timeline. Μ’ άρεσε αυτό.
Έχω φτάσει μέσα 6ης σεζόν και είδα και την ταινία που ήταν εμβόλιμη μεταξύ 5ης και 6ης. Δεν έχουμε βαρεθεί ούτε στο ελάχιστο, η σειρά δεν σε αφήνει να την αφήσεις ούτε λίγο.
Με αυτά και αυτά που συζητάμε εδώ και εκεί -Nosferatu, Humanist Vampire Seeking Consenting Suicidal Person και γενικά βαμπίρια- έβαλα να χαζέψω χτες το What we do in the Shadows (την σειρά του FX που υπάρχει στο Disney+) και τελικά είδα 7 επεισόδια μονοκοπανιά - αρκετά fun mockumentary - κωμωδία τρόμου όπως και η original ταινία του 2014, η οποία παίζει και διακωμωδεί το βαθύτερο lore του βαμπιρικού μύθου, συνδυάζοντάς το με το ύφος σειρών σαν το Office κτλ… μια χαρά anyway για τη παρούσα φάση
α γειά σου, κάτι θυμάμαι ότι είχες γράψει εσύ συγκεκριμένα παλαιότερα για τη σειρά/ή μου είχες πει anyway.
Matt Berry τον θυμάμαι από ΙΤ και Toast of London και γελάω ακόμα
Μια χαρούλα, θα το τρέναρα για φθινόπωρο ώστε να δέσει με το εποχικό mood, αλλά αν το αφήσω θα το κάψω
σε κάποιο παραληρηματικό μου post :
)
