Ο θεός με φώτισε και πήγα μετά το 1ο επεισόδιο στα 2 τελευταία. Πιο τραβηγμένο από τα μαλλιά φινάλε, ούτε που θυμάμαι.
Summary
Το δε, ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα έπειτα από όοολα αυτά που έγιναν και το family matters με το χαμόγελο του Τζίλενχαλ στο τέλος, ε αει στο διάολο ρε συγγραφέα & σεναριογράφε.
Έτσι και υποψιαστώ πως θα συνεχίσει με την τρίτη μεταφορά, νομίζω, το σήκουελ του βιβλίου θα βάλω τα γέλια.
Big Mouth ξεκίνησα τυχαία στο Netflix και ναι, είναι αγαπημένη πλέον καφρίλα.
Είδα χθες τα 2 πρώτα επεισόδια τις season 6 και το μόνο που μπορώ να πω είναι:
WTF?
Όλη η φάση με τον Κορεάτη δάσκαλο είναι cringe ακόμα και για το Cobra Kai.
Εγώ παραδέχομαι πάντως στο Cobra Kai ότι έχει πιάσει πάντως το νόημα της 80s κλωτσοπατινάδας, υπερβολής και σεναριακής ελαφρότητας, με τρόπο που αυτό βγάζει νόημα και στα '10s και '20s.
Κοροϊδεύω αβέρτα τα πάντα -γιατί είναι και δύσκολο να μην το κάνεις από ένα σημείο και μετά - αλλά προσπαθώ να σκεφτώ άλλη σειρά, από τις τόσες δεκάδες που προσπαθούν με το ζόρι τα τελευταία χρόνια να κάνουν homage στην εποχή εκείνη -τόσο υφολογικά όσο και αισθητικά, καταντώντας εν τέλει ένα τεχνητό nostalgia porn τύπου Strangest Things- που να έχει καταφέρει πετυχημένα να πιάσει αυτό το γενικότερο 80s vibe και να το έχει συνδυάσει με μια πιο σύγχρονη πλοκή και δεν βρίσκω εύκολα.
Καλό είναι που τελειώνει πάντως, γιατί κάποια στιγμή λογικό θα είναι όλη αυτή η επανάληψη θα της γυρίσει μπούμερανγκ - και νομίζω είναι ακριβώς στο σημείο/ή και λίγο πέραν αυτού, που οφείλει να τραβήξει μια γραμμή τέλους.
Να πω μόνο ότι οκ, το μόνο πράγμα που με πέταξε λίγο off -και δεν το περίμενα γιατί γενικά, όπως είπα, τη σεναριακή ελαφρότητα της σειράς την αντιμετωπίζω αναλόγως- ήταν η όλη φάση με την Tory, που οκ σκάει στο τελικό ξυλίκι (το πολλοστό ξυλίκι που θα λύσει μια διαφορά ή διαφωνία γιατί έτσι λύνονται αυτά στο Cobra Kai ) γίνεται το reveal του τι έγινε με τη μητέρα της, φεύγει και μετά από λίγο καιρό εμφανίζεται στη Βαρκελώνη δίπλα στον Kreese.
Και ρωτάω εγώ: που στον #$%@@ ήταν ο γκόμενός της o Robbie σε όλο αυτό ;
Την έχει ταράξει στα μηνύματα και αναπάντητες κατά τη διάρκεια του τραγικού συμβάντος - δεν της ζητάει καμία εξήγηση μετά το showdown με την Λαρούσενα, ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΦΕΥΓΕΙ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΗ ΛΑΡΟΥΣΕΝΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΕΙ ΜΕ ΣΩΛΗΝΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ, ΑΡΑΖΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ΤΟΥ όταν γίνεται αρχηγός της αποστολής ΜΕΤΑ ΑΠΟ 10 ΛΕΠΤΑΚΙΑ και όλο το διάστημα πριν τη Βαρκελώνη δεν μας δείχνει τίποτα για αυτούς τους δυο - όπου ξαφνικά “σαστίζει” όταν την βλέπει δίπλα στον Creed
Νταξ, too cheap ακόμα και για τα standard του Cobra Kai
Ακόμα και έτσι όμως, η σειρά έχει τον τρόπο της να με κάνει να μην με νοιάζει ιδιαίτερα όλο αυτό και να συνεχίσω να την βλέπω
Την έχει την πλάκα του ακόμα το Cobra Kai αλλά κάπου κούρασε (ήδη πριν την 6η σεζόν) με τις αλλαξοκωλιές και τα εφηβικά tantrums των χαρακτήρων. Καλά θα κάνουν να το κλείσουν εδώ (όοοοταν ολοκληρωθεί ή 6η τεσπα).
Ωραία η 3η σεζόν του The Bear so far, κατανοώ όποιον τσινάει λίγο με την αργή εξέλιξη της ιστορίας -ή και την απουσία αυτής καθαυτής σε κάποια επεισόδια- όμως νομίζω η σειρά εσκεμμένα επενδύει λίγο παραπάνω στους χαρακτήρες και την καθημερινότητά τους μέσα στο εστιατόριο, για να πάρει ανάσα από το “τρέξιμο”/ξεδίπλωμα καλύτερα τις ιστορίας στις 2 προηγούμενες σεζόν και να προετοιμάσει λογικά την επόμενη (και λογικά τελευταία;)… δεν με χαλάει καθόλου προσωπικά, είμαι ήδη στα μισά και περνάω μια χαρά πάντως
Very late to the party, αλλα ποια ειναι η γνωμη για το Leftovers? Το ξεκινησα χωρις να χω ιδεα τι παιζει και εχοντας δει τα 5 πρωτα με εχει εξεπληξει πολυ ευχαριστα το ποσο weird k brutal ειναι. Καπως ανεπαισθητα μου βγαζει και λιγο Twin Peaks
Να προειδοποιήσουμε βέβαια τον φίλο @Red_Viper ότι παίζει ΠΟΛΛΗ μεταφυσική (και) σ’ αυτή τη σειρά (εννοώ, επειδή - αν δεν κάνω λάθος - είναι από τους δημιουργούς του Lost). Σε φάση που ειδικά από ένα σημείο και μετά θα λες WTF. Αλλά τουλάχιστον σε προϊδεάζει από την αρχή γι’ αυτό. Ότι δηλαδή δεν θα δεις “λογικά” πράγματα εδώ πέρα…
Εγώ, ρε γαμώτο, θυμάμαι ότι αυτό το “μεταφυσικό” που λέτε, απογειώθηκε σεζόν τη σεζόν και προσωπικά κάπου το έχασα και απογοητεύτηκα -είτε δεν τα κατανόησα όλα, είτε απλά δεν ήταν του γούστου μου. Πάνε και χρόνια, βέβαια. Αλλά θυμάμαι ότι στην αρχή το είχα ξεκινήσει με μεγάλο ενθουσιασμό.
Επίσης να σημειώσω ότι η μουσική των τίτλων αρχής ήταν ίσως ό,τι πιο συγκλονιστικό (και την εννοώ τη λέξη) έχω ακούσει σε soundtrack σειράς.
Το περίμενα ότι όλο και κάποιον θα είχε χαλάσει από ένα σημείο και μετά η οριακά εξωφρενική εξέλιξη της ιστορίας. Εγώ όπως είπα την πάλεψα, κυρίως επειδή είχα προετοιμάσει ψυχολογικά τον εαυτό μου, “εδώ θα δεις σημεία και τέρατα - strap on” (no filthy jokes intended).
Ίσως κι εσύ αν την ξαναδείς κάπως πιο υποψιασμένος να επανεκτιμήσεις.
Είναι ρε παιδί μου εκείνος ο villain της Marvel που για και καλά ιδεολογικούς λόγους θέλει να ξεπαστρέψει τη μισή ανθρωπότητα στην τύχη ή κάτι τέτοιο… Δεν ξέρω, ούτε εγώ τα έχω δει (προφανώς)!