το “κακό” πλέον είναι, πως εδώ στη δουλειά, σε κάποια μεγαλοστελέχη που μου σπάνε διαχρονικά ούμπαλα και μέχρι τώρα τους έριχνα καντήλια από μέσα μου, πλέον όταν διασταυρωνόμαστε, αφενός μεν παίζει το theme της σειράς στο κεφάλι μου, αφετέρου δε τους βλέπω με μια συμπάθεια που στάζει σιχαμάρα ταυτόχρονα
Υπερβατική εμπειρία 
αλλά ναι, πχ φινάλε 3ης και
mental breakdown Κένταλ
σχεδόν δάκρυσα μαζί του
Ποιος ειναι πιο σκληρος ; Ο κρητικαρος ή ο πατερ φαμιλιας Σαξέσιο ;
σκληρότερος καριόλης των σκληρότερων καριόληδων.-
Bosch αξίζει λέτε ή θα μου φανεί αρκετά παλιακό;
Εμένα το σκέτο Bosch (βγήκε και Bosch Legacy) μου άρεσε αρκετά. Ένα κλασικό αστυνομικό αλλά όχι του σωρου
Μια χαρά σειρά το Βοsch. Κάθε σεζόν βασίζεται σε δύο/τρία βιβλία του διάσημου συγγραφέα αστυνομικών Michael Connelly που συμμετέχει και συμβουλευτικά στην σειρά. Ωραίες ερμηνείες από τους βασικούς. Ρεαλιστικές υποθέσεις. Jazz μουσικές. Μια δόση από the Wire καθώς αγγίζει και πολιτικά, κοινωνικά ζητήματα. Όχι βέβαια στον ίδιο βαθμό. Σίγουρα άμα πάρεις σερί όλους τους κύκλους κάποια στιγμή θα βαρεθείς, όπως γίνεται με όλες τις σειρές.Πάντως αξίζει.
Πολύ ωραίο ειναι το bosch, αστυνομικό τόσο/όσο
Tέλος το Succession, φα-ντα-στι-κο φινάλε - ότι και να πω είναι λίγο (θα μπορούσα να γράψω σεντόνι, αλλά από την άλλη κάνω catch up 2 χρόνια μετά το τέλος της σειράς, οπότε το αφήνω για μια άλλη αφορμή στο μέλλον).
Καμία συναισθηματική έκπτωση, κανένας κυνισμός (ούτως ή άλλως, προσωπικά δεν είδα ποτέ κυνισμό σε καμία από τις 4 σεζόν, παρά μόνο μια κωμωδία/τραγωδία πάνω στη γενικότερη ανθρώπινη αδυναμία που υπέθαλπε διαρκώς μια πολύ καλά συγκαλυμμένη ευαισθησία, η οποία και “έπαιρνε” τον αέρα της σε κάθε παραθυράκι που έβρισκε ανοικτό) πιστό μέχρι τέλους στο αρχικό του όραμα μέχρι στιγμής… από τα καλύτερα τελευταία επεισόδια σειράς που έχω δει γενικότερα - πραγματικά απογείωσε όλη τη σειρά σα σύνολο.
H σειρά μπαίνει για εμένα στο πάνθεον των Μεγάλων, άκοπα.
Έχω πολλά στη σειρά τώρα - άθλος αν καταφέρω να δω κάποια από αυτά το επόμενο διάστημα (τα Andor και TloU τα έχω δει ψιλό - ολόκληρα 
αλλά εν ευθέτω χρόνω θα επανέλθω)
Α, double post για να προσθέσω (και να ταγκάρω και @GRACCHUS_BABEUF για ευνόητους λόγους) πως περνάω ανέλπιστα καλά μέχρι τώρα, με το 5 επεισοδίων γαλλικό animation Asterix and Obelix: The Big Fight του Netflix (έχω δει τα 3 πρώτα).
Μισάωρο - 25λεπτο το κάθε επεισόδιο (τόσο όσο να μην βαρεθείς δλδ αλλά και να μην ξεχειλώσει η πλοκή), αρκετά πιστό στο ομότιτλο comic ως προς το κεντρικό το storyline μέχρι τώρα, αλλά το “κρυφό” χαρτί είναι η παραγωγή/σκηνοθεσία από τον Alain Chabat, ο οποίος ήταν ο σκηνοθέτης του Asterix & Obelix: Mission Cleopatra του 2002 - if you ask me, το μόνο live action Asterix που βλέπεται (και κάτι παραπάνω δηλαδή, το θεωρώ legit καλή κωμωδία).
Έχει κωμωδία που παίζει αρκετά με (διακριτικούς ή μη, πετυχημένους όμως σχεδόν στο 90%) αναχρονισμούς, έχει αρκετές αλλαγές/προσθήκες (που για εμένα δουλεύουν όλες μια χαρά), έχει έναν “δικό” του ρυθμό και γενικότερα έχει τον "αέρα’ του Mission Cleopatra - ενώ ταυτόχρονα είναι και αρκετά πιο “μικρό” σαν μέγεθος και κουμπώνει καλά στο τηλεοπτικό format.
Αισθητικά το CGI ταιριάζει μια χαρά στη φάση, είναι καλοδουλεμένο, όμως και πάλι τη παράσταση κλέβουν κάποιοι “πειραματισμοί” όπως κάποιες μίξεις cgi με παραδοσιακό animation στο χέρι, παιχνιδίσματα με τα χρώματα, εισαγωγή κλασσικών γραμματοσειρών και bubbles του comic στο animation κτλ
Το προτείνω full στους πιο σκληροπυρηνικούς φίλους των, εκτός σελίδων περιπετειών του διδύμου των Goscinny και Uderzo - δη σε όσους πέρασαν καλά με το Mission Cleopatra.
Το αποστολη Κλεοπατρα το ειδα 4 φορες στο σινεμα. Το ρεκορ μου.
Φοβαμαι να το ξαναδω τωρα βεβαια μηπως και δεν σταθει εκει που πρεπει
Έχω να το δω ολόκληρο αρκετά χρόνια και εγώ, αλλά πριν 1-2 χρόνια το είχε πετύχει μια άκυρη ώρα αργά το βράδυ σε ένα κανάλι, ακριβώς στη σκηνή με την “μονομαχία” των 2 αρχιτεκτόνων - με το kung fu, το ντουμπλάρισμα στη φωνή, το “πέτρα - μολύβι - πάπυρος” 
κτλ και είχα διπλώσει στα δύο από τα γέλια.
Έχω κι εγώ χρόνια να δω το φιλμικό Αστερίξ και Κλεοπάτρα, αλλά συμφωνώ ότι είναι και γαμώ τις κωμωδίες, έτσι το θυμάμαι δηλαδή. Μια σκηνή που για κάποιο λόγο ξεχώριζα πάντα και ακόμα γελάω μόνος μου όταν τη θυμάμαι είναι εκεί που φτάνουν στην Αίγυπτο, βρίσκουν έναν που δουλεύει εκεί στο συνεργείο, του λένε “πώς πάει;” και τότε εκείνος αρχίζει ένα τραγελαφικό λογύδριο - παρωδία και συνάμα φόρο τιμής στον ακατάσχετο βερμπαλισμό της Νουβέλ Βαγκ, όπου μπλέκει κοινότυπες πληροφορίες καθημερινής ζωής με φιλοσοφικού χαρακτήρα νύξεις και κάτι τέτοια. Μιλάμε τώρα κάνα πεντάλεπτο που δεν σταματάει να μιλάει - χωρίς να λέει ουσιαστικά τίποτα - και στο ενδιάμεσο έχεις μοντάζ με ανέκφραστα βλέμματα από Αστερίξ, Οβελίξ, Πανοραμίξ, τον άλλο Αιγύπτιο και γενικά όσους κάθονται και τον ακούνε. Έπος.
συγκινηθηκα και θα βαλω να το δω το σαβ/κο
ψήθηκα και εγώ τώρα να το ξαναδώ
χαζη ερωτηση αλλα θα την κανω - ειναι για μικρα παιδια ;
Οσο είναι και το κόμικ. Ναι δηλαδή, αλλά και σαφέστατα όχι 
Κάθε φορά που πέφτουν μπουφλες ο γιος μου ξεκαρδίζεται, κάθε φορά που θυμάμαι τη φάση που περιγράφει ο @GRACCHUS_BABEUF παραπάνω, ξεκαρδίζομαι εγώ
Και κάθε φορά που έρχεται η σκηνή με το “και τώρα, επειδή δεν εγκρίνουμε τη βία, θα σας δείξουμε μια ταινία για πλάσματα της θάλασσας” (κάτι τέτοιο, δεν θυμάμαι ακριβώς) ξεκαρδίζεστε παρέα, έτσι;
Ισχύει 
με συγκινηση αναφερω οτι στεκεται γερο στα ποδια του.
Το βρηκε και αστειο η παρτενερ που ως σκωτσεζα δεν εχει την παραμικρη συσχετιση με το κομικ.
Ειχα ξεχασει τις δυο σκηνες με τον ντεμικωλο της μπελουτσι, μηπως γιαυτο πηγα 4 φορες σινεμα σαν preteen;
εδιτ: επισης πολυ γερη δουλεια ειχε γινει στον αγγλικο υποτιτλισμο. Η ταινια καθε τρια λεπτα εχει λογοπαιγνιο (ιδιως στα ονοματα των χαρακτηρων) και καποιος μερακλης τα δουλεψε όλα ωστε να βγαζουν νοημα (και να εχουν οσο το δυνατον περισσοτερο χιουμορ) και στα αγγλικα
Απλά αυτό που δεν αντέχεται στις αγγλικές εκδοχές είναι οι αλλαγές στα ονόματα, π.χ. αντί για Μαζεστίξ …Βιταλστατιστίξ (ποιος ήρθε;;;;;;; ) ή αντί για Πανοραμίξ Γκεταφίξ (ΟΚ αυτό είναι έξυπνο, αλλά και πάλι, weird).
