Προσπαθησα να δω το βρετανικο, το κριντζ μου προκαλει αγχος*, και απο πεισμα ειπα να μην δω το αμερικανικο. Προτιμω να ξαναδω τριτη φορα το Parks παντως που πονταρει στην γλύκα παρά στην ανικανοτητα.
Το αμποτ ειναι αρκετα hit or miss - εχει καποιους φοβερους χαρακτηρες (η διευθυντρια πχ) αλλα γενικα δεν εχει πολλα να πει. Ειναι απλα οκ
*ο λογος που δε μπορουσα να συνεχισω εκεινη τη νεα σειρα με τον Σεθ Ρογκεν
ρε συ, εισαι μεγάλο αγόρι πλέον. Το βρετανικό για μένα δεν αντέχεται (ούτε ο αντιπαθέστατος Gervais, αλλά αυτό ειναι άλλη κουβέντα), αλλά το αμερικάνικο, από τη σεζόν 2 (όχι την 1 που αντιγράφει το βρετανικό), και για 4-5 σεζόν, είναι ΤΟΠ ΤΟΠ τηλεόραση. Υπό μια έννοια, κάνεις πολύ κακό στον εαυτό σου που δεν το έχεις δει.ΟΚ το Parks ειναι πολύ πιο γλυκό (Btw έκατσα και το είδα… εξαιτίας σου, άλλη μια άλλη κουβέντα), αλλά το office έχει σκηνές ανθολογίας που έφτιαξαν τη σύγχρονη τηλεόραση.
θα ήθελα πολύ να το ξεδω και μετά ξαναδώ. Θα έλεγα να του δώσεις μια ευκαιρία, οκ, όχι και τους 10 κύκλους, αλλά ότι γράφω παραπάνω.
Δεν έχω δει κανένα The Office και καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλοι έχουν δει το αμερικάνικο.
Λίγο που προσπάθησα να το δω μου φάνηκε από δε μου ταιριάζει μέχρι cringe.
το αμερικάνικο Office πάντως, αν προσπεράσεις τις 2 πρώτες σεζόν (που όντως προσπαθεί να κοπιάρει το original και δεν είναι καλό) είναι πολύ πιο κοντά στο Parks & Recs συνολικά παρ’ ότι στο αγγλικό Office (για εμένα πολύ ανώτερο από το αμερικάνικο, αλλά αφενός είναι εντελώς διαφορετικό το humor των 2 σειρών, αφετέρου είναι και εντελώς διαφορετική η προσέγγισή του βρετανικού original Office πάνω στο “παρωδιακό mockumentary” sub-genre και ο “στόχος” του συνολικά σαν σειρά)…
Πάντως το Αμερικανικό Office και το Parks, από ένα σημείο και μετά είναι σαν τα τρέχει ο ίδιος showrunner - αν δεν έβλεπα credits θα περίμενα να ήταν όντως το ίδιο άτομο
Οπότε ναι, θα έλεγα και εγώ δώσε στο Αμερικάνικο Office a chance μιας και είσαι fan του Parks - και εγώ πάντως, λόγω του ότι μου είχαν πει πως μοιάζει περισσότερο με Parks το ξεκίνησα και δεν το μετάνιωσα (παρά τις 2 πρώτες σεζόν και τις τελευταίες που πέφτει αισθητά λόγω διαφόρων θεμάτων παραγωγής)
Paper το έχω στα προσεχώς και εγώ - όπως και άλλες 568 σειρές (που δεν θα προλάβω να δω ποτέ μάλλον)
Ερώτηση προς όλους - σε σειρές που “πρεπει να έχεις δει”, αλλά βαριέσαι να δεις 10 σεζόν (πχ εδώ Office ή για εμένα Dr Who), έχει κανείς προσπαθήσει να δει μόνο recaps + τα καλύτερα επεισόδια ; Λειτουργεί αυτό ή ειναι μάπα ; Το σκέφτομαι για κάποιες παλιές που δεν θα βρω ποτέ τον χρόνο να δω τόσες σεζον.
Εγώ είμαι της γνώμης πως μια σειρά 10 σεζόν και 300 επεισοδίων, ακόμα και στα filler της έχει να δώσει κάτι στο θεατή για τους χαρακτήρες, τον κόσμο της κτλ και το skip επεισοδίων ή κομματιών που δεν “προχωράνε” τη πλοκή ή είναι απλά μέτρια εκτελεσμένες ιδέες, δεν νοείται για εμένα…
Αυτή είναι και μια από τις σημαντικές διαφορές της τηλεόρασης από το σινεμά, ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει οικονομία στην αφήγηση της και έχει την “πολυτέλεια” (γιατί πολυτέλεια είναι, το να συμπιέσεις μέσα σε 2 ώρες κάτι σύνθετο είναι το πραγματικά δύσκολο) να την σπάσει σε χίλια κομμάτια - στα οποία κομμάτια να τοποθετήσει μικρά φράγματα της ουσίας της (λεπτομέρειες που φαινομενικά είναι αδιάφορες αλλά υποσυνείδητα σχηματίζουν μια πληρέστερη εικόνα των ειδοποιών της στοιχείων όπως οι χαρακτήρες που είπα πριν, κάποιες λεπτομέρειες για το σύμπαν της σειράς, για το περιβάλλον εκτός των βασικών χαρακτήρων που εμμέσως λειτουργούν υπέρ της λεπτομερέστερης σκιαγράφησής τους προς αυτό, σημεία που απευθύνονται σε περιορισμένο αριθμό θεατών λόγω ειδικών συνθηκών κτλ)… πέραν του familiarity δηλαδή και της οικειότητας που θέλει να σε κάνει να νιώσεις μέσα της, μια σειρά πολλών σεζόν -η οποία έχει σχεδιαστεί/δομηθεί εξαρχής με στόχο τη διάρκεια.
Προφανώς μπορεί να γίνει - απλά εκεί μιλάμε μετά για εντελώς διαφορετική εμπειρία που αγγίζει μονάχα τα όρια της καθαρής διασκέδασης και όχι του κάτι παραπάνω που μπορεί να πάρει κανείς από μια σειρά (ακόμα και μόνο διασκέδαση δηλαδή να πάρει, ξανά αυτή θα είναι ελλιπής/ατελής σε κάποιο βαθμό)
Τεσπά ναι, το παραπάνω δεν υπάρχει καν σαν σκέψη για εμένα για το οτιδήποτε (το “οτιδήποτε” τώρα στα πλαίσια της λογικής οκ 
έπιασα το Η ΜΑΡΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΛΛΑΣ από το 2ο επεισόδιο, οκ )
Σε κάποιες σειρές που τα επεισόδια είναι κάπως αυτοτελή μπορείς να το κάνεις άνετα. Πχ X - files, σχεδόν όλα τα CSI, ίσως Buffy the Vampire Slayer.
Τώρα αν παίζει συνέχεια, προσωπικά δεν ψήνομαι. Θα πάρω την μεγάλη απόφαση να δω όλα τα επεισόδια και ας μου πάρει μήνες να τα τελειώσω.
Πέντε χρόνια το λέω και ακόμη να ξεκινήσω Sopranos…
Συμφωνώ, σε μια σειρά πρέπει να τα δεις όλα (και τα κακά ή πολύ κακά επεισόδια) αλλιώς μην την ξεκινήσεις καθόλου. Γι’αυτό άλλωστε έχω αφήσει πίσω σειράρες που δεν προλαβαίνω να δω και ίσως δεν θα τις δω ποτέ 
Προσωπικά πάντα ολοκληρώνω τις σειρές που βλέπω, έστω και αν κάποιες μου παίρνουν πολύ χρόνο, η και χρόνια (γκουχ Buffy γκουχ Star Trek TNG), αλλά σε μεγάλες σειρές θεωρώ πως υπάρχουν οδηγοί φτιαγμένοι από φανς που είναι πολύ καλές επιλογές για κάποιον που δεν έχει το χρόνο ή την υπομονή να δει μέτρια ή και κακά επεισόδια τα οποία δεν προσφέρουν και τίποτα ουσιαστικό. Αυτό βέβαια αφορά σειρές με συγκεκριμένη δομή και ταυτότητα, με μια βασική πλοκή αλλά και αυτοτελή επεισόδια τύπου X-Files, Star Trek κλπ. Πιάνεις έναν οδηγό που συνδυάζει τα main story και τα essential αξιόλογα αυτόνομα και γενικά είσαι έτοιμος, χωρίς να αναγκαστείς να υπομείνεις τη skippable σαβούρα που αναπόφευκτα έχει μια σειρά 100+ επεισοδίων. Αν ξετρελαθείς τόσο ώστε να θες να δεις και τα υπόλοιπα skippable αυτόνομα, πράττεις ανάλογα. Του συγκεκριμένου τύπου σειρών επαναλαμβάνω, τώρα οκ, δε μπορείς να σκιπάρεις κάποιο από τα 70 επεισόδια sopranos η the wire.
Ένας φίλος άρχισε πρόσφατα με οδηγούς επεισοδίων X-Files και Clone Wars, και πάει πολύ καλά, υπο άλλες συνθήκες σίγουρα θα τα παρατούσε. Είναι πραγματικά κρίμα να καταλήξεις να μη δεις καθόλου σπουδαία τηλεόραση επειδή θες απαραίτητα να ολοκληρώνεις τα πάντα. Ίσως το εφάρμοζα κάποτε για ορισμένες σειρές, αλλά κακά τα ψέματα, κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήξω να τις δω ολόκληρες, η με αργό ρυθμό…
Από την άλλη θα ήθελα να ντροπάρω σειρές που δεν μου προσφέρουν τίποτα ως θεατή. Πχ το Παρκς μιας και αναφέρθηκε, μετά από τους πρώτους 3 κύκλους εύχομαι να το είχα παρατήσει, αλλά δυστυχώς o completionist μέσα μου με ανάγκασε να αντέξω μέχρι το τέλος ενώ δεν περνούσα καθόλου καλά 
Paddy Considine = αχαστο.
Ξεκινησα συνδρομη apple tv, ωραία φασούλα φαινεται, ειδικά μέσω spliiit που το εκανα μου βγαινει πολυ φτηνά. Δεν εχει πολυ υλικό αλλα οτι επχει φαινεται αξιολογο. Εβαλα για αρχη foundation που το ειχα αφησει στην μεση απο παλια που το ειχα κατεβασμένο.
Λογικά νετφλιξ συντομα θα παρει μπουλο, λογικα θα το ανοιγω για πολυ συγκεκριμενες σειρες ξερω γω stranger things κ ετσι.
Νομιζω οτι επιλεκτικα καθε μηνα οι συνδρομες οταν παιζει κατι αξιολογο αξιζουν κ οχι να πληρωνεις επι μηνες μια πλατφορμα κ στο τελος να μην βλέπεις τπτ.
Έβαλα να δώ Sandman season 2.
Ωραία η φάση με αρχαία Ελλάδα (αν και τα καναν λίγο αχταρμά, ας το πούμε ποιητική αδεία) αλλά τη βρίσκω πολύ αργή παρά τους πολύ ωραίους διαλόγους.
Είμαι στη μέση και μου έβγαλε και επιθυμία να τελειώσω το American Gods season 3 την οποία είχα αφήσει στη μέση.
Όσο για περι Alien. θα δω σίγουρα τη σειρά. Βρίσκω το Prometheus πολύ καλή ταινία, εκτός από τις βλακείες που κάναν οι βιολόγοι: βγάλαν το κράνος ενώ δεν είχαν αρκετά στοιχεία, ο άλλος έλεγε στο Alien κιτς κιτς λες και ήταν γατάκι ή κουτάβι και άλλες χαζομάρες που μου διαφεύγουν και γνωρίζει ο οποιοσδήποτε κατέχει στοιχιεώδη λογική, πόσο μάλλον phd.
Και το Alien 3 μου αρέσει αλλά θα μπορούσαν να εξηγήσουν καλύτερα πως μπήκε στην κάψουλα το facehugger. Επίσης ο τρόπος που το σκοτώνουν στο τέλος έχει πολύ αγωνία, με κρατούσε ανέκαθεν on the edge of my seat.
Και το Romulus είναι ωραίο.
Convenant, Resurection και Alien vs Predator. Μεγάλες πατάτες.
Ευχάριστο το λες. Συμπαθητικό, αν κι από ένα σημείο και μετά γίνονται προβλέψιμες οι ατάκες λόγω του γνωστού ύφους των συντελεστών και τις σαφείς παραπομπές του χιούμορ σε ταινίες τύπου Τρελές Σφαίρες / Μια Απίθανση Πτήση κλπ.
έχει την τύχη (
να καθυστέρησε τόσο πολύ, που έπεσε πάνω στην αναβίωση των Σφαιρών.
Ομολογώ ότι το “κυριολεκτικό χιουμορ μεταφορικών φράσεων” που κάνει ο Ατζαράκης, μου φαίνεται απλά χαριτωμένο και πολυ προβλέψιμο.
Αλλα ελπιζω να πάει καλά, μπας και ανοιξει η ελλ τηλεόραση και σε άλλο τυπο σειράς και δημιουργών
Ξεκίνησα χτες με τα δύο πρώτα επεισόδια του Short Story Long, το οποίο πραγματεύεται τη ζωή μιας οικογένειας Αμερικανών εβραίων σε κατακερματισμένο χρόνο - με πολλά flash backs και flashforwards μεταξύ '90ς-'00ς-'10ς, σκιαγραφώντας το μεγάλωμα των 3ων νεότερων της μελών μέσα από απογοητεύσεις, χαρές, συμβιβασμούς, πικρίες, επιτυχίες κτλ και δημιουργώντας σταδιακά ένα αρκούντως σύνθετο ψυχαναλυτικό πορτρέτο των υποκειμένων της.
Και αν ρωτήσει κανείς τι διαφορετικό έχει να δώσει η εν λόγω σειρά στο θεατή, η απάντηση έρχεται με την αναφορά του ονόματος του Raphael Bob Waksberg στην δημιουργία της - δηλαδή τον δημιουργό του Bojack Horseman, του (κατ’ εμέ τουλάχιστον) μάλλον σπουδαιότερου adult animation στην σύγχρονη τηλεοπτική ιστορία…
Ίδια αισθητική, ίδια γραφή, ίδιο χιούμορ και ίδια καυστική αντιμετώπιση καίριων θεματικών που αλληλοσυμπληρώνουν η μια την άλλη το μεγάλο υπαρξιακό puzzle της ανθρώπινης υπόστασης - με το τρικ της μη γραμμικής αφήγησης να κάνει την διαφορά στο αφηγηματικό σκέλος…
10 επεισόδια σύνολο, έχω δει τα 2 μόνο όπως είπα + διάβασα πως ανανεώθηκε για 2ο κύκλο οπότε ναι, οι φίλοι του Bojack σπεύσατε γιατί ήδη μοιάζει/και είναι πολλά υποσχόμενο!
ειναι απελπιστικά αυτοαναφορικό ; γιατι πολλα εργα που εχουμε δει εξαντλουνται παρα πολυ στο να περιγραφουν την μικροπραγματικοτητα της κοινοτητας, που εκει με κουραζουν προσωπικα
