Είναι σε μεγάλο βαθμό και καταλαβαίνω πως το λες, γιατί και εμένα με κουράζει πολλές φορές το ίδιο πράγμα (και πριν το ξεκινήσουμε το επισήμανα και στην κερά μου - για να εισπράξω μια απαξιωτική σιωπή) όμως εν προκειμένω εδώ, δεν με ενόχλησε καθόλου:
Από την μια, όλες οι αναφορές σε εβραϊκά έθιμα/slang/κτλ υπάρχουν στο background για να εξυπηρετήσουν την μεγαλύτερη εικόνα.
Ενώ πχ στο πρώτο επεισόδιο βλέπεις ένα μπαρμίτσβα το 2004 (όπου προφανώς αν δεν είσαι εβραίος δεν καταλαβαίνεις χριστό ή δεν αφουγκράζεσαι πλήρως την σημασία του ίδιου του γεγονότος - ασχέτως αν από την άλλη έχεις τη δυνατότητα να το παρακολουθήσεις “αλώβητος”) αυτό που μου έμεινε στο τέλος ήταν το πόσο κοντά στη δική μου πραγματικότητα είναι η (μητριαρχική) οικογένεια που είδα, με τα εσφαλμένα της standards ανατροφής και την ανακύκλωση στερεοτύπων ως “αλάνθαστο” σημείο αναφοράς στο μεγάλωμα των παιδιών της.
Από την άλλη, ο ρυθμός είναι τέτοιος που δεν σε αφήνει (προς το παρόν) να αναλωθείς παραπάνω από όσο χρειάζεται (ή δεν χρειάζεται) με την όποια αυτοαναφορικότητα…
Επίσης, στο 2ο επεισόδιο δεν διέκρινα τίποτα από τα παραπάνω, καθώς επικεντρώθηκε σε μια θεματική σχετικά μακρινή με το κομμάτι που συζητάμε (με οκ, τις απαραίτητες μικρό-πινελιές της εβραϊκής κουλτούρας όπου χρειαζόταν).
Οπότε είναι προφανώς αναλόγως το επεισόδιο… από την περιγραφή του 3ου επίσης, αμφιβάλλω αν θα έχουμε επίσκεψη στην μικροπραγματικότητα μιας κλειστής κοινωνίας όπως αυτή που περιγράφεις/περιγράφουμε…
Τεσπά, 25 λεπτά μόνο είναι το επεισόδιο - δες τα 2 πρώτα και θα καταλάβεις αν σου κάνει ή όχι…
Δεν με ενόχλησε/έβγαλε off πάντως κάτι, το ξαναλέω
Δε με τρελαίνει το Bojack αν και έχει δυνατές στιγμές, αλλά αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον και έχει και μια αισθητική indie/alternative comics στην οποία δεν μπορώ να αντισταθώ εύκολα (με κοινά στοιχεία αλλά αρκετά διαφορετική από του Bojack στα μάτια μου). Θα δοκιμάσω και ίσως πάει καλύτερα από τον αλογάνθρωπο, θα δείξει.
Ακόμη ένα hot take, τέλειωσα το πολυδιαφημισμένο the bear με το ζόρι… έχει πραγματικά απάλευτα επεισόδια και στιγμές. Και στοιχεία γενικώς, που οκ, αυτό είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό. Οι φωνακλάδες με την ακατάπαυστη ομιλία πραγματικά με κούρασαν ήδη από τη 2η σεζόν, και όλο αυτό συνεχίστηκε για 2 ακόμη αισθητά κατώτερες με τη λούπα Καρμι-περιπλανιέται/κοιτάζει στο κενό μελαγχολικά-ζητά συγγνώμη και λέει πως θα γίνει καλύτερος… Ειδικά το πρώτο επεισόδιο του 3ου κύκλου, πω, πόσο κακό. Και όλα αυτά σε σχετικά μικρές διάρκειες που ειλικρινά, 30 λεπτά φάνταζαν 2 ώρες. Απάλευτο και το χιούμορ της σειράς, που ξαφνικά είναι λες και μεταφερόμαστε σε μια παράλληλη πραγματικότητα και οι χαρακτήρες συμπεριφέρονται σαν καρτουν. Μιλάμε για μεγάλη κριτζιά, ειδικά αυτοί οι Φακς… Τουλάχιστον ο ξάδερφος, που είχε εύκολα την καλύτερη και ουσιαστικότερη πορεία στη σειρά, ήταν συμπαθής, ενώ στην αρχή ήμουν σε φάση “πω τι μαλάκας είναι αυτός”. Βοήθησε και το γεγονός ότι είναι κρυφονερντ με πολύ καλό γούστο
Μιλάμε για ράφι-όνειρο. Ειδικά για Book of the New Sun δίπλα από το Silmarillion έτριβα τα μάτια μου Και στο πρώτο επεισόδιο όταν είπε “I’m grateful for Philip K. Dick” το εκτίμησα είναι η αλήθεια.
Γενικά, κύκλοι 3-4 άνετα γινόντουσαν 1 οκ σεζόν, αλλά και πάλι μιλάμε για σειρά που δεν δείχνει να έχει το υλικό για 5+ κύκλους. Αλλά ναι, γενικά, σίγουρα όχι του γούστου μου
Κάνοντας ένα μικρό recap με Netflix που έβαλα για πρώτη φορά.
Αρκετά καλό το Zero Day με ωραίες ερμηνείες. Αν και την επόμενη μέρα σκεφτόμουν πόσο έχουν πέσει ποιοτικά αυτού του είδους οι σειρές. Anyway για όσο κράτησε καλό ήταν.
Πολύ πιο ωραίο το Adolescence, δυνατές ερμηνείες, πειστικός ρεαλισμός. Η απόφαση κάθε επεισόδιο να είναι ένα μεγάλο μονόπλανο δεν ξέρω αν ήταν απόλυτα πετυχημένη. Σε στιγμές μου φάνηκε λίγο περισσότερο ως gimmick.
Αρκετά διαφορετικό και ωραίο το Νορβηγικό…
Με ένα ωραίο take με βαμπίρια. Αντίθετα το Ragnarok αν και ξεκίνησε ωραία με ταλαιπώρησε αρκετά μέχρι το τέλος.
Σαν την μύγα μες το γάλα ξεχώρισαν τα After Life
Το οποίο ξεκίνησα τώρα και είδα 2 σεζόν σε 2 μέρες (ναι οκ ειναι μικρές οι σεζόν). βαθιά ανθρώπινο, αστείο αλλά και τραγικό όταν χρειάζεται. Εξαιρετικός Ricky Gervais.
και φυσικά το Wednesday με πολύ καλή δεύτερη σεζόν.
παράτησα κάπου στην μέση τα
Locke and Key (βασικά ψέματα αυτό το έφτασα μέχρι αρχές τις 3η σεζόν μέχρι να εγκαταλειψω)
Glitch
Που και αυτό ξεκινάει ωραία αλλά χάνεται αρκετά γρήγορα
Lockwood & Co.
Κάπου στο 3ο βαρέθηκα.
Ενώ τώρα ξεκίνησα για κάποιο λογο το Warrior Nun αλλά δεν με βλέπω να φτάνω και πολύ μακριά.
Ρε εγινε τοσο υπεροχο χτισιμο στα πρωτα επεισοδια, που το 7 ηταν για μενα το καλυτερο της σεζον.
Και σημερα βραδυ εχουμε το φιναλε, αναμενεται χαμος. Αναρωτιεμαι πραγματικα αν θα αφησουν μισο-ανοιχτο παραθυρακι για δευτερη σεζον, ή αν απλως θα το τελειωσουν και θα πουν “παρτε τα, ηρθαμε, ειδαμε, κατακτησαμε, αντιο and goodnight”. Ευχαριστημενος θα ειμαι και με τα δυο ενδεχομενα
Ξεκίνησα το Slow Horses χτες - πρώτο επεισόδιο 5ης σεζόν και δεν είχα συνειδητοποιήσει πραγματικά πόσο πολύ μου είχε λείψει ο Jackson Lamb - κάθε του ρεψίδι, κάθε του ρούφηγμα μακαρονιού σε σημείο εμετού, κάθε του fuck off και κάθε του κλανίδι… όμως οκ, στα της σειράς - δυνατό πρώτο επεισόδιο, sets the tone για κάτι καλό και ενδιαφέρον + περισσότερος Roddy είναι πάντοτε ένα μεγάλο συν για τη σειρά… ίδωμεν
Τέλος το Long Story Short - αυτό που ήθελα ακριβώς όταν είδα το πρώτο επεισόδιο και “έκοψα” τη φάση του… χαλαρώνει λίγο το ψυχαναλυτικό χιούμορ στη μέση αλλά ακόμα και έτσι τα επεισόδια είναι ωραία και έχουν πράγματα να πάρει κανείς, όταν το ξαναπιάνει προς το τέλος εκτοξεύεται… περιμένω 2η σεζόν πως και πως!
Τέλος το Alien: Earth και overall, παρά την λίγο αμήχανη αρχή και κάμποσα επιμέρους θεματάκια, ήταν πολύ κοντά σε κάτι που θα ήθελα να δω εν έτη 2025 για το Alien franchise - δηλαδή κάτι που θα πατάει στα πόδια του, παράλληλα θα εμπνέεται για κάποια επιμέρους του στοιχεία από τις 2 πρώτες ταινίες της σειράς και τέλος, θα οδηγεί το όλο concept σε ένα διαφορετικό (και πιο ενδιαφέρον) μονοπάτι από όσα έχει επιχειρήσει (ατυχώς) να κινηθεί η σειρά στις επόμενες συνέχειές της (το οποίο concept αντλεί τη βασική του έμπνευση από το Blade Runner, σειρές σαν το Westworld και εν μέρει από το BSG, από τον Speilberg των καλών του ετών και γενικότερα από την ρετρό-φουτουριστική cyberpunk επιστημονική φαντασία των 70s και 80s)…
Τέλειο δεν είναι επουδενί (ειδικά σε επίπεδο παραγωγής και ρυθμού, η σειρά ώρες ώρες πάσχει σημαντικά - ενώ δεν διατηρεί πάντοτε και το πολύ καλό επίπεδο γραφής) αλλά συνολικά, εγώ προσωπικά πέρασα πολύ καλά και το είδα με όρεξη… ελπίζω σε ανανέωση τώρα για 2η σεζόν, γιατί φτιάχτηκε κάτι καλό στο φινάλε που αξίζει για εμένα να “περπατήσει” περισσότερο…
Τέλος και η τελευταία σεζόν του Only Murders in the Bulding - νομίζω πως το βλέπω από συνήθειο πλέον, δεν έχει κάτι να πει συνολικά, απλά χημεία τριάδας + εύκολο pace το κάνουν μια καλή, καθημερινή σειρά για να βλέπεις όταν τρως…
Κακως μπηκες κατευθειαν στο 1923,επρεπε να δεις πρωτα Yellowstone,μετα 1883 και στο τελος το 1923.
Δεν πειραζει ολο το Yellowstone universe ειναι εποποιία και αναμενουμε συντομα τα spin off…
Ρε γμτ, ξεκίνησα κάποτε Yellowstone, οκ ωραίο, αλλά στα γούστα μου ακουμπούσε οριακά την αισθητική μιας δραματικής σαπουνόπερας. Βλέπω μετά το 1883, ω ρε φίλε τι έπος ήταν αυτό και φτιάχνομαι για το 1923 όπου ναι μεν αλλά, πάλι. Ακροβατεί στο έπος του 1883 και σ αυτό που με χαλάει στο Yellowstone.
Επιμένω στο “όχι”, δοκίμασέ το, μπορεί να σου αρέσει βέβαια, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι τόσο larger than life ο χαρακτήρας του Κόστνερ για το σύμπαν του Yellowstone και τόσο σημαντικές οι στιγμές που πρωταγωνιστεί, που οκ, εγώ δεν ξέρω αν θα το απολάμβανα αν στη θέση του ήταν κάποιος ηθοποιός που δεν συμπαθούσα.
Αλλά χωρίς το Yellowstone δεν θα υπήρχαν τα άλλα.
Και το Yellowstone είναι πολύ διασκεδαστική τηλεόραση. Εγώ προσωπικά αγαπώ το setting της αμερικάνικης δύσης, και στην καρικατουρική του μορφή όπως εδώ, και στην πιο ρεαλιστική μορφή σε βιβλία όπως το Lonesome Dove και το Blood Meridian.
Ειδα το trailer για το Pluribus και χαρηκα αρχικα γιατι ειναι στο AppleTV, λεω αυτο ειναι συνηθως σφραγιδα ποιοτητας, αν και οχι παντα. Οσο εβλεπα το trailer σκεφτομουν οτι… δεν με ψηνει και ιδιαιτερα. Μετριο προς κακο premise, και ειχε μια ατμοσφαιρα που με χαλαει.
Μετα βλεπω οτι ειναι απο δημιουργους του Breaking Bad, και καταλαβα γιατι φαινεται κακο. Ευκολο skip.
Καποιος που εχει δει το Yellowstone και ΟΛΑ τα spinoffs να πει αν αξιζει και να δωσει καποια επιχειρηματα. Θελω εδω και καιρο να τα αρχισω ολα αυτα, και συνεχεια το αναβαλλω.
Και στο πρώτο επεισόδιο όταν είπε “I’m grateful for Philip K. Dick” το εκτίμησα είναι η αλήθεια.
