win:D
Άλλη μία ικανότητα, που με χαρακτηρίζει είναι αυτή της αντίληψης. Έχω πολύ γρήγορη αντίληψη, ‘‘πιάνω’’ -αντιλαμβάνομαι ντε- τα πράγματα γύρω μου [I]πριν[/I] καν συμβούν…είμαι κελεπούρι, εμπρός:!:
:!::!::!:
Μαλακία, που το έγραψα το από πάνω…
Εγω βαζω ωτοασπιδες σε post-rock μπαντες και κυριως στο an!ρε παιδια εχω εξωτερικη ωτιτιδα απο βουτια εδω και 10 μερες και ειμαι αρχη 2κουτιου αντιβιωσης!!το εχει παθει κανεις σας;ποτε θα περασει τελειως;;;αντε γιατι μου τη δινει που δεν μπορω να ακουσω μουσικη στην ενταση που θελω!
Ειμαι κουφη, χρονια δυνατης μουσικης με ακουστικα το εχουν καταφερει με ευκολια αυτο.
Υστερεις λιγο σε αυτογνωσια ομως, κανεις δεν ειναι τελειος!
και η αυτογνωσία είναι ένα από τα ‘‘πράγματα’’ που με χαρακτηρίζουν…
καλά, ΤΕΛΟΣ οι ασκήσεις ανάκτησης της χαμένης αυτοπεποίθησης.
και για να μαι εντός θέματος και γω κουφή είμαι -τί κουφή δηλαδή, να μωρέ δεν ακούω τί μου λένε…γιατί όλοι έχουμε τις ‘‘αδυναμίες’’ μας…:roll::!:
Εχω αρχισει να πιστευω οτι η σαιλεντ ειναι τρολ.
δεν είμαι, τα εννοώ αυτά που λέω -εκτός από το κελεπούρι. :lol:
Καιρό τώρα σκεφτόμουν να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου και το κάνω μιας και βρήκα το κατάλληλο thread.
Η ιστορία αρχίζει το Νοέμβριο του 2009. Πριν από αυτό, περίπου το 2005, είχα επισκεφθεί γιατρό για τα συνεχή βουητά που είχα στα αυτιά και ειδικά σε απόλυτη ησυχία. Ο γιατρός μου είπε ότι έπασχα από εμβοές και είχα, σύμφωνα με το ακοόγραμμά μου, ελαφρά μειωμένη ακοή. Μου έδωσε ένα χαρτί με οδηγίες και μου είπε τι να αποφεύγω, δεν έκανε όμως καμμία κουβέντα για το βασικό εχθρό του αυτιού, το [I]θόρυβο[/I].
Συνέχισα κανονικά τις συνήθειές μου, καφές, οινόπνευμα - ευτυχώς το τσιγάρο το είχα ήδη κόψει - και φυσικά μουσική σε μεγάλες εντάσεις.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, μετά από ένα περιστατικό θορύβου με πολύ μεγάλη ένταση και υψηλές συχνότητες, έπαθα τα εξής: βούλωσαν τα αυτιά μου, είχα φαγούρα/κνησμό, οι εμβοές θέριεψαν και το χειρότερο και εφιαλτικότερο όλων, απέκτησα υπερακουσία, κάτι το οποίο δεν είχα καν ιδέα ότι υπήρχε. Δε μπορούσα να ανεχθώ ήχους που προηγούμενως περνούσαν απαρατήρητοι στην καθημερινότητά μου: το κλάμα ενός μωρού, το γάβγισμα ενός σκύλου, το κορνάρισμα ενός αυτοκινήτου, τις φωνές και τα γέλια σε μια παρέα. Και δεν είναι ότι δε μπορούσα να τα ανεχθώ λόγω νευρικότητας ή άλλης αιτίας. Είναι επειδή όλοι οι αυτοί οι καθημερινοί ήχοι μου προκαλούσαν απίστευτο [B]πόνο [/B]. Αποτέλεσμα όλων αυτών να κλειστώ σπίτι, να κυκλοφορώ έξω για τα απολύτως απαραίτητα και μόνον με το αυτοκίνητο, να αποφεύγω να βλέπω κόσμο ή να μιλάω στο τηλέφωνο (μόνο σε ανοικτή ακροάση) και να ακούω μουσική μόνον πολύ σιγά. Εάν ήμουν αναγκασμένος να κυκλοφορήσω πεζός, φορούσα υποχρεωτικά ωτοασπίδες για να αποφύγω τον πόνο.
Το διάστημα που η υπερακουσία ήταν σε έξαρση επισκέφθηκα δώδεκα (12) ΩΡΛ. Κανείς δε μου έδωσε λύση στο πρόβλημα. Κάποιοι μου έδωσαν μόνον ελπίδα, λέγοντας ότι θα περάσει από μόνο του. Κι έτσι κι έγινε. Σήμερα είμαι κατά 95% όπως πριν. Ακούω μουσική (ποτέ με ακουστικά), πηγαίνω σε συναυλίες (ποτέ κοντά στη σκηνή) και βγαίνω έξω σαν φυσιολογικός άνθρωπος (τις προάλλες ανάγκασα την παρέα μου να εγκαταλέιψει άρον άρον ένα μαγαζί γιατί τα ηχεία έπαιζαν πολύ δυνατά και ήμουν στα όρια του πόνου).
Η πάθηση που μου προκάλεσε το σύμπτωμα της υπερακουσίας είναι μάλλον κληρονομική (κοχλιακή βλάβη) αλλά δε μου βγάζετε από το μυαλό ότι τα 20 περίπου χρόνια ακροάσεων μουσικής σε μεγάλες εντάσεις - πολλές φορές με ακουστικά - έβαλαν και αυτά το χεράκι τους. Π.χ. το να έχεις στο repeat το Paradise City με τα ηχεία στο τέρμα και δίπλα να δουλεύει το μοτέρ μιας αρχαίας ηλεκτρικης σκούπας, δεν είναι ότι καλύτερο.
Συμπέρασμα: Μεγάλη προσοχή στον τρόπο που ακούμε μουσική. Προτιμάμε να έχουμε κάποια απόσταση από την πηγή του ήχου. Γενικά τα ακούστικά επιβαρύνουν το αυτί. Πόσο μάλλον όταν η ένταση είναι στο τέρμα. Αν η ακοή μας έχει πρόβλημα και έχει “χάσει” κάποιες συχνότητες, φροντίζουμε να βάζουμε αναλόγως περισσότερα μπάσα ή πρίμα στην μουσική μας. Και στις συναυλίες σε κλειστούς χώρους μπορούμε να έχουμε στο τσεπάκι μας ένα ζευγάρι ωτοασπίδες. Και αν χρειαστεί, τις χρησιμοποιούμε. Δεν είναι ντροπή.
Πραγματικά δε θα ήθελα κανείς να ζήσει τον εφιάλτη που έζησα για ένα και κάτι χρόνο. Για αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!
μεχρι στιγμης τα αυτια μου ειναι σε αψογη κατασταση παρα της καταχρησεις με τα ακουστικα…
τωρα αν εμφανισθουν σε καποια χρονια προβληματα ακοης,πολυ πιθανο,αλλα ποιος δινει σημασια σε μακροχρονιες πηγες κινδυνου:!:(τσιγαρο,αλκοολ)
Τα ακουστικά είχα την εντύπωση πως κάνουν καλό σε αυτές τις περιπτώσεις,γιατί αποκλείουν τους εξωτερικούς ήχους (οπότε μπορείς να βάζεις μουσική σε χαμηλότερα ντεσιμπέλ για να ακούς το ίδιο ευχάριστα),και δεν έχει μεγάλη διαφορά στα ντεσιμπέλ από το να είσαι μισό μέτρο από τα ηχεία.
Σε κάθε περίπτωση πάντως,πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ARIAN,διδακτική πάνω από όλα…
Διάσημοι μουσικοί με πρόβλημα ακοής (κυρίως εμβοές, tinnitus όπως λέγεται η πάθηση στα αγγλικά):
Pete Townsend
John Entwhistle
Phil Collins
Jeff Beck
Eric Clapton
James Hetfield
Neil Young
Ozzy Osborne
Arian πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Αυτό που λές μου είχε τύχει μόνο μια φορά.Μετά απο ώρες λιώσιμο στα ακουστικά θυμάμαι πως είχα μπεί στο αμάξι και όταν έκλεισα την πόρτα τα αυτιά μου πονούσαν λες και ήμουν μέσα σε καμπάνα,για λίγα δευτερόλεπτα και μετά τέλος.
Τυχερός. Μακάρι να μη σου ξανασυμβεί ποτέ. Σε κανέναν.
Το αυτί είναι ίσως το πιο πολύπλοκο όργανο του σώματός μας. Χέρι γιατρού μπορεί να επέμβει μόνον στο έξω αυτί (τύμπανο). Αν έχεις πρόβλημα στο μέσο ή στο έσω αυτί (κοχλίας, όργανο του Corti) την πούτσισες!
Eγώ τα βράδια, που άκουγα από τα ακουστικά στο τέρμα και μετά έπεφτα για ύπνο, ένιωθα σα να βούϊζαν τα αυτιά μου…
είσαι σίγουρη???περίεργο μου ακούγεται :-k
πλάκα μου κάνεις; :lol:
μα γιατί το λες αυτό? 
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
είδες όλα τα περίεργα σε μένα ρε γαμώτο;