κυρίως νορβηγία, σουηδία και αμερική.
οι σκανδιναβικές χώρες βγάζουν πολύ συναίσθημα λόγω του καιρού τους. είναι σα να περιγράφουν τον καιρό τους με τη μουσική. νορβηγία αγαπημένη χώρα για μένα.
Oι Βούλγαροι πλάκα-πλάκα έχουν μερικούς πολύ καλούς jazz μουσικούς! 8)
ποιο πολυ απο ΗΠΑ
μετα γενικα απο Ευρωπη
Μεγαλη μπαντα.
Ναι ρε γαμώτο, ναιιιιιιιι! Υπάρχουν κι άλλοι που τους ακούνε εδώ μέσα! :yahoo:
Η Sabine είχε αγγελική φωνή, κρίμα που “έφυγε” τόσο νέα!
Μμμ, και τώρα… επί του θέματος… δεν το έχω ψάξει και καλά, ακούω πάντως μπάντες από διάφορες χώρες όπως: Μ. Βρετανία, Σουηδία, Η.Π.Α, Φιλανδία, Νορβηγία, Γερμανία, Ολλανδία, Ελλάδα, Γαλλία, Ιρλανδία, Πολωνία κ.α.! Ό,τι κάτσει… :lol:
Μπορώ μόνο να απαντήσω αν σκεφτώ προτιμωμενες “σχολές”, γιατί σε χώρες καταγωγής χανομαι. Θα αναφερω γαλλια, γιατι ακουω ας πουμε γαλλικο black περισσοτερο απο αλλου ειδους black, αλλα στο συνολο της δισκογραφιας μου ελαχιστα τα γαλλικα αλμπουμ που εχω. Αφήστε που η Αμερική πχ είναι τόσο αχανης που χάνει το νόημα της, προφανώς όλοι ακούμε συγκροτήματα απο εκει.
Άρα,
Νορβηγία, Γαλλία, Λατινική Αμερική
Απο USA - Σκηνές new York και new Orleans
Aυτα όσον αφορά σε προτιμωμενες σκηνες. Αυτο το σύστημα αφήνει έξω uk και Καναδά, απ´οπου προέρχονται συστηματικά μεγάλες μου αγάπες.
Κεντρικη Ευρωπη και Σκανδιναβια…(σωωωωωπα :p)
:razz:
Δεν πιστεύω να υπονοείς κάτι αρνητικό για τους Abba-ρους, σπόρε.
θα συμφωνήσω με γράκχο. ούτε κατα διάνοια να επιχειρήσεις να κάνεις τέτοιο αστείο 
Λοιπόν, αυτό είναι φοβερό θρεντ και απ’ ότι φαίνεται εξελίσσεται σε μεγάλο ντέρμπυ, με το φαβορί να προηγείται.
Αν και μπορούσα να ρίξω ψήφο σε πολλές επιλογές, ψήφισα μόνο τη Βρετανία, απλά γιατί η διαφορά από τη δεύτερη χώρα/περιοχή (Η.Π.Α.) σε ποσοστό, όσο είναι εφικτή η ποσοτικοποίηση, αλλά πολύ περισσότερο στη διαμόρφωση του γούστου και της αισθητικής μου πάνω στη μουσική, είναι τεράστια. Όσες μπαντάρες και να έχουν βγει από τις Η.Π.Α. σε τόσα διαφορετικά μουσικά είδη, η συμβολή της Βρετανίας είναι αξεπέραστη.
Πριν κάποιες ώρες συμφωνούσαμε με τον Red Rum για τα σημαντικότερα συστατικά της rock (αλφαβητικά): BS, LZ, PF, τι να λέμε τώρα; Ακόμα και με τον αριθμό δίσκων που έχω στη συλλογή μου να το πάρεις, η διαφορά είναι αισθητή. Ακόμα και στα blues μου αρέσει πιο πολύ η βρετανική εκδοχή (φαντάσου). ΟΚ, για τη jazz θα ήταν άρρωστο να πω κάτι παρόμοιο.
Μεγάλη μερίδα επίσης στην Κ. Ευρώπη, με έμφαση στη Γερμανία και λιγότερο στον Καναδά και τη Σκανδιναβία, η οποία πάντως είναι η μοναδική γεωγραφική περιοχή που αντιπροσωπεύεται κατά κύριο λόγο με πιο πρόσφατους δίσκους. To τελευταίο ισχύει επίσης (σε μικρότερο βαθμό) για την Πολωνία και την Αυστραλία.
@ΑRIAN: ρε συ το να πιάνει μία θέση μόνη της η Ιρλανδία δεν το βρίσκω πρακτικό σε σχέση με το poll.
Μάλλον τα σημαντικότερα συστατικά [U]του σκληρού ήχου[/U] όμως, έτσι; Γιατί εντάξει, μιλώντας για ροκ [U]γενικά,[/U] αν βγάλεις από τη “συνταγή” κάποιους παλιότερους (πάλι Βρετανούς) ως “δευτερεύον” συστατικό, μάλλον αυτομάτως μένουν λευκές δεκάδες σελίδες της ιστορίας αυτής της μουσικής, για να μην πω ότι καταρρέει όλο το οικοδόμημα. :?
Μ’ άρεσε πολύ όμως αυτό που είπες για τα blues. Εντάξει δε θα τολμήσω να προσποιηθώ ότι έχω καμιά σοβαρή άποψη γι’ αυτή τη μουσική (δεν έχω ασχοληθεί παρά ελάχιστα), αλλά αυτό που έκαναν οι Άγγλοι στη δεκαετία του ‘60 με το περίφημο British Blues Boom και κάτι Yardbirds, Cream, Blind Faith και δε συμμαζεύεται, ήταν πραγματικά συναρπαστικό. Ακόμα και την κατ’ εξοχήν αμερικάνικη μουσική οι πούστηδες είχαν το δικό τους μοναδικό τρόπο να την παίζουν.
OK, έχεις τα δίκια σου, αλλά την άποψή μου λέω πάντα μαν. Για μένα οι Beatles είναι #4 συστατικό. Παρεμπιπτόντως, δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκη σε heavy rock, αλλά σε rock γενικότερα (και όχι εν γένει pop music, if ya know what i mean). Γι’ αυτό μένουν έξω οι Beatles. Απόψεις φυσικά, αλλά ούτως ή άλλως οι ίδιοι οι Beatles είχαν επηρεάσει τα τρία βασικά χρώματα, oπότε τι να λέμε, μην ξεχνιόμαστε κιόλας, ε; Πάντως η συγκεκριμένη αναφορά δε σχετίζεται μόνο με την επιδραστικότητα, αλλά κυρίως στο ότι αν βάλεις BS, LZ και PF στο blender, θα βγει (ανάλογα με τη δοσολογία) σχεδόν (λέμε τώρα) ολόκληρη η [U]rock[/U] μουσική έκτοτε.
edit: προσθέτοντας και τους RS, δεν υπάρχουν Η.Π.Α. στην πεντάδα. 
Έχω πει πολλές φορές ότι οι Led Zeppelin είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα έβερ και οι Sabbath επίσης στην προσωπική μου τριάδα, αλλά παρ’ όλα αυτά διαφωνώ πλήρως μ’ αυτό που λες, οι Beatles αποτελούν [U]διαχρονικά[/U] και με διαφορά τη μεγαλύτερη επιρροή στη rock μουσική, και όχι δε βάζω μέσα pop, αναφέρομαι απλά στα rock παρακλάδια που αντικειμενικά δεν μπορούμε να τα πούμε σκληρό ήχο. Και το ξέρω ότι λες την άποψή σου αλλά μου κάνει εντύπωση που ειδικά εσύ που ξέρεις λες αυτό το πράγμα, δεν ξέρω, δε μου φαίνεται αυτό το ζήτημα κάτι το οποίο επιδέχεται διαφορετικών απόψεων, είναι κάτι αντικειμενικό.
Σιγά ρε παρέα να πούμε, μην το παίρνεις τόσο βαριά. Σου είπα ότι οι Beatles είχαν επηρεάσει ήδη την αγία τριάδα, δε σου αρκεί δηλαδή; Φυσικά και ισχύουν αυτά που λες και δεν είναι θέμα άποψης (αφού έτσι το θες), αλλά επέτρεψέ μου να διαφωνώ στο επίπεδο της άμεσης επιρροής και όχι απλά σε ορισμένες φράσεις και μελωδίες.
Αλλάζω παράγραφο για να ανάψω τη φωτιά: χαρακτηριστικό της αγίας τριάδας, όπως και πολλών άλλων γκρουπς είναι ότι είχαν και χαρακτηριστικό παίξιμο, π.χ. το χαλαρό, sexy, smooth, έντονο, απρόβλεπτο και sloppy παίξιμο του Page με ΤΟΝ χαρακτηριστικό Les Paul ήχο του). Ομοίως, όλοι οι υπόλοιποι Ζeps, όπως και όλα τα μέλη των Sabbath και των Floyd. Οι Beatles ΔΕΝ είχαν κανένα χαρακτηριστικό παίξιμο, μη λέμε μαλακίες. Η μαγεία τους ήταν αλλού, όλοι ξέρουμε πού και αυτό ήταν αρκετό για να θεωρούνται από πολλούς το σημαντικότερο μουσικό συγκρότημα (fair enough).
Δεν το πήρα βαριά μωρέ :lol:, αν το κατάλαβες έτσι με παρεξήγησες.
Μ’ αυτό που λες ότι οι Beatles δεν είχαν χαρακτηριστικό παίξιμο ανοίγεις μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, αλλά δεν είμαι βέβαιος αν είναι εδώ το μέρος να την κάνουμε…
Καμία σχέση το παίξιμο του Γκίλμορ με του Πειτζ για μένα,και γενικά.
Τώρα για το άλλο,όντως είναι δύσκολο να έχεις χαρακτηριστικό παίξιμο όταν το έχουν κοπιάρει οι πάντες και αποτελεί πλέον κοινή συνισταμένη σε όλους.
Ναι αυτό λέει, ότι είχαν όλοι το δικό τους παίξιμο-στυλ.
Βέβαια αυτό που νομίζω ότι εννοεί ο DeKay (και αν είναι, θα συμφωνήσω) είναι ότι αν υποθέσουμε ότι όντως οι Beatles δεν είχαν χαρακτηριστικό παίξιμο, αυτό οφείλεται στην τεράστια ποικιλομορφία της μουσικής τους, το γεγονός δηλαδή ότι αυτό που κάνανε το είχανε “στρετσάρει” σε υπερβολικό βαθμό ώστε να μπορεί οτιδήποτε να γίνεται άμεσα αναγνωρίσιμο ως Beatles, αν με πιάνετε.
και ίσως είναι και αυτή η έλλειψη μιας χτυπητής ιδιαιτερότητας, που κάνει τους beatles τόσο αρεστούς σε (σχεδόν) όλους.