χαχα, είσαι μεγάλη πουτάνα Γράκχε. Εκ του αποτελέσματος ισχύει ότι αυτό που έβγαζαν οι Beatles είναι το Beatles μοναδικό στοιχείο, με εντυπωσιακή ομοιογένεια μπάντας. Για να μην κοροϊδευόμαστε όμως, αν μέλος τους ήταν ο Page (π.χ. πάντα, δε θες να πω ο Bonham) ως 16χρονος το 1960, δε θα ίσχυε το επιχείρημά σου και ποιος ξέρει τι επίθετα θα χρησιμοποιούσαμε τώρα για τη μπάντα…:-k (edit: δεν εννοώ πόσο καλύτεροι θα ήταν κατ’ ανάγκη, αλλά ότι θα κρίνονταν διαφορετικά)
Θέλω να πω: τεράστιοι οι Beatles, αλλά το “στρεσάρσμα” δεν οφείλονταν μόνο στο ότι οι ίδιοι ήξεραν πολύ καλά τι ήταν οι Beatles (agreed), αλλά και στο ότι δεν είχαν καμία άλλη εκτελεστική επιλογή. Λατρεύω απεριόριστα τη μουσική τους οπτική γιατί είναι δικά τους μερικά από τα ιδανικότερα κομμάτια για διασκευή (e.g. Tomorrow never knows, come together), αλλά όχι για επανεκτέλεση.
Ο Deck έχει δίκιο νομίζω. Βασικά, οι Beatles κρίνονται με εντελώς διαφορετικά κριτήρια απ’ ότι όλοι οι υπόλοιποι.
Κάτι απλό και θα επανέλθω αργότερα.Οι Beatles ξεκινούν από την δεκαετία του '60 δίχως να υπάρχει η ροκ έτσι όπως θα υπάρχει στα τέλη της δεκαετίας.Καλά καλά δεν υπήρχε 4μελες συγκρότημα που να γράφει τα τραγούδια του.
Το ίδιο το συγκρότημα είχε ΤΟΝ χαρακτηριστικό ήχο(βλ. αρχή του Ticket To Ride) και παρατηρούμε πως όσο περνά ο καιρός και η λεγόμενη ροκ απαρτίζεται και από άλλες μπάντες,τόσο μέσα στους δίσκους τους γίνεται διακριτός ο ήχος του κάθε μέλους(τεράστια αντίθεση μεταξύ Λεννον-Πω στον ήχο τους).
Είναι σχεδόν αδύνατο να ζητήσεις από τους Beatles του 1962 να έχει κάθε μέλος του ξεχωριστό ήχο.Από τις μετέπειτα πορείες του καθενός και στα τελευταία του συγκροτήματος όμως βλέπουμε πως είχαν διαφορετικές νοοτροπίες,ακούσματα κτλ(ιδιαίτερα στα τελευταία άλμπουμ έχεις πανσπερμία ειδών για αυτόν ακριβώς τον λόγο)
@DeKay
Σε σχέση με την πρώτη παράγραφο που γράφεις (και όχι δε λέω για το αν είμαι πουτάνα ή όχι :razz:) έχω την αίσθηση ότι κάπου με πρόδωσε το ελληνικό συντακτικό, αλλά δε θα την ψάξω περισσότερο.
Για το point σου συνολικά αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που λες είναι ότι αυτό που έκανε τους Beatles να ξεχωρίζουν και να υψώνονται πάνω από τους υπόλοιπους δεν ήταν τόσο το εκτελεστικό κομμάτι της μουσικής τους, όσο το καθαρά συνθετικό… και τείνω να συμφωνήσω. Εν τέλει, ναι, αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους Beatles δεν είναι κάποιος ιδιαίτερος τρόπος που είχαν να μεταχειρίζονται τα όργανά τους, παρά μόνο εν μέρει (π.χ. καμιά φορά νομίζω ότι διακρίνω ένα χαρακτηριστικό στυλ στο drumming του Ρίνγκο, αλλά δεν παίρνω και όρκο), αλλά περισσότερο ο ίδιος ο τρόπος που έγραφαν μουσική… Άλλωστε όλοι τους έμειναν στην ιστορία περισσότερο ως συνθέτες παρά ως παίκτες, εκτός από τον Ρίνγκο, τον μόνο δηλαδή που με κάποια αυστηρότητα θα λέγαμε ότι δεν ήταν μεγάλος συνθέτης!
Δεν έχω κάτσει ποτέ να ψάξω στατιστικά το θέμα, προφανώς λόγω ακουσμάτων η Σκανδιναβία, η Αμερική και (εσχάτως) η Γαλλία είναι ψηλά, αλλά θέλω να πω ότι ο Καναδάς (διαχρονικά) και η Ωκεανία (πιο πρόσφατα) παίζουν τεράστια μπάλα.
Βασικά η συνθετική τους μεγαλοφυΐα περιείχε και την απίστευτη οικουμενικότητα των συνθέσεων τους. Πάντως γενικά στις συζητήσεις πέρι beatles μην ξεχνάμε ότι ήταν πέντε. Ο Martin μπορεί να μην ήταν συνθέτης, αλλά επηρέασε σε μεγάλο βαθμό αυτό που λέμε beatles ήχο.
That’s better. Από εκεί ξεκίνησε, συνεχίστηκε σε εμφύλιο και κατέληξε σε Βρετανική πάντα συμφωνία. Με παρέσυρες ρε συ και ξεχάστηκε το βασικό point που αφορά και το thread.
Να αναφέρω μόνο πως ο McCartney ήταν μπασιστάρα,φωνάρα,και ναι ο Ringo είχε προσωπικό ήχο.Και πάντα θεωρούσα πως κάποιος είχε επηρεαστεί πολύ από αυτόν(αλλά παίζει να λέω κ μλκιες,o Simon Kirke των Free,Bad Company).
Η Αυστραλία έχει επίσης δυνατή black/death σκηνή. Μου έρχονται στο μυαλό Alchemist και Destroyer666, ο ΚρισΠ λογικά θα έχει πρόχειρους πολύ περισσότερους. Εγώ είμαι περίεργος ν’ ακούσω για τη σοδειά της Νέας Ζηλανδίας (γιατί δεν πάει και πουθενά αλλού το μυαλό μου όταν λέμε για Ωκεανία).
Από Νέα Ζηλανδία είναι οι Ulcerate που τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει φρεσκάδα και ανανέωση στο death metal. Φοβερή μπάντα.
Επίσης στα ντεθ μεταλς, θυμάμαι τους τεχνικούς Psycroptic που είναι από την Τασμανία.
[SPOILER][/SPOILER]
Εξίσου σωστό το σχόλιο ChrisP για Καναδά.
Λίγες μπάντες (αναλογικά με το μέγεθος της χώρας) αλλά συνήθως [I]βλέπεις Καναδά, είναι καλό[/I].
Λες και έχουν κάποια επιτροπή ποιοτικού ελέγχου των μουσικών εξαγωγών τους…
Από Ν.Ζηλανδία είναι οι DIOCLETIAN (σε φάση BLASPHEMY ας πούμε), WITCHRIST (σε φάση INCANTATION) και HERESIARCH.
Από κει και πέρα η Αυστραλία τα σπάει τελευταία με PORTAL, (talk about TECHNICAL death metal!), TEMPLE NIGHTSIDE, ILL OMEN, PESTILENTIAL SHADOWS, AUSTERE, IMPETUOUS RITUAL, ESKHATON, VOMITOR και πολλούς άλλους.
Μιλώντας για σύγχρονη Αυστραλία, υπάρχουν εξαιρετικές alt μπάντες (μερικές με αρκετά prog στοιχεία) εκεί σήμερα, π.χ. οι Cog, οι Birds of Tokyo, oι Sleep Parade, οι Floating Me και oι Rook,
καθώς και πραγματικά σπουδαίες μπάντες, όπως οι Butterfly Effect, Karnivool, Dead Letter Circus και οι φρεσκότατοι Caligulas’s Horse.
edit: και οι The Third Ending από Τασμανία είχαν βγάλει ένα πολύ καλό album το 2007.
Τις προάλλες έπεσα πάνω σ’ αυτό το [U][I]kiwi blog[/I][/U] που ασχολείται με τη σκηνή της Νέας Ζηλανδίας.
Το μόνο συγκρότημα που μου έρχεται στο μυαλό, το οποίο ανακάλυψα σε άλλο άσχετο blog, αλλά είδα ότι το είχε 20ο στη λίστα του για το 2011 το doommantia είναι οι [U][I]Meth Drinker[/I][/U] και το ωραιότατο doom/sludge τους.
Έτσι.
Από τον Neil Young στους April Wine, Helix και φυσικά Rush, σε Annihilator, Voivod, Exciter, Anvil, Sword, πιο πρόσφατα Kataklysm, Cryptopsy, Eidolon και Priestess. Μεγάλη μπάλα.
Αλλά μια που το πιάσαμε χωροταξικά το θέμα, ένας καλός χάρτης είναι [U][I]αυτός[/I][/U].
Πάντως σχετικά με αυτό το “αναλογικά με το μέγεθος της χώρας” για τον Καναδά, μην σας ψαρώνει η μεγάλη έκταση που βλέπετε στον χάρτη, 35 εκ. πληθυσμό έχει, λιγότερους από την Καλιφόρνια μόνη της!
Πράγμα που φυσικά κάνει την καλλιτεχνική του παραγωγή ακόμα πιό σημαντική αναλογικά!
[/SPOILER]