Μα και αναλογικά με τον πληθυσμό να το πάρεις, πάλι λίγα συγκροτήματα έχει. Με τις ΗΠΑ συνορεύει, πολέμους δεν έχει, μια χαρά πάει η οικονομία της, οι μεγάλες πόλεις της ψηφίζονται από τις πιο βιώσιμες στον κόσμο κάθε χρόνο, υπάρχει πρόβλεψη για κρατική επιχορήγηση νέων συγκροτημάτων (τουλάχιστον όταν έστηνε ο Jeff Waters τους Annihilator ίσχυε αυτό), ενώ υπάρχουν αρκετά επιτυχημένα ονόματα για να επηρεάσουν τους νέους να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά αντί να πιάσουν καμιά κιθάρα τα κωλόπαιδα παίζουν χόκει και ακούνε τέκνο και Celine Dion. [-X
:lol::lol:
Τώρα και εσύ “ξύνεσαι στην γκλίτσα του τσοπάνη” να με κάνεις να σου πώ πως η κρατική επιχορήγηση φταίει που τους κάνει λιγότερο παραγωγικούς από τους νότιους τους γείτονες! 
Αλλά η αλήθεια είναι πως έχουν βγάλει σπουδαίους μουσικούς. 8)
Πρέπει να πάρεις υπ’ όψη και τα εξής:
- Ένα μέρος της μουσικής τους παραγωγής είναι σε είδη που μάλλον δεν παρακολουθείς (οι Band είναι για μένα εξ’ ίσου σημαντική μπάντα με τους Rush!
) - Από τα 35 εκ. περίπου 7 έχουν για μητρική γλώσσα τα Γαλλικά και έτσι χάνουν το αβαντάζ του αγγλόφωνου στην διεθνή καριέρα (εξαίρεση είναι η Celine Dion που ανέφερες)
- Μερικοί από τους πιό αποφασισμένους να κάνουν διεθνή καριέρα πάνε στην Αμερική πριν καν γίνουν γνωστοί οπότε και όλοι μετά τους χρεώνουν Αμερικάνους (James LaBrie, Sebastian Bach) για να μην πάμε σε ηθοποιούς όπου υπάρχουν άπειρα παραδείγματα!
- Τρόπος ζωής. Είναι γενικά πολύ χαλαροί, με δικούς τους ρυθμούς και αυτό επηρεάζει νομίζω και το πόσο κυνηγάνε την εμπορική επιτυχία στη μουσική και γενικότερα. Οι πραγματικά αποφασισμένοι κάνουν αυτό που περιγράφω στο 3)
Ηνωμένο Βασίλειο μακράν.Από Beatles και Stones μέχρι όλη τη σκηνή του Canterbury και τη νιοστή ανθυπομπάντα των 70’ς που τυχαίνει να έχω στη δισκοθήκη μου,προέρχονται από κει.Μετά βέβαια τον οχετό που ξεπήδησε απ το Μάντσεστερ το ενδιαφέρον έχει μειωθεί αισθητά…
Δέυτερες οι ΗΠΑ και κυρίως ο Νότος τους και μετά ο Καναδάς.Η Σκανδιναβία επίσης έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα,με τη Γαλλία και τη Γερμανία να ακολουθούν.Πολύ χονδρικά,μια και βαριέμαι να ψάχνω,αυτά.
- Αυτό ισχύει και για σένα σε άλλα είδη. Π.χ. στα τέλη της δεκαετίας του '80 και αρχές του '90 πολλοί νέοι (κυρίως του Τορόντο) είχαν στραφεί στην techno λόγω γειτνίασης με τη Μέκκα αυτής της μουσικής, το Ντιτρόιτ. Δεν ξέρω αν ο Καναδάς είναι πασίγνωστος για την underground juzz/fusion/samba σκηνή του και δεν είναι το θέμα μας γενικά η μουσική παραγωγή, στο μέταλ πιστεύω θα μπορούσαν να είχαν και περισσότερα συγκροτήματα.
- Τα 7 εκατομμύρια με μητρική γλώσσα τα Γαλλικά που αναφέρεις, δεν είναι απομονωμένα από την Αγγλόφωνη κοινότητα. Για παράδειγμα, από τα συγκροτήματα που ανέφερα οι Kataklysm είναι από το Κεμπέκ, ο τραγουδιστής τους μιλάει άπταιστα Γαλλικά σε συνεντεύξεις με αντίστοιχα media, αλλά έχουν Αγγλικό στίχο και εννοείται απολαμβάνουν επιτυχία σε όλο τον κόσμο. Ακόμα κι έτσι να ήταν όμως, δηλαδή τα 7εκ. να αποκλείονται από την αγγλόφωνη αγορά (λες και η γαλλόφωνη είναι μικρή), τα 28εκ. που απομένουν δεν είναι λίγα. Στην τελική ας ψηφίζανε την ανεξαρτησία τους οι γαλλόφωνοι του Κεμπέκ το 1995 αν δν θέλανε να τους τσουβαλιάζουμε όλους μαζί κάτω από το ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ σφενδαμόφυλλο.
- Αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς, από αθλητές (διάφοροι παίχτες χόκει που παίζουν στο NHL, ο Steve Nash στο NBA, o Owen Hargreaves έφυγε από μικρός να παίξει μπάλα στην Ευρώπη), μουσικούς, ηθοποιούς, υποθέτω και πορνοστάρ. Το ότι φεύγουν δεν σημαίνει ότι σταματούν να είναι Καναδοί και να λειτουργούν ως είδωλα για τους νέους της χώρας τους.
- Χαλαροί είναι, αλλά όχι σαν κι εμάς. Άλλο χαλαρότητα με τον καιρό της Ελλάδας κι άλλο με του Καναδά. Οι εργατοώρες που χάνονται για να πίνουμε καφέ και να λιαζόμαστε στις παραλίες είναι αμέτρητες. Αυτοί είναι αναγκασμένοι να επιδίδονται σε indoor δραστηριότητες. Εκτός κι αν αράζουν σπίτια τους με κρατική επιχορήγηση για να ασχολούνται με άλλα όργανα εκτός από τα μουσικά.
και στη Σουηδία γίνεται το ίδιο και τα αποτελέσματα είναι ακριβώς ανάποδα οπότε σταμάτα την καραμέλα ή τουλάχιστον γράψε στο podium τις θεωρίες σου 
Μέχρι και μικρά τουρ βγάζουνε μπάντες με αυτό τον τρόπο (κάπως έτσι είδαμε και δω Siena Root πχ)
Aυστραλια και Sadistik Exekution ρε αρκουδεηδες!
-
Αν το περιορίσουμε στο μέταλ συμφωνώ μαζί σου είναι σαφώς υποπαραγωγικοί, αναφέρθηκα στους Band θεωρώντας πως μιλάμε για ροκ ευρύτερα. Για techno δεν έχω -ούτε θέλω να έχω- ιδέα!
-
Ο Hargreaves μετράει τόσο Καναδάρας που έφτασε να παίζει στην εθνική Αγγλίας :D, αλλά ας μην καταστρέψουμε ένα ωραίο θρεντάκι με off topic ποδοσφαιρική κουβεντούλα :roll:, αυτό που ήθελα να πώ είναι πως κάποιοι από αυτούς ζουν τόσα πολλά χρόνια εκτός Καναδά που ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει καν πως είναι Καναδοί!
Καλά μην περιμένεις να συμφωνήσω πως τα αποτελέσματα είναι ακριβώς ανάποδα δεν είμαι από τους μουσικά Σουηδόφιλους του φόρουμ! Απλά να παρατηρήσω -χωρίς να θέλω να κάνω κουβέντα πόντιουμ εδώ- πως ίσως τα επιδοτούμενα μικρά τουρ να είναι μέρος του λόγων που τόσοι γνωστότεροι Σουδοί καλλιτέχνες, από τον Malmsteen μέχρι τους Abba :p, επιλέγουν να ζουν -και να φορολογούνται!- εκτός Σουηδίας! 
τα μικρά αυτά τουρ έχουν να κάνουν με μικρές (σε εμπορική απήχηση) μπάντες στη λογική να τα βοηθήσει να γράψουν και να παίξουν τη μουσική τους αντί να πρέπει να βάλουν από την τσέπη τους όπως πχ πρέπει να κάνουν οι Έλληνες αν θέλουν το βήμα παραπέρα, οι SUICIDAL ANGELS πχ που λένε πια ότι έπρεπε να πληρώσουν μόνοι τους τα πρώτα τουρ μέχρι να φτάσουν κάπου. Βέβαια πολύ φοβάμαι ότι εδώ θαχαμε άλλα τραγελαφικά: θα στήνανε μπάντες για να πάρουν τα λεφτά και το μόνο τουρ που θα κάνανε θα ήταν στο Guitar Hero.
Οσο για το που επιλέγουν να πάνε για φορολόγηση εκατομυριούχοι τύπου ABBA δε βλέπω τι διαφορετικό κάνουν σε σύγκριση με αντίστοιχης οικονομικής επιφάνειας καλιτέχνες από χώρες που θαυμάζεις
:lol: Μέσα είσαι. Αντί για μούφα στρέμματα με ελιές θα είχες περιοδείες! #-o
Αλλά μην είσαι και τόσο σίγουρος πως και στην Σουηδία δεν παίζει αυτό.
Μερικές παρατηρήσεις πάνω σε σχόλια για τη δομή του poll:
Ο DeKay έχει δίκιο για την Ιρλανδία, αν και έχει σημαντική προσφορά ποιοτικά, υστερεί ποσοτικά. Σωστότερο θα ήταν να έχω γράψει “Μ. Βρετανία & Ιρλανδία”
Ο haliseco έχει επίσης δίκιο για τη Σκανδιναβία, όσον αφορά τη Δανία. Η Φινλανδία όμως, όπως και η Ισλανδία, με την ευρύτερη σημασία της λέξης, είναι σκανδιναβικές χώρες.
Βλέπω πάντως ότι στο παρόν νήμα έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση άκρως ενδιαφέρουσα και διδακτική για όλους μας, καθώς σε αυτή συμμετέχουν οι “καθηγητές”, οι “ινστρούκτορες” ή αν προτιμάτε, τα “too old to rock ‘n’ roll, too young to die” μέλη του forum μας
Ε και εσύ μέλος της τελευταίας κατηγορίας είσαι αν δεν κάνω λάθος.
Εγώ θα έλεγα ότι οι [I]“πούστηδες είχαν το δικό τους μοναδικό τρόπο”[/I] να πιθηκίζουν αντιγράφοντας την αμερικάνικη μουσική, μετατρέποντας τα μπλουζ σε ποπάκια για να κάνουν τη κάθε ξενέρωτη αγγλίδα να πετάει στη σκηνή το βρεγμένο κυλοτάκι της…Θα μου πεις ανάλογα το στόχο του καθενός. Φωτεινές εξαιρέσεις οι John Mayall (Bluesbreakers) και Peter Green (Fleetwood Mac)…
Eύκολο το χεις???
stone roses, joy division, smiths, happy mondays και στην συνέχεια η έκρηξη της ηλεκτρονικής μουσικής που ακολούθησε είναι οχετός?
:blink:
στα άλλα που λέτε, γενικά έχω παρατηρήσει είναι πως οι Αγγλοι έχουν καλύτερο γούστο, ξέρουν να διαλέγουν σωστότερα απο τους Αμερικάνους ποιες μπάντες θα αποθεώσουν και θα αναδείξουν (και μάλιστα ποιες αμαερικάνικες μπάντες). Ε αυτό έχεις ως αποτέλεσμα στην συνέχεια να τις αντιγράφουν και κάποιες φορές να βγάζουν αντίστοιχου είδους αλλά καλύτερης ποιότητας μουσικά προιόντα.
edit: οκ joy division ειναι 70s sry, πες new order ;p
Είναι αυτό που λέμε “τι κάνεi ο άνθρωπος για να γα#69ει”:-k;
@nodi
Πιθανόν να είναι και αλήθεια αυτό που γράφεις για το ξεδιάλεγμα. Παίζει όμως και ο αριθμός των υποψηφίων. Άλλο να διαλέγεις από 10 όλους κι όλους (Αγγλία) και άλλο από 100 (Αμερική).
Οκ let’s rephrase…
Μετά βέβαια τον οχετό που ξεπήδησε απ το Μάντσεστερ το ενδιαφέρον [B]μου[/B] έχει μειωθεί αισθητά…
Περι ορέξεως δλδ…
@Country Joe: Όχι,είναι αυτο που λέμε “το θέμα δεν είναι το αν αντιγράφεις,το θέμα είναι πως το κάνεις και ποιο το αποτέλεσμα”.Θέλει πολλά κιλά @@ για να γράψεις ένα αξιόλογο ποπ κομμάτι που θα πουλήσει σαν φρέσκα κουλουράκια…
Ώπα ρε μαν, μην ξηγιέσαι έτσι.
Σοφά ρωτάει αυτό που ρωτάει και ο hokam. Blues έπαιξαν και τα μεγαθήρια, μην ξεχνιέσαι και δεν ήταν όλα ποπάκια (αν αυτό είναι επιλήψιμο :-k). Στο κάτω-κάτω για μερικούς τα blues π.χ. των Κοssoff και Bolin είναι αξεπέραστα ως άποψη επί του προκείμενου, για να μην αναφερθούμε σε στερεότυπα από την προαναφερθείσα Ιρλανδία.
Anyway, χομπίστες είμαστε και κολοκυθόπιτα πάντα, αν και δύσκολα θα πειστώ ότι υπάρχουν καλύτερες εκδοχές των blues από αυτές του John Mayall (δεν είναι μία), με κορυφαία τους Bluesbreakers, που θεωρώ πως είναι από τα σημαντικότερα και καλύτερα συγκροτήματα γενικότατα και χωρίς πολλά-πολλά.
Ο μεγάλος καημός του Μάιλς που τον έκανε να το γυρίσει στα ηλεκτρικά…Αυτός όμως επειδή είχε και μια στάλα ταλέντο, δεν αντέγραψε απλά αλλά δημιούργησε κάτι καινούργιο…
Επίσης ας μην ξεχνάμε το πόσο μεγάλη συνεισφορά είχαν όλοι αυτοί οι Βρετανοί bluesmen στο να μην μείνουν ξεχασμένοι και στην αφάνεια πολλοί και σημαντικότατοι Blues Αμερικάνοι μουσικοί.(Οι οποίοι εν πολλοίς το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι)
@Country Joe: Ο Miles έπαιζε μπάλα σε εντελώς άλλο γήπεδο.Δεν είχε καμία σχέση με τους προαναφερθέντες καλλιτέχνες.
Ώπα, αλίμονο, αυτό δεν θα το έγραφα ούτε εγώ που ξεκάθαρα προτιμώ την Αμερικάνικη μουσική παράδοση από τη Βρετανική! Η συγκεκριμένη περίοδος της Βρετανίας, τα blues της δεκαετίας του '60 και οι κλασικές ροκ μπάντες που ξεπήδησαν εμπνευσμένες από αυτά, είναι ό,τι σημαντικότερο έβγαλε στη μουσική αυτή η χώρα!
Μετά ακολούθησε ο οχετός του Μάντσεστερ (λυπάμαι Nodi αλλά προσυπογράφω 100% αυτό που έγραψε ο Hokam στο αρχικό ποστ) κλπ.
Επίσης είναι αλήθεια και αυτό που γράφτηκε για την αποδοχή που είχαν τη δεκαετία του '60 οι Αμερκάνοι bluesmen στη Βρετανία. Πρώτα έγιναν εκεί αποδεκτοί και μετά στη χώρα τους, για πολλούς και διάφορους λόγους (όχι μόνο μουσικούς).
Δεν είναι τυχαίο που πήγε ο Hendrix και έφτιαξε τους Experience!