rebekka karijord ακουσε κανεις??
καταπληκτικη φωνη απο Νορβηγια!
Eξαιρετικά επίσης τα
Nachtmystium-Διαφορετικό από ατα Black Meddles αλλά με κομματάρες και γνήσιο συναίσθημα.
Crippled Black Phoenix-Θα το προτιμούσα χωρίς τα instrumetal κτλ αλλά μια ομορφιά.
Shinedown-Νομίζω το καλύτερο στο είδος του για το '12.
¨Οποιος θέλει μπρεί να ψηφίσει τα αγαπημένα του και [COLOR=“Red”][B]ΕΔΩ[/B][/COLOR]
που κάνουμε ένα poll.
Όχι, αλλά ζωγραφίζει η τύπισα, φαντάζομαι για να το βάζεις εδώ το κομμάτι είναι ενδεικτικό της δουλειάς της. Φαίνεται πραγματική καλλιτέχνης.
yeap! ειναι καταπληκτικη!την εμαθα απο ενα newsletter λαϊβαδικου εδω στο λονδινο
που ελεγε χαρακτηριστικα “think florence but norwegian”
ετσι μπηκα στο τρυπακι να την ψαξω και αποζημιωθηκα!!!
το τραγουδι ειναι απο τον περσινο της πλεον δισκο We Become Ourselves
αυτον εχω ακουσει
και τον προηγουμενο της The noble art of letting go
το οποιο περιλαμβανει αυτη την καταπληκτικη τραγουδαρα
τραγουδι με το οποιο την ερωτευτηκα
επισης γραφει μουσικη για κινηματογραφο,θεατρο και μοντερνο μπαλετο!!!
πραγματικα ταλαντουχα!!!
Aκόμα καλύτερο τραγούδι, εξωφυλλάρα το τελευταίο της, είπαμε καλλιτεχνικότητα, έκανε μπαμ. Ενδιαφέρουσα ένταση στις χαμηλές νότες, πάει προς τσεκάρισμα.
Ωραίος ο σίγκναλ…
Νομίζω δεν το ανέφερε κάποιος άλλος αυτό.
Κακώς μάλλον γιατι έχει κομματάρες μέσα.
Πλάκα πλάκα, τουλάχιστον τα μισά κομμάτια θα μπορούσαν να είναι instant hits.
Και είναι ωραίο που εκείνο το κομμάτι είναι πανκ, το άλλο ψυχεδελίζει, το παράλλο είναι σαν Stones, το παρακάτω surf-άρει…
Επίσης η αρχή του Turn It Around είναι καρφί το Supsect Device από Stiff Lttle Fingers αλλά κάνουμε τα στραβά μάτια.
Και καινούριο αλμπουμ την άνοιξη του 2013 με τίτλο New Moon. Παραγωγικότατοι οι κύριοι…
Oλα θα μπορουσαν να 'ναι instant hits, απλα το ομωνυμο ειναι μια κλαση πανω. 
Κι αν το ριφφ του σε κανει να πεις Buzzcocks, το Turn It Around, οντως, ειναι ξεπατικωμα του κομματιου που αναφερεις (btw, θενκς, γιατι καθε φορα που ανακαλυπτουμε κατι σε πρωιμο πανκ που δε γνωριζουμε, το χαμογελο ειναι αυτοματο).
Απλα, υπαρχει μεγαλη ποικιλια συνοδευομενη απο συνοχη, κατι που ας πουμε (αν και μονο 2 φορες το ακουσα) στο προηγουμενο αλμπουμ δεν υπαρχει τοσο …υπαρχει συνοχη, αλλα ειναι λιγακι πιο μονοτονο noise/punk.
Παντως, το λαηβ τους το 'χω κωλοψησει και, μια που λες για το καινουριο αλμπουμ τους ηδη υπαρχει ενα σινγκλ, οπου το ενα κομματι το ακουμε [B]εδω[/B].
Η τελική μου δεκάδα για το 2012 μάλλον διαμορφώνεται κάπως έτσι
- [B]Disappears[/B] - Pre Language
- [B]Slug Guts[/B] - Playin in time with the Deadbeat
- [B]Cult of Youth[/B] - Love will Prevail
- [B]Victory Collapse[/B] - Convenience has poisoned our Souls
- [B]Οδός 55[/B] - S/T
- [B]Parquet Courts[/B] - Light Up Gold
- [B]Public Image Ltd[/B] - This is Pil
- [B]Dirty Fuse[/B] - S/T
- [B]the Nomads[/B] - Solna
- [B]White Lung[/B] - Sorry
Εκτός συναγωνισμού φυσικά το μεταθανάτιο άλμπουμ του Α και Ω
[B]Joey Ramone[/B] - Ya Know?
Το Disappears με τον καιρό κατάλαβα ότι είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία για το 12. Είναι ό,τι καλύτερο έχει κάνει αυτή η μπάντα θαύμα, είναι και οι αναμνήσεις του λάηβ τους στο Παρίσι που το σπρώχνουν ακόμα περισσότερο. Αυτός ο συνδυασμός μαστούρας και garage-ιάς, είναι σαν να ακούς τους Sonic Youth να παίζουν το White Rabbit των Jefferson Airplane, για ένα ολόκληρο άλμπουμ.
Slug Guts, σταθερή αξία στη σαπίλα, και για μένα κάναν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τα μαγικά τους. Σαπίλα κ punk, έτσι όπως το ξέρανε και οι Birthday Party.
Eνώ τους Cult of Youth (πάλι από το ίδιο label με τους Slug Guts) τους ανακάλυψα πριν λίγους μήνες. Μάλλον η Sacred Bones γίνεται (αν ήδη δεν έχει γίνει) κλασσική περίπτωση “αυτή ξέρουμε - αυτή εμπιστευόμαστε”. Βγάζουν μια πιο εξευγενισμένη ποστ πανκίλα, λίγη φολκίλα, πιο light Νew Model Army φαντάσου, αλλά με δόντια, λίγο από Theatre of Hate ίσως, μπόλικο Nίκο Σπηλιά και άλλα όμορφα.
Χάρηκα που προς το τέλος του 2012 έδωσα προσοχή σε δύο εξαιρετικές εγχώριες κυκλοφορίες, (ΟΔΟΣ 55 κ Victory Collapse), με τους πρώτους να ακολουθούν καλά περπατημένα (ειδικά από επίσης εγχώριες μπάντες) μινιμαλ συνθ μονοπάτια των early 80’s, ενώ οι δεύτεροι μπορεί να βγάζουν μια ξεδιάντροπη Gang of Four - ίλα που όμως κατάφερε να με συσχετίσει στο έπακρο μαζί της.
edit: btw, το the Men δεν το χα παρει πρέφα καθόλου, και τσεκάρεται ήδη
Metz-Metz
punk/post-hardcore/noise rock/δενξερωτιαλλο δίσκος του '12 που σε χτυπάει αλύπητα
καλε τι χαμος με αυτον τον frank ocean???
μεχρι τον καινουργιο frank sinatra/stevie wonder/marvin gaye τον χαρακτηρισανε…
εχει ασχοληθει κανεις μαζι του?
Τον τσέκαρα και εγώ μετά τον χαμό, δυστυχώς δεν ακούω πολύ πια σόουλ όσο άκουγα παλιά, κάνω 2,3 επιλογές κάθε χρόνο.
Ο τελευταίος που με εντυπωσίασε ήταν ο Weeknd ο οποίος είναι ο ορισμός της σέχσυ μουσικής, ο άνθρωπος μπιπ και δέρνει. Η τριλογία του ήταν το Νο1 μου για το 2011.
Τσέκαρα το τελευταίο του Οcean και ο άνθρωπος ξεκάθαρα το έχει. Άκου το pyramids (10λεπτη έκδοση) και πες μου γιατί το λέω, οπότε σύντομα θα κοιτάξω και το προηγούμενο.
Πιστεύω εδώ κάτι που πρέπει να τονιστεί όσο δεν πάει άλλο, ένας δίσκος “ταξίδι από πλανήτη σε πλανήτη”, ολοκληρωτική μουσική όπως την ονομάζω εγώ (πως λέμε ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο) , με πολυεπίπεδα:
δεν ξέρω γιατί το βγάλατε αδύναμο το The Sword, εμένα μια χαρά τούμπανο με ακούγεται. δεν είναι Warp Riders, αλλά γενικά γαμώ τώρα που έκανα ένα μινι ξέθαμα
για κάποιο ηλίθιο λόγο ειχα ξεχάσει να βάλω το δίσκο απο Jess And The Ancient Ones #-o
και θα ήταν και πολύ ψηλά
Σήμερα το άκουσα το αποπάνω για πρώτη φορά, όντως πολύ καλό άλμπουμ.
ναι είναι πολύ καλός ο δίσκος. βγάζει μια όμορφη , ψυχαγωγική αίσθηση.
ούτε πολλές μαυριλες για να “δείξει” , ούτε συνθέσεις και καλά ψαγμενες και αραιωμένες με το τίποτα. ωραία κομμάτια και αυτό είναι.
*και μια που είμαστε εδω, ας δώσει καμιά ευκαιρία ο κόσμος και στο δίσκο απο therapy. κατι λεει
θα το τσεκαρω κι εγω
και δεν κουράζουν οι διάρκειες ε, αυτά για να μην δει κανείς τα 12λεπτά και τρομάξει.
therapy kai na min leei den ginetai! aksioprepestato itan.