Μου θύμισε το περιστατικό με τους Their Methlab πέρυσι, που, αφού ολοκλήρωσαν το ευρωπαϊκό τους τουρ και επέστρεψαν Αθήνα για να παίξουν στο Gagarin, τους έσπασαν το van έξω από το venue.
Βλεποντας το νέο ντοκιμαντέρ του νετφλιξ για τον Μπέκαμ (το οποίο είναι πολύ ευχάριστο), νευρίασα φουλ όταν ενω στους υπότιτλους εμφανίζει καλλιτέχνη και τραγούδι για οποιαδήποτε κλισεδια έχει διαλέξει ο μουσικός επιμελητής, όταν μπαίνει (πανέμορφα) το ashes in the snow των mono στο δεύτερο επεισόδιο γράφει μονάχα κάτι τύπου “inspirational music plays”.
λίγος σεβασμός.
9 Likes
Ισως να θεωρησαν οτι ειναι αν γραψουν mono το υφος της μουσικης τους…
Κοιτάω 60’s δίσκους στο wiki. Μπαίνω στο pc και τα αρχεία μου έχουν άλλη χρονολογία. Και μετά μπαίνω discogs και έχει άλλη. Θα συνεννοηθείτε ποτέ εσείς οι τρεις?
Ειδικά σε δίσκους που έχουν άλλη χρονολογία ηχογράφησης και κυκλοφορίας γίνεται πανηγύρι.
3 Likes
Πέρα από τις χρονολογίες κυκλοφορίας στις ΗΠΑ και το ΗΒ που μπορεί να απείχαν κάτι μήνες μεταξύ τους (και ενδεχομένως να άλλαζε το έτος στο ενδιάμεσο), ένα φαινόμενο που υπήρχε και στα seventies, στα sixties το πράγμα ήταν ακόμη πιο “ενδιαφέρον” αφού στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας, οι αμερικάνικες εκδόσεις διέφεραν ουσιωδώς από τις βρετανικές, όχι απλά στην χρονολογία, αλλά και στον τίτλο και το tracklist! Η δισκογραφία των Beatles π.χ. μέχρι το St Pepper ήταν στην Αμερική εντελώς διαφορετική, έχοντας τα ίδια τραγούδια κατανεμημένα σε περισσότερους δίσκους με διαφορετικούς τίτλους! Ακόμη κι όταν άρχισαν να έχουν τον ίδιο τίτλο (από το Rubber Soul) το tracklist και πάλι διέφερε!
Εν τω μεταξύ, παρατηρώ ότι, εκτός από την δική του δημοφιλία, το γνωστό Let’s PLay “γεννάει” κουβέντες και σε άλλα thread! (αυτό δεν ήταν η αφορμή;)
2 Likes
Άλλο αυτό. Aυτό τεράστιος πονοκέφαλος… Μπερδεμένα σετλιστ, διαφορετικά σετλιστ, 2 ομώνυμα άλμπουμ (Small Faces), non-album tracks που όμως υπάρχουν σε επανακυκλοφορίες άλμπουμ που δεν τα αναφέρουν σαν τέτοια. Ένα χάος.
1 Like
Οι Γερμανοί δε μετράνε 1914-1918 και 1933-1945
Κάθε φορά που ακούω το Taxman (Beatles), σκέφτομαι τζανετάκο/ βουτσά να χορεύουν.
2 Likes
Έχει κανείς άλλος την εντύπωση ότι το Beth των Kiss είναι στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που παριστάνει ότι είναι;
Φαινομενικά είναι 100% καψουρομπαλάντα και μάλιστα από τις πιο corny που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ (τουλάχιστον από ροκ συγκρότημα), με τα μελιστάλαχτα πιανάκια και βιολάκια της, με την αχ-τόσο-συναισθηματική ερμηνεία του Peter Criss κλπ ΟΜΩΣ οι στίχοι μόνο σε “αγάπη μου είσαι τα πάντα για μένα” καταστάσεις δεν παραπέμπουν:
Beth, I know you’re lonely
And I hope you’ll be alright
'Cause me and the boys will be playing all night
Πώς αλλιώς να το πει δηλαδή - χωρίς να το πει ευθέως - το “άκου δω, Μπεθουλίνι, θα έρθω όταν θα έρθω, συνεννοηθήκαμε; Τώρα παίζω με τα παιδιά!”.
Ή, με άλλα λόγια, ναι σ’ αγαπώ, σε σκέφτομαι, μου λείπεις μπλαμπλαμπλά, αλλά προτεραιότητα έχει η μπάντα μου! Deal with it!
Θυμηθείτε άλλωστε ότι έτσι ακριβώς προέκυψε ως κομμάτι, στις pre-Kiss μέρες του Criss, όταν μαζί με τον κιθαρίστα Stan Penridge γελάγανε με τον άλλο κιθαρίστα, τον Μάικ, που του ζάλιζε τον έρωτα η σύζυγος, Η ΜΠΕΚΙ (χοχο), παίρνοντας συνέχεια τηλέφωνο και διακόπτοντας τις πρόβες.
Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια υγιή/βιώσιμη νοοτροπία σε ό,τι αφορά το πώς να ισορροπήσεις τη σχέση σου ή τον γάμο σου με το να είσαι σε συγκρότημα (ή να ασχολείσαι με οποιαδήποτε δραστηριότητα τύπου χόμπι, θα πω εγώ) …αλλά δεν θα το κρύψω ότι αυτή η απρόσμενα ανατρεπτική στάση - και δη σε αντίστιξη με το μουσικό ύφος του άσματος - μου φαίνεται άκρως διασκεδαστική, cool και γνήσια ροκενρόλ 
5 Likes
Ανέκαθεν πάντως και εμένα το κομμάτι μου φαινόταν κάτι σαν comradery anthem και πολύ λιγότερο - έως καθόλου- per ce “καψουροτράγουδο”
2 Likes
Νόμιζα ήταν προφανές…
2 Likes
Νομίζω όχι τόσο. Αν μπεις στη διαδικασία και παρακολουθήσεις ή διαβάσεις διάφορα αφιερώματα ιστορικού χαρακτήρα για το hard rock/metal, που αναπόφευκτα πιάνουν και τους Kiss, το μοτίβο για εκείνη την περίοδο με το Beth και το μεγάλο μπαμ στα τσαρτς ήταν κάπως έτσι: “Μέχρι τότε οι Kiss σάρωναν εμπορικά στα αγόρια και στους έφηβους, οπότε χρειαζόταν και κάτι σαν το Beth, να δείξει μια πιο ρομαντική πλευρά της μπάντας και να προσελκύσει κορίτσια”. Φυσικά το ότι το Beth έγινε πολύ δημοφιλές στον γυναικείο πληθυσμό είναι αντικειμενικό γεγονός, νομίζω όμως ότι έχει ψιλοαποσιωπηθεί αυτή η κάπως παιχνιδιάρικη / όχι και τόσο ρομαντική, επί της ουσίας, διάθεσή του. Τύπου, ΟΚ, το κομμάτι αναπάντεχα έγινε τεράστιο οπότε ας πάμε με τα νερά τους.
Anyway, δεν λέω ότι έκανα και τη συνταρακτική ανακάλυψη ξέρω γω, μπουρδολογίες είναι ο τίτλος του θρεντ 
1 Like
Το άλλο θέμα είναι αν μας αρέσει. Εγώ θα πω ναι.
1 Like
Κι εγώ αυτό θα πω! Βέβαια, αν οι στίχοι ήταν διαφορετικοί, τύπου “αν με αφήσεις θα πεθάνω” κι όλα αυτά, θα έλεγα “να πα να γαμηθεί η μαλακία” 
αυτό είναι το fun στοιχείο με αυτό το κομμάτι
1 Like
Αγαπημένο Kiss κομμάτι, sorrynotsorry.
1 Like
Καλά όχι κι έτσι αλλά whatever floats your boat
Κι όμως!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφτεί ποτέ ποιο θεωρώ το καλύτερο Kiss κομμάτι
Ίσως το Creatures of the Night ή το Black Diamond, αν και μπορεί να αλλάξω γνώμη σε δυο ώρες ξέρω γω
edit
Ή το God of Thunder!