Ααα… Οκ! Νόμιζα ότι σε χάλασε αυτό που είπα!! 
Η δική μου άποψη είναι ότι μόλις ακούσεις τη λέξη “επικό” αμέσως λες Manowar ασυναίσθητα, πριν το σκεφτείς…
Αυτό ορίζει την έκβαση στην (τεράστια) μητέρα των μαχών. Τώρα το τι αγγίζει και τι όχι τον καθένα…
Και πληζ, τσίγκινα γούνινα και δαντελένια σε κατάστημα εσωρούχων. Μην το γαμίκουμε πάλι.
Θα συμφωνησω μεσες ακρες με Vic. Κατα την προσωπικη μου γνωμη, οι Manowar ξεφτιλισαν μονοι τους το μυθο τους. Ναι, οταν ακουω τα επη τους ανατριχιαζω, αλλα πραγματικα, τα μετεπειτα (πολλα) αλμπουμ τους μου λενε απο λιγα πραγματα εως καθολου.
Αντιθετα, Bathory εγω δε βλεπω ψεγαδι. Χωρις να λαμβανω υποψη μου γι αυτο το poll δισκαρες τυπου Bathory, return, under the sign, μιλωντας καθαρα για το επικο σκελος, τα (μισο) Blood Fire Death, Ηammerheart (ειδικα), Twilight of the gods, Blood on ice, Norland I + II, (μισο) Destroyers ειναι τουμπανοι δισκοι ολοι τους.
Εν κατακλειδι, κοιτωντας μονο την επικη μερια του πραγματος Bathory.
Aν κοιτουσα γενικοτερα παλι Bathory, αλλα με τεραστια διαφορα, χιλιομετρα μακρια.
pumpkin παραδέχομαι ότι ψιλοτρολλάρισα αλλά όπως κ να χει οι Manowar σαν image κ νοοτροπιά δε σου εμπνέουν καμία σοβαρότητα πώς να το κάνουμε… Άν το πάμε μουσικά , ναι για μένα αυτό των Manowar δε μου δείχνει κ πολλή αυθεντικότητα, προς το poser μου κάνει (επικ poser άν θες) και οι Bathory την ποζεριά δεν την είχαν ποτέ ούτε στυλιστικά ούτε μουσικά. Τουτέστιν ήταν ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ. Αυτά για τα 12χρονα κ τέτοια άστα και επίσης το πόσο έχω ασχοληθεί με το είδος ή όχι είναι επίσης εκτός θέματος. Εδώ απλά συγκρίνουμε 2 μπάντες τις οποίες ξέρω καλά και τις 2. Μη λέμε ό,τι να ναι
ειδικά για μανογουρο, την ξέρεις τόσο καλά την μπάντα όσο ξέρω εγώ τους 2002 gr :lol:
Επειδή δε μ’αρέσουν δε σημαίνει πως δεν έχω ακούσει 3-4 κλασσικούς δίσκους τους φίλε. Τί παραπάνω θέλει για να τους μάθεις δλδ; 
Πάντως ρε μάγκες τι σχέση έχει οτι “χαλασανε” οι ίδιοι το μύθο τους;
Νομιζω αυτό πρέπει να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στην συγκεκριμένη περίπτωση,ιδιαίτερα όταν έχεις να κανεις με γκρουπ που ουσιαστικά δημιούργησαν ήχο.
Π.χ. και οι Sex Pistols χαλάσανε/διαλύθηκαν/πειτε το οπως θελετε γρήγορα όμως παραμένουν Το πανκ γκρουπ καθως ηταν αυτοι που εκαναν οτι εκαναν.
Θελω να πω πως σε τετοιες περιπτώσεις κοιτάμε το peak του αλλου ή έτσι νομιζω τουλάχιστον
Ειδικά οταν μιλάμε για συγκροτήματα σαν τους Manowar οποιος εχει μια σχέση με μουσικη θα παραδεχτεί πως σκάσανε και δημιούργησαν ενα ρευμα σε μια εποχη οπου δεν υπηρχε ή κατι τετοιο χρειαζόταν για να δωσει μια ανασα.
ΕΧΕΙΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΤΕΣ ΜΑΝΟΓΟΥΡ ΡΕ ΓΚΑΖΜΑ???
αν έχεις έστω και μια φορά στη ζωή σου ουρλιάξει “Death is life, by the full moon they rise from their grave”, διαβάζοντας ποστ σαν του jim μπορείς να δικαιολογήσεις μέχρι και το πλέον γραφικό manowar-α
To poll δεν είναι Quorthon vs DeMaio. Ωραία η λογική, αλλά όταν λες το epic ΕΙΝΑΙ οι Manowar…κωλοτούμπα…
Η μουσική βάση της σύγκρισης είναι:
BATHORY:
Blood Fire Death [1988]
Hammerheart [1990]
Twilight of the Gods [1991]
Blood on Ice [1996]
Destroyer of Worlds [2001]
Nordland I [2002]
Nordland II [2003]
MANOWAR:
Battle Hymns [1982]
Into Glory Ride [1983]
Hail to England [1984]
Sign of the Hammer [1984]
Fighting the World [1987]
Kings of Metal [1988]
The Triumph of Steel [1992]
[SPOILER]Όταν ξεχνάμε τη black περίοδο των Bathory οφείλουμε να ξεχάσουμε και τις δεύτερες στιγμές των Manowar. Όχι ότι αλλάζει κάτι βέβαια…
Louder Than Hell [1996]
Warriors of the World [2002]
Gods of War [2007]
Battle Hymns MMXI [2010]
The Lord of Steel [2012][/SPOILER]
Ωραία φαίνονται το ‘να κατ’ απ’ τ’ άλλο. :roll::-k:D
Επικεντρωθειτε σε αυτο που εθεσε ως βαση της συζητησης ο DeKay.
το warriors δεν είναι ούτε δευτεράντζα, ούτε ξεφτιλίκι.
ένα ολόκληρο καλοκαίρι στέγνωνα τα (τότε μακριά) μαλλιά μου κάνοντας headbanging με hand of doom + house of death + fight until we die.
το fighting τι είναι τότε…
Αν είναι να μαλώσουμε γι’ αυτό, χαίρομαι πάρα πολύ. No problem dude, αλλά για το Fighting λίγα…
+1!!!
γενικότερα ας μη συνεχίσουμε να βάζουμε στην ίδια πρόταση τις λέξεις manowar και ξεφτιίλικι (ή οποιοδήποτε παράγωγό του). βλέπετε ότι δεν αντιδρώ, σεβαστείτε με
εν το μεταξύ, δεν θέλω να δείξω ασέβεια ως προς τις οδηγίες του θρεντσταρτερ, αλλά μη ξεχνάμε ότι
το 83 βγήκε και ένα crystal logic
84 open the gates
86 the deluge κτλ…
αυτό για τα σχόλια ότι οι manowar ήταν η αρχή όλων…
φυσικά και οφείλουμε πααααρα πολλα στους manowar, φυσικά και είναι μια από τις πρώτες μπάντες που δειξαν το δρόμο για το επικ μέταλ, αλλά μη ξεχνιόμαστε…
Όπως είπα αγαπητέ DeKay δεν κάνουμε ακαδημαϊκή ή παρεϊστική κουβέντα. Ήμουν ξεκάθαρος. Σε κάθε άλλη κουβέντα, αναγκαστικά και αναπόφευκτα νικητές είναι οι Manowar.
Αλλά εφόσον μιλάμε για το Δέος και το Έπικ, “φίλε κόβω φλέβες, απαλλαή, το σπαθί με βαραίνει Όντιν, δώσε μου δύναμη”, στο εξώφυλλο των Bathory θα αποτανθείς, το gatefold στις πρασινάδες θα στοιχειώσει το είναι σου και θα ανατείνει την ψυχή σου. Κοιτώντας το Into the Glory Ride θα σκάσει χαμογελάκι. Α-νε-πί-τρε-πτο. Ας τα πούμε όπως πρέπει. Οι Manowar έκαναν εκεί και στο Fighting the World μια επική έκδοση του Destroyer των KISS. Αυτό το πνεύμα θα εμφυσήσουμε στα τέκνα μας πριν την μάχη; Αυτό είναι το Έπικ;
Bathory.-
ΥΓ: Δεν συζητάω καν για συνολικό βάρος κυκλοφοριών. Εννοώ πως οι Manowar ξεσκέπασαν μόνοι τους την πραγματικότητα περί τουρισμού που αναφέρθηκε προηγουμένως. Το Quorthon vs DeMaio είναι απλώς η γλαφυρότατη αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας.
βασικά το fighting δεν είναι καν δίσκος :P: έχει μια επανεκτέλεση (defender), δύο ιντρολούδια (drums, master), ένα υπερτραγικό κομμάτι (blow your speakers), ένα ψιλοκλασσικό διεκπεραιωτικό μάνοουγορ κομμάτι (fighting), ένα ξεφωνημένο που το λατρεύω (carry on), ένα καβλωτικό κομμάτι ενός λεπτού που επαναλαμβάνεται για άλλα 4+ λεπτά (black wind) και ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.
όσον αφορά το warriors, θυμάμαι τον φίλο μου τον ηρακλή από το σχολείο που ήταν ο μεγαλύτερος φαν του τζάκσον και χάρη σε μένα λάτρεψε ΜΑΝΟΓΟΥΟΡ, να ρχεται 2-3 χρόνια αφού έχουμε τελειώσει το σχολείο και να μου λέει “πω, ρε νίκο, το νέο μανογουορ ΓΑΜΑΕΙ!!!”. τον έβρισα πολλές φορές που μου πρηξε τ @@ να το ακούσω αλλά η αλήθεια είναι ότι τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή αυτόν τον δίσκο…
κατά τ’ άλλα, η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαχωρίσεις καθαυτή τη μουσική απ’ όλα τα τριγύρω…
manowar ακους στο δρόμο για τη μάχη των τιτάνων και όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο ξυρίζεις σκαλπ, ρίχνεις τάκλιν στην καρωτίδα και καρφώνεις κι έναν μύτο αυτογκολ στο αριστερό γάμα του τέρματός σου γιατί δε μπορείς να συγκρατήσεις την αγνή δύναμη που ξεχειλίζει από τα ενδότερά σου ρε αδερφέ.
bathory ακούς στην κάθοδό σου στο εσωτερικό της γης που πας να αντιμετωπίσεις αρχαίους δαίμονες γιατί ΠΡΕΠΕΙ (μαζί με τους δικούς σου, προσωπικούς δαίμονες), έχοντας συμφιλιωθεί και αγκαλιαστεί με την ιδέα ότι αυτές είναι οι τελευταίες σου ανάσες.
εγώ με τους κοντούς μεγάλωσα.
DeKay το Blood Fire Death που κακως δεν εβαλες στη λιστα συγκρισης εχει πολυ πιο επικα κομματια απο καποια του Battle Hymns.Εγω στο αρχικο ποστ ειπα οτι βγαζουμε εξω τους ‘‘καθαρα’’ μπλακ Μπαθορι,εννοοωντας τα τρια πρωτα(ασχετα που ηδη απο το Enter the Eternal Fire αρχιζουν οι επικοκαβλες)
Bικ οταν κοιταω τη φωκια των Ραιοτ χαμογελαω γιατι τους εχω συνδεσει μ’αυτη,μεσα μου ξερω οτι ειναι ενα απαραδεκτο εξωφυλλο αλλα παταω το play και γινομαι ανθρωπος.Χεστηκα που οι Ακσεπτ εχουν 3 φλαιν Βε φλεγομενες,εγω τους Ραιοτ τους εχω πιο ψηλα!
Απλά, οι μή επικοί δίσκοι των Manowar δεν είναι ίδιο είδος μουσικής με τους μή επικούς δίσκους των Bathory.
Συγκρίνουμε τις επικές συνθέσεις και των 2.
Αν οι Σταματούκοι κορόιδευαν και τον Quorthon για τις καφρίλες που έλεγε, θα μιλούσαμε με άλλα δεδομένα. Αλλά υπήρξε “οπαδισμός”.