Kάτσε ρε, δεν είπε κανείς πως μιλάμε ακαδημαϊκά, αλλά όταν λέμε την άποψή μας δεν είναι κακό να επιχειρηματολογούμε κιόλας (εμένα δικαιολογώ, δε σου τη λέω). Τους Bathory τους αγαπώ όσο λίγοι, άσχετα αν γράφω 90% για prog εδώ μέσα (εσύ το ξέρεις βέβαια) και είναι η μοναδική black netal μπάντα που άκουγα και ακούω ακόμα και σήμερα (κι αυτό το ξέρεις…I know).
Εφόσον μιλάμε για μουσική και συναισθήματα που απορρέουν από αυτή, ας μείνουμε εκεί και ας αφήσουμε τα περί τουρισμού. Κι ο Halford αδερφή είναι, αλλά δε μας χάλασε…
Επίσης, ο αέρας της Valhalla και το ψύχος και το σύγκρυο και το σπαθί είναι χοντρό φάουλ να μην αναφέρονται για τους Manowar.Το βασικό θέμα είναι πως η μουσική πολλών το περιέγραψε αυτό. Η μουσική κάποιων το περιέγραψε ιδανικά και στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι Bathory, right? Ε, η άποψή μου είναι πως οι άλλοι έκαναν την υπέρβαση και ΕΠΡΑΞΑΝ ΤΟ ΕΠΙΚ ταυτόχρονα.
ΥΓ: 1) To Ιnto Glory Ride το κρίνουμε απ’ το εξώφυλλο; Στα εξώφυλλα όλοι ξέρουμε ποιος νικάει, αλλά όταν πατήσεις το play από τη μία νιώθεις και αγαπάς και από την άλλη αναρωτιέσαι πώς είναι εφικτό αυτό που ακούς.
2) Οι Manowar έκαναν στο Fighting the World μια επική έκδοση του Destroyer των KISS; [B][B][SIZE=“2”]SERIOUSLY?[/SIZE][/B][/B]
No problem ρε (έκανα edit). Αλλά μη μου πεις ότι μπαίνουν και τα Requiem και Octagon…μην τρελαθούμε τώρα
Ώπα, όχι να υποννοείς ότι είμαστε επηρεασμένοι και από τον Σταματούκο, κακή φάση μαν!
Ο Κουώρθον είπε πολλά χαριτωμένα. Το θέμα είναι όμως ότι εντάσσονται αρμονικά στην περσόνα του. Ο άλλος έχει κάνει επιστήμη το ποζεριλίκι στο τρουΐλίκι (σατανικά μεγαλοφυές και ειρωνικό μαζί).
Επίσης να σημειώσω εδώ ότι ωραία τα επικά του Kings of Metal και του Triumph αλλά ακούγονται και πομπώδη κινηματογραφέ με έναν τρόπο απλοϊκό σχεδόν. Εξαιρώ το Heart of Steel. Αλλά η αλήθεια είναι πιο πριν, όχι σε αυτά. Το επικό εκτόπισμα των Bathory φρονώ ότι κουρελιάζει αυτούς τους δίσκους, ειδικά σε αυτόν τον τομέα.
Για μένα οι Manowar παίρνουνε τα τρόπαια που τους απέδωσα λόγω των 4 πρώτων. Τα επόμενα 2 συμβάλλουν αλλά είναι αλλιώς η φάση. Προσωπικά μιλώντας, με το χέρι στην καρδιά, εγώ λυγίζω (υψώνω γροθιά) πολύ περισσότερο [B]με αυτό[/B] παρά με οποιοδήποτε κομμάτι των Manowar από το Fighting (που μια χαρά μου αρέσει, including το Blow your Speakers).
Αλλά ότι και να γίνει, όταν σκέφτομαι τους Bathory, βαράω προσοχή, πώς το λένε.
[SPOILER]Εσεις ρε παιδια που λετε για τα κολλαν και τα γουνινα και τα λαδια και δεν ξερωγω τι,αν δεν ειχατε δει τους Manowar πως ειναι θα ειχατε κατι για να τους κραξετε?Γιατι στην συγκεκριμενη κοντρα,αν δε μπορειτε να τους υποβαθμισετε μουσικα καλυτερα να μην τους υποβαθμισετε καθολου γιατι δεν εχει νοημα Εγω τουλαχιστον στη συγκριση που θα κανω θα αφοσιωθω στη μουσικη και οχι αν ο Q εμεινε τρου ενω οι αλλοι το ξεμπουρδελεψανε και τετοια.
Πρωτα απο ολα οταν μιλαμε για Μανογουορ να θυμομαστε οτι μιλαμε για την μπαντα που με τα ρεστα του μπατζετ απο το Hail to England ηχογραφησε μετα απο λιγους μηνες το Sign of the hammer.Δηλαδη ποσο πιο επικος απο αυτο μπορεις να γινεις?Blood of my enemies,kill with power,BRIDGE OF FUCKIN’ DEATH και στα καπακια Mountains,Guyana και Thor?Ταπεινη υποκλιση.Και ενταξει, Battle Hymns και Into glory ride δε χρειαζονται αναλυση,τι να πιασεις και τι να αφησεις απο μεσα? Οι ανθρωποι γεννησαν τον επικο ηχο,τον ορισαν και οποτε ηθελαν σου εριχναν τραγουδια που να θες να καβαλησεις τ αλογο σου και σφαξεις ολους τους φολς ουανς ,οποτε ηθελαν εριχναν μεσα και καλτιλες φασης Metal Daze,Gloves of metal και σια που ενδεικνυνται για απειρο τρου συναισθημα και αγνο headbanging.
Και μετα απο τους γεννητορες του ειδους ερχεται ο ανυπερβλητος Quorthon.Εκει που λες “δεν υπαρχει τιποτα που να μην εχει παιχτει στο επικο μεταλ απο Μανογουορ” ερχεται με την αγια 3αδα (Blood…,Hammerheart,Twilight of the gods)να σου δωσει το σαγονι στο χερακι.Ενας καλλιτεχνης με ολη τη σημασια της λεξης,για τον οποιο δεν μπορεις να πεις τιποτα για να τον υποβαθμισεις.Δε σου βγαινει βρε αδερφε. Eνα απο τα δυσκολοτερα πραγματα που μου εχει τυχει να περιγραψω σε ανθρωπο ειναι το πως με εκανε να νιωθω το Shores in flames την πρωτη φορα που το ακουσα,την πρωτη φορα που μετα απο αυτο το απιστευτο πρωτο 6oλεπτο που δεν ξερω τι αλλο μπορει να μου προσφερει αυτο το τραγουδι ακουγεται η ανατριχιαστικη κραυγη “FIRE!!” και ακολουθει ισως το κορυφαιο μεταλ σολο στην ιστορια και βλεπω μπροστα μου ακτες και χωριουδακια να καιγονται απο Βικινγκς.
Εν τελει,ισως να ισχυει οτι οι Bathory εχουν περισσοτερο αληθινο Βικινγκ,βορεινο,ψυχρο συναισθημα στο επικ μεταλ τους απο τους Μανογουορ,αλλα η συγκριση μεταξυ τους ειναι μια αναλογια της συγκρισης που κανω παντα στο μυαλο μου για το κορυφαιο επικ τραγουδι εβερ,μεταξυ Brdige of death και Shores in flames.Το κορυφαιο ειναι παντα αυτο που ακουω εκεινη την ωρα :D. Ειναι και οι δυο υπερθεοι και τελειοι,ο καθενας με τον τροπο του!Καμια απο τις δυο μπαντες δε μπορει να υπερισχυσει της αλλης για πολυ,αλλα ισως λογω πρωτου ακουσματος η ψηφος μου να παει τελικα Μανογουορ. [/SPOILER]
Χρειαζόταν μια αδερφή να δώσει αυτό το flair και αυτόν τον αέρα, και όμως. Αδερφή, ξε-αδερφή, το άτομο το ένιωθε το χέβυ μέταλ, κανένα πρόβλημα δεν έχω…
Ε, ναι, seriously! Με μια πολύ ελαφριά διάθεση προβοκάτσιας. Όσο πατά η γάτα.
Γιατί έπραξαν οι άλλοι το έπικ; Πώς το εννοείς αυτό; Με ενδιαφέρει, το βρίσκω σχετικό. Αυτή την αίσθηση αποκομίζω από τον Quorthon, όχι από τους Manowar.
Παραμύθια περί ατμόσφαιρας. Γιατί σόνυ και καλά το έπικ ταυτίζεται με τους Viking και τον βορά? Απλούστευση των συναισθημάτων και εύκολος τουρισμός για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του θρεντ… Oι Manowar γράψανε απίστευτα ατμοσφαιρικά κομμάτια των οποίων το έπος είναι πραγματικά απερίγραπτο. Τι σκαλπ και βλακείες. Είναι το αγνό έπος που νιώθεις μέσα σου. Το πως το οραματίζεσαι είναι προσωπικό σου θέμα. Σε άλλους είναι βικινγκ, σε άλλους κάτι πιο ασαφές και εσωτερικό. Τσουβαλιάζουμε τώρα Kiss κτλ όταν στο οπλοστάσιο υπάρχουν τραγούδια σαν το Guyana, το Mountains, το Bridge of Death, το March for revenge, το Revelation. η πρωτόγονη εκτέλεση του Defender, το υποχθόνιο κάλεσμα του Each Dawn I Die, τo Dark Avenger κτλ κτλ. Έπος που δεν χωράει καμία περιγραφή εικόνα και όρια. Μόνο ψυχή που ξεφεύγει των στεγανών. Η μόνη μου απόρροια είναι πως αυτοί οι τύποι με τα κολάν τα γράψανε αυτά. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι τότε ήταν γελοίοι εμφανισιακά ο καθένας με τον τρόπο του. Λες και ο Quorthon πχ ( ξαναλέω θεός υπέρτατος) και το blackmetale style είναι φοβερή πρόταση εμφανισιακά, ή οι συνεντεύξεις για τηγανητές πατάτες και κωλάρες ( να αγιάσει το στόμα του :p) στάζουν αγνό έπος?
ε καλά άμα το κριτήριο για το πως ακούγεται μια μπάντα και που παραπέμπει είναι τα 80s εξώφυλλα πάω πάσο. Προτιμώ να ακούσω τα τραγούδια που ορίζουν και το είδος για το οποίο συζητάμε. Τέσπα ούτως ή άλλως το λέω και εγώ η εμφάνιση ήταν γελοία. Απλά γελοία θεωρώ ούτως ΄η άλλως την εμφάνιση άπειρων μέταλ και όχι μόνο γκρουπ της εποχής
Δεν επιχειρηματολογώ για την προτίμησή μου βάση των εξωφύλλων. Μουσικά, ιστορικά, επιδραστικά, οτινανικά, κερδάνε οι Manowar. Τελεία. έχω ήδη εξηγηθεί επ’αυτού από το πρώτο ποστ μου.
Τώρα παράλληλα αναπτύσσονται και άλλα θέματα προς συζήτησιν. Όπως η σχέση KISS και Manowar (και η ανάλογη σοβαρότητα). Οι δίσκοι προσφέρονταν με ένα έργο τέχνης να τα κοσμεί και να τα εκπροσωπεί, μην το προσπερνάμε, μαρτυράνε πράγματα αυτά. Τις προθέσεις, σε τι αποσκοπούν, τι τους εμπνέει κλπ. Αλλιώς το Sign of the Hammer αλλιώς το Fighting the World, πώς θα γίνει τώρα.
Δεν συζητάω περί γραφικότητας. Και ο Quorthon ημίγυμνος με την σπαθάρα μέσα στις φυλλωσιές είναι, γραφικό θα το πει κανείς και αυτό. Αλλά αλλιώς γράφει το ένα και αλλιώς το άλλο…
ενδιαφέρον το σκορ πάντως και δε νομίζω ότι οι περαστικοί είναι μόνο στην ομάδα των bathory… ο floydized πχ απλά γουστάρει ένα manowar κομματι και είπε να το ρίξει εκεί όπως και άλλοι φαντάζομαι που απλά δεν θαχουν ακούσει καν bathory αφού οι manowar είναι σαφώς εμπορικότερο όνομα…
επίσης αυτό το “μην κρίνετε από image, εξώφυλλα, δηλώσεις κτλ” δε το λέτε σοβαρά έτσι? Ενας δίσκος (ειδικά τότε στα 80ς/90ς) ήταν ένα συνολικότερο πακέτο τέχνης που δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική, γιαυτό νομίζω ότι πολλοί οπαδοί του χώρου διαβάζανε και αντίστοιχη λογοτεχνία, παίζανε board games τυπου dungeons & dragons και κολλάγανε με φανταζυ comics και art συλλογές όπου ελπίζαμε κάποιες από τις τρομερές δουλειές κάποιων στο σκίτσο να τις δούμε εξώφυλλο σε τέτοιους δίσκους. Γιατί πέρα από τους manowar όταν οι φωτογραφίες μιας μπάντας ήταν φόρα πατρίδα στο εξώφυλλο αντί ενός “κανονικού” εξώφυλλου αυτό μας θύμιζε αυτόματα ποζεριλίκια ντόπιων “καλλιτεχνών”…
Απλά η μουσική τα επισκίαζε όλα και τους συγχωρούσαμε, μέχρι που τους είδαμε live (κάτι που διορθώσανε χρόνια μετά για όσους συνέχισαν να είναι πιστοί οπαδοί αν αυτό δε σας χαλάει ως ιδιότητα ταμπέλα) αλλά το κακό είχε γίνει και σε ένα δεύτερο επίπεδο, ΔΕΝ ξαναβγάλανε δίσκο της προκοπής… αυτό με πείραζε εμένα γιατί σε επίπεδο δηλώσεων κάθε συνέντευξη Quorthron ήταν για γέλια, η αναφορά κάθε φορά στις γκόμενες (τύπου “πες μου ρε φίλε τι τις κανετε εκεί κάτω και άσε τη μουσική τώρα!”) ε ναι δεν είχε καμία σχέση με τρουϊλα που είχε αυτός και όχι ο DeMaio.
Δεχθηκα και πιεσεις να ψηφίσω αλλα δεν αποκαλύπτω τπτ παραπανω!:lol:
Ναι σίγουρα δεν ειμαι ο αρμόδιος να μιλησω,προς θεου,αλλα εξέφρασα ενα σκεπτικο παρακάτω σχετικά με την σύγκριση.Και ειναι γνωστο πως εχω μεταλ παρελθον και φυσικα στα πεταχτα εχω ακουσει λιγο Bathοry8)
από τα καλύτερα thread πάντως που παίζουν, κάθε ποστ είναι απολαυστικό και η αναλύσεις που παίζουν ενίοτε αποκτούν παιδαγωγικού χαρακτήρα για μικρά παιδιά που θέλουν να μπουν στον ίσιο δρόμο 8)
o ψηλός είναι η μοναδική περίπτωση του στυλ που αναφέρεις πάντως, ενώ απεναντίας στο “αντίπαλο” στρατόπεδο" υπάρχουν πιο πολλές περιπτώσεις “άσχετων” με τον ήχο αυτό αλλά και δηλωμένων "ουυυ,κάτω τα βρακιά"
Έτσι για το γμτ της στατιστικής
Εγω τουλαχιστον στη συγκριση που θα κανω θα αφοσιωθω στη μουσικη και οχι αν ο Q εμεινε τρου ενω οι αλλοι το ξεμπουρδελεψανε και τετοια.
