Δηλαδη το Ride the lightning για σας τι διαολο ειναι?
Περαν πλακας, μια χαρα thrash λες σημαντικο μερος κι αυτουνου, αλλα μη ξεχναμε πως σημαντικο μερος του ειχε γραφτει πριν καν βγαλουν δισκο. Γενικα ΘΡΑΣ δισκο λες το ντεπουτο.
Επειδή είσαι παραδοσιακά από κείνους τους φορουμίτες που υπερασπίζονται το προμηθεϊκό, για μένα, God Hates Us All, απέναντι στους ΑΣΧΕΤΟΥΣ που το χαρακτηρίζουν “μέτριο δίσκο” (ΑΣΦΔΛ’ΚΞςΑΕΠΟΙΨΩΧΞΚ!@#$_)&#$!), σε συγχωρώ.
Κατά τ’ άλλα δε νομίζω ότι υστερούν σε “σκοταδίλα” (χμμ…) το Reign in Blood και το South of Heaven μπροστά στο Hell Awaits. Το Seasons in the Abyss απ’ την άλλη όντως ποντάρει περισσότερο σε ένα είδος γκρουβάτης δολοφονικής ακρίβειας παρά σε σκότος, αν και έχει σίγουρα κι αυτό γερές δόσεις μαυρίλας. Από κει και μετά πραγματικά ό,τι έκαναν οι Slayer ήταν σκοτεινό. Απλά από μια διαφορετική, πιο μοντέρνα οπτική. Οπότε μάλλον το πιο σωστό θα ήταν να γράψεις ότι σε ελκύει περισσότερο η old-school, Venom-esque, πρώιμη black/thrash σκοταδίλα των πρώτων Slayer.
Φυσικά, για να μην ξεχνιόμαστε, όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να σε αθωώσουν εντελώς και η έμμεση δήλωση ότι οι Slayer ΔΕΝ ήταν τιτάνιοι στο Reign in Blood εξακολουθεί να σε καθιστά τον Λουκά Βύντρα του φόρουμ, αλλά τέλος πάντων!
Ισχύει αυτό που λέτε αλλά υπό την έννοια ότι το Kill Em All ήταν ο πρώτος και τελευταίος [I]αμιγώς[/I] thrash δίσκος των Metallica. Τα επόμενα τρία ήταν μέταλ δίσκοι που είχαν μέσα [I]και[/I] θρας κομμάτια.
Ειμαι στο πατωμα.
Mα τα μονα κομματια που δεν ειναι βερο θρας στο Ride ειναι το For Whom και το Fade to black επειδη ειναι mid tempo (αν το λεω καλα γιατι απο μουσικους ορους γιοκ).Κατα τα αλλα ξεσκιζεται στη λυσσα,την ταχυτητα και τη βια. Με την ιδια λογικη δεν ειναι θρας αλμπουμ και το Seasons in the abyss γιατι εχει μεσα το Skeletons και το Dead Skin Mask… 
Kαι μετα το γυρισανε στο … ???
Εγώ μαζί σας είμαι. Και στο Ride the Lightning και στο Master of Puppets, ακόμα και στο And Justice For All, αυτό που παίζουν οι Metallica ουσιαστικά δεν μπορεί να ονομαστεί κάτι άλλο από θρας. Απλά δεν είναι το, χμ, “κλασσικό” θρας όπως παίχτηκε στα 80’s. Φέρει έντονα τη σφραγίδα των Metallica (και, βασικά, του Burton). Γι’ αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη “αμιγώς”. Γιατί εγώ όταν ακούω τη λέξη θρας οι Metallica δεν είναι από τα πρώτα συγκροτήματα που μου έρχονται στο μυαλό. Και επίσης όταν ακούω “Metallica και θρας” το μυαλό μου πάει πρώτα στο Kill Em All. Τα επόμενα τρία ασυναίσθητα τα έχω ως κάτι διαφορετικό στο μυαλό μου, το οποίο στην τελική και πάλι θρας είναι αλλά όχι ΘΡΑΣ. Εμμμμ έγινα κατανοητός ή αρχίδια; :lol:
Ναι Δημήτρη Αβραμόπουλε…Κατηγορηματικά και απερίφραστα ίσως…
Δλδ κατεπεκταση ολο το δευτερο/τριτο κυμα του Bay Area (και γενικα αμερικανικου) thrash δεν ειναι thrash?
Επειδή τώρα δε μου ρχεται, το “Δημήτρη Αβραμόπουλε” είναι σα να λέμε “Θωμά Μάτσιο” ή “Πατρίκ Ογκουνσότο”; :lol:
έντιτ
Σύνικ, βοήθα, συγκροτήματα πες γιατί με διαχωρισμούς ανά περιόδους δεν τα πάω καλά… 
Forbidden, Vio-lence μετα το ντεμπουτο, Testament, Defiance, το American Way απο Sacred Reich κτλ κτλ θα μου ερχονται κι αλλα, αλλα το πιανεις το νοημα νομιζω:wink:
Ε ενταξει, θρας ηταν, απλα ισως πεφτουμε στη παγιδα του οτι οι Μεταλλικα ειχαν πολυ πιο καλογραμμενα ριφφς, την πλουσια χεβυμεταλ αισθητικη του Κλιφφ (δεν λες αλλιως το βαημπ που προσεδιδε) και κοινως στοιχεια που τους διαχωριζαν απο το ρετσινατο θρας αλανας.
Ρε, όλα θρας είναι, δεν το συζητάμε. Απλά υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε συγκροτήματα όπως αυτά που ανέφερες τώρα και συγκροτήματα όπως Slayer, Dark Angel, Exodus… δεν ξέρω για πόσες απ’ αυτές ευθύνονται οι Metallica αλλά δεν είναι (ακριβώς) το ίδιο πράγμα. Υποθέτω ότι στο δικό μου μυαλό τα συγκροτήματα τα οποία έχω συνηθίσει να ταυτίζω πιο άμεσα με τη λέξη θρας είναι εκείνα των οποίων η βία που βγάζουν είναι κατά κάποιον τρόπο πιο πηγαία, πιο “στα μούτρα”, σε σχέση με συγκροτήματα που βασίστηκαν περισσότερο στο τεχνικό παίξιμο και την τραγουδοποιία. Δεν είναι και εύκολο να το περιγράψω ακριβώς βέβαια. Οι διαφορές είναι λεπτές. Π.χ. οι Death Angel είναι σίγουρα θρας αλλά με πολύ διαφορετικό τρόπο απ’ ότι οι Slayer. Το ίδιο και οι Testament ή οι Forbidden. Πάντως δεν αμφισβητώ ότι είναι θρας, και για να πω την αλήθεια τους θεωρώ “πιο θρας” από τους Metallica.
Καλα για τη χεβυμεταλ αισθητικη αυτη κι αν φαινεται στο Kill em All.
Εγω νομιζω οτι αυτο οφειλεται στον ιδιαιτερο/ξεχωριστο ηχο που χαν οι Metallica στα 3 αυτα αλμπουμ (RtL,MoP,aJFA) + oτι γενικοτερα νταξει ειναι η πιο εμπορικη μπαντα στα metal ποσο μαλλον στο thrash, οι περισσοτεροι απο κει ξεκινησαμε να ακουμε, οποτε ειναι θεμα και εμπειριων. Νομιζω
Χμ, μπορει να παιζει ενα ρολο και το πιο “απλοικο” ντραμμινγκ του Ουλριχ, που εγω προσωπικα τον θεωρω πολυ καλο ντραμμερ γιατι αν και πασχει σε καταρτιση, τα θεματα που παιζει ειναι ο,τι πρεπει. Αλλα ειναι ντραμμερ που ταιριαζει περισσοτερο σε χεβυροκ μπαντα, αν ειχαν ενα τυπο που παιζει παπαδες ισως τα πραγματα να εντυπωνονταν διαφορετικα. Το σχολιο περι μπασου παντως δεν πηγαινε στο χεβυμεταλ οσο στο πλουσιο του θεματος απο αποψη ζυμωσης, πανω κατω αυτο που εννοησε ο Γρακχος με τον ορο τραγουδοποιια.
Δεν ξέρω αν είναι “ό,τι πρέπει” το παίξιμο του Ulrich ή αν ταιριάζει περισσότερο σε heavy rock καταστάσεις, αλλά τα περισσότερα γρήγορα θρας κομμάτια των Metallica τα σκοτώνει χωρίς οίκτο.
Το χεβυ ροκ το πεταξα στο ετσι λογω τεμπο, πανω κατω αυτο που ανεφερες ειχα κατα νου, απλα δεν ειναι ο ντραμμερ που θα σου σκασει το ιν γιουρ φεης παιξιμο. Ενω παιζει ωραια καποια πραγματα ακουγονται οσο να ναι λιγο αδεια ταυτοχρονως. Βαλε λιγο τα πιασαρικα ριφφς, κοτσαρε τη πλουσια αισθηση μελωδιας, μου φαινεται λογικο το οτι εντυπωνονται περισσοτερο ως χεβυθρας μπαντα.
Βαριέμαι να αναπτύξω τώρα αλλά το θέμα τι είναι καθαρό Thrash το έχετε πάρει πιο πιουριστικά και από τον ορισμό του καθαρού φιλελεύθερου από το Mule. Το Battery και το Dyers Eve είναι πιο Thrash από όλο το κιλεμολ μαζί
Πρώτον, η 2η πρόταση του Νταρθ. Δεύτερον.
Το πρώτο μέταλ συγκρότημα που EΛΙΩΣΑ στην 3η γυμνασίου (μέχρι την 3η λυκείου) ήταν οι Μετάλλικα, όταν πήγα και πήρα από το Μelody House στο Χαλάνδρι τις 2 κασέτες του Kill em All και του Master of Puppets, οπότε νομίζω πως μπορώ να πω μια κουβέντα επ’αυτού. Εδώ πλέον δεν απομένει παρά να θέσω το κεφαλαιώδες ερώτημα - έφτιαξες αυτό το τόπικ για να αυτοτρολάρεσαι, ή για να πλασάρεις την πορδή σου σαν άποψη;
Καλά σοβαρά μιλάς; Καλά δουλευόμαστε? Ποιο χεβυμέταλ ρε ο Μπάρτον? Είμαστε σοβαροί? Ο άνθρωπος άκουγε Μίσφιτς, ΒOC, REM (ναι, από το ντέμο), κλασική μουσική και τζαζ (διαβάστε συνεντεύξεις που εκθειάζει τον Στανλευ Κλαρκ). Αυτά τα στοιχεία έφερε στη μπάντα, και τους έμαθε να γράφουν ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ που να σπάνε τα όρια (ναι του θρας, του μεταλ, του ΡΟΚ, του αλτερνατιβ, και ούτω καθεξής) ΠΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ είναι το χεβυμέταλ σ’αυτά? Εκτός κι αν χεβυμέταλ βαφτίζουμε ό,τι γουστάρουμε: να την παίζουμε στο κρεβάτι μας, την πράσινη κουράδα στην τουαλέτα σήμερα, τα αντίφα τρικάκια που βρήκα στο δρόμο έξω από το σπίτι μου χτες και μου σηκώθηκε, το γάβρο που έφαγε άδικα γκολ στο τσουλου, την θειά μου που κάθε φορά που την επισκεφτόμουνα με προυπαντούσε με τα βυζιά της έξω για να δείξει πόσο αγαπάει τον ανηψιό της, και δε συμμαζεύεται.
Ελάχιστη συμβουλή. Σοβαρευτείτε.
Λοιπόν, ο Angmar το έχει πάει [U][B]σε άλλο επίπεδο[/B][/U] το πράμα, αλλά ειλικρινά μην το συνεχίζετε δεν έχει νόημα.
Κούραση. 8 σελίδες τα ίδια.
Ή συνεχίζετε με άλλο άλμπουμ ή το κλειδώνουμε λέω εγώ, να τα ξεχάσουμε όμορφα και ωραία όλα τα διαμάντια που γράφτηκαν εδώ… Υπάρχουν παρόμοια θρεντ που υποδείχθηκαν στην αρχή.