Una faccia Una razza… Ιταλικό αλλά πιάνει και τους Ισπανούς. Πιο πολλά κοινά έχουν με εμάς παρά με τους Γάλλους που είναι δίπλα πχ

Για τους αλκοόλες του φόρουμ, υπάρχει λύση !!

Ωραία τα γράψατε, Quintom και osfp, συμφωνώ σε πολλά απ’ αυτά. Πάντως, για μένα θα είναι η πρώτη φορά (αν βρω σπίτι) που θα ταξιδέψω εκτός Ελλάδας και ήδη νιώθω το άγχος να αγγίζει το ζενίθ του. Απογοήτευση μεγάλη, το Παν/μιο δεν προσφέρει ουσιαστική βοήθεια, ο ένας παραπέμπει στον άλλο, γενικότερα υπάρχει μεγάλο ποσοστό απάτης, εκμεταλλευόμενοι τη μεγάλη ζήτηση και μικρή διαθεσιμότητα κατοικιών. Και μιλάμε για Σουηδία, τους δήθεν προηγμένους και πολιτισμένους. Μου έκαναν πολύ κακή εντύπωση και δεν έχω τα ψυχικά αποθέματα που είχα πριν 5 χρόνια, και ούτε θέλω να φτάσω στα πρόθυρα της κατάρρευσης από το φόβο μου ότι αν δεν πάω τώρα στο εξωτερικό δε θα πάω ποτέ. 10 χρόνια από τη ζωή μου, μαζεύω λεφτά μόνο για αυτό τον σκοπό και τώρα που τον πλησιάζω για πρώτη φορά, όλα είναι στον αέρα.

Καλο κουραγιο και πραγματικα ευχομαι να βρεθει κατι!

Κακος συμβουλος το αγχος αλλα δυστυχως εχουμε μαθει ολοι να ζουμε με αυτο οσο καλυτερα γινεται, προσωπικα προτιμω να κανω επιλογες ζωης με βαση το μικροτερο αγχος. Εβλεπα μια σειρα χθες με χειρουργους και σκεφτομουν οτι στην πρωτη επιπλοκη σε χειρουργειο θα δηλωνα παραιτηση (αν δεν ειχα παραιτηθει δηλαδη χρονια πριν).

Παρολα αυτα, στηριζω φουλ μετακινηση σε αλλη χωρα, ποσο μαλλον οταν ειναι προφανως ενα ονειρο που το εχεις σχεδιασει τοσα χρονια. Καποιες φορες απλα πρεπει να πεις “το κανω κι οτι γινει” αλλα σιγουρα και με ενα σχεδιο. Ειλικρινα ευχομαι να βρεθει κατι πολυ συντομα. Εν τελει, υπαρχουν κι αλλες χωρες απο τη Σουηδια, ισως πιο ευκολες και φιλικες?

Έχω την τύχη η μάνα μου να έχει γεννηθεί και να έχει μείνει αρκετά χρόνια Αυστραλία. Έχω την υπηκοότητα, πολλούς συγγενείς, πατρικό σπίτι και γενικά όλα στρωμένα αν και όταν το πάρω απόφαση. Και παρόλα αυτά δεν το τόλμησα μέχρι τώρα.

Δεν μπορώ να φανταστώ να ξεκινάς απ’ το 0 στην ξενιτιά ούτε για πλάκα. Εύχομαι και πιστεύω πως θα την βρεις την άκρη για την ώρα προσπάθησε να αποβάλλεις λίγο το άγχος και τα υπόλοιπα θα γίνουν

Νομίζω είναι η δεύτερη φορα που το αναφέρει (εγώ το θυμάμαι μια ακόμη σίγουρα) ο αγαπητός Παργαλατσος πως με τη γυναίκα του περιμένουν παιδί και είμαστε όλοι γαϊδούρια.

Με το καλό να έρθει, γερό κι ευτυχισμένο να είναι, και με ένα πόνο!

Θενκς παιχταρα μου, ειμαστε αρκετά χαρούμενοι και το περιμένουμε σε περίπου 4 μήνες

Παιδί ή κορίτσι???

Μάλλον κορίτσι είναι*, αλλά η περιέργη στάση που είχε στον τελευταίο υπέρηχο δεν επέτρεπε την σαφή και επιστημονικη παρατηρήση ύπαρξης ή μη παργαλατσου.

*και με βλέπω να χάνω το μυαλό μου

Με το καλο ρε παργαλατσε!!

Ε ρε, μια κοράκλα μεταλλού!!

Μακάρι να πάνε όλα καλά και να έχετε σε λίγους μήνες ένα υγιέστατο και αξιολάτρευτο κοριτσάκι

Μην το βριζεις το κοριτσι!

Χαχαχα, εγώ τα αγαπώ τα κορίτσια, δεν τα βρίζω ποτέ!! Επίσης, η μικρή -μελλοντική μασκότ του φόρουμ- ροζοσκουφίτσα πρέπει να γαλουχηθεί από νωρίς με τις σωστές αρχές!

Με nickname MadeFromPargalatsos

@RiderToUtopia με το καλό φιλαράκι!

Κλαιω απλα…

Στην δική μου περίπτωση έτσι ακριβώς έγινε… μέχρι τον 5ο μήνα συνέχεια μας έλεγαν για κορίτσι… όταν σε ένα τυπικό έλεγχο ρωτάω τη γυναικολόγο “όλα καλά με την κούκλα;” και η απάντηση που πήρα ήταν “μια χαρά είναι αλλά έχει και τσουτσούνι”
… η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν βοηθούσε η στάση του σώματος του μωρού… αλλά όταν για τόσο καιρό ακούς για κορίτσι, μετά σκάει σαν βόμβα το νέο.

Τον επόμενο μήνα κλείνει ένα χρόνο ο πίτσι (από το πιτσιρίκος)… και ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να μην έχω καταλάβει τι έχει γίνει. Μπαίνω σπίτι μετά τη δουλειά και η γυναίκα λέει στον μικρό “ήρθε ο μπαμπάς” … και εγώ ψάχνομαι για να δω ποιον λέει μπαμπά

Με το καλό λοιπόν, να βγει γερό και να είναι τυχερό! Να κοιτάξεις να το ευχαριστηθείς γιατί δεν μπορείς να φανταστείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνουν. Σαν χτες μου φαίνεται που ήταν τόσο μικροσκοπικός και αδύναμος που φοβόμουν να τον πιάσω και τώρα μου γεμίζει όλη την αγκαλιά γιατί κοντεύει τα 10 κιλά.

Και αυτά στα λέει ένας που είναι τρομερά παρτάκιας, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όταν φτάνει η στιγμή να κάνει το δικό του και έπιανα πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται “μπα, εγώ δεν είμαι για παιδιά”

αυτά και από μένα…

ps: εννοείται ότι ο πίτσι δεν κοιμάται αν δεν ακούσει τα ριφ του \m/