Κάνεις πλάκα ή είσαι ηλίθιος;
έντιτ
Λολ, Κρις είναι προφανές ότι δεν πάει σε σένα μαν!
ΦΙΛΕ δεν κανω πλακα για τιποτα, εκτος λιγο απο το σημειο που λεω για το Doom II…
προσπαθησα να κατεβασω καπως τους τονους…δε χρειαζεται να βριζουμε και να γινομαστε κι αλλο φασιστακια απ οτι ειμαστε :)
Λοιπόν δικαιολόγησε γιατί με είπες φασίστα, ή αλλιώς σκάσε.
Δεν ειπες οτι “πρέπει να ξεριζωθεί και το τελευταίο ίχνος μεταφυσικού και θεοκρατικού τρόπου σκέψης”?
αυτο φασισμος δεν ειναι ? η κανω λαθος ?
Ε λάθος κάνεις ρε φίλε.
ε δεν πειραζει. Ανθρωπος ειμαι. οχι θεος/διαολος.
1- Κοιτα, φυσικα και ειμαστε σε καλυτερη μοιρα απο αρχαιες κοινωνιες με σκλαβους και φεουδαρχες, αλλα και παλι εγω βλεπω οτι αυτοι που σημερα ‘‘παλευουν’’ για εξελιξη της κοινωνιας αντιμετωπιζουν τους εαυτους τους ως ‘‘συγχρονους σκλαβους’’ και τα αφεντικα-εργοδοτες ως ‘‘φεουδαρχες’’. Αρα, παλι στον ιδιο αγωνα βρισκομαστε.
2- Το θεμα ειναι οτι αν γινει πρωτα αυτο, τοτε ειτε φυσιολογικα ειτε πολυ πιο ευκολα και γρηγορα, θα ερθει και το αποτελεσμα του αγωνα που δινεται (αν δινεται στην ουσια, και οχι μονο με εντυπωσεις) σημερα με πολιτικα/κοινωνικα κριτηρια.
3- Ειπαμε, ο ‘‘αντικειμενικος’’ τροπος στη λογικη της Δυσης ειναι καταστροφικος τις περισσοτερες φορες. Οποτε καλυτερα να μην απαντησω αναφεροντας απλα το ονομα της κοινωνιας και απο ποια κειμενα προερχεται η γνωση και οι πληροφοριες, γιατι εκει θα ξεκινησει νεος γυρος ερωτησεων/επιφυλαξεων του στυλ ‘‘δεν εμπιστευομαι αυτα τα κειμενα, και ποιοι τα εγραψαν κτλ κτλ’’.
OK λοιπόν Μητσάρα, τώρα που είπες τη μαλακία σου και χάρηκες, πάρε πούλο να τελειώνουμε. Γι’ αυτό με το ξερίζωμα του μεταφυσικού και θεοκρατικού σκέψης θα απαντήσω σοβαρά σε πιο σοβαρούς χρήστες.
Οκ δε σου ειπα να μου απαντησεις αλλωστε! εγω δεν ειμαι σοβαρος χρηστης
σκεψου μια καλη δικαιολογια/απαντηση και σερβιρε τη με καλη γαρνιτουρα μαν
@Κριςπ, εγώ νομίζω και τα 2 εξελικτικά μοντέλα που συζητάτε είναι αμφίδρομα. Δηλαδή χρείαζεται το εξωτερικό ερέθισμά (πχ έντονη κοινωνική αδικία / καταπίεση) για να οδηγηθεί μια κοινωνία σε ταξική επανάσταση ή εξέλιξη. Ωστόσο αν δεν υπάρχει εσωτερική κατανόηση της αιτίας αλλαγής και δημιουργίας νέας δομής, αυτή δεν πρόκειται να επιβιώσει για πολύ. Κάθε τέτοια αλλαγή για μένα είναι μια κατανόηση της μορφής "πρώτα το ‘εμείς’ και μετά το ‘εγώ’ ", άσχετα αν γίνεται αργά ιστορικά και δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό. Πχ η αλλαγές από μοναρχία -> αριστοκρατία -> φεουδαρχία -> δημοκρατία κτλ. Οπότε προυποθέτει την συνειδησιακή αλλαγή του ατόμου για την διατηρησή της.
Επίσης το γεγονός πως κάθε αλλαγή έφερνε στην επιφάνεια (και στην εξουσία) μια διαφορετική τάξη (όπως είναι τώρα η αστική) η οποία κατα κάποιο τρόπο έχει τα ηνία της εξουσίας δείχνει πως δεν υπάρχει συνηδητοποιημένη κατεύθυνση ώστε να προκύψει κάποιο αταξικό ή μετα-ταξικό σύστημα χωρίς κέντρα εξουσίας αλλά ο κάθε αναβρασμός που προκύπτει δεν είναι ολικός και δεν καταλύει το σύστημα έτσι ώστε να το υπερβεί (και να επέλθει ισορροπία μεταξύ όλων των μερών του).
Ουσιαστικά η ανάγκη ύπαρξης του σημερινού συστήματος (κατασκευασμένου) δείχνει ότι δεν έχει επέλθει εσωτερική ισορροπία.
- Είναι ο ίδιος αγώνας αλλά σε ένα ανώτερο στάδιο.
- Πιθανόν, το είπα κι εγώ εξάλλου.
- Δεκτό.
@ elmarad:
Ομολογώ ότι δεν σε πιάνω, αλλά είναι και αργά και έχω και ένα κεφάλι αχταρμά.
Οπότε μια άλλη μέρα με μεγαλύτερη διαύγεια. 
Ή είσαι άσχετος ή βαλτός. Διάλεξε.
Συ είπας.
Το παραπανω ποστ του elmarad να γινει στικυ παρακαλω, καθε φορα που ανοιγει κουβεντα για πολιτικη-κοινωνια. :!:
Εγραψε ο θεουλης και παλι, εγραψε !! :thumbup:
Παιδια για να μην το κουρασουμε γραψτε the answer to life the universe and everything στο google και 8α δειτε την απαντηση τελος.
Σορρυ για την άκυρη παρέμβαση στην άκυρη συζήτησή σας (την οποία ειλικρινά δε διαβασα, είχε μέσα τη λέξη “ταξικό” και μεγάλα ποστς χεχ)
Λοιπόν Γράκχε, άκου ένα παράδοξο και σκέψου το λίγο.
Διαλέγεις να ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ότι είναι αποτέλεσμα της ύλης της εξέλιξης κτλ.
Δηλαδή ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, χωρις να μπορεί να σου το αποδείξει κανείς, ότι δεν πρέπει να ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ πράγματα χωρίς να μας τα έχει αποδείξει κανείς. Με τους νόμους της φυσικής και μπλα μπλα αλλά ξεφεύγουμε. Μιλάμε για πίστη, για δόγμα, για δεδομένο, για αυταπόδεικτο. Δηλαδή μια λογική η οποία αυτοαναιρείται εκ βάθρων.
Και να το γενικεύσουμε πάντως.
Ο θρησκευόμενος πιστεύει ότι υπάρχει θεός. Είναι “χαζό” γιατί δεν τον έχει δει ποτέ, αλλά το παραδέχεται ο ίδιος ότι είναι πίστη, which means, δε χρειάζονται αποδείξεις.
Ο άθεος πιστεύει ότι δεν υπάρχει θεός. Πράγμα μία φορά χαζό επειδή κανείς δεν του έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει. Πράγμα δύο φορές χαζό επειδή πιστεύει χωρίς αποδείξεις μια θεωρία που επιβάλλει τις αποδείξεις για το κάθετι.
Κάποια πράγματα σχετικά με την επιστήμη. Αυτή μπορεί να εξηγήσει ένα προσεγγιστικό ποσοστό ας πούμε 10% των πραγμάτων που συμβαίνουν και παρατηρούμε. Φαίνεται από το ότι κάθε ένα μικρό χρονικό διάστημα γίνεται μια θεώρηση που ανατρέπει αυτά που πίστευαν στο παρελθόν. Εδώ σου λέει υπάρχει σκοτεινή ύλη και αποτελεί την συντριπτική πλειοψηφία της ύλης που βρίσκεται στο σύμπαν. Και δε γνωρίζουμε τίποτα για αυτήν. Το μπιγκ μπανγκ. Ναι μπορούμε να προσδιορίσουμε κάποια δευτερόλεπτα μετά. Πριν όμως; Τι ήταν πριν και πως φτάσαμε εκεί. Και τι σημαίνει το πριν, όταν ακόμα και ο χρόνος είναι σχετικός; Και τo σύμπαν μας πάλλεται ή μεγαλώνει αέναα; Τα σωματίδια είναι σημειακά ή χορδές; Πως στο διαβολο έκατσε και έγινε ένας αρχικός μονοκύτταρος οργανισμός. Στην τύχη; κ.ο.κ.
Όλα αυτά λοιπόν είναι ερωτήματα που έχουμε και προέρχονται από την παρατήρησή μας, από αυτήν τη μικρή κουκίδα που λέγεται γη. Φαντασου πόσα ερωτήματα υπάρχουν ακόμα που δεν τα έχουμε καν διανοηθεί. Ή δεν είμαστε φύσει ικανοί να τα διανοηθούμε; Τότε φτάνουμε σε ένα ποσοστό της τάξης το 0,00000000001%. Εντελώς στην τύχη τα νούμερα, απλά για να δείξω ότι σίγουρα είναι κάτι αμελητέο. Εϊτε έχει 10 μηδενικά είτε 10 μπαζίλιον μηδενικά.
Και το συνεχίζω. Η επιστήμη και όλα αυτά τα παραπάνω είναι παρατηρήσεις και λογικές που προκύπτουν από τον άνθρωπο. Από τον εγκέφαλό του, όργανο που μέχρι και σήμερα δεν κατανοούμε παρά λίγες λειτουργίες του. Άρα μιλάμε για ελλειπείς πληροφορίες από ένα όργανο για το οποίο έχουμε ελλειπείς πληροφορίες. Έλλειψη εις το τετράγωνο.
Και το συνεχίζω ακόμα. Προσπαθούμε λοιπόν εμείς, να εξηγήσουμε τον κόσμο του οποίου είμαστε μέρος χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του κόσμου του οποίου είμαστε μέρος. Πράγμα εξορισμου άτοπο. Είναι σαν να προσπαθήσεις να κατανοήσεις το σπίτι στο οποίο είσαι μέσα από μια εξωτερική οπτική. Δε γίνεται. Είναι παντού τριγύρω και δεν έχεις άλλο σημείο αναφοράς (όπως μας πληροφορεί ο ντανιελ ;ρ).
Αρα ελλειπής προσπάθεια εις την τρίτη.
Αυτά σαν μια απομυθοποίηση. Η επιστήμη εξηγεί το πως συμβαίνει κάτι που βλέπεις. Οι άνθρωποι δεν πετάνε. Αν μετά από 100 χρονια βρεθουν κάποιοι ανθρωποι που πετάνε, οι νόμοι θα προσαρμοστούν κατάλληλα ώστε να τους περιλαμβάνουν. Τσατσιές δηλαδή ;ρ Μη νομίζετε ότι η επιστήμη είναι κάτι το εξωπραγματικό. Μπακαλίστικα πράγματα. Αυτό βλέπω, αυτό παρατηρώ, αυτό γενικεύω στο περίπου για παραπλήσια πράγματα.
Η επιστήμη -και να το ήθελε- δεν μπορεί να μπει καν στα χωράφια της ύπαρξης ανώτερης δύναμης. Άσε που οι θρησκείες έχουν τόσα παραθυράκια για να επιζήσουν. Λέει ένα “μιλάμε μεταφορικά” και τελείωσε.
Θα τελειώσω με κάτι που συμφωνώ απόλυτα με τον Γράκχο: “διαλέγω ότι μου κάνει”. Γενικά αυτή είναι μια αντίληψη που κάνει τη ζωή μας ευκολότερη και ομορφότερη, αρκεί να μη βυθιστούμε τόσο βαθιά και το πρώτο ενικό γίνει δευτερο πληθυντικό.
συμφωνώ και διαφωνώ με τον μάνο σε κάποια σημεία, αν και τα είπε ωραία.
συμφωνώ εδώ
Ο άθεος πιστεύει ότι δεν υπάρχει θεός. Πράγμα μία φορά χαζό επειδή κανείς δεν του έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει. Πράγμα δύο φορές χαζό επειδή πιστεύει χωρίς αποδείξεις μια θεωρία που επιβάλλει τις αποδείξεις για το κάθετι.
πολλοί νομίζουν ότι τα μαθηματικά είναι δυνατόν να αποδείξουν οποιαδήποτε αληθινή πρόταση. ακόμη και οι μεγαλύτεροι μαθηματικοί το πιστεύαν αυτό. Παρ΄ όλ’ αυτά, έχει αποδειχθεί* ότι υπάρχουν αληθείς προτάσεις όπου δεν μπορούν να αποδειχτούν χρησιμοποιώντας ένα (αρίθμήσιμο) σύνολο κανόνων (αυτό που ονομάζουμε αξιώματα). Μεγάλο το φάντασμα του Godel λοιπόν.
- : απόδειξη στα μαθηματικά σημαίνει ότι δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της αλήθειας μιας πρότασης, και αυτό το λέω γιατι διάβαζα κάτι παρωχύμενα πριν περί θεωρημάτων που είναι σωστά “στο περίπου”…
Διαφωνώ σε κάποιες λεπτομέρειες όπως εδώ
Είναι σαν να προσπαθήσεις να κατανοήσεις το σπίτι στο οποίο είσαι μέσα από μια εξωτερική οπτική. Δε γίνεται. Είναι παντού τριγύρω και δεν έχεις άλλο σημείο αναφοράς (όπως μας πληροφορεί ο ντανιελ ;ρ).
και πολύ περισσότερο βέβαια εδώ
Η επιστήμη εξηγεί το πως συμβαίνει κάτι που βλέπεις.
και για αυτό υπάρχουν αρκετά παραδείγματα… οι μαύρες τρύπες πχ…πριν παρατηρηθούν στο σύμπαν και αποδειχτεί η ύπαρξη τους στους “άπιστους”, μέσω παρατήρησης δηλαδη, αυτά τα απόκοσμα πράγματα ήταν…αποτέλεσματα μαθηματικών προτάσεων που αποδεικνυαν όντως την ύπαρξη αυτών των δομών.
Ναι αλλά είπα επίσης ότι το γενικεύεις για παραπλήσια πράγματα.
Το ότι όντως υπήρχαν αυτές οι δομές όπως είχε προβλεφθεί είναι αποτέλεσμα μιας σχετικά καλής αρχικής θεώρησης η οποία κατέληξε σε αυτές τις προβλέψεις αλλά φυσικά και …τύχης. Γιατί ποιος ξέρει ποιοι άλλοι άγνωστοι παράγοντες θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο ώστε τελικά να μην είναι δυνατή η ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας.
Το ότι διαφωνούμε σε αυτό παίζει ρόλο ότι εγώ είμαι μηχανικός κι εσύ μαθηματικός. Εγώ ασχολούμαι με πειραματικά δεδομένα και “στο περίπου” πράγματα κι εσύ με απόλυτα και ντετερμινιστικά μοντέλα.
Η επιστήμη μιλάει για “ιδανικά πράγματα” και πως αυτά ισχύουν στο περίπου στον πραγματικό μη ιδανικό κόσμο.
Aς πεταχτώ και γω, να χαλάσω τις επιστημονικές προσεγγίσεις σας, να πω την αποψάρα μου και να επαναφέρω το θέμα σε πιο “ανθρώπινες” συνθήκες. 
Αρχικά σε σχέση μ’ αυτό:
"Ουσιαστικά η ανάγκη ύπαρξης του σημερινού συστήματος (κατασκευασμένου) δείχνει ότι δεν έχει επέλθει εσωτερική ισορροπία. "
είχα διαβάσει κάτι που έλεγε " Ο χαρακτήρας των λαών, και όχι οι κυβερνήσεις, καθορίζει τους προορισμούς τους."
Στη συνέχεια αναφέρει: “Ένας λαός δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει πραγματικά τους θεσμούς του. Μπορεί με βίαιες επαναστάσεις ν’αλλάξει τ’όνομά τους, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια.”
Εδώ νομίζω κολλάει το σημείο που είπε ο Night*Sky
1- Κοιτα, φυσικα και ειμαστε σε καλυτερη μοιρα απο αρχαιες κοινωνιες με σκλαβους και φεουδαρχες, αλλα και παλι εγω βλεπω οτι αυτοι που σημερα ‘‘παλευουν’’ για εξελιξη της κοινωνιας αντιμετωπιζουν τους εαυτους τους ως ‘‘συγχρονους σκλαβους’’ και τα αφεντικα-εργοδοτες ως ‘‘φεουδαρχες’’. Αρα, παλι στον ιδιο αγωνα βρισκομαστε.
Αυτό σχετικά με τους “τίτλους” και την ουσία.
Κάτι που αν το δεχτούμε, σημαίνει ότι η εσωτερική κατανόηση της αιτίας αλλαγής και δημιουργίας νέας δομής είναι κάτι που δε θα έρθει ποτέ.
Έτσι το αντιλήφθηκα σε γενικές γραμμές, ελπίζω να μην είμαι τελείως οφτόπικ.
Σχετικά με τις δικές μου απλοϊκές αναλύσεις τώρα,
είδα μερικές φορές να εκφράζεται άποψη περί πίστης σε κάποιο θεό και ταυτόχρονα αντίθεσης προς τις θρησκείες.
Μιλάμε για πίστη σε κάτι/κάποιον που θεωρείται ότι περιβάλλεται από δυνάμεις υπερφυσικές, αλλά την ίδια στιγμή επικρατεί πλήρης αδυναμία να κατανοηθεί και να επεξηγηθεί τι είναι αυτό το ανώτερο ον, η ανώτερη δύναμη, τι πρεσβεύει και ούτω καθεξής…
Τα παραπάνω, μαζί με πιο ακραίους χαρακτηρισμούς, όπως η λατρεία, ο φανατισμός, η τυφλή υπακοή στα όσα προστάζει η θεοποιημένη μορφή, είναι στοιχεία που συναντούνται στο θρησκευτικό συναίσθημα. Πάνω σ’αυτό βασίζονται οι θρησκευτικές ιδεολογίες, ή ίσως ορθότερα πάνω σ’αυτό βασίζονται οι θεμελιωτές θρησκευτικών ιδεολογιών και όχι μόνο.
Τέτοιες καθολικές συμπεριφορές έχουν κάνει (και συνεχίζουν να κάνουν) την εμφάνισή τους ακόμα και όταν πρόκειται για κάποιο πολιτικό πρόσωπο (ιδεολογία), ή κάποιο “ήρωα”. Αυτός που καθοδηγείται από το θρησκευτικό του συναίσθημα ως προς κάτι, την ίδια στιγμή είναι απόλυτα εξουσιασμένος από το ίδιο το ον στο οποίο πιστεύει.
Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά, στο ότι η πίστη σε κάποιο θεό δεν μπορεί να αντιτίθεται στη θρησκεία (με την πιο ευρεία της έννοια και όχι με την έννοια των εκπροσώπων της θρησκείας -βλέπε κλήρος- , γιατί εκεί τα πράγματα περιπλέκονται και η βαλίτσα πάει πολύ μακριά), κατά συνέπεια δεν μπορούν να διαχωριστούν.
Από την άλλη επειδή το συναίσθημα επικρατεί του λόγου και της λογικής και η ανάγκη για πίστη είναι ακατανίκητη, επιλέγω να πιστεύω στη δύναμη της ενέργειας που εκπέμπουμε και δεχόμαστε, στη δύναμη του ανθρώπου γενικότερα και σαν μονάδα αλλά ταυτόχρονα και ως μέρος του συνόλου και την αλληλεπίδραση του μ’ αυτό.
Καταρχάς όταν λέμε στην Ελλάδα “πιστεύετε ΣΤΟ θεό” είναι σα να λέμε αν είμαστε χριστιανοί. Τώρα αν λέμε για κάποιον άλλο θεό γενικότερα, για κάποια ανώτερη ύπαρξη τέλος πάντων, αυτό είναι άλλο θέμα και το τοπικ πρέπει να μετονομαστεί, γιατί ούτως ή άλλως έχει ξεφύγει πολύ προς τα κει η συζήτηση.
Δεύτερον, γι’ αυτό που είπε ο nightsky περί “άθεων” που πετάγονται και λένε διάφορα για την ύπαρξη κάποιου θεού είναι άκυρο όσον αφορά εμένα προσωπικά, γιατί εγώ δεν απαρνήθηκα άμεσα την υπάρξη ΚΑΠΟΙΟΥ θεου αλλά του θεού του οποίου ο γιός είναι ο χριστός κοκ. Ναι μεν είμαι άθεος και το ανέφερα αλλά δεν τεκμηρίωσα την ανυπαρξία κάποιου τυχαίου θεού γιατί το θεώρησα οφ τοπικ, οπότε δε μπορεί να με χαρακτηρίσει ως αφελή ή οτιδήποτε άλλο.
Τώρα αν ο nightsky είναι χριστιανός πρόβλημά του
Τέλος, να επισημάνουμε ότι ο άθεος δεν απαρνείται οπωσδήποτε την ύπαρξη κάποιας ανώτερης οντότητας. Άθεος μπορεί μεν να χαρακτηριστεί αυτός που δε δέχεται την ύπαρξή της, αλλά και αυτός που απλά δε δείχνει “πίστη” απέναντι σε κάποια, χωρίς να αντιτίθεται ρητά στην πιθανότητα να υπάρχει. Δηλαδή κάποιος που είναι αγνωστικιστής μπορεί να είναι κατα μία άποψη άθεος, αφού ο αθεϊσμός δεν είναι κάτι συγκεκριμένο και παγιωμένο, όπως πχ ο βουδισμός, ο χριστιανισμός κλπ, αλλά μια γενικότερη έννοια που η μόνη στανταρ αντίληψή του είναι η μη λατρεία. Έτσι ο αγνωστικιστής, μην έχοντας δεχτεί την ύπαρξη κάποιου συγκεκριμένου θεού μέχρι τώρα, δεν πιστεύει (=λατρεύει) κάποιον, συνεπώς από μία άποψη είναι και άθεος. Εγώ κάπου εκεί είμαι λοιπόν, δε λατρεύω κάποιο θεό και ούτε θεωρώ πως κάποιος θεός απαιτεί τη λατρεία και την αφοσίωσή μου, αλλά και να υπήρχε ο μόνος τρόπος να του την πρόσφερα θα ταν μέσω του πόνου. Είμαι λοιπόν άθεος, πράγμα που δεν αποκλείει το να είμαι και αγνωστικιστής.
Η απομάκρυνση των εσωτερικών επιστημών από το ευρύ πεδίο της ολιστικής επιστήμης οδήγησε τις εξωτερικές στον υλισμό. Αφαίρεσε την πνευματικότητα από πεδίο ενασχόλησης τους.
Alirght, εν συντομία (κάνε search σε όποιον όρο θες):
[SPOILER]Τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα με θρησκευτικές προεκτάσεις που αναπτύχθηκαν στην ανατολή επι χιλιετίες(δηλαδή η φιλοσοφία του Βουδισμού / Ινδουισμού, η πρακτική εφαρμογή της yoga, o Tαοισμός και το I-ching στην Κίνα κ.α.).
Μετά πάμε προς Μεσοποταμία - Ελλάδα - Αίγυπτο με την Ελληνική φιλοσοφία (και όλες τις σχολές της), την ανάπτυξη εσωτερικών επιστημών από Βαβυλώνιους - Αιγύπτιους (Αλχημεία, ολιστική /εσωτερική ιατρική, Αιγυπτιακή μαγεία - καμία σχέση με fireballs! :p, αστρονομία/αστρολογία από Σουμέριους / Ερμητική παράδοση και σύγχρονη απόδοση). Κάθε είδους μαντεία. Γνωστικισμός.
Εσωτερική πλευρά του Ιουδαισμού (Καμπαλα / Torah).
Αναβίωση του μυστικισμού στην Ευρώπη μετά τον 15ο αιώνα: θεολογία / θεοσοφία, η εσωτερική πλευρά του Χριστιανισμού / αδελφότητες (μασόνοι - ροδόσταυροι κ.α.).
Ο Σαμανισμός (Απο τους λαούς της Νότιας και κεντρικής Αμερικής, στη Σιβηρία, στην προιστορική Ευρώπη του παγανισμού και τις προχριστιανικές ιδέες). Όλη η αναβίωση των ιδεών του τον 20 αιώνα από διάφορους συγγραφείς και όχι μόνο (Καστανέντα, Χάξλευ κ.α.)
¨Ολο το δυτικό κίνημα new age (που έχει άπειρα παρακλάδια).[/SPOILER]
Φυσικά δεν τα έγραψα όλα (και ούτε έχω ασχοληθεί με τα μισά απο αυτά! :lol:). Αν και μια γενική εικονα έχω για τα περισσότερα…Γενικά πάντως αν σε μπερδέψαν όλα αυτά για μένα ένα βιβλίο για τη γιόγκα είναι ότι πρέπει για να σε εισάγει στο πνέυμα του εσωτερισμού. Μετά βλέπεις…
Επίσης καλή αρχή είναι κάποιο βιβλίο που αποτυπώνει την σύνδεση μεταξύ εσωτερισμού και σύγχρονης επιστήμης, όπως τα The Tao Of Physics, The Self-Aware Universe, Science and Mysticism, The Physics of Consciousness, genesis of the comsos κ.α που έχουν γραφτεί από επιστήμονες…