Bleedin, απο manga τσέκαρε το Berserk (το έχω αναφέρει πολλές φορές, αλλά άλλη μία δε βλάπτει). Στο προτείνω καθώς βλέπω πως σου αρέσουν τα κόμικς με σκοτεινούς ήρωες, και θεματολογία. Το Berserk είναι ένα απο αυτά, και σίγουρα ένα απο τα καλύτερα! Σκοτάδι, βία, μεσαίωνας, μαγεία, αποκρουστικά τέρατα, αλλά και απίθανη ψυχογράφηση και εμβάθυνση στους χαρακτήρες, καθώς και καταπληκτική πλοκή…
ΡΕ ΦΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!!!
Αυτό μου το’χε προτείνει και ένας φίλος πριν χρόνια και το’χα ξεχάσει. Το πέτυχα πρόσφατα στο solaris, αλλά την ίδια στιγμή είχε βγει καινούριο Grendel (νέα ιστορία μετά από 20 χρόνια - ναι είμαι φανμπόης και δεν το κρύβω!), οπότε πάλι δεν το πήρα. Μπαίνει ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ στη λίστα! 
Τώρα κατεβάζω Grave of the Fireflies. Νεότερα σύντομα… 
Όχι, σίγουρα δεν υπάρχει ακόμη.
Όσο αφορά το θέμα γραφή, κοίτα, υπάρχουν για αρκετές παλιές σειρές ( Battle Angel Alita, Nausicca of the wind valley, Oh my Godess, etc) για να διαβάσεις σε άλλο στυλ γραφής, απλά προσωπικός δε το γουστάρω αυτό, μιάς και βρίσκω ότι χαλάει η αυθεντικότητα του έργου. Το ίδιο θα ύσχιε αν γινόταν αυτό σε αμερικάνικα-ευρωπαικά κόμιξ απο ιάπωνες, κτλ.
Αν πάντως τα διαβάζεις σε scanlations, δικιά μου γνώμη ότι χάνει τη μαγεία του το όλο πράγμα, οπότε καλύτερα να τσεκάρεις σε έντυπη μορφή. Βέβαια δε χάνει και η τσέπη σου χρήμα απο μέσα, αλλά κρίμα είναι να μην έχεις ολοκληρωτική επαφή με ένα έργο (προσωπικός, και όταν δε μπορώ να αγοράσω, δε διαβάζω scans, απλά περιμένω μέχρι να έχω ξανά τη δυνατότητα να αγοράσω κάτι). Άλλωστε, τελευταία δείχνουν να ανοίγουν μαγαζιά με τέτοια θεματολογία, καλό θα ήταν να ενισχυθούν.
Όσο αφορά το Berserk, δεν έχει τύχει να διαβάσω, αλλά πάντοτε με έδιωχνε μακρυά το σχεδιό του, οπότε μάλλον δύσκολα θα τσεκάρω σύντομα.
kοίτα, έχω 6-7 τίτλους (αμερικάνικους/αγγλικούς) που παρακολουθώ στενά, οπότε είναι δύσκολο να προβώ σε “πειραματικές” αγορές άνω των 10-15 ευρώ, πόσο δε μάλλον σε ένα τομέα (manga) που δεν έχω ιδιαίτερη επαφή, οπότε λογικό είναι να κάνω και γω “τεσταρίσματα” με scans. Δεν μου αρέσει καθόλου, η αίσθηση του ξεφυλλίσματος δεν αντικαθίσταται, αλλά έτσι κι αλλιώς, ο τομέας του βιβλίου δεν νομίζω ότι απειλείται τόσο άμεσα από το internet όσο η μουσική βιομηχανια (mp3).
Δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω να διαβάσω όλη τη σειρά online με την καμία, απλά με το ζόρι κατάφερα να τελειώσω το πρώτο κεφάλαιο… :?
Έχω αγοράσει τον πρώτο τόμο του Trigun, λογικά πρέπει να σκοτώνει, αλλά το’χω ξεκινήσει 3 φορές και ισάριθμες το’χω παρατήσει…
Χμ, για το manga δε ξέρω. Το anime όσο έχω δεί καλό είναι.
Σε καταλαβαίνω σε αυτό που λές, απλά βρίσκω ότι αξίζει να ρισκάρουμε που και που. Πάντως, τόσο πρόβλημα είναι ο τρόπος γραφής? Οι περισσότεροι δημιουργοί κάνουν πολύ απλά καρέ, οπότε αν δε ξεκινήσεις με τίποτα Angel Sanctuary δεν νομίζω να συναντήσεις πρόβλημα. εγώ τουλάχιστον δε δυσκολεύτικα και τόσο, θέμα συνήθειας είναι 
Στο θέμα του πόσο απειλείται ο χώρος του βιβλίου θα διαφωνήσω (αν και δε κατηγορώ το νετ) αλλά προφανώς δεν είναι του παρόντος η αυτό το θέμα.
Αν σου αρέσουν πάντως τα πιο βίαια κόμιξ, προτείνω τα Innocent W, Blood Sucker απο manga. Πρόσφατα τσέκαρα μερικά καινούργια αμερικάνικα, αλλά τώρα δε θυμάμαι τίτλους, περιμένετε πάλι ποστ αργότερα.
Για όλους τους υπόλοιπους προτείνετε και το ‘‘Έλσα στο κόσμο των μεγάλων’’, πολύ όμορφη εικονογραφημένη ιστορία για ένα κορίτσι που μεγαλώνει και προσπαθεί να βρεί τον εαυτό του μέσα στο κόσμο του σχολείου. Και η ηρωίδα είναι ο ορισμός αυτού που λένε kawai
ok όσοι τον ξέρουν μόνο μέσα από την τσιχλοφουσκέ σαχλαμαρίτσα του Σταλλόνε, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουν, καθώς εδώ έχουμε ένα από τα σπουδαιότερα κομικς όλων των εποχών…
[CENTER][SIZE=“7”][FONT=“Garamond”]JUDGE DREDD[/FONT][/SIZE]
(2000ΑD)
[/CENTER]
Ένα από τα ελάχιστα ευρωπαϊκά κόμικς που κατάφεραν να γνωρίσουν παγκόσμια αποδοχή, ο Dredd αποτελεί το πιο δημοφιλή χαρακτήρα της σπουδαιότατης 2000AD. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο 2ο μόλις τεύχος του 2000AD magazine το 1977, ενώ εκδόθηκε και στην Ελλάδα στα 80ς μέσα από το περιοδικό “Αγόρι”, και το 2000 από τη θεσσαλονικιώτικη Ο2Η. Ο τίτλος συνάντησε μεγάλη αμφισβήτιση αρχικά, λόγω της υπερβολικής βίας που κυριαρχεί στις σελίδες του, ενώ και το μιλιταριστικό/απολυταρχικό πνεύμα που χαρακτηρίζει τον πρωταγωνιστή άναψε “κόκκινο” σε πολλούς. Το να χαρακτηρίσεις όμως τον Dredd ως απλά ένα “υπερβίαιο κόμικ” είναι κατάφορα άδικο. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά…
Για να κατανοήσει κάποιος το φαινόμενο Dredd (και συνολικότερα την εταιρεία 2000AD), oφείλει να ρίξει μια ματιά στον κόσμο εκείνη την εποχή. Μιλάμε για 80ς, ή πιο σωστά για την περίοδο 1977-1989. Μπορεί το πρώτο πράγμα που έρχεται σήμερα στο μυαλό όταν ακούμε για αυτή την περίοδο να είναι οι μπαλάντες των Scorpions, οι ταινίες του Ψάλτη και οι βολές του Καμπούρη, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Kατά τη συγκεκριμένη περίοδο, το μέλλον φάνταζε πιο δυσοίωνο από ποτέ. Ο Ψυχρός Πόλεμος καλά κρατούσε, με τους Αμερικανούς να δείχνουν έτοιμοι να τον μεταφέρουν ΚΑΙ στο Διάστημα. Τα πηρυνικά εξοπλιστικά προγράμματα ήταν ανεξέλεγκτα, ενώ η Ευρώπη, χωρισμένη στα 2 από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, προσπαθούσε ακόμη να απουλώσει τις πληγές που είχαν αφήσει τα ολοκληρωτικά καθεστώτα τις προηγούμενες δεκαετίες. Παράλληλα, η τεχνολογική εξέλιξη κάλπαζε, αντικαθιστώντας τη δουλειά των ανθρώπων από μηχανήματα. Βάλτε μαζί και τον αστικό συγκεντρωτισμό, την ανεργία, και θα καταλάβετε ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι και το κίνημα των punks περίπου την ίδια εποχή εμφανίστηκε…
Σκηνικό: 22ος Αιώνας μ.Χ.
Μια σειρά από πυρηνικούς πολέμους έχει ερημώσει τον πλανήτη. Για να προφυλαχθούν από τη ραδιενέργεια, οι επιζώντες έχουν καταφύγει σε τεράστια αστικά συγκροτήματα, τις Mega-Cities, με πληθυσμό που μετρίεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκων. Η μεγαλύτερη, η Mega-City I καλύπτει ολόκληρη την ανατολική ακτή των Η.Π.Α.και για κάποιο διάστημα “φιλοξενεί” 800.000.000 κατοίκους. Στις υπόλοιπες περιοχές, πλην των Mega-Cities, η ραδιενέργεια και η φτώχεια μαστίζουν τους μικρούς ανεξάρτητους οικισμούς, όπου ζουν μαζί άνθρωποι και μεταλλαγμένοι. Οι περιοχές αυτές ονομάζονται απλά The Cursed Lands, ενώ έχει ήδη αποικισθεί και το Φεγγάρι. Η τεχνολογική εξέλιξη έχει προχωρήσει ραγδαία, και πλέον σχεδόν όλες οι εργασίες γίνονται από μηχανές. Η κοινή γνώμη δεν αντιδράει, γιατί χαλιναγωγείται από την κεντρικά ελεγχόμενη 3D Τηλεόραση. Η ανεργία στις Mega-Cities φτάνει στο 99%. Μέσα σ’όλα αυτά, λογικό είναι η φτώχεια και η εγκληματικότητα να βαράει κόκκινο, και αφού η αστυνόμευση στις αχανείς αυτές πόλεις είναι δύσκολη, η Εξουσία προχώρησε σε αναδιοργάνωση του συστήματος δικαιοσύνης. Η επιβολή του Νόμου είναι πλέον έργο των Δικαστών, γενετικά κατασκευασμένων ανθρώπων ειδικά για αυτό το σκοπό. Οι Δικαστές είναι ταυτόχρονα αστυνομικοί και δικαστές. Κυνηγούν υπόπτους, τους ανακρίνουν επιτόπου, και επιτόπου τους δικάζουν, και εκτελούν την ποινή. Ο σπουδαιότερος και σκληρότερος είναι ο Δικαστής Dredd.
Οι ιστορίες του Judge Dredd είναι σίγουρα αιματοβαμένες, βίαιες και απαισιόδοξες, όμως αν καταφέρεις να δεις πίσω από αυτό το τείχος βίας και κυνισμού, θα βρεις μια σκληρή κοινωνική κριτική, ένα απεγνωσμένο “πού οδεύουμε?”. Ειδικά στις ιστορίες που ο Dredd δεν αναμετράται με τους συνήθεις villains της μυθολογίας του, αλλά με “καθημερινούς” “κακούς” (μια ιδιαίτερα σχετική έννοια), όπου δίνεται άπλετος χώρος για κοινωνικό σχόλιο. Οι προτάσεις μου είναι από αυτή την κατηγορία.
Α) The Muzak Killer
Η Τηλεόραση προβάλλει σε τόσο μεγάλο βαθμό πολτομουσική (muzak), που όλα τα υπόλοιπα ιδιώματα έχουν εκλείψει. Ένας τρελλός, με παθολογική λατρεία όμως στην ποιοτική μουσική και κουλτούρα των προηγούμενων αιώνων, αναλαμβάνει να ξυπνήσει τα πλήθη σκοτώνωντας τους muzak stars (New Juves on the sector - Θείλα!), ενώ ακούει στο walkman του REM και Doors. O Dredd αναλαμβάνει τη συμμόρφωσή του…
Β) The Emerald Isle
Η Ιρλανδία έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο θεματικό Πάρκο, όπου όλοι οι Ιρλανδοί είναι υποχρεωμένοι να ντύνονται και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με το στερεότυπο, για να ευχαριστούν τους τουρίστες που καταφθάνουν εκεί για διακοπές. Ο Dredd επεμβαίνει όταν μια μονάδα “τρομοκρατών” αρχίζει τις δολοφονίες σημαντικών προσώπων, με σκοπό την αποκατάσταση της εικόνας των Ιρλανδών.
Πρόταση με καλό κλασσικό βίαιο Judge Dredd ίσως ακολουθήσει σύντομα…
μέχρι τότε…
Bleedin, η ποιότητα των θρεντ σου σε αυτό το τόπικ με συγκινεί, μα την αλήθεια…! 8)
Και να φανταστείς ότι αυτά δεν είναι ΟΥΤΕ τα μισά από όσα έχω να πω για τον Judge Dredd!!! 8):lol:
[SIZE=“7”]BLEEDIN ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ:bow2::bow2::respect::respect:[/SIZE]
ΘΡΕΝΤ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
άμα ανοίξω θρεντ μόνο για dredd, θα πρέπει να ανοίξω και για hellboy
Slaine :bow2: Grendel:bow2::bow2::bow2::bow2::bow2: κλπ, οπότε δε μας παίρνει… :lol:
Να συμπληρώσω μόνοότι οι εκδόσεις της Ο2Η είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για γνωριμία με τους ήρωες της 2000AD, καθώς και οικονομικές είναι, και αρκετά εύκολα βρίσκονται, και είναι full έγχρωμες, ενώ είχε γίνει και καλή δουλειά στη μετάφραση. Κρίμα που αυτή η εταιρεία έκλεισε… τουλάχιστο κατάφερε να ολοκληρώσει όσες συνέχειες είχε ανοίξει, και δεν μας άφησε with the pool in hand κλείνοντας…
Ο ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΡΕΝΤ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΝΤΡΕΝΤ.(εκανα και ριμα).
Πονάει η καρδιά μου όταν μαθαίνω πως εκδοτικοί οίκοι που ασχολούνται με την έκδοση κόμικς κλείνουν… 
Εγώ να δεις πόσο πόνεσα. Η συγκεκριμένη εταιρεία έδρασε το 1999-2001, εκδίδοντας στα ελληνικά (έγχρωμα) τίτλους της 2000AD, όπως Judge Dredd, Slaine, Durham Red και Sinister-Dexter. Μέσω αυτής ξαναήρθα σε επαφή με αυτούς τους τίτλους (τα 80ς και το “Αγόρι” ήταν μια ανάμνηση ως τότε) και πάνω που χάρηκα, έκλεισε λόγω οικονομικού προφανώς… Ελλαδάρα! [-X
Τρίτος κόσμος…
Τεράστιο ζήτημα το συγκεκριμένο, αλλά γενικώς, νομίζω πως ΑΚΟΜΑ το ελληνικό κοινό δεν έχει καταφέρει να δει τα comics σαν ένα ξεχωριστό είδος Τέχνης, και τα αντιμετωπίζει σαν “μικι-μάου”. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι περισσότερες προσπάθειες που γίνονται από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους είναι -δυστυχώς- καταδικασμένες. Πλην της Μαμούθκόμιξ (κυρίως λόγω Αστερίξ και Λούκι Λουκ), καμία άλλη εταιρεία δεν έχει (οικονομικά) στον ήλιο μοίρα, αν δεν αλλάξουν δραστικά τα πράματα…
Πλανήτης γή για την ακρίβεια Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα που έχουμε πτώση ου ενδιαφέροντος, σε σημείο να κλείνουν μαγαζιά/ εκδοτικοί οίκοι/ περιοδικά/ κτλ. Το περιοδικό Newtype στις ΗΠΑ για παράδειγμα έχει εδώ και καιρό κλείσει εδώ και καιρό ας πούμε, και ας έχουμε ακόμη έντονο το ενδιαφέρον εκεί για τα anime/manga και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν σωρό ακόμη περιπτώσεις. Δεν φταίει λοιπόν ειδικά η χώρα μας σε αυτό. Γενικά τα πράγματα είναι δύσκολα.
Ναι, με τη διαφορά πως χώρες του εξωτερικού όπως οι ΗΠΑ έχουν και μια κάποια παράδοση, ένα υπόβαθρο, ένα παρελθόν, κάποιες βάσεις. Η Ελλαδίτσα δεν έχει φτάσει ούτε σε αυτό το επίπεδο.
Είναι τα “μίκυμαους”, που λέει ο Bleedin… Σκεφτείτε το κινούμενο σχέδιο για παράδειγμα. Μόνο εμείς το ονομάζουμε “παιδικά”, αυτό που στα αγγλικά λένε animation ή cartoons…
Πυραμίδα, ξέρω και γω για αυτό που λες, υπάρχει αυτό το φαινόμενο, και το αποτέλεσμα είναι πολλοί εκδοτικοί οίκοι στις ΗΠΑ να καταφεύγουν σε “φτηνές” λύσεις ακόμα και στους εγχώριους τίτλους. (όχι μόνο στα manga). Δεν μιλάω για τους μεγάλους τίτλους (Spiderman κλπ), αλλά όλοι οι νεότεροι τίτλοι έχουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Παρόλα αυτά, αυτό ΣΙΓΟΥΡΑ δεν οφείλεται στην αδιαφορία/απαξίωση του κοινού, όπως εδώ. Στις ΗΠΑ, τα κομικς είναι κομμάτι της πολιτιστικής παράδοσης και ταυτότητας της χώρας και έχουν ένα τεράστιο κοινό (είναι περίπου κάτι σαν τον Κολοκοτρώνη για αυτούς!:lol:). Ίσως αυτά τα φαινόμενα να είναι απόρροια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω, γιατί δεν ζω εκεί!
Μα, αν το κοινό να υποστηρίζει το κοινό μόνο κάποιες συγκεκριμένες σειρές που χαρακτηρίζουμε ως κλασσικές δεν είναι απαξίωση, τότε τι είναι? Ειδικά σε μία εποχή που υποτίθεται ότι κυκλοφορούν και έργα ιδιαίτερα που ξεφεύγουν απο αυτά που έχουμε συνηθίσει. Όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, αν πραγματικά είχαμε ενδιαφέρον τότε τέτοιου είδους φαινόμενα σε αυτό το βαθμό δε θα τα βλέπαμε, δυσκολίες που χτυπάνε ακόμη και εταιρίες όπως η Marvel (η οποία εδώ και καιρό έχει αρχίσει και παίρνει το κατήφορο). Το να λέμε ότι έχουμε ενδιαφέρον (= ζήτηση) και ταυτόχρονα δε βλέπουμε τα ωφέλη του ούτε καν στις μεγαλύτερες εταιρίες, είναι κάπως παράδοξο.
Κάτι τελευταίο: τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ιαπωνία υπάρχουν πολύ μα πολύ χειρότερες αντιλήψεις για τα κόμιξ/manga και για την όλη κουλτούρα που προωθούν. Κάντε το κόπο να ψάξετε για κάποιο blog ιάπωνα otaku ή κάποιου άσημου δημιουργού κόμιξ των ΗΠΑ και μάλλον θα αλλάξετε άποψη για το κατά πόσο είναι ελληνικό το φαινόμενο.
Σε κάτι πιο θετικό, bleeding, αν και δεν είμαι φαν αυτής της θεματολογίας, το ποστ μου με έψησε να τσεκάρω Δικαστή.
Εγώ ένα έχω να πω.
It’s a fuckin’ jungle out there, but we’ re gonna make it damn it…
