Καυγαδες

Nαι,αλλα δεν ξερεις τι εχει προηγηθει στα καλα καθουμενα οπου ο τυπος αρχισε να με βριζει,αλλα με το που απαντησα ζοριστηκε κι αρχισε τα δικα του.
Οποτε δικιο εχεις να το λες αυτο,αλλα δεν το συνεχιζω μαζι του διοτι εχω να ασχοληθω με πιο ενδιαφεροντα πραγματα!

Έξω από το σπίτι όχι, δεν τσακώνομαι, μέσα στο σπίτι όμως του δίνω και καταλαβαίνει… κάθε μέρα τσακώνομαι με τους δικούς μου… πιάνεται; :stuck_out_tongue:

εχω γερασει για τετοια πια:p

εγώ θέλω να τσακωθώ αλλά κανείς δε τα βάζει μαζί μου επειδή ακούω πολύ manowar :?

δλδ εγω που ακουω πολυ burzum?:stuck_out_tongue:

δε φταίω εγώ γιαυτό, μη ζητάς ευθύνες:!::stuck_out_tongue:

Δυστηχως εχω γερασει πια αλλα στης παλιες ενδοξες εποχες μιλαμε για πολυ ξυλο και σε συναυλιες και στα γηπεδα(και εχω φαει πολυ ξυλο και εχω ριξει πολυ ξυλο).Ημουνα αρκετα μαχιμος μπορω να πω :slight_smile:

Ε ναι, αν ακούσεις πριν την φασαρία Manowar ή το King of Kings Από Motorhead, άντε να φας ξύλο μετά! :lightsabre::lightsabre:

Στα ιντερνετικά νταηλίκια μια χαρά είστε όλοι σας. Για να σας δω και από κοντά:!:

Κανονίστε μέρος να έρθω με ποπ κορν, επιδέσμους και μορφίνες:!:

κοιταω να αποφευγω καυγαδες αν δεν υπαρχει σοβαρος λογος,σε νταηλικια και τετοια δε ψαρωνω δλδ…αν υπαρχει λογος ομως και νευριασω.απο κει και μετα θολωνω…

Σε γενικες γραμμες [I]Οχι, ειμαι σκατοφλωρος και καθομαι στ’αυγα μου.[/I]

Αν φυγει καμια μανα σε τσακωμο απο καναν ακυρο η τη πεσουν σε φιλο,chargαρω κι ας τις φαω.Βασικα τωρα που το σκεφτομαι αυτοι ειναι κι οι μονοι 2 λογοι που εχω παιξει ξυλο(και που μαλλον θα ξαναπαιξω αν),πιο μικρος.Οσο μεγαλωνεις χρειαζεσαι ισxυροτερο κινητρο=p

…δεν έχω πλακωθεί ποτέ μου…οπότε βάζω το τέταρτο:):!:

γενικά από νινί είχα πολύ rage, μύριζα αίματα κι όρμαγα. no fitness όμως και no skills…αποτέλεσμα, off στη δεύτερη μπούφλα, αυτοπεποίθηση nada κι ακόμη μεγαλύτερο rage. Κλαπ κλαπ μπόμπο.

Εκτός αν έπαιζαν καβγάδες κυβικών μου (αδερφάκια, ξαδερφάκια, η δεκάχρονη μπίμπο της παρέας κιέτσι), οπότε έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Γρατζουνιές, δαγκωνιές, wannabe πνιξίματα, πετριές, γυαλιά καρφιά…μέχρι ν αρχίσει κάποιος να κάνει σαν υστερικό, για να επέμβουν ακόμη υστερικότερα να μας χωρίσουν οι ώριμοι σαραντάρηδες. Και να τα ξαναβρούμε. Και να παίζουμε ωραία. Κι όλα αυτά.

Τώρα που μεγάλωσα, mierda, απλά σκατόφλωρος.

Εμένα οι φίλοι μου όταν λέμε για τέτοια θέματα και έρχεται η κουβέντα σε μένα λένε:

[I]“Ο Δημητράκης είναι χίπης μωρέεεε”[/I]

Η αλήθεια είναι όμως πως έχω αρκετά νεύρα όμως ξύλο δεν παίζω.Ούτε γενικά με έχουν προκαλέσει συχνά,ίσως τους φαίνομαι τεράστιος,δεν ξέρω.

Ρεντις νατ φαση κι εγω, απο παιδικο ξυλο εχω αποχτησει μικρη ουλη στο μαγουλο και στο φρυδι. Επισης ειχα σπασει σιδερακια επειδη ενα αλλο παιδακι με το οποιο κοπανιομασταν το βρηκε εξυπνο να μου δωσει μια σε εναν τοιχο. Παλι καλα που φορουσα σιδερακια δλδ αλλιως θα κλαιγαμε δοντι. Μεχρι το γυμνασιο χτυπιομουν, τωρα μεγαλωσα και περιοριζομαι στις λεκτικες απειλες για χρηση βιας. :slight_smile:

Λοιπον δοντι φιλου(ενα απο τα 2 τα μπροστινα)ειχα σπασει στο δημοτικο αν και δεν ειναι τοσο οντοπικ.Μπαλιτσα παιζαμε,Θανασης τωρα ενα αριστερο ποδι φοβερο τι να λεμε τα παντα ολα,αλλα ηταν λιγο τσατσος.Επαιζε με τοιχακι επειδη ηταν πιο αργος κι απ το θανατο,οποτε παω πανω στη τσαντιλα και του τραβαω τακλιν απο πισω…οποτε μπουρδουκλωνεται και παρτον κατω με το στομα στο μαρμαρινο πεζουλι.Το οντοπικ ειναι μετα βεβαια που με κυνηγουσε γυρω γυρω απο τη μεγαλη συκια του σχολειου και γω τελικα ανεβηκα πανω κι αυτος βαρεθηκε κι εφυγε.Την αλλη μερα ολα καλα,φιλιουνται αγκαλιαζονται στη προσευχη κλπ

πατ πατ στην αποπάνω

δημητράκης, χιπισμός και διπλωματία, κάτι δεν πάει καλά

Γιατί;:-s

γιατί δε μπορείς να θέλεις ΚΑΙ να έχεις την ειρήνη ΚΑΙ να κερδίζεις τον πόλεμο.