Διευκρινίζω πως το αρχικό μου σχόλιο, δεν είχε να κάνει με τη λίστα του @Lupin που δεν είχα διαβάσει (δε γνώριζα πως γράφεις για σινεμά, κέρδισες ένα αναγνώστη) αλλά για τη λίστα από το Αθηνόραμα που πόσταρε ο @_Dead ! Παίρνοντας τους τίτλους από τη λίστα του Λουπέν, με την οποία δεν πολυσυμφωνώ επίσης, μια πρόχειρη κατάταξη όσων έχω δει. Ορισμένα προλεγόμενα:
κάποιες του δεν έτυχε να τις δω ποτέ
έχει μεσολαβήσει διάστημα τουλάχιστον δεκαετίας από την τελευταία φορά που είδα οποιαδήποτε από τις παρακάτω (με την πιθανή εξαίρεση του Jaws)
ο Spielberg συνιστά τον σκηνοθέτη που έμαθε σε παιδιά της γενιάς μου (και των γενιών που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν κατά την ίδια χρονική περίοδο) να αγαπούν το σινεμά. Ίσως δε βλάπτει να ανοίξω διάλογο κάπως με το παιδί μέσα μου και να διορθώσω τα δυο παραπάνω σημεία.
Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου. Στημένος στην τηλεόραση του παππού, χωρίς να μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια από την οθόνη. Φυγή στον ουρανό.
Τα Σαγόνια του Καρχαρία. Πως να κρατάς το κοινό σε απόλυτη ένταση.
Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού
Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού
Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία.
Ε.Τ. ο Εξωγήινος. Ίσως η μοναδική που αδικείται κάπως από την κατάταξη και από την παιδική αγάπη στην ιστορία ενός περιπετειώδη αρχαιολόγου.
Jurassic Park. Τα σαγόνια του καρχαρία, είκοσι χρόνια αργότερα και στη στεριά. Με δεινόσαυρους.
Κάπτεν Χουκ. Βιντεοκασέτα δωρεάν με κάποιο περιοδικό, λιώσιμο όταν η τηλεόραση ήταν ελεύθερη. Ένας ενδιάμεσος σταθμός στη φιλμογραφία του. Μεταίχμιο ανάμεσα στον οραματιστή και εξερευνητή της παιδικής ψυχής των προηγούμενων ταινιών και τον “σοβαρό” δημιουργό των “ακαδημαϊκών” ταινιών που ακολούθησαν. Μεγαλώσαμε.
O Χαμένος Κόσμος: Jurassic Park. Το ίδιο με το πρώτο, αλλά με περισσότερο αίμα.
.1941. Σουρρεαλισμός σε χολιγουντιανές διαστάσεις; Το αγοράζω.
Η Μονομαχία. Σασπένς, ένταση, στρες, αλλά τηλεταινία.
Minority Report. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Την πρώτη φορά που το έβαλα, δεν κατάφερα καν να το ολοκληρώσω. Τη δεύτερη, διαπίστωσα πως μάλλον το είχα αδικήσει λίγο.
Ο Πόλεμος των Κόσμων. Οκ, βλέπεται.
The Terminal. Μια χαρά για Κυριακή βράδυ στο Star.
Amistad. Κενό περιεχομένου.
Η Διάσωση του Στρατιώτη Ραιαν. Η ταινία που έπρεπε να κάνει για να ξαναπάρει το Όσκαρ.
Η Λίστα του Σίντλερ. Η ταινία που έπρεπε να κάνει για να πάρει το Όσκαρ.
Να βάλω και την δική λίστα να βρίσκεται (αξιολογική βέβαια)
Δεν έχω δει 3 ταινίες του τελικά. Πέρα από το Sugarland δεν έχω δει ακόμα το West Side Story και φυσικά το καινούργιο. Ευκαιρία είναι να τα βάλω τις επόμενες μέρες λοιπόν.
Close Encounders of the Third Kind
The Last Crusade
Raiders of the Lost Ark
Jaws
Temple of Doom
ET
Catch me if you Can
War of the Worlds
Empire of the Sun
Hook
Minority Report
The Adventures of Tintin
Saving Private Ryan
Καταρχήν θα ξεχωρίσω αυτές τις 13 ως τις ταινίες του που μου αρέσουν περισσότερο. Όλες λατρείες. Το Hook είναι λίγο cheat η φάση στη λίστα αφού το είδα μόλις χθες σε 4k bluray που αγόρασα αυτές τις μέρες και το λάτρεψα ακόμα περισσότερο, σκέτη μαγεία ήταν βασικά. Indy είναι η εισαγωγή μου στον Spielberg και το Last Crusade παίρνει μεγάλη θέση κυρίως λόγω νοσταλγίας. Το Temple είναι σίγουρα η πιο αδύναμη από τις 3 πρώτες αλλά οι εφιάλτες που μου δημιούργησε όταν το είδα για πρώτη φορά σε τρυφερή ηλικία δεν ξεχνιούνται έτσι εύκολα. Close Encounders απλά παίζει σε άλλο επίπεδο σε ότι αφορά τα γούστα μου. Παίζει να έχει και το καλύτερο third act στην ιστορία του σινεμά. Αν το είχα δει πιτσιρικάς σε σκοτεινή αίθουσα δεν θα σταματούσα να κοιτάω τον ουρανό τα βράδια ποτέ ξανά στη ζωή μου. Ο δε Ryan μαζί με το Empire είναι σαφώς οι ιστορικές του ταινίες που ξεχωρίζουν. Για τα υπόλοιπα τα έχουμε πει πολλές φορές έτσι και αλλιώς.
Duel
Jurassic Park
Ready Player One
Bridge of Spies
War Horse
The Post
Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull
The Color Purple
Από εδώ αρχίζει να πέφτει κάπως το πράγμα. Αν και μου αρέσουν όλες οι ταινίες της λίστας εδώ αρχίζουν τα… ναι μεν αλλά. Σίγουρα το Jurassic ξεχωρίζει λιγάκι. Ποτέ δεν είχε πάνω μου την ίδια επίδραση που είχε σχεδόν σε όλους όταν βγήκε. Τόσο που δεν μπορώ να θυμηθώ καν αν το είδα σινεμά. Πάντα μου φαινόταν πως σε σύγκριση με τις κλασικές του ταινίες εδώ βρισκόταν στον αυτόματο πιλότο. Έχει φυσικά κάποιες μεγάλες στιγμές αλλά συνολικά δεν με ενθουσίασε και τόσο, παραμένει μια ωραία ταινία βέβαια. Crystal Skull παίζει να είμαι ο μόνος άνθρωπος στο σύμπαν που πέρασε πολύ καλά με την ταινία.
The BFG
The Terminal
The Lost World: Jurassic Park
Schindler’s List
Lincoln
Munich
1941
A.I. Artificial Intelligence
Amistad
Always
Και εδώ πάμε στις μέτριες στιγμές του δυστυχώς. Ταινίες που δύσκολα θα έβαζα να δω ξανά αν και καμιά από αυτές δεν θα την χαρακτήριζα ως κακή. Στα ιστορικά δράματα είναι που με χάνει εύκολα, αλλά τα έχει πει μια χαρά ο Lupin στο άρθρο του (μόνο λίγο στον Ryan διαφωνούμε)
Πάντα βέβαια ήμουν TimBurton-ικός τύπος και λιγότερο Spielberg αλλά με τέτοια φιλμογραφία είναι αδύνατον για κάποιον σινεφίλ να μην έχει το λιγότερο 2-3 ταινίες του που να μην τις λατρεύει.
Μια χαρα το Crystal Skull, αδικημενο γιατι βγηκε μια εποχη που ηταν (και ειναι ακομα) της μοδας το ανελεητο κραξιμο στα σοσιαλ μηντια, σε οτιδηποτε βγαινει απο αναγνωρισμενους σκηνοθετες. Εδω τρωει κραξιμο ο Νολαν, δε θα ετρωγε ο Σπιλμπεργκ?
Η ταινια του Σπιλμπεργκ που εχει γερασει πολυ ασχημα και την εβαλα στον πατο της δικης μου λιστας ειναι το Jaws. Καλο μπλοκμπαστερ για οταν βγηκε, πλεον δεν βλεπεται. Σε αντιθεση με Jurassic Park, που θαρρω πως εχει αντεξει στον χρονο παρα πολυ ομορφα, το ειδα ξανα προσφατα και ηταν υπεροχο. Και το ΑΙ πολυ αδικημενο, καταπληκτικη ταινια κι ας κραταει καπου 78 ωρες. Και με φοβερα νοηματα.
Όντως μια χαρά το Crystal skull αλλά μέχρι εκεί. Πολύ νοσταλγία χτυπούσε βέβαια. Τώρα ο Νόλαν με το Τενετ δικαίως τρώει λίγο κράξιμο. Έχει αρχίσει να κουράζει/ κουράζεται με τα θέματα που πιάνει και το τραβάει λίγο. Χωρίς να είναι κακό το αποτέλεσμα και η σκηνοθεσία, το σενάριο στα μάτια μου γίνεται μπέρδεμα για το μπέρδεμα και καταντά λίγο ανιαρό και πια μπορώ να πω κατά μια έννοια προβλέψιμο.
Έχω αρρωστήσει. Έβαλαν, λέει, σε ΑΙ να δημιουργήσει εικόνες με keywords το Dune και τον Sergei Parajanov. Πρώτη φορά νιώθω θλίψη για έργο που δεν υπάρχει, θέλω να το δω χθες.
Εδώ το facebook post που το αλίευσα:
Για όσους δεν έχουν, βάζω 2-3 εικόνες για να πάρετε μια ιδέα.
Χωρίς λόγο και χωρίς σειρά προτίμησης, 10 αγαπημένες και 10 πιο αγαπημένες χριστουγεννιάτικες ταινίες για μένα και γι αυτή την στιγμή και πριν ξεκινήσω τα φετινά sessions - αύριο μεθαύριο μπορεί να έχω αλλάξει δηλ γνώμη ή μπορεί να έχω δει κάποια καινούρια που της αξίζει μια θέση στην λίστα, δεν ξέρω
The Shop Around the Corner It’s a Wonderful Life Miracle on 34th Street Black Christmas
A Christmas Story Gremlins Die Hard
Scrooged (για τυπικούς λόγους, θα μπορούσα να βάλω και το Groundhog Day κι ας μην είναι χριστουγεννιάτικο αλλά μ’αρέσει να το βλέπω τέτοιο καιρό) Home Alone(και τα δύο!)
Edward Scissorhands Batman Returns While You Were Sleeping
Eyes Wide Shut
The Family Man
Serendipity Harry Potter and the Philosopher’s Stone(ιδανικά τα βλέπω όλα μέσα στις γιορτές, αλλά αφήνω εδώ αυτό ως πιο christmassy)
The Family Stone
Τhe Holiday
Klaus
Όλες οι ταινίες με λαμπιόνια και δέντρα μην σου πω και με χιόνια μπορούν να είναι χριστουγεννιάτικες, η πλειονότητα των ρομ κομς είναι εν δυνάμει χριστουγεννιάτικες κι επίσης, ό,τι σ’αρέσει να βλέπεις παραδοσιακά τα χριστούγεννα είναι και αυτό (πχ πιο μικρή έβλεπα πάντα ανήμερα 25 τριλογία star wars, πέρσι άλλαξα χρόνο με lotr). Και γι αυτά μπορώ να επιχειρηματολογήσω για ώρες άμα θες, για το die hard όμως δεν δέχομαι κουβέντα, είναι Η χριστουγεννιάτικη ταινία. ;p
Btw, The Nightmare Before Christmas βλέπω Οκτώβρη. Όπως και Mean Girls. Και μ’αρέσει περισσότερο η Halloween αισθητική και τα χορρορ αφιερώματα, παρά το πιο soapy που με πιάνει τα Χριστούγεννα, αλλά ό,τι είναι τώρα.
Μπράβο μπράβο, φτιάξτε λίστες να πάρουμε ιδέες τι να ξεκινήσουμε να (ξανα)βλέπουμε, να μπούμε στο κλίμα λίγο γιατί πραγματικά κάτι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι περιστάσεις, τα κοντομάνικα, δεν υπάρχει το κριστμασπίρι καθόλου γαμώ.
Βάλτε και ταινίες χωρίς ταμαμ κριστμας θημ. Ακόμα καλύτερα.
Για εμένα και υποθέτω για τους περισσότερους μιλένιαλς, η όλη ατμόσφαιρα και τεχνολογία εικόνας/σκηνικών των ταινιών που βγήκαν 1985-1995 τις κάνει a priori νοσταλγικά christmas-y.
Π.χ. η ταινιάρα Hook για εμένα ίσως είναι το πιο τοπ οφ δε τοπ φιλμ για μια τέτοια λίστα, αν πρέπει να επιλέξω μία. Από εκεί και πέρα κι άλλες υπεραγαπημένες ταινίες τύπου Brazil τις βλέπω τέτοια εποχή και τις έχω συνδυάσει. It’s all about the member berries. Ακόμα και οι αναμνήσεις με police academy να παίζει στην τιβί…
. Λατρεύω τα 1-3, τα άλλα 2 ίσως ήταν αχρείαστα