Eπίσης, μιας και πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή η Eleanor Coppola (η οποία υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στο παρακάτω αλλά και στις περισσότερες ταινίες του Coppola από διάφορα πόστα), όποιος ψήσει να αναζητήσει να δει το παρακάτω βραβευμένο ντοκιμαντέρ:
Hearts of Darkness: A Filmmaker’s Apocalypse
μιλάμε για αριστούργημα + θα ζήσει από πρώτο χέρι τα πιο δύσκολα και επεισοδιακά γυρίσματα ταινίας στα πρόσφατα χρονικά. Από τα πιο σημαντικά του είδους του
Κλείσαμε να την δούμε την Τετάρτη στο Ολύμπιον, Θεσσαλονίκη. Πρώτη φορά σε σινεμά. Μπορεί να έχει και πάνω από 20 χρόνια από την τελευταία φορά που την είδα στην τηλεόραση, αλλά είναι τόσο εμβληματική ταινία που αυτούσιες σκηνές μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό.
λίγο καιρό μετά και την ανακοίνωση ότι το cine Παλάς στο Παγκράτι θα μετατραπεί σε lidl -σινεμά το οποίο προσωπικά τιμούσα αβέρτα μιας και μένω κοντά του, περνώντας και αυτό στη λήθη που πέρασε μερικά χρόνια νωρίτερα και το Πτι Παλαί (το οποίο ήταν ακόμα πιο κοντά μου) αφήνοντας μόνο το θερινό Όασις για την ευρύτερη περιοχή του Παγκρατίου + τα στοιχειωμένα Village
Γενικά αυτή είναι η φασούλα, γαμώ τον πολιτισμό τους - Αλεξάνδρα έχω να πάω κάμποσο καιρό, αλλά θα προσπαθήσω να είμαι την Τετάρτη για την τελευταία του προβολή
Το εξωφρενικό είναι πως δεν κλείνει για οικονομικούς λόγους. Υποθέτω πως ο ιδιοκτήτης είναι απλά άλλος ένας μούλος που θέλει να χτίσει airbnb και να δηλώνει στο επάγγελμα “εισοδηματίας”. Και το ξέρω πως κάνω πολλές υποθέσεις, αλλά μην μου πείτε πως δεν έχουμε δει αυτό το έργο πάμπολλες φορές τα τελευταία χρόνια.
Δε ξερω ποσοι το ακουσατε, αλλα ειναι απο τα πιο στεναχωρα νεα …
To Παλας - απο τους πιο παλιους κινηματογραφους της Αθηνας - οπου μαζι του μεγαλωσα και παντα ειχα σαν ονειρο να τον αγορασω (!), πωληθηκε και θα γινει σουπερμαρκετ…
Ο παππους (που ειχε ολοκληρο το τετραγωνο εκει) εφυγε μεσα στη πανδημια και αφησε πισω πολλα χρεη ακουσα, με αποτελεσμα τα παιδια να παρουν την ευκολη λυση.
Θυμαμαι να βλεπω εκει Lion King και Βraveheart μεταξυ αλλων, και να περναω απο εξω κ να φαινεται η οθονη του θερινου απο την Υμηττου… Πολυ λυπηρο, και για οσους δε προλαβαν να δουν προβολη μεσα ηταν απο τις καλυτερες παλιακες art deco (κ ρομαντικες) αιθουσες της Αθηνας. Μεγαλο πληγμα στους Παγκρατιωτες (αν και εδω κ αρκετα χρονια δε λειτουργουσε, αν κ υπηρχαν φημες οτι καποιες θα το αναλαμβανε) αλλα και για την Αθηνα. Φανταστειτε οτι το Παγκρατι παλια ειχε 6-7 κινηματογραφους οταν ειμουν μικρος.
Στο Αιγάλεω για πολλά χρόνια (10-15 στο νερό) δεν είχαμε σινεμά. Ούτε θερινό ούτε χειμερινό. Αδιανόητο. Όλα έγιναν τράπεζες/σούπερ μάρκετ/συντρίμμια. Κάπου το 2016 (?) άνοιξε ένας κινηματογράφος, που κάποτε ήταν μόνο θεατράκι και ευτυχώς στηρίζεται σε ικανοποιητικό βαθμό από την περιοχή. Εδώ και κοντά δυο χρόνια ετοιμάζεται και ένας θερινός (σε ένα όχι τόσο καλό σημείο κατ’εμέ), όμως ας γίνει και εγώ δεν θα παραπονεθώ καθόλου.
Τα τελευταία χρόνια πάντως είναι αποκαρδιωτική η ισοπέδωση που συμβαίνει. ΙΝΤΕΑΛ, Έμπασσυ, Παλάς, Αλεξάνδρα, Όσκαρ, νομίζω και ο Παράδεισος πήγαινε για φούντο αλλά κάπως το σώσανε. Δυστυχώς θα δούμε κι άλλα να κλείνουν στο μέλλον, πιστεύω.
Η κρίση, οι επενδύσεις και η άνοδος των home media και των streaming site έφεραν πολλούς κινηματογράφους σε τέλμα. Με τόσο λίγους θεατές που πάνε στις αίθουσες, όλο και περισσότεροι θα κλείνουν.
Δεν φταίει ο κόσμος που κλείνουν οι κινηματογράφοι. Το κράτος και οι κυβερνήσεις φταίνε, που δεν δίνουν δεκάρα για τον πολιτισμό γενικότερα και αφήνουν τα παράσιτα να αλωνίζουν.
Πάντως έχω παρατηρήσει ένα παράξενο φαινόμενο εδώ από το Μαρούσι που βλέπω τα κινηματογραφικά δρόμενα. Σχετικά με πριν μια 20ετια οι κινηματογράφοι μοιάζουν να βάζουν περισσότερες ταινίες. Δεν τρέχουν μόνο με μια άντε δύο.
Το village π.χ. φέρνει anime, k-pop και συναυλίες και κάνει διάφορα μικρο-αφιερώματα. Πέρα από τα πιο σινεφιλ που βάζει συχνότερα από παλιά.
Ένας τοπικός εδώ κινηματογράφος… το Διάνα κάθε βδομάδα έχει 8-9 διαφορετικές ταινίες. Αυτή την εβδομάδα το πάει πιο χαλαρά με “μόνο” 5…
Ρώτησα έναν εκεί τον λόγο… και μου είπε πως τα γούστα του κόσμου είναι πολύ συγκεκριμένα πλέον. Δεν υπάρχει consensous κοινού γούστου πέρα π.χ. από τα γνωστά τύπου Oppenheimer.
Ο καθένας μάλλον είναι στον κόσμο του. Άραγε λόγο ιντερνετ και echo chamber που δημιουργεί γύρω από τα ενδιαφέροντα του καθενώς;; Ποιος ξέρει.
Πάντως σίγουρα ΔΕΝ ήταν έτσι πριν 15-20 χρόνια. Πράγμα που μπορεί να επηρεάζει αρνητικά τα σινεμά γενικότερα.
Μάλλον και τα δύο ισχύουν ταυτόχρονα όμως . Το κράτος σίγουρα δεν προάγει τον πολιτισμό, όμως κι ο κόσμος ειδικά εν έτει 2024, αν ήθελε μπορούσε κάλλιστα να ενημερώνεται και να ασχολείται με τον κινηματογράφο πιο ενεργά. Σε οποιαδήποτε χώρα αυτό, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Την εποχή όμως που υπάρχει τόσος όγκος υλικού και μια πληθώρα μέσων διάθεσης, οι θεατές έχουν μειωθεί δραματικά όσον αφορά τις πιο ανεξάρτητες παραγωγές και τις πιο σινεφίλ ταινίες. Είναι και λογικό έως ένα σημείο, αλλά επίσης και όχι απαραίτητα αρνητικό σε βάθος χρόνου. Το καταλαβαίνω γιατί να ξενερώνει ένας σωρό κόσμος με το κλείσιμο μνημειωδων κινηματογράφων στην Αθήνα, αλλά η πρόοδος της τεχνολογίας και η εξέλιξη του είδους αυτά φέρνει. Πριν 100 χρόνια είχαμε άπειρα θέατρα για την ψυχαγωγία του κόσμου, μετά ήρθε η εποχή του κινηματογράφου, τώρα ζούμε στην εποχή του streaming στο σαλόνι του ο καθένας. Σύντομα περνάμε στην φάση της εικονικής πραγματικότητας και του ΑΙ, και κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον από κει και πέρα.
Μαζί σου για όλα τα κωλοδάχτυλα στην κυβέρνηση για τα πολιτισμικά, αλλά έχουν αλλάξει και οι καταστάσεις κι οι συνθήκες. Εμένα βασικά με σοκάρει που όλοι αυτοί οι σινεμάδες άντεξαν και όσο άντεξαν.
Η προσέλευση του κόσμου στις αίθουσες σίγουρα έχει μειωθεί, δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό, αλλά οι συγκεντρώσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια για τη διάσωση ορισμένων ιστορικών κινηματογράφων στην Αθήνα, που ήταν ιδιαίτερα εμβληματικοί είτε επειδή είχαν έντονο συνοικιακό χαρακτήρα είτε επειδή ήταν αφιερωμένοι στην προώθηση του σοβαρού / λόγιου ευρωπαϊκού και όχι μόνο σινεμά, δείχνουν ότι δεν έχουμε σε καμία περίπτωση κάποιου είδους “φυσική διαδικασία” εδώ πέρα. Υπάρχει ένας κόσμος, αρκετός έως πολύς θα 'λεγα, που δεν θέλει να κλείνουν τα μικρά σινεμά, τα καλώς εννοούμενα κουλτουριάρικα, τα cozy, αλλά - ξαναλέω - για τις κυβερνήσεις, τους μπακογιανναίους και λοιπούς γαμωδήμαρχους δεν έχουν καμία σημασία όλα αυτά, προέχουν οι “επενδύσεις για την τουριστική αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας”.