Τι σας έκανε το κουκλί το Θόριν και το υποβιβάζετε έτσι?!
Το δεύτερο μου φαίνεται πιο λογικό. :-s
[SPOILER]Κολλήσαμε Πάνος Σταργκέιζερ, μάιστα.[/SPOILER]
Βασικά επειδή τις 2 από τις 3 φορές το είδα με παρέα και μάλιστα άτομα που δεν έχουν διαβάσει Τολκιν ποτέ, μου είπαν αυτό που υποστηρίζουν όλοι όσοι δεν είναι κολλημένοι με τα βιβλία. Η ταινία ήταν καλή μεν, αλλά μεγάλη, ενώ σε μερικούς δεν άρεσε και τόσο η περισσότερη ελαφράδα σε σχέση με τον Άρχοντα. Γενικά σε σχέση με τους Άρχοντες το βλέπω να είναι πολύ πεσμένο τόσο σε ταμεία όσο και αντιμετώπιση από τον κόσμο.
Εγω παντως θα παω και για δευτερη μαλλον.
το καταλαβαινω αυτο που λενε παντως.
αυτο που πουλανε σε μας, και που εμεις το ποθουμε οσο τίποτα, ειναι η νοσταλγια.
Μακαρι να μας τη πουλουσαν συχνοτερα.
και εννοειται δευτερη, την παρασκευη
Η νοσταλγια για ποιο πραγμα;
για το ποσο γαμημενα γαματο ηταν το πρωτο μας ταξιδι στη μεση γη, οποια και ναταν η μορφη του.
100% συμφωνος.
Εχω πει πως τα αγαπημενα μου ταξιδια ειναι στην Μεση Γη, ειδικα τα βιβλια ειναι βιωμα, σου γινονται βιωμα.
Έλεγα να πάω να το δω και δεύτερη φορά, αλλά δε ξέρω, σα να μου έφυγε η “κάψα”…
Σαν την πρώτη φορά δεν έχει.
credits σε τσουτσέκι
:’) :’)
Τον Bombur ελπίζω να τον δούμε σε όλο το μεγαλείο του στην δεύτερη ταινία.
Κλαιω…
Λοιπόν το είδα κι εγώ χτες. Γάμησε, γκάβλα και τα λοιπά. Πραγματικά δεν έχω να πω “αλλά”. Ξεπέρασε τις προσδοκίες. Και όλες οι προσθήκες και τα “τραβήγματα” σε σχέση με το βιβλίο ήταν όπως έπρεπε, π.χ. οι φάσεις με τον Ράνταγκαστ, ο Ουζογκ, όλα. Οι σκηνές με τους νάνους στο Erebor και στην Moria ήταν εντελώς εξωπραγματικές. Τώρα ανυπομονώ να δω τον Άρκο που για κάποιο λόγο είναι αυτός που περισσότερο περιμένα να δω από τότε που έμαθα ότι το χόμπιτ θα γίνει ταινία. Α, επίσης όταν είχα δει φωτό τον Θόριν είχα ξενερώσει λίγο, αλλά τελικά είναι γαμάτος. Το 3D επίσης αξίζει κάργα.
Εγώ πάντως, μετά το Χόμπιτ, πάσχω από το εξής:
Μετακινηματογραφική κατάθλιψη: ιατρικός όρος της ψυχολογίας που αναφέρεται στο μετατραυματικό στρες που βιώνουν οι θεατές κινηματοφραφικών ταινιών μετά από την παρακολούθηση μιας καλής ταινίας. Το σύνδρομο εκδηλώνεται συνήθως την επόμενη ημέρα της προβολής και οι προϋποθέσεις της εμφάνισής του ποικίλουν. Η συγκεκριμένη μορφή κατάθλιψης συνήθως εμφανίζεται μετά από προβολή ταινιών φαντασίας, όπου κυριαρχεί το επικό στοιχείο και ο ηρωισμός. Ο θεατής που παθαίνει κατάθλιψη είναι ενεργητικός και όχι παθητικός δέκτης των ερεθισμάτων, δηλαδή έχει την ικανότητα λήψης και αφομοίωσης στο ασυνείδητο των μηνυμάτων που μεταδίδει ο σκηνοθέτης της ταινίας. Ιατρική αντιμετώπιση της μετακινηματογραφικής κατάθλιψης δεν υπάρχει. Οι ψυχολόγοι συνιστούν πάντως την παρακολούθηση και άλλης ταινίας, παρόμοιου περιεχομένου, μετά την έλευση σχετικά σύντομου χρονικού διαστήματος, η οποία έτσι θα εξουδετερώσει μερικώς ή ολικώς τις επιπτώσεις της κατάθλιψης. \m/
Είναι κάτι παρόμοιο με τη μετασυναυλιακή κατάθλιψη.
[SPOILER]Μετασυναυλιακή κατάθλιψη: ιατρικός όρος της ψυχολογίας που αναφέρεται στο μετατραυματικό στρες που βιώνουν οι οπαδοί της μεταλικής και ροκ μουσικής μετά από πετυχημένη συναυλία. Το σύνδρομο εκδηλώνεται συνήθως την επόμενη ημέρα της συναυλίας και οι προϋποθέσεις της εμφάνισής του ποικίλουν. Η συγκεκριμένη μορφή κατάθλιψης συνήθως εμφανίζεται μετά από συναυλία συγκροτήματος το οποίο έχει αποδώσει το μέγιστο των ικανοτήτων του, ενώ ο οπαδός που παθαίνει κατάθλιψη είναι ενεργητικός και όχι παθητικός δέκτης των ερεθισμάτων, δηλαδή έχει την ικανότητα λήψης και αφομοίωσης στο ασυνείδητο των μηνυμάτων που μεταδίδει το συγκρότημα, καθώς και του παλμού που εκπέμπει στη σκηνή. Συνεπώς, η μετασυναυλιακή κατάθλιψη εντοπίζεται κυρίως στους ένθερμους μεσογειακούς λαούς, και ειδικά στους Έλληνες, οι οποίοι αποτελούν στην πλειοψηφία τους ενεργητικούς και ιδιαίτερα ένθερμους δέκτες των εκπεμπόμενων μηνυμάτων, ενώ σπανίζει σε βορειότερες χώρες (π.χ. Γερμανία, Σουηδία, Πολωνία κλπ), όπου οι οπαδοί είναι απαθείς. Επίσης, ιδιαίτερα διαδεδομένη είναι στη Λατινική Αμερική, όπου το κοινό είναι εξαιρετικά φανατισμένο. Ιατρική αντιμετώπιση της μετασυναυλιακής κατάθλιψης δεν υπάρχει. Οι ψυχολόγοι συνιστούν πάντως την παρακολούθηση και άλλης συναυλίας μετά την έλευση σχετικά σύντομου χρονικού διαστήματος, η οποία έτσι θα εξουδετερώσει μερικώς ή ολικώς τις επιπτώσεις της κατάθλιψης. \m/[/SPOILER]
[SPOILER]
[/SPOILER]
…απόψε μάλλον θά’ναι η μέρα που θα το δω…άντε επιτέλους:p 
:!:
Τώρα εδώ φυσιολογικά θα σκεφτόμουν τι σκατά δουλειά έχει ο Legolas στο Hobbit. Αλλά δε με νοιάζει, ηταν τόσο γαμηστερή η ταινία που και το φάντασμα του Feanor να έχωνε με κάποιον τρόπο στην επόμενη, πάλι θα γούσταρα.
και στην τόλμη και γοητεία να έχωνε το φάντασμα του φέανορ θα γουστάραμε 8)
Πάντως δεν είναι και άσχετος με το hobbit παρόλο που δεν γίνεται αναφορά σε αυτόν στο βιβλίο. Γιος του Θραντουιλ βασιλιά των ξωτικών είναι, μια χαρά τον βάζει ο Jackson στην ταινία.
Ναι μωρέ, το ξέρω, απλά οι book nerds σαν κι εμένα θα μπορούσαν να γκρινιάξουν με κάτι τέτοιες προσθήκες. Π.χ. όταν έμαθα ότι θα χώσει την Γκαλάντριελ, αρχικά σκέφτηκα ότι το κάνει για να χώσει ένα δοκιμασμένο και δημοφιλές πρόσωπο από τους άρχοντες για να τραβήξει κόσμο. Μην παρεξηγηθώ όμως, τελικά πιστεύω ότι κάτι τέτοιες σάλτσες είναι γαμάτες.
Πω ρε, βλέποντας κάτι τέτοια ποστ χαίρομαι πολύ που εμένα η ταινία απλά “μου άρεσε αρκετά”. Και πάμε παρακάτω ξέρωγω. :PP