Κατέχω καλά το ρεπερτόριο για πιάνο, στα υπόλοιπα είμαι τουρίστας :roll:
Καλά, έριξα ένα secondo βήχα στο πρώτο μέρος του Strauss, άλλο πράμα 
Την άλλη φορά να οργανωθούμε καλύτερα. και απο’δω μέσα. Να γνωρίσω και unbernt!
Διαφωνώ και προτείνω αυτό το φοβερό box-set με τα άπαντα του Stravinsky:
Απλά εκείνη την εποχή είχε δημιουργηθεί μια στερεότυπη εικόνα που έλεγε ότι ο Stravinsky πρέπει να παίζεται με συγκεκριμένο προκλητικό ή υπερβολικό τρόπο ενώ ο ίδιος ο συνθέτης διηύθυνε διαφορετικά τα έργα του.
Γι’αυτό υπάρχουν και οι historically informed εκτελέσεις με όργανα εποχής.
Μέχρι και την δεκαετία 60’ - 70’, οι πιο πολλοί διευθυντές ορχήστρας έδιναν ρομαντικό ήχο σε μπαρόκ συνθέσεις, πράγμα που στο 70% των περιπτώσεων δημιουργούσε ένα τελείως αποτυχημένο αποτέλεσμα που έχανε το πιο αυθόρμητο και ζωντανό μπαροκ συναίσθημα.
Επίσης ο ήχος του τσέμπαλου(harpsichord) για παράδειγμα δεν μπορεί να αποδοθεί απόλυτα στο πιάνο, γιατί μιλάμε για 2 διαφορετικά όργανα.
Φυσικά, εννοείται!
δεν μιλάω για τον ήχο, μιλάω για το πνεύμα του κομματιού. Τον ήχο δεν μπορείς να τον αναπαράξεις, αλλά πρέπει πχ να μπορείς να αποφύγεις να βροντάς παθιασμένα φούγκες Bach λες και παίζεις Beethoven :roll:
Όσο για τις αποδόσεις των έργων του Στραβίνσκυ από το Στραβίνσκυ, δυσκολεύομαι να πάρω θέση η αλήθεια είναι :roll:
Απλά ήθελα να εστιάσω στο ότι υπάρχει μεγάλο debate γύρω από τους βαθμούς ελευθερίας που επιτρέπονται στο μαέστρο (ή όποιο άλλο εκτελεστή) όταν αποδίδει ένα κλασσικό έργο. Αυτή άλλωστε είναι και η ευφυϊα των μεγάλων εκτελεστών, το να μπορούν να ερμηνεύσουν, δηλαδή να προσθέσουν κάτι δικό τους στο έργο, μένοντας ταυτόχρονα σε γενικές γραμμές πιστοί στις οδηγίες του συνθέτη. Υπάρχουν και ακραίες θέσεις σχετικά με αυτό, εγώ να σου πω την αλήθεια είμαι της παλαιάς σχολής (κάνε ό,τι σου λέει αυτός που το έγραψε κι έτσι :p)
Τέλος πάντων γι αυτό το λόγο είναι πάρα πολύ σημαντικό στην κλασσική μουσική να ψάχνεται κανείς με τις διάφορες εκτελέσεις των ίδιων έργων. Ας πούμε, θα όφειλα να κάτσω και να ακούσω 2-3 άλλες εκτελέσεις επιπλέον των αρχικών του Στραβίνσκυ για να μπορέσω να έχω σαφή άποψη.
Και βέβαια πολύ σημαντικό επίσης το θέμα που έθιξες σχετικά με το τι επιβάλλει και η εκάστοτε εποχή ως θεμιτό “άκουσμα”.
Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω και κόβω στη μέση τη συζήτηση που ξεκίνησε…
:lol: ποιος είναι αυτός?
Πολύ ωραίο θέμα όντως! Θενξ για την αφιέρωση.
Και δεν έχω δει και το Barry Lyndon. Καλά που μου το θύμησες.
Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια! Θα τη δω λίαν συντόμως.
Καλή φάση είχε πάντως αυτή η έξοδος.
Είχε και ένα περίεργο καιρό. Μέσα όμως ήταν…Fujitsu!
Να το επαναλάβουμε κάποια στιγμή!
[SPOILER]Κρίμα, μας έπαιρνε να έρθει και η UnburntKhaleesi αν μπορούσε…
Next time…[/SPOILER]
εχω μεγαλη αγαπη με mozart
εννοειται ρισπεκ σε μπετοβεν, σοπεν αλλα στον wolfgang οπως εχει πει και ο GRACCHUS ηδη, δεν περισσευει ουτε ΜΙΑ γαμημενα νοτα
οτι πιο 8εικο εχει γραφτει ποτε
http://www.youtube.com/watch?v=df-eLzao63I
εντιτ: @brein οταν μα8αινεις τπτ καλο ποσταρε το και απο εδω:)
Λοιπό, έχουμε δύο έργα:
Bach - The well-tempered clavier
La Monte Young - The well - tuned piano (kudos και αγάπες σε ban)
Γραμμένα με διαφορά 2 αιώνων και κάτι.
Είναι προφανές ότι έχω φαγωθεί να βρω τις (αρμονικές?) παραλληλίες. Προς το παρόν βρήκα [I]αυτό[/I] το απόσπασμα
Young’s most famous piece, and one of his most economical titles, “The Well Tuned Piano,” is five hours in length (at this point), was released once, briefly, in 1988, has been known about since 1965, continues to be tweaked, and realizes many of Young’s obsessions. The title references Bach’s The Well-Tempered Clavier, a series of works incorporating all 24 musical keys. Bach’s original didn’t expressly call for tuning adjustments between the pieces, but it is usually played that way. Young takes this a step further, presenting one long work utilizing Just Intonation, with every note on the piano being in key. This means that the sounds take on a slightly ?off,? almost Eastern sound ? yet, it all works together, producing not only complex harmonic relationships, but also an effect sometimes known as ?ghost chords.?
Read more: http://blogcritics.org/music/article/the-other-listening-room-la-monte/#ixzz1Oexi5EUr
Mέχρι τώρα έχω κατανοήσει πως και τα δύο έργα εκμεταλλεύονται όλες τις τονικότητες. Θέλω να δω αν υπάρχουν παραλληλισμοί και στην ακολουθία or something.
Πλάκα δεν έχει??
Νiiiice8)
11/6, ώρα 21.00 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Ρεσιτάλ πιάνου με όλες τις σπουδές του Ligeti
για όποιον διεστραμμένο αρέσκεται και μπορεί να αντέξει μία ώρα μοντέρνα κλασική
μουσική
[SPOILER]
Ρεσιτάλ Πιάνου
Σταύρος Λαπαρίδης
[B]Οι σπουδές για πιάνο του György Ligeti[/B]
Το ρεσιτάλ πιάνου στις 11.6.2012 στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τον Σταύρο Λαπαρίδη περιλαμβάνει την παρουσίαση όλων των σπουδών για πιάνο του Ούγγρου συνθέτη György Ligeti (livres I ? III). Τα έργα αυτά είναι φοβερά απαιτητικά, από τεχνική άποψη για τον πιανίστα αλλά και απαιτητικά από μουσική άποψη για το κοινό που θα τα ακούσει.
Οι σπουδές αυτές βρίθουν από υπαινιγμούς και υποβολές στα ερεθίσματα που προκάλεσαν τον συνθέτη να τις γράψει. Η θεωρία του χάους, τα μαθηματικά και οι εικόνες fractal, η Αφρικάνικη υπο-Σαχάρια φολκλοριστική μουσική, η Βαλινέζικη Ινδονησιακή μουσική, και οι σπουδές για player piano του Conlon Nancarrow είναι οι κυριότερες πηγές στις οποίες αναφέρεται έμμεσα αυτή η μουσική. Πολλοί από τους τίτλους των σπουδών αυτών έχουν προγραμματική σημασία.
Από άποψη τεχνικής της σύνθεσης, η πολυρρυθμία αποτελεί κοινό γνώρισμα για όλες τις σπουδές. Ωστόσο, ο συνθέτης αναπτύσσει πολυρρυθμικά blocks με διαφορετικό τρόπο σε κάθε σπουδή. Είτε πολυφωνικά, είτε με διάφορα ταυτόχρονα tempi, είτε με άτακτους τονισμούς που αντιτίθενται σε τονισμούς του μέτρου, καθεμία σπουδή δείχνει μία νέα όψη πολυρρυθμίας.
Από μουσική άποψη, ο Ligeti κάνει μία σύνθετη μείξη μοντερνικών και μετα-μοντερνικών στοιχείων που καθιστά τη μουσική αυτή, στυλιστικά, μη καθαρή. Ο Ligeti, μουσικά, βρίσκεται κάπου μεταξύ παράδοσης και της avantgarde αφήνοντας τον ακροατή να αναρωτιέται για το στυλ της μουσικής του.
[/SPOILER]
http://www.mcf.gr/el/whats_on/?ev=stairos_laparidis_oi_spoides_cia_piano_toi_gyorgy_ligeti
Kαι κάποιες από τις σπουδές…
Etude 1 - Desordre
Etude 9 - Vertige
Etude 13 - L’escalier du diable
Etude 14 - Coloana Infinita
[B][COLOR=“White”]…[/COLOR][SIZE=“5”]VS[/SIZE][COLOR=“White”]…[/COLOR][/B] 
[B]Beethoven - Moonlight Sonata (FULL) - Piano Sonata No. 14[/B]
[U]W.A. Motzart[/U]
[B]Die Zauberflute[/B]
CD + DVD.
[U]J.Haynd[/U]
[B]The Creation[/B]
cd.
[B]τ’ αγαπημένα μου.[/B]
[I]Μετά το “Δαχτυλίδι των Νυμπελούγκεν”, “Τριστάνος & Ιζόλδη”, “Ναμπούκο”…[/I]
Μπράβο, μιας και το ξεθάψατε…
Νίκεμαλκ για κάποιο λόγο μπορώ να σε [U]δω[/U] να ζωγραφίζεις αυτά που ζωγραφίζεις ακούγοντας Haydn!
Bump για δύο λόγους:
-
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΡΕ
-
Γιατί τώρα θα κάνω κάτι πραγματικά γαμάτο: quote σε ποστ γραμμένο πριν από έξι χρόνια. Φακ γιέα.
Λοιπόν, Παναγιώτη, δεν ξέρω αν θα το δεις αυτό (ή αν έχεις ακόμα την απορία, ή αν δεν το χεις μάθει από τότε που ρώτησες… εχμμμ…), αλλά ιδού η μουσική που έψαχνες:
Είναι από την όπερα “Φάουστ” του Σαρλ Γκουνό!
Δεν κάνει τίποτα. 8)
xaxaxa! απίστευτο! Στο 2:10 αρχίζει το συγκεκριμένο μέρος που λέω!! Ωραίος. Αυτή η εισαγωγή έχει σημαδέψει τα αγνά κάφρικα λυκειακά μου χρόνια, πάω να βάλω μασσακρα.
http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=1436
Just sayin. Σήμερις, 3,5 το φοιτητικό, γιατί όχι.
Έχει και ντρεςς κόουντ;
Ενδιαφέρον! Δεν έχω πάει ποτέ σε κάτι παρόμοιο, θα ήταν καλή ευκαιρία.
έδιτ. έχουν εξαντληθεί τα φοιτητικά, άντε γεια.
Wtf?! 8 και 20 πήγα εγώ και πήρα. 
Mιας και είστε τόσο φιλόμουσα παιδιά, την Κυριακή παίζουν οι δύο κολλητές μου στο half note
…απόμε μέγαρο να δω metha zubin
:):!: