Είμαι τρομερά νευρικό άτομο αλλά όταν νευριάσω είμαι πραγματικά ήρεμος.
Το ότι είμαι νευρικός ισχύει. Συνήθως εκνευρίζομαι με δικά μου λάθη και μου κατεβάζω ένα-δύο μπουκέτα, έτσι για να υπάρχουν. Αποφεύγω να ξεσπάω σε άλλους ή σε αντικείμενα, για δικά μου λάθη. Όσον αφορά τα λάθη των άλλων, απλώς τα προσπερνώ. Σαφώς όμως όλοι έχουμε κοπανήσει τον τοίχο, το γραφείο κτλ, αλλά εγώ το κάνω σπάνια.
καθηγητης???
woot?
:lol: και πως το πετυχαίνεις αυτό ρε κρις;
εγώ καλύτερα να μην μιλήσω για νεύρα… γιατί είναι ποοολλά τα νεύρα:x
και οι αντιδράσεις … δεν είναι για περιγραφή…
Είναι η μαγική μου δύναμη πρέπει να το ποστάρω στο αντίστοιχο θρεντ. 
Βασικά εμπνεύστηκα από τα δεκάδες ποστ τύπου “αααα, εγώ δεν είμαι καθοοοοοόλου νευρικός/-η αλλά άαααααμα νευριάσω τρέχα να κρυφτείς”.
Γιάννη μου. Όσον αφορά το πρώτο απόσπασμα που έχεις υπογραμμίσει:
Ναι, είναι δυνατόν να το κάνεις, και πονάει μάλιστα, αν . Δεν το ήξερες; Κατεβάζεις μία με δύο γερές στο μέτωπό σου για να στανιάρεις και να ανεβάσεις στροφές.
Περνάμε στο δεύτερο bold απόσπασμα. Αυτό θα το αναλύσω δύο φορές. Πρώτον, με την κυριολεκτική έννοια, ότι δηλαδή δεν θεωρώ πρακτικό να σπάω τα υπάρχοντά κάθε φορά που χάνω στο τάβλι. Δεύτερον, στην περίπτωση που αφορά σεξιστικό υπονοούμενο, αρνούμαι να απαντήσω, έκφυλε. Αγάπες.
εγω καταλαβα οτι ριχνεις μπουκετα γενικα…οχι στον εαυτο σου…για αυτο εμεινα μαλακας οταν εγραψες οτι δεν ξεσπας με μπουνιες!
@κριςπ
:lol:
γεγονος ειναι οτι δεν νευριαζω ευκολα…οταν ομως συμβει -κυριως οταν τσακωθω με αλλον-με πιανει γελιο που συνηθως τους κανει να νευριαζονται ακομα περισσοτερο αλλα δεν ειναι κατι που μπορω να το ελεγξω γιατι γενικα μαρεσει πολυ η ειρωνια…στις χειροτερες περιπτωσεις χτυπαω σε πολυ στρατηγικα και μελετημενα σημεια…με λογια εννοω…σκατοψυχος ψυχολογικος πολεμος…και δυστυχως ειναι κατι που το κανω καλα οποτε δεν μαρεσει να με φτανουν εκει…:-s
Αυτό το κάνω και εγώ και δυστυχώς ξέρω κάθε φορά τι να πω για να πληγώσω τον άλλο…
Γι’αυτό προσπαθώ να ηρεμήσω πριν φτάσω σε αυτό το σημείο ,γιατί αλλιώς μπορώ να πληγώσω τον άλλο πολύ άσχημα.Ευτυχώς είναι ελάχιστες οι φορές που έχει γίνει αυτό.
και γω μπορω να το κανω αλλα επιλεγω τελικα να κρατηθω γιατι αντιστοιχα ο αλλος μπορει να αποκαλυψει διαφορα μυστικα μου:oops:
Είμαι υπερβολικά νευρικός και φωνακλάς και καθόλου περήφανος γι’ αυτό…
Σπάνια θα με πιάσουν νεύρα, και συνήθως σε περιπτώσεις που θα μου χαλάσουν τη βολή μου.
Κατά τ’ άλλα, σε καθημερινή βάση, δε σκάω ιδιαίτερα, γιατί όλοι μας μπορούμε να φερθούμε σαν μαλάκες απέναντι στους άλλους, ανάλογα με τις περιπτώσεις.
Αλλά άμα με θυμώσει πραγματικά ο άλλος, δεν κάνω τίποτα συνήθως, το κρατάω μέσα και ξεσπάω σε άκυρες στιγμές.
Διαβαζω 10 συγκεκριμενες προτασεις και ηρεμω.
Η μαλακια με εμενα ειναι οτι δεν ξεσπαω οταν τα παρω πραγματικα. Μπορει να τα παρω για κατι ασημαντο, για κατι μικρο κ να μου περασει γρηγορα, αλλα οταν παιζει σοβαρο θεμα, κ φορτωνω πραγματικα δεν ξεσπαω ποτε…
τι να κανω γιατρε; :-s
Από που προέρχονται οι 10 προτάσεις ρε συ δατς; από την καινή διαθήκη;
:p:lol:
;P;P;P
ΧΥΜΑΩ ΩΣΑΝ ΤΟΝ ΤΣΑΚ ΝΟΡΙΣ.:lol:
Πραγματικά, όταν έχω νεύρα, δηλαδή συνέχεια, γίνομαι μεγάλο νευρόσπασμα…βρίζω, μιλάω επιθετικά, τσακώνομαι, ε, ζημιές δεν κάνω…
α, ναι την ‘‘πληρώνει’’ το ποντίκι του υπολογιστή που κοπανάω συνέχεια…
Επίσης, κλαίω (από τα νεύρα) και ρίχνω χριστοπαναγίες (αλλά μετά δεν το θυμάμαι…μου το λένε οι άλλοι.).
γενικα ειμαι ηρεμο ατομο αλλα οταν νευριαζω ξεφευγω και μπορει να την πληρωσουν αλλοι ασχετοι κατι που ειναι μεγαλο λαθος…
για αυτο ακουω συνηθως slayer η επιθετικη μουσικη γενικα για να ξεσπασω.
επισης μου εχει τυχει να γυριζω σπιτι σε κατασταση να παιξω ξυλο με οποιον βρω και τελικα να τρεχω γυρους σε γηπεδο εκτονωση.
επισης εχω πεταξει κινητο στον τοιχο:oops:
Είμαι φλώρος και αδερφή και ζητάω πάντα συγγνώμη, προκαταβολικά μάλιστα :lol:
Ακούω grind.
Πάω γυμναστήριο.
Όταν συσσωρεύεται πολλή ένταση, το κρατάω για την επόμενη συναυλία και μπαίνω στο πιτ (ΞΥΛΟ).
Πετάω σχετικά συχνά το κινητό σε σκληρές επιφάνειες, παλιότερα πέταγα βιβλία, ακόμα πιο παλιά (πριν τα 18) χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο σε ακραίες περιπτώσεις :-k
Αλλά πια είμαι εντελώς φλώρος. Βούτυρο σκέτο. Εκτός πιτ.
η αληθεια ειναι πως παντα δικαιολογω τον αλλο, ενω ειμαι πολυ οξυθυμος ανθρωπος. ειναι η κλασσικη λογικη του ‘‘κανω πως δε καταλαβαινω’’, οχι επειδη ντρεπομαι ή δισταζω, αλλα δυστυχως ειμαι ανθρωπος που πανω απ ολα εχει κατανοηση και δεχεται πως υπαρχουν δυο διαφορετικες πλευρες σε ενα θεμα. για να φτασω στο σημειο να ξεσπασω, παει να πει πως ο αλλος το εχει ξεχειλωσει σε βαθμο που δε παει και δεν εχει κανενα τροπο να δικαιολογηθει, οποτε τα τρωει ολα μαζεμενα στη μαπα, οργη, παναγιες και τα σχετικα