Δεν ειναι στο τελος η συγκεκριμενη σκηνη και προφανως ο Κινγκ δεν ειναι ηλιθιος, ξερει πολυ καλα οτι δεν θα μπορουσε ποτε να μπει σε ταινια.
Δεν εχω δει να μουρμουραει ιδιαιτερα για το ΙΤ, σε γενικες γραμμες ειναι αρκετα ανοικτος με τις μεταφορες των ταινιων του (για την Λαμψη ειχε κανει μανουρα αλλα οκ, εκει επεσε στον Κιουμπρικ, αλλος ευκολος ανθρωπος απο εκει, οσο αριστουργημα και αν ειναι η Λαμψη εχει αρκετες και ουσιωδεις διαφορες απο το βιβλιο, οποτε δεν εχει αδικο απο την μερια του).
Οσον αφορα το Running Man, επειδη εγω την ξεκινησα την κουβεντα, δεν ειναι περιπτωση α το αλλαξαν καπως. Πραγματικα το μονο κοινο που εχει η ταινια με το βιβλιο ειναι ο τιτλος, δεν υπερβαλλω καθολου.
Μεταφορά για το απότομο τελείωμα της παιδικότητας, και την είσοδο στην ενήλικη ζωή που γίνεται άγαρμπα και άχαρα, ήταν το συγκεκριμένο κεφάλαιο.Δεν ήταν το τέλος βέβαια.Άλλο μέσο το βιβλίο άλλο η οθόνη, δε θα μπορούσε να παίξει ποτέ το συγκεκριμένο μέρος.
Αντίστοιχα δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί το ψυχεδελικό κομμάτι με τις αστρικές προβολές, την χελώνα κλπ.Το ΙΤ θα ήθελα κάποτε να το δούμε σε σειρά με μεγαλύτερη ανάπτυξη χαρακτήρων, και φυσικά στην εποχή στην οποία αναφέρεται.Το μεγαλύτερο ‘πρόβλημα’ μου με τις τελευταίες ταινίες ήταν η απόλυτα εμπορική απόφαση να βάλουν το παρελθόν στα 80ς, επειδή ήταν στα τοπ της τότε η μόδα τέτοιων επιλογών (τρανταχτό παράδειγμα το stranger things - από το οποίο πήραν και cast), και όχι στο τέλος των 50s, όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα στο βιβλίο.Δε ζητάω πιστές μεταφορές, δε με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, η Λάμψη έχει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές με το χαρτί, αλλά παραμένει ταινιάρα.
Στο ΙΤ αλλάζει ολόκληρος ο χαρακτήρας του έργου όμως, μιας και η υπόθεση του δεν είναι ένας κλόουν που κυνηγάει παιδάκια, αλλά η κοινωνία της μεταπολεμικής Αμερικής, ο ρατσισμός, η οικογενειακή βία, το πρωτογενές μπούλινγκ, η αθωότητα της εποχής για ένα παιδί που μεγάλωνε τότε χωρίς τεχνολογία, το οικονομικό κραχ, ο σεξισμός κλπ κλπ.Ο Κινγκ γράφει για αυτά βασισμένος στην δική του παιδική ηλικία (στα 50ς μεγάλωσε) και αυτό φαίνεται από τα συναισθήματα γλύκας και μελαγχολίας που παίζουν βασικό ρόλο.
Οι ταινίες δεν είναι κακές, είναι απλά κάπως flat, και στο ΙΤ αξίζει μια σειράρα στο μέλλον.Με ανάπτυξη και χώρο όπως έγινε στο υποδειγματικό Haunting of the Hill House.Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να το έχω ξαναπεί κιόλας, ο Flanagan θα ήταν ιδανική επιλογή για αυτό.Ειδικά βλέποντας την υπέροχη δουλειά που έκανε στο Dr Sleep.
Το ΙΤ ειναι τοσο LSD σε καποια σημεια που εννοειται πως δεν μπορει να αποδωθει στο 100%, αντε τωρα να οπτικοποιησεις την εντελως πνευματικη τελικη μαχη, δεν γινεται με τιποτα. Απο τις ταινιες και εγω ικανοποιημενος ειμαι προσωπικα.