Δεν θα πάψει ποτέ να με ελκύει ο Γκιγιέρμο, είμαι σίγουρος. Ενδιαφέρον το trailer, έχει μια αύρα Bioshock (οντως) + Carnivale ίσως. Θα δείξει!
Αυτα ακριβως ηρθαν και στο δικο μου μυαλο για καποιο λογο, απιστευτος συνδυασμος για να ειναι αληθινος αλλα η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια Εχει χασει σημαντικα την ατμοσφαιρα που δημιουργουσε παλιοτερα δυστυχως. Crimson Peak πολυ μετριο, Shape of Water καλυτερο αλλα και παλι συγκριτικα με παλιοτερες του υστερει κατα πολυ. Παντα ομως με ενδιαφερουν οι ταινιες και τα πραγματα που κανει, χωρις να περιμενω νεα Pan’s Labyrinth η Devil’s Backbone, προφανως τετοιες δουλειες δεν επαναλαμβανονται.
Παντως φαινεται ενδιαφερον και με δυνατο καστ, ελπιζω σε κατι αξιολογο. Ενας Clancy Brown αν ηταν μεσα…
Εμένα πάλι ο Del Toro μου φαίνεται να είναι στην πιο δημιουργική περίοδο του. Αυτό το Bioshock δεν το ξέρω, δεν είμαι ούτε υπήρξα ποτέ gamer (άντε λίγο εποχές αρχικού game boy). Το trailer στην αρχή μου έδωσε μερικά “Freak” vibes αν και αργότερα φαίνεται να το πάει αλλού. Πολύ ωραίο trailer πάντως αρκετά κοντά αισθητικά στις τελευταίες του ταινίες.
Παιδιά εμένα μέχρι και το Crimson Peak μου άρεσε. Ναι, μάλλον είναι το λιγότερο καλό του, αλλά γενικά πέρασα πολύ καλά και το εκτίμησα, παρά τις όποιες ενστάσεις που είχα. Υποθέτω θα με έλεγε κανείς fanboy!
Και γω ειμαι φανμποης, οι 2 προσφατες του ταινιες που με απογοητευσαν (για τα δεδομενα του) δεν ειναι αρκετες για να τον ξεγραψω η κατι τετοιο. Και μαλλον συμφωνω πως το Crimson Peak ειναι η πιο αδυναμη στιγμη του. Μαλλον, γιατι διατηρω καποιο ενδοιασμο επειδη εχω πολλα, πολλα χρονια να δω το Mimic και δεν μπορω να επιλεξω ξεκαθαρα, πρεπει να το ξαναδω γιατι δεν το θυμαμαι πολυ καλα.
Σε καθε περιπτωση, μιλαμε για stellar φιλμογραφια με καποιες ταινιες πραγματικα διαμαντια, παραμενει οραματιστης με ξεχωριστη ματια και επιρροες στις οποιες εχω αδυναμια. Απλως νομιζω πως σε μικροτερη, ψιλo-independent κλιμακα και μακρυα απο το hollywood, ειναι 100% στο στοιχειο του, νιωθοντας περισσοτερο ανετα.
Κοίτα, να πω την αλήθεια, πείτε με πρωτοδισκάκια -αδίκως όμως- αλλά μου άρεσε πάρα πολύ το Cronos και το Devil’s Backbone… δηλαδή τις θεωρώ καταπληκτικές ταινίες hands down, ειδικά το Cronos δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές το έχω δει!!
Είναι αισθητά διαφορετικές από τις επόμενές του όμως σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί εύκολα κανείς να τις σε κάθε επίπεδο…
Aπό κοντά ο Πάνας, που βρήκε νομίζω την χρυσή τομή που έψαχνε ανάμεσα σε αυτή τη πρώτη του φάση και την μετάβασή του στο Hollywood…
Από εκεί και μετά, η αγαπημένη μου είναι μάλλον το Hellboy 2, όλες οι υπόλοιπες (Hellboy, Pacific Rim, Crimson Peak, Shape of Water, Blade 2, Mimic) ε πάνω κάτω δεν με ενθουσιάζουν -αν και κάποιες από αυτές τις βλέπω πολύ ευχάριστα-… αναγνωρίζω ακόμα και σε αυτές όμως τον οραματιστή Δημιουργό Del Toro και όχι τον μέσο μπλοκμπαστερά ή generic ‘‘weirdo’’ και καλά χολυγουντιανο σκηνοθέτη. Έχουν όλες την προσωπική του ματιά αδιαμφισβήτητα…
Απλά δεν είναι του γούστου μου τόσο πολύ η ‘‘Αμερικάνικη’’ φάση του, νομίζω του ταίριαζε ταμαμ η πρώτη του περίοδος που μπορούσε να κάνει πιο αντισυμβατικά πράγματα ευκολότερα + να παίξει πιο ουσιαστικά με τις διάφορες πτυχές του φανταστικού σινεμά τρόμου που αγαπά, όπως πχ έκανε με το Cronos και τον βαμπυρικό μύθο, ενώ αντιθέτως μετέπειτα πχ το πόσο ανέμπνευστα, ανούσια και συμβατικά ασχολήθηκε με το gothic ρομάντζο και το Crimson Peak…
Το περιμένω και εγώ το καινούριο, αλλά πολύ συγκρατημένα…
To Crimson Peak έχω αρχίσει να το έχω στις πιο αδικημένες ταινίες. Ναι μεν το σενάριο ήταν κάπως τυπικό (αλλά όχι κακό), αλλά το εικαστικό/αισθητικό κομμάτι ήταν out of this world. Και δεν ήταν απλά μια πολύ όμορφη ταινία, ήταν μια ταινία που το εικαστικό/αισθητικό κομμάτι τις έδινε ένα πολύ ξεχωριστό χαρακτήρα, έτσι όπως το βλέπαμε και στις 90s ταινίες του Burton (Sleepy Hollow ειδικά). Σπάνια το βλέπεις αυτό σήμερα, όχι μόνο στο horror/fantasy αλλά γενικά στις πιο mainstream παραγωγές. Παίζει να είναι και η ταινία του που έχω δει τις περισσότερες φορές (χωρίς να την θεωρώ απαραίτητα την καλύτερη του βέβαια).
Το Cronos το είχα ως την πιο αδύναμη ταινία του (μετά το Mimic). Βέβαια το έχω δει μόνο μια φορά και ομολογώ δεν θυμάμαι πολλά. Ίσως πέσει καμιά επανάληψη.
Το βασικο μου προβλημα με το Crimson Peak ειναι το σεναριο. Ειδικα σε καποια φαση απο τη μεση και μετα ενιωθα λες και αυτοσχεδιαζε καθως το γυριζει η εστω πως η υλοποιηση των ιδεων ειχε πολλα σκαμπανευασματα. Οπως ειπα και παραπανω τιποτα τραγικο, δεν ενιωσα οτι πεταξα το χρονο μου αδικα η κατι τετοιο, ακομα και οι μετριες στιγμες του Del Toro εχουν πραγματα να δωσουν.
Παντως θεωρω πως η mainstream περιοδος του, πανω κατω δηλαδη απο Blade II ως το Pacific Rim (με εξαιρεση τον εμβολιμο στη μεση Πανα, που συμφωνω με @Lupin πως αποτελει χρυση τομη, και μαλλον ειναι η αγαπημενη μου Del Toro ταινια, και απο τις αγαπημενες μου ταινιες γενικως) ειναι πολυ καλη. Ειδικα Blade II-Hellboy II-Pacific Rim ειναι στανταρ ταινιες για επαναλαμβανομενες προβολες αν θες να περασεις καλα με φιλους.
Πλεον νομιζω πως ειναι σε μια ατυπη 3η φαση, απο το Crimson Peak μεχρι τωρα δηλαδη, κανοντας οτι γουσταρει με την αγαπη που τρεφει για το Horror, αλλα καλως η κακως σε χολιγουντιανο περιβαλλον. Το Nightmare Alley, και το Πινοκιο που θα ειναι stop-motion ειδικα, με κανουν να ανυπομονω παλι για τις δουλειες του.
Είχα ξεχάσει παντελώς το Cronos, παίζει να το είχα δει 10+ χρόνια πριν. Σίγουρα η μόνη του που δεν μου άρεσε, θυμάμαι να βαριέμαι. Έχουν περάσει τόσα χρόνια όμως, προτίθεμαι να του δώσω δεύτερη ευκαιρία.
το Cronos είναι για midnight express
Πραγματικά είναι μια ταινία που θυμάμαι πως δεν μου άρεσε καθόλου αλλά πλέον δεν θυμάμαι τίποτα για αυτή.
Το Mimic δεν το έχω δει. Φοβάμαι πως θα έχει γιγάντια έντομα και κοτεύω.
…Sold out η μία προβολή του dune στις νύχτες πρεμιέρας και για να μην φαρμακωθώ, μήπως ξέρει κανείς γιατί δεν μπορώ να βγάλω εισιτήριο για την άλλη; Στο viva φαίνεται ότι μπορείς να κάνεις κράτηση, ωστόσο μπαίνω και δεν γίνεται τίποτα. Μνιεχ.
Υποθέτω πως είναι sold out απλά δεν έχει καταχωρηθεί στο σύστημα.
ναι το σκέφτηκα, αργκχ, ας είναι
Εμένα με θλίβει πως είναι Sold out το Titane, ανάθεμα κι αν θα έχει διανομή αργότερα.
Έχει.
Και γαμαει.
Όφειλα.
Το όνειρο μου για κινηματογραφικούς επιφανείς Έλληνες αβετζερς δια χειρός Σμαραγδή μένει ζωντανό.
Μία από τις αγαπημένες μου κινηματογραφικές εμπειρίες είναι ο Καζαντζάκης. Έχουμε μαζευτεί με 2 φιλαράκια σε σπίτι, βλέπουμε Εξορκιστή 3. Τελειώνει, χωνεύουμε τα πιτόγυρα, συζητάμε για την ταινία και μεταξύ σοβαρού και αστείου (ΚΑΠΩΣ, δεν ξέρω πως πήγε εκεί η κουβέντα) βάζουμε να δούμε Καζαντζάκη. Ξεκίνησε σαν πλάκα, μας μαγνήτισε και τους τρεις όμως και κάτσαμε 1 το βράδυ και το είδαμε ολόκληρο. Νταξ, τέτοιο πανηγύρι με ταινία καιρό είχα να βιώσω και βασικά εδώ και 3 χρόνια (από τότε δλδ) δεν θυμάμαι παρόμοια φάση. Fun times!
Ήθελα Σπύρο Παπαδόπουλο για Καποδίστρια - Τόνυ Σταρκ της Ελληνικής Πολιτείας αλλά δεν πειράζει, αρκεί που ο Σμαραγδής επέστρεψε (with a bang θα τολμήσω να πω : )