Αρκάς

Άλλες Τέχνες
#121

Περί ορέξεως…:wink:

#122

πολυ ενδιαφερον και το καινουργιο που δημοσιευει στο Ε και το θεατρικο που εβγαλε τα σπαει
ο ανθρωπος ειναι ιδιοφυια…μακαρι να μην σταματησει ποτε…

#123

Ίσως να μην του αρέσει το χιούμορ του Αρκά…τιι να πώ, περι ορέξεως μηλόπιτα.:-k

Ο ισοβίτης για μένα είναι ίσως το κορυφαίο Ελληνικό κόμικ.8)

#124

Όλα είναι απλά τέλεια. Άντε λίγο πιο τέλειες οι ‘‘Χαμηλές πτήσεις’’. και γουστάρω που ο τύπος δε βγαίνει και πολύ in public.

#125

Διαβασα όλο τον Καστράτο προχθες. Σαφώς κατώτερο από Ισοβίτη και Χαμηλές πτήσεις

#126

καθολου για την ακριβεια…

ειναι κατωτερο αλλα οχι τοσο πολυ (οσο φαινεται να το περιγραφεις)
εχει και εκει απολαυστικες ατακες
και μενα τα 2 παραπανω μαρεσουν περισσοτερο , ο Ισοβιτης ειναι το αγαπημενο μου

#127

respect στον αρκα.το χιουμορ του ειναι ανελεητο

#128

Ακριβώς, δεν κωλώνει πουθενά, ειδικά στο “Η ζωή μετά” είναι έτοιμος για αφορισμό!!!:lol:

#129

Το Καστράτο πιθανότατα να είναι το αγαπημένο μου μαζί με τον Ισοβίτη. Ειδικά το 3ο, το Εκτός Ελέγχου είναι ίσως το πιο αγαπημένο μου βιβλιαράκι απ’ όλα του Αρκά. Η Λουκρητία μαζί με τον Μοντεχρήστο (εντάξει αυτός δεν παίζεται) είναι οι κορυφαίοι χαρακτήρες του Αρκα. Ακολουθεί από πολύ κοντά ο Βακίλος.

Μια πρόχειρη σειρά κατάταξης:

Ισοβίτης
Καστράτο
Show Business
Η Ζωή Μετά…
Πειραματόζωα
Κόκκορας
Χαμηλές Πτήσεις (πολύ υπερεκτιμημένο…)
Ξυπνάς Μέσα Μου Το Ζώο
Ο Παντελής και Το Λιοντάρι
Μετά Την Καταστροφή
Ο Καλός Ο Λύκος

Ειδική μνεία στο θεατρικό πόνημα του Αρκά, Εχθροί Εξ’ Αίματος. Απλά τέλειο!

#130

γιατι ω ρε Μανωλιο?
ηταν η 1η σειρα που διαβασα στο δημοτικο ακομη , και δεν προκειται να την βαρεθω , οπως και ολα

ειδικα τα 2 τελευταια τευχη ειναι απιθανα!
με τον δασκαλο και την φαση που “ειναι” ποιητης εχω ριξει ατελειωτο γελιο

μες το κεφαλι σου ψηλα εκει / εινα εκκλησια ερημικη / το σημαντρο της δεν χτυπα / δεν εχει ψαλτη ουτε παπα

#131

Κι εγώ το πρώτο που διάβασα ήταν και τότε μου είχε φανεί γαμώ. Μετά όταν μεγάλωσα διάβασα 2 αλμπουμάκια και τα βρήκα μέτρια. Πέρσι πήρα το λεύκωμα και τα περισσότερα τα βρήκα ανέμπνευστα σε σχέση με άλλα του βιβλία…

#132

οχι παιδια επιμένω στον Καστράτο και στον ισοβίτη, και χάλια να σαι θα καταφέρει να σε κάνει να γελάσεις…:smiley:

#133

επανάληψη = μητέρα μάθησης κλπ κλπ κλπ

#134

το μονο που δεν εχω διαβασει ειναι το Show Business

ενα σχολιο μου στο τοπικ του Μοντε…(σε ολα συμφωνω , μια μικρη διαφωνια)

Ο Καλός Λύκος : Μάλλον η πιο αποτυχημένη σειρά, κόπηκε μετά από ένα album. Η επίθεση στις γυναίκες καλά κρατεί, ο Αρκάς προσπαθεί να πάρει στοιχεία από την λαϊκή παράδοση που τόσο αγαπά, αλλά σύντομα κουράζεται να θέλει να μιλήσει για σεξ ανοικτά, κ να μην τον αφήνουν (?). Αν η σειρά είχε βγει στα 80s που ήταν ακόμα ο κάφρος δημιουργός, είχε το potential να ξεπεράσει τον κόκκορα, καθώς καταπιάνεται με το ίδιο θέμα, αλλά πιο “μαλακά”: το αντικείμενο του πόθου είναι μια υπαρκτή (κ όχι ιδεατή) κατάσταση, η οποία όμως αδιαφορεί για τον κεντρικό ήρωα. Ξεχωρίζω τον χαζό τάρανδο: μόνο το βλέμα του προκαλεί γέλιο. Ερευνητες (=εγώ) λένε πως ο λαγός αποτελεί κακέκτυπο του μοντεχρήστο. Στο βιβλίο η μεγάλη τυπική απόκλίση στο χιούμορ είναι εμφανής κ ως εκ τούτου η σειρά κρίνεται ως μέτρια.

εγω βρισκω εξαιρετικο το βιβλιο , το χιουμορ δεν χανεται στο ελαχιστο
οσο για τον λαγο οντως μοιαζει στον θρυλικο ποντικα , ο αγαπημενος μου στο βιβλιο ειναι ο σκυλος!!

#135

:oops: :oops: :oops:

να συμπληρώσω πως για τον Αρκά έχει βγει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο “Πως πάνε στον παράδεισο του Αρκά - Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου” Του Πέτρου Μαρτινίδη (εκδ ύψιλον), το οποίο άρχισα, είναι ενδιαφέρον, αλλά ακόμα δεν με έχει κερδίσει, καθώς διαβάζω τώρα το “Ο Woody Allen μιλάει για τον Woody Allen”, το οποίο και είναι ε ξαι ρε τι κο…

@scourge : το χιούμορ είναι προσωπική υπόθεση. δεν είναι γυνατόν να συμφωνήσουμε όλοι για κάτι. ο λύκος πάντως κόπηκε γιατί κρίθηκε ως κορεσμένος, τόσο λόγω του θέματός του, όσο και λόγω των αστείων που ανακυκλώνονταν. Αν διαβάσεις το βιβλίο κ όχι μεμονωμένα στριπάκια θα το διαπιστώσεις εύκολα. το ελάφι είναι όλα τα λεφτά

#136

ε βασικά ο Καλός Λύκος ήταν μια παρένθεση. Εγώ συμφωνώ με μοντε. Κάτι ατάκες θυμάμαι μόνο που βγάζανε γελιο όπως αυτή με το “Γαλακτοπωλείο το Εκλεκτον”, και το σκηνικό με το κομμάτι από τριχες του αντικείμενου του πόθου που δώρισε ο λαγός αν θυμάμαι καλά στον Λύκο.

#137

ασφαλως και ειναι προσωπικη υποθεση το χουμορ
το βιβλιο ποιο βιβλιο? ενα τευχος εχει βγει
το ελαφι ειναι οντως απολαυση , ειναι τρομερη η απαθεια και η ηλιθιοτητα του (το επεισοδιο με το ποιημα και την παρομοιωση με τα σκορδα ειναι καταπληκτικο)
ο αγαπημενος μου ειναι ο σκυλος παντως

[SPOILER]- [SIZE=“4”]ΑΑΑΑΑΑ!! ΛΥΚΟΣ ! ΛΥΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ!!![/SIZE]

  • Δεν καταλαβες , πρωτα απόλα δεν ειμαι τυχαιος λυκος

  • [SIZE=“5”]Εχεις δικιο…ΑΤΥΧΟΣ ΛΥΚΟΣ ! ΑΤΥΧΟΣ ΛΥΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ!!![/SIZE][/SPOILER]

#138

βιβλίο, τεύχος, όπως θες πες το…

#139

ο λαγος τα σπαγε ρε σε αυτο το αλμπουμακι. Και η προβατινα με το λυκοσκυλο πεταγανε εκει 2-3 ατακες… αλλα τιποτα το φοβερο. Το ελαφι ηταν ο κορυφαιος παντως, ο ηλιθιος της υποθεσης. Καλο τευχος σε γενικες γραμμες…

Γενικα εχω παρατηρησει οτι ο Αρκας δουλευει με μια συγκεκριμενη φορμα. Αρχικα εχει εναν πρωταγωνιστη(Ισοβιτης, Κοκορας, Καστρατο) ο οποιος ειναι παντα ο καημενος και αδικημενος της υποθεσης. Μετα βαζει τον συμπρωταγωνιστη(που ΠΑΝΤΑ κατ’εμε αυτος ειναι ο πρωταρχικος ηρωας), ο οποιος ειναι κυνικος και πεταει τις καλυτερες ατακες σε ολο το αλμπουμ(συνονοματος μοντε, γουρουνι, λουγκρητια). Απο κει και επειτα χωνει και διαφορα αλλα προσωπα που συνδραμουν στην ολοκληρωση:D (οι φυλακες, το σκουληκι, η γρια και ολοι οι υπολοιποι)…

εδιτ: συμφωνω με μοντε για τον Λυκο στο συγκεκριμενο τευχακι παντως…

#140

Δύσκολη αποφαση. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στον Ισοβίτη, τη Ζωή μετά και Χαμηλές Πτήσεις. Ας βάλω Η Ζωή Μετά αν και νοιώθω πως αδικώ τα άλλα 2.