Μια περίοδο σκεφτόμουν μήπως είναι ομάδα ατόμων και όχι ένας.
Αλλά μου φάνηκε αδύνατον.
όχι μόνο εσύ, πολύς κόσμος
άλλη μια θεωρία που κυκλοφορεί είναι ότι είναι δύο άτομα αλά Ουντερζό/Γκοσινύ : ένας για σκίτσα κ ένας για κείμενα…
δεν προκύπτει όμως από πουθενά ούτε αυτό
για τα κείμενα κόβω το χέρι μου οτι είναι ένας, γιατί οι φόρμες του είναι πολύ στάνδαρδ για να συγγράφει.
Είναι ένας, για σκίτσα και για κείμενα μαζί, κατά 99,9999999%. Εξάλλου το δυνατό σημείο του Αρκά - κακά τα ψέματα - δεν είναι το σκίτσο. Οι χαρακτήρες του ναι μεν είναι εκφραστικοί και έχουν αυτό το “κάτι” που ξεχωρίζει, αλλά δεν είναι το σκίτσο η δύναμη του Αρκά. Αυτή φυσικά είναι οι χαρακτήρες και τα κείμενα του…
‘‘Κακός Λύκος’’…μάλλον έχει βγει μόνο ένα αλλά αξίζει για 10, το γέλιο:wink:
Παντως αξιζει τρελα να παρετε τον επιτομο απο την καθε σειρα γιατι τα εχεις ολα συγκεντρωμενα και βγαινει και πολυ φθηνοτερα απο το να τα παρετε ενα-ενα τα τευχη.
τα σαπνε ολα!!ειναι απλα υπεροχος!!!δεν μπορω να διαλεξω καποιο
αν κ απ’ότι ξέρω τα τεύχη έχουν σταματήσει να τυπώνονται ένα-ένα κ θα βγαίνουν πλέον μόνο σε τόμους, για όλους εμάς τους φανμπόηδες, ο μοντεχρήστο βγαίνει μόνο σε ασπρόμαυρο… black humor κ χρώμα πάει ?:-s
δεν πάει [-X
Χμ… τωρα να σου πω οτι εχεις αδικο??? Αμα μια σειρα την γνωρισες ασπρομαυρη, τοτε μπορει να σου πεσει καπως, αλλιως ειναι οκ. Εγω πχ. ειχα την πρωτη μου επαφη με το Σοου Μπισνες κατευθειαν απο τον εγχρωμο τομο και μ’αρεσε. Τα τευχη ομως του Ισοβιτη τα εχω σε ασπρομαυρο και μ’αρεσει εξισου.
Το θεμα ειναι οτι αμα ειναι τοσο μαυρο και πετυχημενο το χιουμορ…δεν το αλλιωνουν με την καμμια τα χρωματα…! 
είναι σαν να έχουν οι mayhem ροζ εξώφυλλο. με πιάνεις ?
Είναι ένας σίγουρα…
Ναι ρε εννοειτε, καταλαβα τι εννοεις.
[SIZE=“1”](δεν ακουω Mayhem, αρα δεν με νοιαζει) :p[/SIZE]
Χαχα σωστό!
Δε λέει ρε σεις με χρώματα…
Εκτός απο συναισθηματικούς λόγους (ο ισοβίτης ήταν το πρώτο που πήρα στα χέρια μου) μου φέρνει στο μυαλό βρώμικο και ωμό χιούμορ!
Δε θέλω σχόλια για το avatar…είμαι διχασμένη προσωπικότητα εγώ! 
montecristo 4 president λεμε
O Πετρος Μαρτινιδης στον Κοκκορα αναφερει το θεμα του χρωματος:
Σ’ αυτή τη συνολική επανέκδοση των επεισοδίων του Κόκκορα, ο Αρκάς βάζει χρώμα. Μα, μόνο τόσο. Χωρίς κανένα παραπέρα σχόλιο. Εξακολουθώντας, είκοσι χρόνια μετά, να απέχει από κάθε δήλωση σχετική με τους πολυσήμαντους ήρωες του- εξακολουθώντας, επί είκοσι χρόνια, να απέχει από κάθε δήλωση εν γένει. Αφήνοντας άλλους να εκτίθενται.
Ο επιχρωματισμός των επτά άλμπουμ του Κόκκορα αποτελεί ένα είδος αυτοσχολιασμού. Αλλ’ αυτοσχολιασμού αμφίσημου και πάλι. Μπορεί να πρόκειται για κάτι σαν αναδρομική συμφιλίωση με παλιότερες ρήξεις -για δείγμα νηφάλιας ωριμότητας. Μπορεί όμως να πρόκειται και για ενίσχυση των αντιφάσεων που αναδεικνύει η σύγκριση του ανθρώπινου με τον κόσμο των ζώων, καθώς οι ερωτικές ή οι μεταφυσικές φοβίες ζωηρεύουν με τα χρώματα.Ειδικά στο παρόν άλμπουμ, οι αντιπαραθέσεις του κοτετσιού δε χάνουν τίποτε από τη δριμύτητα που έδειχναν κι όταν τις πρωτογνωρίσαμε ως ασπρόμαυρες (στις συνέχειες του περιοδικού Βαβέλ ή, αργότερα, στα διαδοχικά άλμπουμ των εκδόσεων Γράμματα). Τα «κόλπα» δεν γίνονται λιγότερο χοντρά, ούτε τα «αδιέξοδα» λιγότερο σκληρά. Το χιούμορ των διαλόγων παραμένει οξυνούστατο, ενώ οι ρήξεις που καταλήγουν σε αλληλεγγύη κάνουν ακόμη πιο εύγλωττη την ανθρώπινη -πολύ ανθρώπινη- αντιφατικότητα τους, μέσα στα ειδυλλιακά ντεγκραντέ ενός ορίζοντα του δειλινού.
Δεν έχει νόημα ένας πιο εκτενής σχολιασμός αυτών των πρόσθετων χρωματικών σημασιών. «Όταν το δάχτυλο δείχνει το φεγγάρι, μόνο ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο». Ωστόσο, διανύοντας τις επόμενες 220 σελίδες διαπιστώνουμε ότι, στις καταδείξεις του φεγγαριού, δεν είναι οπωσδήποτε σοφός όποιος αδιαφορεί για το πώς οι σχετικές χειρονομίες χρωματίζονται από το φεγγαρόφωτο.
coyote ωραία επισήμανση αυτή. το έχω κ εγώ το επίτομο προφανώς κ το έχω διαβάσει το παρόν απόσπασμα…
εντούτοις έχω πολλές ενστάσεις…
το χρώμα στον Αρκά είναι σαν την νέα - deluxe - παραγωγή, σε 80s κλασσικούς δίσκους. δεν χρειάζεται σε κάτι καθώς το έργο παραμένει κορυφαίο από μόνο του. προσωπικά το χρώμα δεν μου άρεσε καθόλου - ιδιαίτερα στον ισοβίτη - καθώς την φυλακή την φαντάζεσαι ευθής-εξαρχής ασπρόμαυρη, όπως κ τα συναισθήματα των ηρώων στην συγκεκριμένη σειρά. ενδεχομένως το χρώμα να ταιριάζει περισσότερο στους αγρούς του κόκκορα ή στην εξτραβαγκάνζα του show business, αλλά επουδενί στην φυλακή…
από την άλλη όμως έτσι η νέα έκδοση φαντάζει πιο εντυπωσιακή…
τι να πω… γνώμες.
Κόκκορα και SB δεν διάβαζα ποτέ, τα θεωρώ τις πιο αδύναμες στιγμές του. Όμως, το Μεγαλείο με κεφαλαίο Μ του υπέρθεου Ισοβίτη δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτυπωθεί με χρώματα. Το όλο κλίμα του αριστουργήματος του Αρκά είναι σκοτεινό και μουντό. Η κατάσταση στη φυλακή δε χωράει ελπίδες ή ζωηρά χρώματα.
Ενταξει… ο ανθρωπος ειναι θεος…
και ειναι τρομερο που ολες του οι σειρες διηγουνται αδιεξοδες καταστασεις οπου κανεις δεν μπορει να ξεφυγει απο την μοιρα του… κορυφαιο εργο του για μενα ειναι ο ισοβιτης, με την ζωη μετα και τις χαμηλες πτησεις να ακολουθουν απο κοντα παρεα…
τεσπα σημερα επεσα τυχαια στο youtube σε κατι βιντεακια απο μια μεταφορα στην TV ου ισοβιτη με μαριονετες…
το βρηκα ΑΘΛΙΟ κυριως λογω της αισχρης μεταγλωτισης (ειδικα η Σοφια Βοσου!!! που κανει τον Μοντεχριστο-αν ειναι δυνατον…)
παντως ριξτε του μια ματια οσοι δεν το ξερετε(ετσι απο περιεργεια και απο εδω και περα μονο αλμπουμ 
)
Oh my… δεν ηξερα πως υπηρχε τετοιο πραμα… τραγικο ειναι.
Γιακ… Απαράδεκτο όσο δεν πάει…
Μούφα…Ιεροσυλία!
Να ρωτήσω…Υπήρχαν ποτέ βιβλία Ξυπνάς μέσα μου το ζώο 1,2&3? Γιατί εχω την εντύπωση πως τα είχα δει πριν πολλά χρόνια και τώρα ψάχνω και δεν πάρχουν πουθενά
το ξυπνάς μέσα μου το ζώο είναι μόνο 1.
μετά υπάρχει κ το “τρελοί συνδυασμοί” που έχει να κάνει με ζώα
ψάξε στην πρωτοπορία που είναι η κεντρική διάθεση των βιβλίων του Αρκά. θα τα βρεις λογικά