Φίλοι 2 3. Από κει και πέρα υπάρχουν άνθρωποι που θα τους πω κάποια πράγματα και θα τους εμπιστευτώ, συνολικά 5 6 αλλά δεν τους θεωρώ φίλους, όχι ακόμα τουλάχιστον. Και φυσικά οκ άνθρωποι που απλά βγαίνουμε ή πάμε μαζί για καφέ κλπ αρκετοί, σίγουρα πάνω από 10.
Έχω πάρα πολλούς γνωστούς με τους οποίους μπορεί και να βγαίνω αλλά φίλους φίλους 1-2.Και αυτοί δεν ξέρω αν είναι πραγματικοί φίλοι,θα το μάθω με τον καιρό και με τα χρόνια.Πάντως με τον έναν γνωριζόμαστε απο το νηπιαγωγείο και γενικά τον εμπιστεύομαι απίστευτα,αλλα πιστεύω θα ξέρω καλύτερα μετά από χρόνια,ακόμα είναι νωρίς
Φιλοι λιγοι και καλοι, γνωστοι πολλοι και χρησιμοι 
νομιζω πραγματικους φιλους πρεπει να εχω δυο-τρεις.παρεα εχω αρκετους
Αν έχω φίλους ή όχι, δεν ξέρω… Υπάρχουν τέσσερα άτομα που εμπιστεύομαι φουλ και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να με προδώσουν. Μεταξύ μας ίσως να “θάβουμε” ο ένας τον άλλον σε ορισμένες περιστάσεις, αλλά όχι με την κακή έννοια του θαψίματος, απλά όταν κάποιος ξεφεύγει σε κάτι (βρίσκει μια γκόμενα και συμπεριφέρεται ως ανώτερος ή κάτι αντίστοιχο) απλά το συζητάμε και τον κατακρίνουμε. Τουλάχιστον εγώ με τους υπόλοιπους, πιθανό να γίνεται και για μένα, και βέβαια πάντα σε δυάδες, να πέσει ομαδικό θάψιμο ποτέ :b. Δεν έχω πρόβλημα βέβαια γι΄αυτό, πιστεύω πως σε μία υγιή παρέα είναι απολύτως φυσιολογικό να συμβαίνει. Άμα σε μία παρέα είναι όλα μέλι-γάλα, ή είναι μία τρελή περίπτωση όπου ταιριάζουν όλοι τόσο τέλεια, ή απλά δεν είναι αρκετά φίλοι και δεν γουστάρουν να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους για κάτι που κάνει ένας εξ’ αυτών λάθος, όπως ορίζουν έστω το λάθος οι υπόλοιποι και από καθαρό ενδιαφέρον το συζητάνε. Επιπλέον, όταν το πράγμα ξεχειλώνει, είναι υποχρέωση των υπολοίπων να το συζητήσουν μεταξύ τους και μετέπειτα με το άτομο το οποίο αφορά, καθαρά ως καλοπροαίρετη κριτική. Αν αγαπάς τον άλλον του λες αυτό που πιστεύεις, έστω και αν υπάρχει κίνδυνος να τσακωθείς. Εξάλλου αν είστε πραγματικοί φίλοι σίγουρα θα τα ξαναβρείτε, και πολύ πιθανό είναι να εκτιμήσει την κριτική σου.
Oπως και οι περρισοτεροι εδω μεσα, εχω αρκετους γνωστους, με τους οποιους θα κανω παρεα κτλπ… Αλλα μονο δυο πραγματικους φιλους: γνωριζομαστε απο το δημοτικο, και ξερω οτι οταν τους χρειαστω θα ειναι εκει για μενα οπως και εγω για αυτους… εχουμε περασει παρα πολλα μαζι και γνωριζουμε ο ενας τον αλλο πολυ καλα…
Εγω ειχα φιλους 2 παιδια που στο γυμνασιο ειμασταν ολη την ωρα μαζι,μετα στο λυκειο ψιλοχαθηκαμε αν και
πηγαιναμε στο ιδιο.Στην τελευταια ταξη του λυκειου γνωρισα εναν απιστευτο τυπο στο φροντιστηριο και αν και δεν ειχαμε πολλα κοινα ενδιαφεροντα καναμε απιστευτο χαβαλε και τοτε ενιωσα οτι οι φιλοι ειναι κατι παραπανω οταν ειχα ενα προβλημα και εκεινος ενδιαφερθηκε να με βοηθησει.Τωρα που ειμαι στα γιαννενα και σπουδαζω δεν εχω κανεναν και καμια παρα μονο με κανα δυο παιδια λεμε μια κουβεντα.Στο μαθημα ολοι εχουν παρεες ενω εγω καθομαι πισω πισω μονος.Δεν τα λεω αυτα για να με λυπηθητε αλλα ετσι εχουν τα πραγματα.Τωρα ο κολλητος μου ειναι το αδερφακι μου αν και αυτο δεν συμβαινει συνηθως μεταξυ αδερφων.Τωρα για φιλια αγοριου-κοπελας πιστευω οτι ειναι εφικτη αλλα πολυ σπανια.Οσοι εχουν φιλες να προσεχουν μην το προχωρησουν γιατι υπαρχψει κινδυνος να χαλασετε την φιλια σας και μετα θα ειναι πολυ δυσκολο να τα ξαναβρειτε.
Γνωστους και παιδια που κανουμε παρεα, βγαινουμε εξω και κανουμε χαβαλε εχω πολλους…Ομως υπαρχουν συγκεκριμενα παιδια, που οτι και να γινει το περναμε μαζι και καταλαβαινομαστε απολυτα…Και νιωθω τυχερος για αυτο, ειλικρινα και δεν θα ηθελα να φανταστω την ζωη μου χωρις αυτα τα παιδια:)
Η φιλία ίσως είναι μια ψευδαίσθηση…
ΔΕΝ υπαρχει αυτο.
Εγώ πάντως με κάποια γεγονότα τις τελευταίες ένα κατάλαβα.Πρέπει να στέκεσαι νέμεν αλλά όχι και όποτε σε θέλουν να είσαι εκεί.Πρέπει να τους ξεκαθαρίζεις την θέση σου,να πατάς πόδι εκεί που πρέπει και να κάνεις σαφή τα όρια σου,αλλιώς άμα είσαι ανεκτικός και ξαφνικά δείξεις το πρόσωπο σου φεύγουν(όλα αυτά στο 99,9% των περιπτώσεων.Για αδελφικούς φίλους ίσως δεν ισχύουν μερικά)
Για τι είδους προδοσία μιλάμε;
Όσο πήγαινα ακόμα σχολείο, είχα πολλά άτομα γύρω μου που τους θεωρούσα φίλους μου. Αλλά, όπως μου είπε ένας γνωστός: μετά το σχολείο καταλαβαίνεις τι να περιμένεις, και τι να μην περιένεις απο τον καθένα… Διαπίστωσα ότι ισχύει…
Τέλος πάντων, δεν ξέρω αν με αυτά τα άτομα θα ξανάκανα παρέα, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι πολύ ευτυχισμένη που σήμερα πλέον έχω δίπλα μου 2 πολύ καλούς φίλους ( άντε 3 ,:-k άμα μετρίσω κ έναν που τσακωθήκαμε πρόσφατα αλλά τα ξαναβρήκαμε…
εγω πιστευω οτι στην αναγκη και στην δυσκολη στιγμη καταλαβαινεις ποιος ειναι φιλος και ποιος οχι…
όχι πάντα.Ο άλλος μπορεί να έχει διάφορους λόγους να σου σταθεί σε μία δύσκολη στιγμή που να μην είναι απαραίτητα καλοί.Ο μεγάλος παράγοντας που κρίνει μία φιλία είναι ο χρόνος και σε αυτό είμαι απόλυτος:p
εννοεις να αντεχει η φιλια στο χρονο??
ναι.Και γενικά όταν για πολλά χρόνια περνάς καλά μαζι του και σου έχει σταθεί πολλές φορές και βλέπεις ότι το κάνει επειδή σε θεωρεί φίλο
σωστος
πολλες φορες εχεις εναν καλο φιλο που κανετε τα παντα μαζι, ειστε ολη την ωρα μαζι περνατε υπεροχα και ξαφνικα απομακρυνεστε και δεν μπορειτε πλεον να ειστε οπως ησασταν πριν χωρις να εχει γινει κατι και χωρις κανεις απο τους 2 να μπορει να το εξηγησει. ειναι ενα πολυ οδυνηρο συναισθημα που αρκετοι ανθρωποι εχουν βιωσει/βιωνουν. Σε περιπου τετοια κατασταση ειμαι τωρα, εχω καποιους γνωστους και αυτη την στιγμη μαλλον κανενα φιλο.
ωραίο thread…νομίζω ότι καθώς μεγαλώνουμε κατανοούμε καλύτερα τι είναι πραγματικά ο φίλος…αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για μένα στη φιλία είναι η αλληλοϋποστήριξη (σε όλα τα θέματα). Ο φίλος είναι δίπλα σου για να σε στηρίζει κ αν μπορεί να σε βοηθάει να λύσεις τυχόν προβλήματα. Έχω περάσει φάση που ένιωθα πως δεν είχα κανέναν και πολλές φορές μπορεί να σε στηρίξει κάποιος που δεν περίμενες ποτέ…η φιλία όμως περνάει κ αυτή τις φάσεις της όπως κ κάθε είδους σχέση κ η αξία της φαίνεται με το πέρασμα του χρόνου…προσωπικά τα άτομα που θεωρώ φίλους μου είναι λιγοστοί κ μάλλον έτσι θα παραμείνει…