Κατά τη γνώμη μου μεταθανάτια ζωή υπάρχει, έτσι ένιωθα πάντα, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω, αλλά από τη στιγμή που δεν μπορώ να είμαι σίγουρη, δεν ασχολούμαι γιατί απάντηση δεν πρόκειται να βρω.
Το θέμα είναι ότι μπορεί να έχουμε μόνο μία ευκαιρία να ζήσουμε και αν αναρωτιόμαστε συνεχώς για τέτοια ζητήματα, θα καταλήξουμε να έχουμε σπαταλήσει πολύ χρόνο και δεν έχουμε την πολυτέλεια να τον πάρουμε πίσω.
Να το πω πιο κυνικά, πιστεύω ότι πρέπει να ζούμε τη ζωή μας και να μην μας ενδιαφέρει τί θα γίνει μετά.
O θάνατος δηλαδή έιναι μετά τη ζωή? Πριν? Ή είναι μέσα στη ζωή? Μήπως όλα αυτά που αναρωτιόμαστε (μια ζωή, πολλές ζωές κ.τ.λ.) είναι μέρος της ζωής, άρα είναι λογικό να μας απασχολούν? Το μόνο σίγουρο είναι ότι το μυαλό δεν βρίσκει απάντηση σε όλα αυτά και εκεί που μπορεί να υπάρχει άπλετο φως, βλέπει σκοτάδι και χάος.
Δεν είπα ότι δεν είναι λογικό να μας απασχολούν τέτοια θέματα, απλά δεν έχουν να μας δώσουν κάποια λύση. Τώρα, ο θάνατος είθισται να συνδέεται με αυτό που βρίσκεται μετά την ζωή και εγώ αυτό εννοούσα, αν είναι κάτι πριν ή μέρος της έιναι ένα άλλο θέμα.
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου πρόταση.
χαριτωμενο θρεντ αλλα θα ποσταρω την γνωμη μου αφου πεθανω, για να εχω και αποψη απο πρωτο χερι! δεν ξερω ποτε θα γινει αυτο βεβαια αλλα αν σε καμια 45αρια με το καλο χρονακια σταματησετε να βλεπετε δικα μου ποστ… σημαινει οτι δεν υπαρχει!
Καταλαβαίνεις λοιπόν οτι θα πρέπει να ποστάρεις συνέχεια για τα επόμενα 45 χρόνια και βάλε…
Ον τόπικ. υπάρχει παιδιά μου, αλήθεια. 
Το ξέρεις από προσωπική εμπειρία;μοιράσου μαζί μας τις γνώσεις σου!
Αμέ, προσωπική εμπειρία! Δε θα το λεγα αλλιώς με τόση σιγουριά! 
Αλλά είναι επικίνδυνο να τις μοιραστώ με όσους δεν έχουν διαβεί ακόμα την Οκταπλή Οδό της Ατραπού… :-s
Μικρέ Βούδα, τώρα είναι που μου κίνησες την περιέργεια… Αλλά επικίνδυνο δεν μπορέι να είναι, γιατί η εμπειρίες αυτές στη πραγματικότητα επειδή είναι βιωματικές δεν μεταφέρονται…
Μικρέ Σκεπτικιστή, τόσο στη Δύση όσο και στα μέρη μου (κάπου στην Ινδία) ισχύει το “πίστευε και μη ερεύνα!”.
Δε μιλάω άλλο λοιπόν, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα! οΟΟΥοουυυμμμμ… οοουυμμμμμ (διαλογισμός, ακούω τον αέρα στα φυλλώματα του δέντρου τώρα)
το “πίστευε και μη ερεύνα” ειναι μακραν απο τις πιο σκοταδιστικες φρασεις στην ιστορια της ανθρωποτητας.
Παει κοντρα στη φυση του ανθρωπου ως οντοτητα!
Οπως και να εχει, η ζωη ειναι παρα πολυ μικρη για να ασχολεισαι με το τι γινεται “μετα” καθως το τελος ερχεται και δεν το παιρνεις καν χαμπαρι.
Τωρα, το να ζω την ζωη μου με την προσδοκια μιας καλης μεταθανατιας γουατεβα, μου φαινεται καπως ασκοπο,απο τη στιγμη που χανουμε το νοημα μιας ζωης που ζουμε μεν αλλα ποτε στο μεγιστο.
Τουλαχιστον οχι ολοι μας.
Προτιμω να καταφερω να νιωσω οτι ζω, ΤΩΡΑ!
Mαλλον αυτο το σλογκαν εχει παρερμηνευθει…
Κανονικα ειναι ‘’ Πιστευε και μη , ερευνα ‘’. :!:
Δηλαδη ειτε πιστευεις κατι ειτε οχι, να το ερευνας παντα.
Αν πήγαινε κόντρα στη φύση του ανθρώπου δε θα είχε επικρατήσει κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας…
Όσο αφορά την παρερμήνευση, ακούγεται πολύ αυτό, ίσως και να ισχύει απο γραμματική άποψη, αλλά και πάλι, εγώ στηρίζομαι στο ιστορικό κομμάτι. Το οποίο έχει δείξει πως η φράση που καθιερώθηκε επί της ουσίας, στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ήταν το “να πιστεύεις χωρίς να ψάχνεις και να ρωτάς παραπέρα”… Περισσότεροι πάντα πίστευαν… λίγοι έκαναν το τόλμημα και προχώρησαν παραπέρα.
Δεν υπερασπίζομαι τη φράση ε. Κάθε άλλο…
ellanor
Αν πήγαινε κόντρα στη φύση του ανθρώπου δε θα είχε επικρατήσει κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας…
Το οτι επικρατησε δεν το κανει αυτοματα και σωστο.
Αντιθετως, προδιδει μια “γυμνεια” χαρακτηρα και προσωπικοτητας την οποια -ευτυχως- εχουμε αρχισει σιγα-σιγα να την καλυπτουμε με πιο “λογικες/χειροπιαστες/πιστευτες” εκδοχες/λυσεις/εξηγησεις και οχι με “φωνες φρομ μπιοντ”!
o λογος για τον οποιο εχει επικρατησει ειναι ευρυτερα γνωστος.
Ο κοσμος οπως τον εχουν “πλασει” οι θρησκειες (ειδικοτερα του δυτικου πολιτισμου) ειναι απλα η φυσικη εξελιξη μιας καταστασης που δημιουργηθηκε απο τις θρησκειες, στο βαθος των χρονων, βασιζομενη στο φοβο, την ελλειψη μορφωσης αλλα και την αναγκη των “ασθενεστερων προσωπικοτητων” για την υπαρξη καποιας “ανωτερης οντοτητας” στην οποια να μπορουν να στραφουν “πνευματικα” για την αμεση αναγκη τους στη δυσκολη στιγμη.
Ασχετως πιστεως και δογματων, νιωθω ενα καποιο σεβασμο στον πληθυσμο ο οποιος πορευεται με κυριο γνωμονα τις θρησκευτικες διδαχες, χωρις βεβεια αυτο να σημαινει οτι εγω τις αναγνωριζω και ως εγκυρες/ορθες.
Προσωπικα μπορω να αποδεχθω μονο την παρερμηνευμενη- κατ’εσενα- εκδοχη ‘’ Πιστευε και μη , ερευνα ’ καθως ειναι το μονο που δειχνει να εχει επαφη με τη φυση μας και τους τροπους μας.
Δε μίλησα εγώ για παρερμήνευση, αλλά ο απο πάνω μου. Εγώ απλά ανέφερα την ιστορική πραγματικότητα, άσχετα με το αν η φράση παρερμηνεύτηκε ή όχι. Η οποία ιστορία φανερώνει πως δεν είναι και τόσο “φυσικός” απαραίτητα στον άνθρωπο ο τρόπος που περιγράφεις… είναι απλά ένας ακόμα απο τους τρόπους, μία ακόμα μορφή σκέψης ανάμεσα στις πιθανές… που επικράτησε σε συγκεκριμένες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες… (για λόγους που λες, ανάμεσα σε άλλα)
Εν ολίγοις, διαχωρίζω εκείνο που θεωρούμε σωστό απο εκείνο που είναι πραγματικό, που περιγράφει την κατάσταση. Οι τρόποι μας και η “φύση” μας δεν είναι κάτι δεδομένο, ούτε αυτό που θεωρούμε σωστό απαραίτητα. Είναι πάντα υπο διαμόρφωση (με κάποιες σταθερές θα μπορούσαμε να πούμε ωστόσο)…
φυσικα και υπαρχει μεταθανατια ζωη αυτην περιμενω
Μπα… Γεννιομαστε, ζουμε, πεθαινουμε, παπαλα… Νομιζω οτι μερικες φορες τα πραματα ΕΙΝΑΙ οσο απλα φαινονται. Ο ανθρωπος παντα τεινει να φτιαχνει θεωριες στις οποιες ή ζει αιωνια χαρουμενος (παραδεισος κλπ), ή ξαναγεννιεται σε αλλο σωμα… Απλα δεν μπορουμε να χωνεψουμε οτι οταν πεθαινουμε τελειωνει εκει η ιστορια. Ρομαντισμοι…
Εξ’αλλου δεν πιστευω στην ψυχη οποτε δε βλεπω πως θα μπορουσαμε εμεις ή καποιο μερος μας να ζουμε μετα τον θανατο.
But that’s just me
Ανέκαθεν έβρισκα πιο ρομαντικό τον κύκλο της ζωής παρά τις προκαταλήψεις περί μεταθανάτιας ζωής.
Τι πιο όμορφο από το να γίνεσαι ένα με την γή; να δεσμέυεσαι από νέα ζωή; Κατά μια έννοια συνεχίζεις να ζείς και αυτί είναι απίστευτα ρομαντικό!
Η πίστη στην μεταθανάτια ζωή είναι, κατά την άποψη μου ότι πιο εγωιστικό έχει εφέυρει ο άνθρωπος.
δεν υπάρχει τίποτα μετά…
ότι κάνουμε τώρα… κικιτσα έλα λίγο να σου πω…
^^^Ε, κάτω τα κουλά σου απ’τον ποπό μου ρε…δεν είμαι η Κικίτσα, μπερδεύτηκες από το μακρί μαλλί?? :lightsabre:
:-s
συγγνώμη…είπα τώρα που πήρα φόρα να κάνω ότι προλάβω…
έτσι και αλλιώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑ